საშინაო და საგარეო პოლიტიკის აქტუალურ თემებზე "ინტერპრესნიუსი" პოლიტოლოგსა და კონსტიტუციონალისტს, ვახტანგ ძაბირაძეს ესაუბრა.

- ბატონო ვახტანგ, „ქართულმა ოცნებამ“ არაკორექტული განცხადებების კეთების საბაბით პარტიიდან გარიცხა დეპუტატი ჭიჭინაძე. ამ თემაზე მმართველი გუნდის წარმომადგენლების კომენტარები, რბილად რომ ვთქვათ, ვერავითარ კრიტიკას რომ ვერ უძლებს, მგონი უკვე თავადაც ხვდებიან, მაგრამ ამას ალბათ უკვე არანაირი მნიშვნელობა არ აქვს.

თქვენ როგორ შეაფასებდით მმართველი პარტიის მიერ განსხვავებული აზრისათვის თანაპარტიელის პარტიიდან გარიცხვას და სავარაუდოდ, რა ხდება „ქართულ ოცნებაში?

- „ქართულ ოცნებაში“ რომ პრობლემები არსებობდა, ეს ისედაც ცხადი იყო რისი დასტურიც იყო ის, რომ ივანიშვილი პოლიტიკაში დაბრუნდა და ჩემი აზრით, არასწორი პოზიცია დაიკავა, როდესაც მმართველი გუნდის ლიდერი გახდა და არა ქვეყნის პრემიერ-მინისტრი. პრემიერის პოზიციიდან ივანიშვილს შეეძლო დაერეგულირებინა როგორც ქვეყანაში მიმდინარე პოლიტიკური პროცესები, ისე პარტიული სტრუქტურებიც.

პარტიიდან გარიცხვით დავით ჭიჭინაძეს არც არაფერი დაუკარგავს, მაგრამ გაუგებარია ამით რა მოიგო თავად „ქართულმა ოცნებამ“? მმართველი გუნდის ქმედებაში რომ ლოგიკა არ ჩანს, ეს უფრო მაწუხებს, ვიდრე ერთი დეპუტატის მმართველი გუნდიდან გარიცხვა

მაშინაც ითქვა და მეც ვამბობდი, რომ ეს დროებითი მოვლენა იყო, ვვარაუდობდი იმას, რომ საპრეზიდენტო არჩევნების მოახლოების კვალობაზე ვითარება გამძაფრდებოდა და მმართველი გუნდის მიერ საპრეზიდენტო კანდიდატის დასახელების დრო დადგებოდა. ახლა როცა „ქართულმა ოცნებამ" თავისი რიგებიდან დეპუტატი ჭიჭინაძე გარიცხა, ცოტა უცნაური ვითარება მივიღეთ.

გვინდა თუ არ გვინდა, ჭიჭინაძის მმართველი პარტიიდან გარიცხვამ ჩვენი წარსული გაგვახსენა. საბჭოთა პერიოდში პარტიიდან გარიცხვა ნიშნავდა ადამიანის არა მხოლოდ კარიერის დასრულებას, არამედ ცხოვრების დასასრულსაც. სტალინის პერიოდში პარტიიდან გარიცხულს უბრალოდ იჭერდნენ. არ ვიცი როგორია პარტია „ქართული ოცნების“ წესდება, მაგრამ თავისთავად ის, რომ ჭიჭინაძის გარიცხვამ ძველი ასოციაციები აღძრა, საკმაოდ ცუდია, პირველ რიგში თავად ქართული ოცნებისთვის.

როცა სსრკს დროს ადამიანს კომპარტიიდან რიცხავდნენ, ადამიანს ეკარგებოდა სოციალური აქტიურობის საშუალება, დღეს რა ლოგიკა ჰქონდა ჭიჭინაძის პარტიიდან გარიცხვას, ჩემთვის გაუგებარია. პარტიდან გარიცხვით ჭიჭინაძეს არც არაფერი დაუკარგავს, მაგრამ გაუგებარია ამით რა მოიგო თავად „ქართულმა ოცნებამ“. მმართველი გუნდის ქმედებაში რომ ლოგიკა არ ჩანს, მე ეს უფრო მაწუხებს, ვიდრე ერთი დეპუტატის მმართველი გუნდიდან გარიცხვა.

- დარჩა შთაბეჭდილება, რომ მმართველი გუნდის წარმომადგენლები ჭიჭინაძის პარტიიდან გარიცხვასთან დაკავშირებით მთავარს არ ამბობდნენ. მხედველობაში მაქვს ის, რომ დეპუტატ ჭიჭინაძეს არაერთხელ აქვს გამოთქმული თავისი უკმაყოფილება ხელისუფლების საგარეო კურსთან დაკავშირებით. ამას ალბათ დაემატა ისიც, რომ იგი ვადამდელი საპარლამენტო არჩევნების ჩატარების იდეას მიესალმებოდა, რაც მმართველი გუნდის გეგმებში აშკარად არ ჯდებოდა.

ფაქტია, რომ ბატონი ჭიჭინაძე სულ უფრო ემსგავსებოდა ექს-დეპუტატ თამაზ მეჭიაურს, რომელიც ასევე ხშირად გამოთქვამდა თავის უკმაყოფილებას მმართველი გუნდის მკაფიოდ გამოხატული საგარეო პოლიტიკური კურსის გამო. ყოველივე ამის გათვალისწინებით რამდენად დიდია იმის ალბათობა, რომ „ქართულმა ოცნებამ“ ჭიჭინაძე პარტიიდან სწორედ იმის გამო გარიცხა, რომ იგი მმართველი გუნდის საგარეო კურსს არ ეთანხმებოდა?

- თუ მაინცდამაინც პარალელს ბატონ მეჭიაურთან გავალებთ, ვნახავთ, რომ დღეს მეჭიაური თიანეთის გამგებელია. ის, რომ იგი ვერ მოხვდა „ქართული ოცნების“ პარტიის საარჩევნო სიაში, ამას მისთვის ხელი არ შეუშლია დამოუკიდებლად გაეგრძელებინა პოლიტიკური საქმიანობა. პირიქით, მეჭიაური დღეს უფრო დამოუკიდებელია, ვიდრე ის იყო მმართველ პარტიაში.

იმაზე უარესი რა თქვა ჭიჭინაძემ, რასაც ამერიკელი „რესპუბლიკელები“ ან „დემოკრატები“ პრეზიდენტ ტრამპზე ამბობენ? ჭიჭინაძის პარტიიდან გარიცხვა კი არ არის პრობლემა, თავად მომხდარი ფაქტი და ხელისუფლების განსხვავებული აზრისადმი დამოკიდებულებაა პრობლემა

შესაძლოა, „ქართულ ოცნებას“ ხელს არ აძლევდეს არც ვადამდელი საპარლამენტო არჩევნები და არც მისი საგარეო პოლიტიკის კრიტიკა, თუმცა ტრამპი-პუტინის შეხვედრის შემდეგ აქ უფრო მეტი პრობლემებია, ვიდრე ერთი შეხედვით ჩანს.

ამასაც რომ თავი დავანებოთ, ეს ყველაფერი გასაგებია, მაგრამ ვიმეორებ გაუგებარია თუ რას მიაღწია ჭიჭინაძის გარიცხვით „ქართულმა ოცნებამ“ ან რას მიაღწევს. ჭიჭინაძე დეპუტატად რჩება, ის იგივე მოსაზრებებს გამოთქვამს, მან ფაქტობრივად დამოუკიდებლად დაიწყო პოლიტიკური ცხოვრება.

ამიტომაცაა რომ ვამბობ - როდესაც ხელისუფლების მიერ გადადგმულ ნაბიჯებში ლოგიკა არ ჩანს, ეს საზოგადოებაში გაურკვევლობის გარდა, არასტაბილურობის განცდას იწვევს.

არც ნატოში გაწევრიანებაა დასავლეთისკენ სვლა და არც ევროკავშირში გაწევრიანება. დასავლეთისკენ სწრაფვა პირველ რიგში ნიშნავს იმას, რომ ღირებულებები, რომელიც დასავლეთშია, - ვგულისხმობ ადამიანის უფლებებს, პოლიტიკურ უფლებებსა და ცხოვრების წესს, - აქ ჩვენთან იქნას დამკვიდრებული. ხაზს ვუსვამ, საუბარია პოლიტიკური ცხოვრების წესზე. უამრავ ადამიანს ცხოვრების დასავლური წესი მხოლოდ სექსუალური უმცირესობის უფლებების დაცვა ჰგონია.

აბა ნახეთ, როგორ აფასებენ ამერიკელი „რესპუბლიკელები“ და „დემოკრატები“ თავისი პრეზიდენტის ჰელსინკში ვიზიტს. იმაზე უარესი რა თქვა ჭიჭინაძემ, რასაც ამერიკელი „რესპუბლიკელები“ ან „დემოკრატები“ პრეზიდენტ ტრამპზე ამბობენ? ჭიჭინაძის პარტიიდან გარიცხვა კი არ არის პრობლემა, თავად მომხდარი ფაქტი და ხელისუფლების განსხვავებული აზრისადმი დამოკიდებულებაა პრობლემა.

- სამთავრობო ცვლილებები კი განხორციელდა, მაგრამ რაც მივიღეთ, ტოვებს განცდას, რომ სამთავრობო სტრუქტუები ისეთივე ამორფული და არაეფექტური დარჩა, როგორც აქამდე იყო. თქვენს ასე ფიქრობთ/

- რა თქმა უნდა, ასე ვფიქრობ. მეც მომხრე ვარ მცირე მთავრობის, მაგრამ ეს სულაც არ ნიშნავს სამინისტროების შეერთებას და დაშლას. მცირე მთავრობა ნიშნავს იმას, რომ მთავრობის ფუნქციები გადადის კერძო და საზოგადოებრივ სექტორში. ხდება ძალაუფლების დეცენტრალიზაცია და ასე შემდეგ. მე კი ვარ მომხრე ასე მოხდეს, მაგრამ დღევანდელი ვითარება - სოციალური, ეკონომიკური, პოლიტიკური, სამართლებრივი, საშინაო და საგარეო იძლევა კი მცირე მთავრობის იდეის საშუალებას? ვართ კი ჩვენ დღეს იმ დონეზე, რომ განვახორციელოთ ეს პროექტი?

როგორც კი გაიხსენებ საყოველთაო დაზღვევას, გაიხსენებ იმას, რომ თეატრებს სახელმწიფო აფინანსებს, იქვე მთავრდება მცირე მთავრობის იდეა.

ახლა ხდება ტერმინების გამოყენება მცირე მთავრობის სასარგებლოდ, მაგრამ საბოლოო ჯამში, ისევე როგორც დემოკრატიის გაგების, ასევე მცირე მთავრობის იდეის დისკრედიტაცია ხდება

ვიდრე ეს საკითხები არ გვაქვს არა მარტო გაზრებული, არამედ გადასააზრებელი, მანამდე მცირე მთავრობაზე საუბარი გაუგებარია. ახლა ხდება ტერმინების გამოყენება მცირე მთავრობის სასარგებლოდ, მაგრამ საბოლოო ჯამში, ისევე როგორც დემოკრატიის გაგების, ასევე მცირე მთავრობის იდეის დისკრედიტაცია ხდება.

- მაისს-ივნისში ქუჩის აქციებმა როგორც ხელისუფლების, ისე საერთოდ პოლიტიკური კლასისა და საზოგადოების წინაშე არსებული არაერთი პრობლემა გააშიშვლა. თქვენი დაკვირვებით, რამდენად ადეკვატური რეაქცია ჰქონდა ხელისუფლებას აქციებზე?

- ჩემი აზრით, მაის-ივნისის აქციებზე ხელისუფლებას გარკვეული თვალსაზრისით გადაჭარბებული რეაქციაც კი ჰქონდა. მაის-ივნისის აქციებმა გვიჩვენა, რომ ქვეყანაში პოლიტიკური პროცესი ზოგადად ცუდად მიდის. გვიჩვენა ის, რომ საზოგადოებაში აგრესია გროვდება, რაზეც ხელისუფლებას რეაქცია ჰქონდა და კარგია, რომ მას რეაქცია ჰქონდა, მაგრამ მიიყვანს კი იგი იმას ბოლომდე, რაც აქციებმა მასაც და მთელ საზოგადოებას დაანახა?

ხორავას ქუჩაზე მომხდარი მკვლელობის მთავარი პრობლემა მარტო ის აღარაა, რომ დამნაშავე იქნას გამოვლენილი და დასჯილი. ეს რომ აუცილებლად უნდა მოხდეს, გასაგებია.

- რამდენიმე დღეა ხორავას ქუჩაზე მომხდარ მკვლელობასთან დაკავშირებით ეჭვმიტანილთა თუ ხელმეორედ დასაკითხთა რიცხვი იზრდება. იმედია, გამოძიება დაადგენს თუ რა მოხდა ხორავას ქუჩაზე.

მაგრამ, არაფერი ხდება იმ თვლსაზრისით რომ დადგინდეს, თუ ვინ ჩაერია და რატომ ამ გახმაურებული მკვლელობის გამოძიებაში.

ალექსანდრე თვლაჭრელიძის აზრით, - ხორავას ქუჩის მკვლელობასთან დაკავშირებით ჩინოვნიკებიდან ვინც უნდა დაისაჯოს, ეს საკითხი „ქართული ოცნების“ პოლიტიკური სიმწიფის „ლაკმუსის ქაღალდი“ იქნება.

გაქვთ მოლოდინი, რომ ახალი მთავარი პროკურორი შალვა თადუმაძე გამოავლენს თანამდებობის იმ პირებს, ვინც ამ საქმეში თავიდანვე იყო ჩართული და რის გამოც ამ საქმეზე არ ჩატარებულა კვალიფიციური გამოძიება?

- მხოლოდ თადუმაძე ამას ვერ გააკეთებს. თადუმაძე მხოლოდ მაშინ იმოქმედებს ლოგიკურად და თანმიმდევრულად თუ ხელისუფლებას ექნა პოლიტიკური ნება, რომ გამოვლენილ იქნენ თანამდებობის ის პირები, ვინც ხორავას ქუჩაზე მომხდარ გამოძიებაში თავიდანვე ჩაერთო.

ახლა მთავარი მარტო იმის დადგენა აღარაა თუ ვინ ჩაიდინა ხორავას ქუჩაზე მკვლელობა, არანაკლებ მნიშვნელოვანია იმის დადგენა თუ როგორ ხდებოდა ამ მკვლელობის ჩაფარცხვა, ვინ იყო ამ პროცესში ჩართული, ხელისუფლების რომელი შტოები და კერძოდ, ვინ მონაწილეობდა ამ პროცესში

ახლა მთავარი მარტო იმის დადგენა აღარაა, თუ ვინ ჩაიდინა ხორავას ქუჩაზე მკვლელობა. არანაკლებ მნიშვნელოვანია იმის დადგენა, თუ როგორ ხდებოდა ამ მკვლელობის ჩაფარცხვა, ვინ იყო ამ პროცესში ჩართული და ხელისუფლების რომელი შტოები და კერძოდ ვინ მონაწილეობდა ამ პროცესში.

მიუხედავად იმისა, რომ საზოგადოება ზაზა სარალიძის მიმართ სოლიდარულია, მას დღეს ეს უფრო აინტერესებს, ვიდრე მკვლელობის ჩამდენის კონკრეტული გვარის გაგება. ფაქტია, დამნაშავე უნდა დაისაჯოს, მაგრამ არანაკლებ მნიშვნელოვანია ამ საქმეზე ყველა კითხვას გაეცეს ამომწურავი პასუხი.

ასე იმიტომ უნდა მოხდეს, რომ მომავალში არ მოუნდეს ვინმეს გახმაურებული თუ გაუხმაურებელი მკვლელობის გამოძიებაში ჩარევა და დამნაშავეებზე ხელის დაფარება. თუ არ გამოვლინდა და ცხადი არ გახდა თუ როგორ ხდებოდა ხორავას ქუჩაზე მომხდარი მკვლელობის მიჩქმალვა, საზოგადოებაში გაჩნდება განცდა, რომ ხვალ ხელისუფლება იგივეს გააკეთებს.

- ახალი მთავრობის შემადგენლობაზე საუბრისას თქვენ ამგვარი მოსაზრება გამოთქვით - „თუ „ქართული ოცნება“ წლის ბოლომდე სიტუაციას ვერ შემოაბრუნებს, ცუდი პროცესები დაიწყება.

აქვს თუ არა მმართველი გუნდის ახალ მთავრობას შანსი წლის ბოლომდე რადიკალურად შეცვალოს ვითარება ქვეყანაში? და კიდევ, თქვენი ვარაუდით, რა არასასურველი პროცესებია მოსალოდნელი თუ მამუკა ბახტაძის მთავრობამ, როგორც თქვენ ბრძანებთ, „პროცესები არ შემოაბრუნა“?

- არც ბახტაძესთან და არც მთავრობის ახალ შემადგენლობასთან პერსონალური პრობლემები არ მაქვს. როცა მე ვსაუბრობდი ვითარების შემობრუნების აუცილებლობაზე, მხედველობაში მქონდა და ახლაც მაქვს ის განწყობები, რაც საზოგადოებაში ხელისუფლების მიმართ გროვდებოდა და მაის-ივნისში ქუჩის აქციებში გაიჟღერა. როდესაც ვამბობ, რომ „ქართულ ოცნებას“ ჯერ კიდევ აქვს დრო პროცესი შემოაბრუნოს, ვგულისხმობ უპირველეს ყოვლისა იმას, რომ მან სწორი ნაბიჯები უნდა გადადგას.

ქვეყანაში არსებული პრობლემებისა და საზოგადოებაში არსებული განწყობების გათვალისწინებით ბახტაძე და მისი ახალი მთავრობა ქვეყანაში უკვე არსებულ არასასურველ პროცესებს რადიკალურად ვერც შეცვლის და ვერ შემოაბრუნებს. შეუიარაღებელი თვალითაც ჩანს, რომ პრემიერი ბახტაძე სრულად მის მთავრობასაც ვერ აკონტროლებს. არა ვარ დარწმუნებული, რომ იგი ძალოვან მინისტრებს აკონტროლებს. ყოველ შემთხვევაში ამ თემაზე პასუხგაუცემელი კითხვები რეალურად არსებობს.

თუ „ქართულ ოცნებას“ ქვეყანაში არსებული პროცესების ქვეყნისა და მისთვისაც სასიკეთოდ შემოტრიალება უნდა, ივანიშვილმა პრემიერის თანამდებობა უნდა დაიკავოს

თუ „ქართულ ოცნებას“ ქვეყანაში არსებული პროცესების ქვეყნისა და მისთვისაც სასიკეთოდ შემოტრიალება უნდა, ივანიშვილმა პრემიერის თანამდებობა უნდა დაიკავოს. ეს არის აუცილებელი პირობა, რომ ქვეყანაში სახელისუფლებო ვერტიკალი გაიმართოს და სრულფასოვნად ფუნქციონირებდეს.

ივანიშვილის პრემიერად დაბრუნება აუცილებელი პირობაა, თუ „ოცნებას“ ვითარების შეცვლა უნდა. თუმცა, ეს საკმარისი არაა და ეს შეიძლება ყოფილიყო მხოლოდ პირველი ნაბიჯი, რომელიც შექმნიდა საფუძველს, რომ ხელისუფლება შემდეგ უფრო ეფექტურ და ხელშესახებ ნაბიჯებს გადადგამდა.

- თქვენ როგორ შეაფასებდით მოახლოებული საპრეზიდენტო არჩევნების წინ ქვეყნის საშინაო პოლიტიკაში მიმდინარე პროცესებს და თქვენი დაკვირვებით, სავარაუდოდ, რა არის ჩვენი საშინაო პოლიტიკის უმთავრესი პრობლემა?

- საშინაო პოლიტიკის უმთავრესი პრობლემა არის ის, რომ ჩვენ 30 წელია ვერ შევძელით გამართული დემოკრატიული სტრუქტურების შექმნა, ვერ დავალაგეთ პოლიტიკური ცხოვრება. თუ ჩვენ ამას ვერ შევძლებთ, რამდენიც არ უნდა ვეცადოთ და როგორადაც არ უნდა ვეცადოთ, ჩვენ ვერ შევძლებთ სტაბილური და აღმავალი ეკონომიკის განვითარებას.

ჩვენ წინ გვიდევს აღმოსავლეთ ევროპისა და ბალტიის ქვეყნების მაგალითი, რომლებიც ჩვენს დღეში იყვნენ და რომლებსაც დღეს უამრავ სფეროში წარმატებები აქვთ მიღწეული. მე არ მესმის, ჩვენ რატომ არ ვითვალისწინებთ ამ ქვეყნების გამოცდილებას. ჩემთვის გაუგებარია, რატომ ვცდილობთ ჩვენ ერთსა და იმავე წრეზე ტრიალს აგერ უკვე თითქმის 30 წელია.

საშინაო პოლიტიკის უმთავრესი პრობლემა არის ის, რომ ჩვენ 30 წელია ვერ შევძელით გამართული დემოკრატიული სტრუქტურების შექმნა. ვერ დავალაგეთ პოლიტიკური ცხოვრება

არაერთხელ მითქვამს და გავიმეორებ - პოლიტიკური სისტემა, რომელიც ჩვენ დღეს გვაქვს, შესაძლოა იმართებოდეს მხოლოდ ორნაირად - ან ისე, როგორც სააკაშვილი მართავდა ან ისე, როგორც შევარდნაძე მართავდა.

დღევანდელი ხელისუფლება 2012 წლიდან მოყოლებული ცდილობს სააკაშვილისა და შევარდნაძის მართვის სისტემები გაასაშუალოოს, ისეთი რეპრესიული არ იყოს, როგორც სააკაშვილის დროს იყო და არც ისეთი საყოველთაო კორუფცია იყოს, როგორც შევარდნაძის დროს იყო.

ხელისუფლების მთელი ენერგია შინ თუ გარეთ ხმარდება სწორედ იმას, სააკაშვილ-შევარდნაძის მართვის გასაშუალებულმა მართვის სისტემამ წონასწორობა არ დაკარგოს. წონასწორობის შენარჩუნებით მართვა განვითარებაზე ნაკლებადაა ორიენტირებული და შესაბამისად, ხელშესახები შედეგი სწორედ იმიტომაც არ გვაქვს.

ეს თითქოს საკმაოდ იოლი გასაგებია, მაგრამ 30 წელია ამას ვერ იგებს ვერც ერთი ხელისუფლება, რაც ძალიან ცუდია.

- რადგან შემოდგომაზე საპრეზიდენტო არჩევნებია, საპრეზიდენტო არჩევნების თემა სულ უფრო აქტუალური ხდება. „სამოქალაქო მოძრაობა - ძალა ერთობაშია“-მ, რომელშიც „ნაცმოძრაობასთან“ დაახლოებული 10 პარტია შედის, საპრეზიდენტო კანდიდატად სააკაშვილის მთავრობაში ყოფილი კულტურისა და საგარეო საქმეთა ექს-მინისტრი გრიგოლ ვაშაძე დაასახელა. თქვენი დაკვირვებით, რა შანსები აქვს გრიგოლ ვაშაძეს მოახლოებულ საპრეზიდენტო არჩევნებში?

- თუ საპრეზიდენტო არჩევნებში ოპოზიციის მხრიდან მრავალი საპრეზიდენტო კანდიდატი იქნება, ვაშაძეს აქვს ყველაზე რეალური შანსი გავიდეს მეორე ადგილზე, მაგრამ შანსი იმისა, რომ იქნება მეორე ტური, ნულის ტოლია. მეორე ტური რომც იყოს, ვაშაძეს გამარჯვების შანსი ნაკლენად ექნება.

თუ საპრეზიდენტო არჩევნებში ოპოზიციის მხრიდან მრავალი საპრეზიდენტო კანდიდატი იქნება, ვაშაძეს აქვს ყველაზე რეალური შანსი გავიდეს მეორე ადგილზე, მაგრამ შანსი იმისა, რომ იქნება მეორე ტური, ნულის ტოლია

„ნაცმოძრაობამ“ ოპოზიციაში 6 წლის მოღვაწეობით საზოგადოებას არ მისცა იმის საშუალება, რომ საზოგადოებას მისი მმართველობის 9 წელი დაევიწყებინა. „ნაციონალები“ ყველაფერს აკეთებენ იმისთვის, რომ ხალხმა არ დაივიწყოს მათი მმართველობის წლები. ამიტომ ვფიქრობ, რომ მათ გამარჯვების შანსი ნაკლებად აქვთ. არ გამოვრიცხავ, რომ მათთვის, შესაძლოა, ახლაც აქტუალურია, რომ „ნაციონალები“ ნომერ პირველ ოპოზიციად დაფიქსირდნენ.

- მოახლოებული საპრეზიდენტო არჩევნების ერთ-ერთ ინტრიგად რჩება მიიღებს მასში მონაწილეობას თუ არა მოქმედი პრეზიდენტი გიორგი მარგველაშვილი.

ალექსანდრე თვალჭრელიძის აზრით - „მარგველაშვილმა არჩევნები შეიძლება მოიგოს მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ „ქართული ოცნება“ სალომე ზურაბიშვილს დაუჭერს მხარს.

თქვენი აზრით, მიიღებს თუ არა საპრეზიდენტო არჩევნებში მოქმედი პრეზიდენტი გიორგი მარგველაშვილი და თუ მიიღო, სავარაუდოდ, არჩევნების მოგების რა შანსები შეიძლება მას ჰქონდეს?

- ამ მხრივ საინტერესო პროცესია უსუფაშვილ-მარგველაშვილის დიალოგი. თუ ოპოზიცია შეჯერდებოდა რომელიმე ერთ-ერთ მათგანზე, მაშინ ოპოზიციას დიდი შანსი ექნებოდა იმის, რომ რეალურად ებრძოლა საპრეზიდენტო სავარძლისთვის. ეს გამოცდილება ოპოზიციისთვის 2020 წელს მომგებიანი იქნებოდა. მარგველაშვილ-უსუფაშვილს შორის დაწყებული დიალოგი სავარაუდოდ გახლავთ მცდელობა მათ ირგვლივ ჩამოყალიბდეს ოპოზიციური ცენტრი.

რა ლოგიკა ჰქონდა ჭიჭინაძის პარტიიდან გარიცხვას, გაუგებარია, ეს უფრო მაწუხებს, ვიდრე ერთი დეპუტატის გუნდიდან გარიცხვა

დანამდვილებით ვერ ვიტყვი, რომ სწორედ მარგველაშვილ-უსუფაშვილის ალიანსი შეიძლება 20020 წლისთვის აღმოჩნდეს მიზიდულობის ის ცენტრი, რომელიც მესამე ძალად ჩაითვლება, მაგრამ, ოპოზიციამ რომ ამ მიმართულებით უნდა იმოძრაოს, გასაგებია და მგონი, სწორიცაა.

ჩემი აზრით, თუ საპრეზიდენტო არჩევნებზე ოპოზიციას ბევრი საპრეზიდენტო კანდიტატი ეყოლება, “ქართულმა ოცნებამ“ თავის საპრეზიდენტო კანდიდატად ვინც არ უნდა დაასახელოს, ოპოზიციას გამარჯვების არანაირი შანსი არ ექნება.

- მმართველი გუნდი საპრეზიდენტო კანდიდატის დასახელებას არ ჩქარობს.

თქვენი დაკვირვებით, სავარაუდოდ, ვინ შეიძლება იყოს ხელისუფლების საპრეზიდენტო კანდიდატი? რამდენიმე დღეა გამოითქმის მოსაზრება, რომ ამ არჩევნებზე „ქართული ოცნების“ საპრეზიდენტო კანდიდატი შესაძლოა კახა კალაძე იყოს?

- მმართველ გუნდი სწორადაც იქცევა, რომ თავისი საპრეზიდენტო კანდიდატის დასახელებას არ ჩქარობს. ის აჟიოტაჟი, რომ მმართველი გუნდი საპრეზიდენტო კანდიდატს არ ასახელებს, მმართველი გუნდის სასარგებლოდ მუშაობს და არა მის საწინააღმდეგოდ.

რაც შეეხება კალაძეს. იმით, რომ კალაძე თბილისის მერი გახდა, მან თავისი, მეტ-ნაკლებად დამოუკიდებელი პოლიტიკური ცხოვრება დაიწყო. ჩემი აზრით, კალაძისთვის არ უნდა იყოს მიმზიდველი საპრეზიდენტო სკამისათვის ბრძოლა.

კალაძე არ განეკუთნება იმ ტიპის ადამიანებს, ვისაც უფლებაშეკვეცილი პრეზიდენტის რუტინული საქმიანობა შეიძლება სურდეს

კალაძე არ განეკუთნება იმ ტიპის ადამიანებს, ვისაც უფლებაშეკვეცილი პრეზიდენტის რუტინული საქმიანობა შეიძლება სურდეს. სხვა საქმეა, რა გადაწყვეტილებას მიიღებს მმართველი გუნდი. მაგრამ, დარწმუნებული ვარ კალაძეს არ შეიძლება ჰქონდეს პრეზიდენტობის სურვილი.

- თქვენ როგორ შეაფასებდით ჰელსინკში ტრამპსა და პუტინს შორის გამართულ შეხვედრას, ამ შეხვედრის შემდეგ პუტინისა და იგივე ზახაროვას განცხადებებს? ასევე იმას, რომ რუსეთმა კვლავ დაიწუნა ქართული ღვინო...

- ზოგადად, უმაღლეს დონეზე ჰელსინკის შეხვედრები რუსეთისთვის სიკეთით არასდროს გამოირჩეოდა. ტრამპი პუტინს ხან აქებს, ხანაც ვაშინგტონში ეპატიჟება. ხანაც აცხადებს, რომ ის იქნება პუტინის ყველაზე დიდი მტერი, თუ ის ისე არ მოიქცა, როგორც მას წარმოუდგენია.

მიუხედავად იმისა, რომ ამ შეხვედრამდე ტრამპმა ნატოში საქართველოს გაწევრიანების პერსპექტივაზე განაცხადა - „ახლა ამის დრო არ არისო“, როგორც ჩანს, ჰელსინკის შეხვედრაზე ტრამპმა და პუტინმა უკრაინისა და საქართველოს ნატოში გაწევრიანების საკითხებზეც ისაუბარეს.

უნდა ითქვას, რომ ტრამპიც და პუტინიც საკმაოდ ექსცენტრული ლიდერები არიან. შესაძლოა, ტრამპი ოდნავ რაღაცით გავდეს რეიგანს, მაგრამ ფაქტია, რომ ტრამპმა საერთაშორისო პოლიტიკაში სრულიად სხვაგვარი ურთიერთობების შემოიტანა. ფაქტია, რომ ტრამპმა კოლექტიური დასავლეთი გამიჯნა და ამ ცნებაში უფრო ამერიკული ინტერესები შემოიტანა. ამიტომაცაა, რომ მის მიმართ ფრთხილი დამოკიდებულება აქვთ როგორც ევროპაში, ისე თავად ამერიკაში.

რაც შეესხება პუტინს და მის მუქარას. ვიმეორებ, როგორც ჩანს ტრამპი-პუტინის შეხვედრაზე მათ უკრაინისა და საქართველოს ნატოს პერსპექტივაზეც ისაუბრეს. ახლა პუტინმა წინასწარ დაიწყო პროპაგანდისტული შტურმი, რომ დასავლეთს ხელი ააღებინოს უკრაინისა და საქართველოს ნატოში გაწევრაინების სასარგებლოდ გადასადგმელ ნაბიჯებზე. და ეს, მიუხედავად იმისა, რომ უახლოეს მომავალში ამგვარი ნაბიჯების გადადგმას არც არავინ ელოდება.

ტრამპსა და პუტინს შორის ჰელსინკის შეხვედრით კი არაფერი დასრულებულა, არამედ დაიწყო პროცესი რომელსაც, გვინდა არ გვინდა, ძალიან დიდი მნიშვნელობა ექნება ჩვენი ქვეყნისთვისაც

საყურადღებოა ისიც, რომ ანაკლიის პორტზეა საუბარი დაიწყებული. ანაკლიის პორტმა შესაძლოა დიდი კონკურენცია გაუწიოს შავ ზღვაზე არსებულ სხვა საკმაოდ დიდ პორტებს. საქართველო ამ მხრივაცაა პრობლემატური. აგვისტოს ომის შემდეგ განვლილმა 10-წლიანმა პერიოდმა რუსეთთან ურთიერთობები აფხაზეთისა და სამაჩაბლოსთან მიმართებაში ვერ დაალაგა, მაგრამ თავად ამ რეგიონებში გააჩინა რუსეთის მიმართ უკმაყოფილება.

შესაძლოა ვიფიქროთ, რომ პუტინი-ტრამპის შეხვედრა ზოგადად გაცნობითი ხასიათის იყო, რადგან, ორივე მხარე დარჩა იმ პოზიციებზე, რა პოზიციები ჰქონდათ მათ შეხვედრამდე. მეტიც, ტრამპიცა და პუტინიც ჰელსინკის შეხვედრის შემდეგ უფრო აგრესიულები გახდნენ თავიანთი პოზიციების გამოხატვაში. ეს განსაკუთრებით ეხება პუტინს, რომელიც მასირებულ პროპაგანდაზე გადავიდა ისეთ საკითხში, როგორიცაა ნატოს არგაფართოების თემა.

ვფიქრობ, რომ ტრამპსა და პუტინს შორის ჰელსინკის შეხვედრით კი არაფერი დასრულებულა, არამედ დაიწყო პროცესი რომელსაც, გვინდა არგვინდა, ძალიან დიდი მნიშვნელობა ექნება ჩვენი ქვეყნისთვისაც.

კობა ბენდელიანი

”ინტერპრესნიუსი”