სოსო ცინცაძე - პოლიტიკოსებმა უნდა იცოდნენ - როდესაც ისინი ხელმძღვანელი პოსტებისთვის ბრძოლას იწყებენ, საზოგადოებას აქვს უფლება მათ შესახებ ბევრი რამ იცოდეს

საშინაო და საგარეო პოლიტიკის აქტუალურ თემებზე „ინტერპრესნიუსი“ საერთაშორისო ურთიერთობათა მკვლევარს, პროფესორ სოსო ცინცაძეს ესაუბრა.

- ბატონო სოსო, ვინაიდან მალე ჩვენთან საპრეზიდენტო არჩევნებია, ჩვენი პირველი კითხვაც ამ თემაზე იქნება. თქვენი დაკვირვებით როგორია საპრეზიდენტო არჩევნების წინ ის პოლიტიკური რეალობა, რომლის პირობებშიც ქვეყანას 28 ოქტომბერს საპრეზიდენტო არჩევნების ჩატარება მოუწევს?

- მრჩება შთაბეჭდილება, რომ მას შემდეგ, რაც „“ოცნება“ მოვიდა ხელისუფლებაში და მის პირობებში რამდენიმე არჩევნები ჩატარდა, ახლა პირველი შემთხვევაა, როცა ხელისუფლება მის მიერ მხარდაჭერილი კანდიდატის გამო მოსახლეობის მხრიდან მძლავრ ბარიერს აწყდება.

მრჩება შთაბეჭდილება, რომ მას შემდეგ, რაც „ოცნება“ მოვიდა ხელისუფლებაში და მის პირობებში რამდენიმე არჩევნები ჩატარდა, ახლა პირველი შემთხვევაა, როცა ხელისუფლება მის მიერ მხარდაჭერილი კანდიდატის გამო მოსახლეობის მხრიდან მძლავრ ბარიერს აწყდება

ხელისუფლება არჩევანის წინაშე დადგა - მას ჰქონდა შესაძლებლობა შეეცვალა კანდიდატი და ეს არც იქნებოდა გასაკვირი იმის გამო, რომ 28 ოქტომბერს არ მიმდინარეობს ბრძოლა ხელისუფლებისათვის. თუ მომავალი პრეზიდენტის უფლებამოსილებებს გავითვალისწინებთ ვნახავთ, რომ პრეზიდენტი მხოლოდ ხელისუფლების სიმბოლური ფიგურაა, ისიც საკმაოდ გაფერმკრთალებული სიმბოლო. როგორც იტყვიან, ჩიტი ბრდღვნად არ ღირდა.

მაგრამ, მმართველმა პარტიამ აირჩია სალომე ზურაბიშვილი. და ეს მაშინ, როცა მმართველ პარტიას არჩევანის საკმაოდ ფართო სპექტრი ჰქონდა. მას შეეძლო დიდი წარმატებით, ყოველგვარი პრობლემების და დიდი ფინანსური დანახარჯების გარეშე დაესახელებინა ზურაბ აბაშიძე, მოსახლეობისათვის მეტ-ნაკლებად აბსოლუტურად მისაღები კანდიდატი და ეს არჩევნები წყნარად და მშვიდად ჩაივლიდა.

- ვინაიდან არჩევნები ახლოვდება, ახლა გადამწყვეტ ფაზაში შედის ბრძოლა ხმებისათვის. რადგან ბრძანეთ, რომ ხელისუფლებას ამ არჩევნებზე წინააღმდეგობები ხვდება, ალბათ ლოგიკური იქნება თუ გკითხავთ - როგორ ფორმაში ხვდება ოპოზიცია მოახლოებულ არჩევნებს?

- მე არა მგონია, რომ ახლა ბრძოლა მიმდინარეობს ამომრჩეველთა ხმებისათვის. ასე იმიტომ ვფიქრობ, რომ ჩემი აზრით, უკვე გარკვეულია, რომ ხმების უმრავლესობა სახელისუფლებო კანდიდატის არ იქნება. ჩემი თუ არ გჯერათ, შეგიძლიათ თავად გახვიდეთ ქუჩაში, ხალხს შეეკითხოთ და თავად დარწმუნდებით - ყოველი 10-დან 8 გეტყვით, რომ ხმას სალომეს არ აძლევს.

მას შემდეგ, რაც ხელისუფლებამ საპრეზიდენტო კანდიდატად ყველაზე იოლად დასამარცხებელი სალომე ზურაბიშვილი დაასახელა, ოპოზიციას მიეცა შანსი ხელისუფლებას წკიპურტი გაარტყას

მე ვერ ვიტყვი, რომ ოპოზიცია არჩევნებს მოუმზადებელი ხვდება. „ოცნების“ ხელისუფლებაში მოსვლის შემდეგ წლევანდელი არჩევნები გამონაკლისია იმ თვალსაზრისით, რომ ოპოზიცია არჩევნებს მომზადებული შეხვდა. როგორც ჩანს, ოპოზიციისთვის სიმბოლური თანამდებობისთვის ბრძოლას პრინციპული მნიშვნელობა აქვს.

მას შემდეგ, რაც ხელისუფლებამ საპრეზიდენტო კანდიდატად ყველაზე იოლად დასამარცხებელი სალომე ზურაბიშვილი დაასახელა, ოპოზიციას მიეცა შანსი ხელისუფლებას წკიპურტი გაარტყას. ამის თქმის საშუალებას იძლევა ის, თუ როგორი პოპულარობითა და რეპუტაციით სარგებლობს სახელისუფლებო კანდიდატი. შეიძლება ითქვას, რომ 28 ოქტომბრის არჩევნები ხელისუფლებამ თავად აქცია ოპოზიციისთვის უნიკალურ შანსად.

- ოპოზიციის მომზადებულობაში იგულისხმება ვანო ჩხარტიშვილის საუბრის ჩანაწერის საჯაროდ გამოტანა, სადაც ის საუბრობს იმაზე, რომ ნარიშკინს შეხვდა და სააკაშვილის ხელისუფლებიდან ჩამოშორება თხოვა? თუ ასეა, ალბათ მალე იმასაც გავიგებთ, რომ ოქუაშვილი სააკაშვილის გუნდის წევრია...

- დიახ, ვანო ჩხარტიშვილის ამ ჩანაწერების დემონსტრირებაც არჩევნებისთვის ოპოზიციის მზადების ნაწილია. როგორც ჩანს, ოქუაშვილი კარგა ხანია საქმით გადასულია სააკაშვილის ბანაკში და სააკაშვილის თანამოაზრე და თანამებრძოლია.

როგორც ჩანს, ოქუაშვილი კარგა ხანია საქმით გადასულია სააკაშვილის ბანაკში და სააკაშვილის თანამოაზრე და თანამებრძოლია

ამგვარი რამ პოლიტიკაში ჩვეულებრივი ამბავია და ახლა ამის გამო არავისთვის მორალის კითხვას არ ვაპირებ. ჰიტლერმა ერთმანეთისადმი მტრულად განწყობილი ჩერჩილი და სტალინი გააერთიანა.

- თქვენ თუ გაქვთ ახსნა - სავარაუდოდ, რის გამო დაუჭირა მხარი “ოცნებამ“ ზურაბიშვილს? იყო ეს მესიჯი კრემლისათვის? თუ - კი, სავარაუდოდ, როგორია ეს მესიჯი?

- ამ კითხვაზე ფრანგები იტყოდნენ - ქალბატონი წარსულით. შესაძლოა, ქალბატონ სალომეს ვაჟა-ფშაველა და ილია ჭავჭავაძე არ ჰქონდეს წაკითხული, მაგრამ ორიგინალში ბალზაკი და ზოლა უნდა ჰქონდეს წაკითხული და წესით არ უნდა ეწყინოს, ვინაიდან ეს ფრანგული ტერმინია.

მე მაქვს კითხვა პრეზიდენტობის კანდიდატ ზურაბიშვილთან - ჰქონდა თუ არა სსრკ-ს კგბ-ს მცდელობა გადაებირებინა ემიგრანტების ახალგაზრდა პერსპექტიული შთამომავალი სალომე ზურაბიშვილი?

როგორია ქალბატონ სალომეს წარსული? ხელისუფლება და მისი მომხრეები ზურაბიშვილის ბიოგრაფიაზე საუბარს იწყებენ საქართველოში მისი გამოჩენის შემდეგ. წინა პერიოდს რაც შეეხება, აქცენტი მის წინაპრებზე კეთდება - იგივე ნიკო ნიკოლაძეზე და ასე შემდეგ...

ჩვენ თუ ევროპელები გვინდა გავხდეთ, ევროპისათვის კანდიდატის წინაპრებზე საუბარი უცხოა. ევროპაში კანდიდატს ცნობილი და სახელოვანი წინაპრების გამო ხმას არავინ აძლევს. ევროპაში აინტერესებთ თავად რას წარმოადგენს კანდიდატი.

აქ კი ბევრი კითხვები იბადება. პირადად მე, მებადება რამდენიმე კითხვა. ისტორიის ინსტიტუტში ჩემთან მუშაობდა ერთი ყოფილი ქართველი ემიგრანტი, დავით დავრისაშვილი, რომელიც საქართველოში 80-იან წლებში ჩამოვიდა. მას რომ ჩვენთან მუშაობა დაეწყო, რეკომენტაცია მაშინდელმა ცკ-მ გაუწია. მართალია, მას სამეცნიერო საქმიანობასთან არანაირი კავშირი არ ჰქონდა, მაგრამ უცხოეთში ცხოვრებაზე საინტერესო ამბებს გვიყვებოდა ხოლმე.

ის გვიყვებოდა იმაზე, თუ როგორ მუშაობდა სსრკ-ს კგბ ემიგრანტებთან. აქედან გამომდინარე მე მებადება კითხვა - ჰქონდა თუ არა სსრკ-ს კგბ-ს მცდელობა, გადაებირებინა ემიგრანტების ახალგაზრდა პერსპექტიული შთამომავალი სალომე ზურაბიშვილი?

მე მაინტერესებს - ვინ დააფინანსა სალომე ზურაბიშვილის მიერ 2009 წელს გამოცემული წიგნი პარიზში, რომელშიც ის 2008 წლის აგვისტოში ომის დაწყებასა და მძინარე ცხინვალის დაბომბვაში საქართველოს ადანაშაულებს?

ამას იმიტომ ვკითხულობ, რომ მე არაბუნებრივად მეჩვენება 30 წლის წინანდელ საფრანგეთში ემიგრანტის შთამომავლების საგარეო საქმეთა სამინისტროში მუშაობა. თითქმის წარმოუდგენელია, რომ იგი სსრკ-ს კგბ-ს ინტერესის სფეროში არ მოხვედრილიყო.

გარდა ამისა, მე მაინტერესებს - ვინ დააფინანსა სალომე ზურაბიშვილის მიერ 2009 წელს გამოცემული წიგნი პარიზში, რომელშიც ის 2008 წლის აგვისტოში ომის დაწყებასა და მძინარე ცხინვალის დაბომბვაში საქართველოს ადანაშაულებს? მე არ მგონია, რომ რომელიმე ფრანგულ ორგანიზაციას ძალიან დააინტერესებდა აგვისტოს ომზე წიგნის დაფინანსება.

- გასაგებია, მაგრამ რაც შეეხება კითხვის მეორე ნაწილს…

- რასაკვირველია, „ოცნების“ მიერ საპრეზიდენტო კანდიდატად ზურაბიშვილის შერჩევა, მოსკოვისთვის არის საქართველოს ხელისუფლების კეთილგანწყობილი მესიჯი. იმ შემთხვევაშიც კი, თუ სააკაშვილზე გაბოროტებულმა ქალბატონმა სალომემ აგვისტოს ომის დაწყებაში საქართველოს დასდო ბრალი. ვინადან მან რუსებს კრემლისთვის სასარგებლო კოზირი მისცა ხელში.

რასაკვირველია, „ოცნების“ მიერ საპრეზიდენტო კანდიდატად ზურაბიშვილის შერჩევა, მოსკოვისთვის არის საქართველოს ხელისუფლების კეთილგანწყობილი მესიჯი

გითხრათ სიმართლე, მე ახლა არც მაინტერესებს მან ეს შეგნებულად თუ შეუგნებლად გააკეთა. ფაქტია, რომ მის განცხადებებს რუსეთი წარმატებით იყენებს და მისი არჩევის შემთხვევაში კიდევ უფრო მეტად გამოიყენებს.

ახლა კი ასეთი სურათი ყალიბდება - ზურაბიშვილის მომხრეები ქვეყნის იდეოლოგიურ მეხუთე კოლონად ყალიბდებიან. გორის მერის მტკიცებები, რომ თურმე ომი ჩვენ დაგვიწყია, სწორედ ამის მაჩვენებელია. გარდა იმისა, რომ ეს ასე არაა, ამგვარი მტკიცებები აშკარად ანტისახელმწიფოებრ ხასიათს ატარებს.

- კარგა ხანია ჩვენ პრეზიდენტობის კანდიდატების კამპანიას ვადევნებთ თვალს. ქალბატონი ზურაბიშვილი კი ამბობს, რომ საქართველოში საარჩევნო კამპანია არაევროპულად მიმდინარეობს, მაგრამ არჩევნებში პიარტექნოლოგიების გამოყენება, მათ შორის შავი პიარის, დასავლური პროდუქციაა და არა ქართული. თქვენ როგორ შეაფასებდით პრეზიდენტობის კანდიდატების კამპანიებს?

- რასაც მე ვაკვირდები, პრეზიდენტობის კანდიდატების კამპანიები ერთმანეთისგან ბევრად არ განსხვავდება - უპირველესად, ერთმანეთის მიმართ შავი პიარის გამოყენებას ვგულისხმობ.

გარდა ამისა, რას ნიშნავს არაევროპული კამპანიაა? აშშ-ში უზენაესი სასამართლოს წევრად არჩეულ პიროვნებას ერთმა ქალბატონმა ახლა უჩივლა იმის გამო, რომ მან მას 40 წლის წინ გაუპატიურება დაუპირა. ეს შავი პიარია, აბა რაა?

რასაკვირველია, „ოცნების“ მიერ საპრეზიდენტო კანდიდატად ზურაბიშვილის შერჩევა, მოსკოვისთვის არის საქართველოს ხელისუფლების მესიჯი

პარიზში წიგნის დამფინანსებლებთან დაკავშირებით ჩემი დაინტერესება ახლა იმითაა განპირობებული, რომ ზურაბიშვილი ჩემი ქვეყნის პრეზიდენტობასა და მთავარსარდლობას აპირებს.

პოლიტიკოსებმა უნდა იცოდნენ - როდესაც ისინი ხელმძღვანელი პოსტებისთვის ბრძოლას იწყებენ, საზოგადოებას აქვს უფლება მათ შესახებ ბევრი რამ იცოდეს. მათ შორის იმაზე, თუ რა ურთიერთობა აქვთ ნათესავებთან. სხვათა შორის იმაზეც, რაც ზურაბიშვილის მის ძმასთან ურთიერთობას ეხება - ამბობენ, რომ ისინი ერთმანეთს არ ელაპარაკებიან.

როცა ქალბატონო სალომე ამბობს, რომ იგი პრეზიდენტის რანგში ხელისუფლებასა და ოპოზიციას შორის მომრიგებელი იქნება, ეს ძნელად დასაჯერებელია, ვინაიდან, როგორც ამბობენ იგი საკუთარ ძმასთანაც უბრადაა.

- მაშინ, როცა მოსკოვი თბილისისათვის თითის დაქნევასაც არ ერიდება, საქართველოსთვის უსაფრთხოებასთან დაკავშირებული საკითხები სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია, პრეზიდენტობის კანდიდატები ყველაზე ნაკლებად საუბრობენ ქვეყნის უსაფრთხოების თემებზე. მათ შორის ნატოსთან ურთიერთობებზე.

ამ თემაზე ისინიც კი აღარ საუბრობენ, ვინც ადრე აშშ-სთან სამხედრო სფეროში ურთიერთობების მხურვალე მხარდამჭერია. თქვენი აზრით, რა შეიძლება იყოს ამის მიზეზი?

- ამას შეიძლება ორი მიზეზი ჰქონდეს - ერთი ის, რომ დღევანდელ მსოფლიოში ახლა ყალიბდება თამაშის ახალი წესები. ამგვარ პოლიტიკას ატარებს პრეზიდენტი ტრამპი. ამ თემებზე ძირითადი მოთამაშეები მსჯელობენ. ჩვენ, ჯერჯერობით თუ თამაშგარე მდგომარეობაში არ ვართ, სათადარიგო სკამზე ნამდვილად ვართ და იქ ვზივართ.

როგორც ჩანს, ამ საკითხებში ქართული დიპლომატიის „გენერლები“ ვერ გარკვეულან და ეს გახლავთ მიზეზი იმისა, რომ პრეზიდენტობის კანდიდატები ამ თემებზე საუბარს გვერდს უვლიან.

იმას, რაც ახლა საერთაშორისო ურთიერთობებში ხდება, სერიოზული ანალიზი სჭირდება. სამწუხაროა, რომ საქართველოში მძლავრი ანალიტიკური სამსახური არ არსებობს

ოფიციალურად, აშშ ჩვენი მთავარი მოკავშირეა, მაგრამ აშშ ახლა საქართველოს კი არა, ევროპაზე იძახის აღარაა ჩემი მოკავშირეო. თუმცა, მეორე მხრივ, რაც ტრამპი მოვიდა, ევროპაში 40%-ით გაიზარდა ამერიკელ ჯარისკაცთა რაოდენობა. ევროპიდან ობამას დროს გაყვანილი მთელი სატანკო ბრიგადა დაბრუნდა გერმანიასა და პოლონეთში.

იმას, რაც ახლა საერთაშორისო ურთიერთობებში ხდება, სერიოზული ანალიზი სჭირდება. ტელე-ტოკ-შოუებისთვის ეს თემა არ ვარგა. სამწუხაროა, რომ საქართველოში მძლავრი ანალიტიკური სამსახური არ არსებობს.

გარდა ამისა, ამის მიზეზი ისიც მგონია, რომ ჩვენისთანა დამშეულ ქვეყანაში, სადაც მოსახლეობის უმრავლესობას კუჭის, გადასახადებისა და ტანსაცმლის პრობლემა აქვს, ამ თემაზე საუბარი კანდიდატებისთვისაც მომგებიანი არაა. ზამთარი მოდის, ძვირდება გაზი, სულ ახლახან ბენზინი კიდევ გაძვირდა.

- “ომეგასთან“ დაკავშირებულმა სკანდალმა საზოგადოების საკმაოდ დიდ ნაწილში აჟიოტაჟის გარდა, საზოგადოების განწყობებში ხელისუფლებისთვის არასასურველი ტალღა გამოიწვია. თქვენი აზრით, რა გავლენას იქონიებს „ომეგას“ სკანდალი მოახლოებულ საპრეზიდენტო არჩევნებზე?

- არა მგონია, „ომეგას“ სკანდალმა არჩევნების შედეგებზე გადამწყვეტი როლი ითამაშოს, მაგრამ, როგორც ჩანს, ეს პროცესი საკმაოდ გრძელვადიანი იქნება. ახლა ეს ყველაფერი საზოგადოების ცნობიერებაში ილექება, მაგრამ როდის მიაღწევს კრიტიკულ ზღვარს, ძნელი სათქმელია. ხელისუფლებას რომ ახლა ჰქონდეს მძლავრი ანალიტიკური სამსახური, ასეთ შეცდომებს არ დაუშვებდა.

მაშინ, როცა შევარდნაძის ხელისუფლება აგონიაში იყო, მახსენდება შევარდნაძის ძმიშვილთან ცეზარ შევარდნაძესთან ინტერვიუ. კითხვაზე იმის შესახებ, რომ მოსახლეობას ძალიან უჭირს და შესაძლოა ქუჩაშიც გამოვიდნენ, მისი პასუხი მოკლე და ირონიული იყო - ვის რას დააკლებენ? ისევე როგორც ცეზარ შევარდნაძეს ეგონა, რომ "ძაღლი ყეფს, ქარავანი მიდის", ისე სჭირს დღევანდელ ხელისუფლებასაც.

არა მგონია, „ომეგას“ სკანდალმა არჩევნების შედეგებზე გადამწყვეტი როლი ითამაშოს, მაგრამ, როგორც ჩანს, ეს პროცესი საკმაოდ გრძელვადიანი იქნება

მრჩება შთაბეჭდილება, რომ ხალხისადმი ამგვარი დამოკიდებულება ყველა ჩვენი ხელისუფლების ევროვნული პარადიგმაა. ვგულისხმობ იმას, რომ ვიდრე მათ თავში არ ჩაარტყამენ, მანამდე საფრთხეს ვერ გრძნობენ. ასეა იმიტომ, რომ არც ერთ ხელისუფლებას არ უფიქრია ობიექტური ანალიზი გაეკეთებინა არსებული ვითარების.

გამსახურდიადან დაწყებული, შევარდნაძით, სააკაშვილით გაგრძელებული და დღევანდელით დამთავრებული, საკადრო საკითხში ყველა იდგა ასეთი არჩევანის წინაშე - ერთგულება თუ პროფესიონალიზმი? ყველა არჩევანს ერთგულებაზე აკეთებდა.

ზვიად გამსახურდია დისიდენტი იყო, ღალატს იყო მიჩვეული და გასაგებია, ის რატომაც აკეთებდა არჩევანს ერთგულების სასარგებლოდ. დანარჩენები დისიდენტები არ ყოფილან და ამგვარი მიდგომა, წესით, არ უნდა ჰქონოდათ.

კითხვას რომ დავუბრუნდეთ - როგორც ჩანს, ხელისუფლება მიხვდა ერთ რამეს - დღეს საუბრით და პროპაგანდით შეუძლებელია დაარწმუნო ამომრჩეველი, რომ ხალხმა ხმა ზურაბიშვილს უნდა მისცეს. არადა, აშშ-ში და ევროპაში არჩევნები დარწმუნებასა და დაჯერებაზე დგას. ეს ახლა ჩვენში არ მუშაობს. ამიტომ სარეზერვო ვარიანტია ამომრჩევლის მოსყიდვა და არჩევნების გაყალბება. გაყალბებასაც თავისი პროცენტები აქვს - შეუძლებელია 40%-60%-ით გააყალბო, მაგრამ მშიერი ამომრჩევლის მოსყიდვა შეიძლება.

- უკვე ვიცით, რომ მარიხუანის კულტივაციასთან დაკავშირებული კანონპროექტის განხილვა ორი თვით გადაიდო. მინისტრმა გიორგი გახარიამ თქვა, რომ ადრე თუ გვიან მაინც მოგვიწევს რეგულირების კომპონენტის შეტანა ამ სფეროშიო. ეკლესია აცხადებს, რომ ისინი ელოდნენ ამ კანონპროექტის გაწვევას.

წესით, ხელისუფლებას უნდა ესმოდეს, რომ არჩევნების წინ კანაფის კულტივაციის თემა მათთვის აშკარად წამგებიანია. არადა, ხელისუფლება ამბობს, რომ ამ თემას ახლო მომავალში მიუბრუნდება. რას შეიძლება ნიშნავდეს ხელისუფლების მხრიდან ამ საკითხში სიხისტე?

- ამ საკითხზე კანონპროექტი მინისტრმა გახარიამ შემოიტანა. ადრე შსს-ს მინისტრებს პარლამენტში ჯარიმების გამკაცრებაზე შეჰქონდათ კანონპროეტები. მარიხუანის კულტივაცია და ექსპორტი რევოლუციური რეფორმაა - თუ ამას რეფორმა შეიძლება ვუწოდოთ. ახლა ეს თემა უკვე მინისტრის პრესტიჟს უკავშირდება.

მართლაც გაუგებარია ხელისუფლების მხრიდან კანაფის კულტივაციაზე საუბრის გაგრძელება. გაუგებარია იმ თვალსაზრისით, რომ მათ ახლა არჩევნებზე მთავარსარდლად ურეიტინგო ზურაბიშვილი ჰყავთ გასაყვანი

კი ბატონო, ამ თემაზე გაიმართოს კონსულტაციები, მაგრამ ეს დაახლოებით ისეთივე რამაა, როცა სააკაშვილის დროს შემოიღეს უვადო ძიება. სხვათა შორის, კონსულტაციებიც უვადო შეიძლება იყოს. როგორც ჩანს, ხელისუფლება ამ გზას დაადგება. არც გაიტანს და არც უარს იტყვის ამ იდეაზე. ვხედავთ, რომ ამ საკითხში ეკლესიასაც ერთიანი პოზიცია აქვს.

არა მგონია, ხელისუფლებაში არ ესმოდეთ კანაფის კულტივაციასთან დაკავშირებული სირთულეები. ახლა რომ კოალიციური მთავრობა გვყავდეს, მთავრობის შემადგენლობას ოპოზიციონერი მინისტრები დატოვებდნენ. როდესაც მთავრობაში ყველაზე ცუდი გაგებით მედროვეები არიან, მთავრობას არავინ არ დატოვებს.

მართლაც გაუგებარია ხელისუფლების მხრიდან კანაფის კულტივაციაზე საუბრის გაგრძელება. გაუგებარია იმ თვალსაზრისით, რომ მათ ახლა არჩევნებზე მთავარსარდლად ურეიტინგო ზურაბიშვილი ჰყავთ გასაყვანი. ჩემთვის გაუგებარია, რატომ უწევს ოპოზიციას თითქმის ყოველდღე ხელისუფლება "სატოპკეებს"?

გასაგებია, რომ ოქუაშვილი არც დედა ტერეზაა და არც მაჰათმა განდი, მაგრამ „ომეგას“ თემაზე უამრავი პასუხგაუცემელი კითხვაა. ბოლოს და ბოლოს თი-ბი-სი ბანკიდან 4 მილიონი ხომ გატანილია. თუ ეს სიყალბეა, ხელისუფლებამ ხალხს ესეც უნდა უთხრას.

- თქვენ გაქვთ იმედი, რომ არჩევნებამდე ხელისუფლება შეეცდება ამ თემაზე პასუხგაუცემელ კითხვებს გასცეს პასუხი?

- არა, გამორიცხულია ეს მოესწროს. ინგლისსა და საფრანგეთში სასამართლო დავები ასე სწრაფად არ სრულდება. „ომეგას“ საქმის განხილვას შესაძლოა 5-6, ანდა 7 წელი დასჭირდეს.

- თუ ისევ არჩევნების თემაზე გავაგრძელებთ საუბარს. თქვენ როგორ წარმოგიდგენიათ საქართველოს შიდა პოლიტიკის სურათი არჩევნების შემდეგ?

- მნიშვნელობა აქვს იმას, თუ ვინ გაიმარჯვებს. თუ გაიმარჯვა ოპოზიციამ, ხელისუფლებას მოუწევს დამარცხებას შეეგუოს. სულ ახლახან პუტინის მიერ მხარდაჭერილმა კანდიდატებმა რუსეთში 4 საკმაოდ დიდ და მნიშვნელოვან გუბერნიაში წააგეს არჩევნები.

თუ ასე მოხდა ჩვენთანაც, ჩვენი ხელისუფლებაც შეეგუება, მაგრამ ასეთ შემთხვევაში ძალიან ბევრს დაატოვებინებენ თანამდებობებს. თანამდებობების დატოვება მოუწევთ იმათ, ვისაც დავალებული ჰქონდა ზურაბიშვილისათვის ხმების მაქსიმალურად მობილიზება.

თუ ხელისუფლებამ ზურაბიშვილი პრეზიდენტად ვერ გაიყვანა, უამრავი ისეთი ხალხი დაკარგავს თანამდებობებს, ვინც ქართულად ზურაბიშვილზე ბევრად უკეთესად მეტყველებს.

- ქალბატონ სალომე ზურაბიშვილს ქართულს ბევრი უწუნებს, თქვენც?

- არა და იცით რატომ? ფრანგული ენა ნაპოლეონმაც არ იცოდა. კორსიკელი იყო და ისე მოკვდა, რომ მისი ფრანგული ნახევარს არ ესმოდა. ასე ხდებოდა განსაკუთებით მაშინ, როცა გაცხარებულ-გაბრაზებული ნაპოლეონი ფრანგულად სწრაფად ლაპარაკობდა. მაგრამ, მიუხედავად ამისა, ფრანგებმა ის შეიყვარეს. იმიტომ, რომ ნაპოლეონი პოლიტიკურად გახდა ფრანგი. ქალბატონი სალომე კი პოლიტიკურად ქართველი ვერ გახდა.

ფრანგული ენა ნაპოლეონმაც არ იცოდა. კორსიკელი იყო და ისე მოკვდა, რომ მისი ფრანგული ნახევარს არ ესმოდა... მიუხედავად ამისა, ფრანგებმა ის შეიყვარეს. იმიტომ რომ, ნაპოლეონი პოლიტიკურად გახდა ფრანგი. ქალბატონი სალომე კი პოლიტიკურად ქართველი ვერ გახდა და როგორც ჩანს, ვერც ვერასოდეს გახდება

ნაპოლეონი საფრანგეთისთვის იბრძოდა და მოკვდა. მან 17- ჯერ გაზარდა საფრანგეთის ტერიტორია და საფრანგეთს დიდება და სიძლიერე მოუტანა. ნაპოლეონი საფრანგეთისთვის იბრძოდა - სალომე ზურაბიშვილი კი თანამდებობისთვის და რაღაც თამაშებში მონაწილეობისთვის იბრძვის.

ვიმეორებ, ენის ცოდნა-არცოდნა, ჩემთვის პრინციპული არაა. ჩემთვის ისაა პრინციპული, რომ ზურაბიშვილი პოლიტიკურად ვერ გახდა ქართველი და როგორც ჩანს, ვერც ვერასოდეს გახდება.

ისე მართლაც უცნაურია. ამას წინათ თიანეთში ჰოლანდიელი კაცი გავიცანი, სამუელი ჰქვია. იგი ქართულად ისევე საუბრობს, როგორც ჩვენ. მას თიანეთის ერთ-ერთ სოფელში ფერმა აქვს გაშენებული, 5 შვილი ჰყავს და ბავშვებიც ქართულად საუბრობენ. როგორც მითხრა, მას საქართველოს მოქალაქეობას არ აძლევენ.

არადა, საოცარი ქართულით მეტყველებს. ფაქტია, რომ იგი მთელი თავისი ოჯახით ქართველი ხდება. საუბარში ჰოლანდიელმა სამუელმა საინტერესო რამ მითხრა - ზამთარში დათვი ჩემს კარებთან მოდის და აქედან საცხოვრებლად სად უნდა წავიდეო? გასაოცარი ამბავია - ზურაბიშვილისგან განსხვავებით, ჰოლანდიელი სამუელი ქართულად ქალბატონ სალომეზე უკეთ საუბრობს.

კობა ბენდელიანი

„ინტერპრესნიუსი“

მამუკა ხაზარაძე - ცვლილებების დროა! ხელისუფლება, რომელიც ემსახურება რუსეთს, უნდა დასრულდეს! „ლელო“ ემსახურება საქართველოს!
ემილ ავდალიანი - არაბული ქვეყნებისთვის და ირანისთვის ახლო აღმოსავლეთის რეგიონთან ჩინეთის ურთიერთობის სუფთა წარსული მეტად მიმზიდველია
ქართული პრესის მიმოხილვა 28.03.2024
საქართველოს თავდაცვის დილემა - რთული არჩევანი რთულ ვითარებაში
ამერიკული სამედიცინო ჰოლდინგი - CooperSurgical-ი საქართველოში ოვამედის ორგანიზებით სამდღიან სემინარს მართავს