საპარლამენტო უმრავლესობის წევრი, ცოტნე ზურაბიანი პრეზიდენტის ყოფილი საპარლამენტო მდივნის, ანა ნაცვლიშვილის განცხადებას ეხმაურება, რომლის თანახმად, გენერალური პროკურორის მიერ პარლამენტისადმი გაგზავნილ წერილში, რომლითაც მან დეპუტატ ნიკა მელიას დაპატიმრებაზე თანხმობა მოითხოვა, საქმეში მითითებული პრეცედენტები არარელევანტურია. საპარლამენტო უმრავლესობის წევრის მიერ გაკეთბულ განცხადებას, საქართველოს პარლამენტის პრესსამსახური ავრცელებს.

„პარლამენტის როლი, ამ შემთხვევაში, არ იყო საქმის დასახელებაში გვარის შემოწმება, არამედ მომართვის შინაარსობრივი მხარის გადამოწმება, ვინაიდან სტრასბურგი ყოველ კონკრეტულ შემთხვევაში კონტექსტზე მსჯელობს. ფაქტია, ანა ნაცვლიშვილის ლოგიკა ტექნიკურ საკითხს, გვარზე აპელირებას, ვერ გასცდა. წარმოუდგენელია ადეკვატურობა და თანმიმდევრულობა მოსთხოვო ადამიანს, რომელმაც გირგვლიანის მკვლელების უკანონო შეწყალებისთვის გასამართლებულ სააკაშვილს, პოლიტიკური ნიშნით დევნილი უწოდა, მაგრამ საკითხის აქტუალობიდან გამომდინარე შევეცდები მოკლედ გიპასუხოთ მელიას საქმეზე, ქალბატონო ანა“- აღნიშნავს ცოტნე ზურაბიანი.

პარლამენტის წევრის თქმით, მოცემულობაში, როდესაც დეპუტატი საპარლამენტო დემოკრატიაზე საუბრისა და საპარლამენტო ზედამხედველობის პროცესებში მონაწილეობის სურვილის პარალალელურად, პარლამენტში ძალადობრივ შეჭრას, გადატრიალებას ემხრობა და აქტიურად მონაწილეობს, არ იმსახურებს იმუნიტეტს და ვალდებულია, კანონის წინაშე იყოს პასუხისმგებელი, ისევე, როგორც ნებისმიერი რიგითი მოქალაქე.

საპარლამენტო უმრავლესობის წევრი იმ არგუმენტებზე საუბრობს, რის საფუძველზეც საქართველოს პარლამენტმა აღნიშნული გადაწყვეტილება მიიღო და განმარტავს, რომ ანა ნაცვლიშვილის მიერ დასახელებული მაგალითები არარელევანტურია.

„რაც შეეხება ჩვენს გადაწყვეტილებას. გენერალური პროკურატურის შუმდგომლობაში აბსოლუტურად სწორად იყო მითითებული თარიღი, როდესაც სტრასბურგმა ეს გადაწყვეტილება მიიღო და სრულიად გასაგები იყო, რომელ საქმეზეც იყო საუბარი მომართვაში. მტკიცებულებითი სტანდარტები: "ბრალდებულის პიროვნება", "საქმიანობა და პროფესიული კავშირები", "მაღალჩინოსნის ავტორიტეტი და ამ ავტორიტეტიდან გამომდინარე მოწმეებზე ზემოქმედების რისკი" ცალსახად არის ის მტკიცებულებითი სტანდარტი, რომლის არსებობისას ადამიანის უფლებათა ევროპული სასამართლო პატიმრობის გამოყენებას გამართლებულად მიიჩნევს. ჩვენი კანონმდებლობითაც ასეა. პარლამენტის როლი ამ შემთხვევაში არ იყო საქმის დასახელებაში გვარის შემოწმება, არამედ მომართვის შინაარსობრივი მხარის გადამოწმება, ვინაიდან სტრასბურგი ყოველ კონკრეტულ შემთხვევაში კონტექსტზე მსჯელობს. ფაქტია, ანა ნაცვლიშვილის ლოგიკა ტექნიკურ საკითხს, გვარზე აპელირებას, ვერ გასცდა.

ეს საქმეები მომართვაში იმ კონტექსტში იყო ნახსენები, თუ ზოგადად რა მტკიცებულებით სტანდარტს იყენებს სტრასბურგი პატიმრობის შეფარდების გასამართლებლად და არა იმ კონტექსტში, რამდენად გავდა მელიას საქმის ფაქტობრივი გარემოებები ამ საქმეებს“,-აცხადებს ცოტნე ზურაბიანი.​