როდის უპასუხებს ირაკლი ოქრუაშვილი მის მიმართ წაყენებულ ბრალდებებს, რა ხდება "ქართულ პარტიაში", რატომ ფიქრობს სოზარ სუბარი, რომ ახლა ოპოზიციისადმი იმედგაცრუების პერიოდია, როგორია "ქართული პარტიის", თავად სუბარის სამომავლო გეგმები; ამ და სხვა საკითხებზე "ინტერპრესნიუსი" "ქართული პარტიის" თავმჯდომარეს, სუზარ სუბარს ესაუბრა.

- ბატონო სოზარ, საუბარი დავიწყოთ თქვენი პარტიის წევრებისა და მხარდამჭერების დაკავების ფაქტებით . . .

_ ეს არის კლასიკური ხასიათის პოლიტიკური დევნა და ტერორი, რომელიც "ქართულ პარტიასთან" მიმართებაში ორ ეტაპად შეიძლება დაიყოს - 21 მაისამდე, როდესაც პარტიის აქტივისტები გორში, რუსთავში, თელავსა და ყვარელში დააკავეს. ესენი იყვნენ ადამიანები, რომელთა უმრავლესობაც 2009 წლის აპრილის და 2007 წელს ნოემბრის აქციების დროსაც დააკავეს. რუსთავის ორგანიზაციის თავმჯდომარის მოადგილის, ყოფილი პოლიციელის გოჩა კაკოიშვილის ამბავი ცნობილია. მას კარგად იცნობენ რუსთავის პოლიციაში. დაიბარეს, უთხრეს 30 დღით უნდა ჩაჯდეო, შენთვის ჯობიაო, წინააღმდეგ შემთხვევაში 5 წლით ჩაგსვამთო. პოლიციისთვის წინააღმდეგობის გაწევა და შეურაცხყოფა წაუყენეს ბრალად. კაცი თავისი ფეხით მივიდა პოლიციაში, მობილურზე დაურეკეს და თურმე შეურაცხყოფა მიუყენებია. 3 დღე, ვიდრე ადვოკატი შევიდოდა, კარგად ექცეოდნენ. ადვოკატი გამოიცილეს თუ არა, დაიწყო 10-დღიანი წამების სერიალი, ვიდრე არ შევიტყვეთ და საჯარო განცხადება არ გავაკეთეთ. ყოველდღე სცემდნენ, აშიშვლებდნენ, საჭმელს არ აჭმევდნენ, რამდენიმე პოლიციელი აფურთხებდა თეფშზე და ისე შეჰქონდათ საჭმელი. რამდენჯერმე გონება დაკარგა ცემის დროს, ცივი წყლით ასულიერებდნენ და ისევ აგრძელებდნენ ცემას. იგივე გორის ორგანიზაციის ხელმძღვანელი კახა ერგემლიძე, ის არ უცემიათ, მაგრამ არ აძლევდნენ საჭმელს. როდესაც ადვოკატი, საია-ს წარმომადგენელი მივიდა, უთხრეს, რომ თქვენ წადით და შევუტანთ საჭმელსო. მესამე დღე იყო, როგორც კი მოიცილეს ადვოკატი, საჭმელი კვლავ არ მისცეს და მხოლოდ მეოთხე დღეს, დილას შეუტანეს, ისიც მინიმალური. კაკოიშვილი 20 კილოთი დაკლებული გამოვიდა დაკავების ადგილიდან. ეს ადამიანების წამება და ღისსებისშემლახავი მოპყრობაა, ეს არის პოლიტიკური ტერორი, ბრძოლა პოლიტიკურ ოპონენტებთან. რამეს კი არ ითხოვდნენ ამათგან, როცა სცემდნენ, ეუბნებოდნენ - შენ გინდა ხო ხელისუფლების შეცვლა, შენი დედა და ა.შ.

მეორე ეტაპი - 20 ივნისიდან დაიწყო სისხლის სამართლებრივი დევნები და დაპატიმრებები პარტიის წევრების, მათი ოჯახის წევრების და ნათესავების ან ისეთი ადამიანების, რომლებსაც "ქართულ პარტიასთან" კავშირი არ აქვთ, მაგრამ ადრე მუშაობდნენ ირაკლი ოქრუაშვილთან მძღოლად ან პირად დაცვაში. მისი კლასელები დააკავეს სრულიად გაუგებარი მიზეზის გამო. იყო მცდელობა დაეკავებინათ ბიძა, დედის ძმა ზურაბ გიგუაშვილი, რომელიც ადრე სასტიკად აწამეს და სასიკვდილოდ გაიმეტეს. ადამიანები, რომლებსაც კავშირი ჰქონდათ ირაკლი ოქრუაშვილთან დაახლოებულ პირებთან. მაგალითად, ქიბარ ხალვაშის, მიშა ქარელის მძღოლები. ირგვლივ უვლიან პარტიას და ოქრუაშვილს.

_ძირითადად რა ბრალდებებით აკავებენ?

_ბრალდებები არის ძალიან მარტივი, ულაგებენ იარაღს, შემდეგ აკავებენ იარაღის უკანონო ტარების ბრალდებით, ემდეგ იწყება სხვა ისტორიების შექმნა. თუ რამდენად არაადეკვატურია ეს ბრალდებები, რამდენიმე მაგალითიდანაც გამოჩნდება. ერთ-ერთი ასეთი არის გოჩა ლიჩელი, რომელიც თავის დროზე ირაკლი ოქრუაშვილის პირად დაცვაში იყო და ახლა ჩვენთან ოფისის დაცვაში მუშაობდა. როცა დაინახა, რომ იჭერენ ადამიანებს, გადაუწყვეტია, რომ ღამე სხვის ოჯახში გაათენებდა. შევიდნენ მის სახლში, ჩაულაგეს ავტომატი, ტყვიები და დაიჭირეს მისი მამა და ძმა, გაიოზ და ზურაბ ლიჩელები. კაცი რომელიც იმალება, მეზობელთან ათენებდა ღამეს, სახლში ავტომატს დატოვებდა კიდევაც რომ ჰქონოდა? მით უმეტეს სახლში მცირეწლოვანი ბავშვები იყვნენ და ტყვიები ფანჯარაზე დაულაგეს, ხოლო ავტომატი ჩააგდეს ორმოში. სახლში რემონტს აკეთებენ და იატაკი ჩაუტყდათ, ჩატეხილ იატაკში პირდაპირ ჩადეს ავტომატი. აქამდე სულ ვამბობდით, რომ ქვეყანაში ბევრი პოლიტპატიმარი იყო, მაგრამ ერთი პოლიტიკური მძევალი - ნორა კვიციანი. ახლა გაჩნდნენ ასეთივე მძევლები. გაიოზი მამა კი გამოუშვეს მეორე დღეს, მაგრამ ზურა დღემდე დაკავებულია, ორივე ოჯახის წევრების წინაშე სასტიკად სცემეს.

თემურ ელყანიშვილი, რომელიც პარტიაში სამი კვირის მოსული იყო და მძღოლად მუშაობდა, დააკავეს, დენზე შეაერთეს. როგორც თვითონ თქვა, ეკითხებოდნენ ერთადერთ რამეს, სად გადაადგილდებოდა ეროსი კიწმარიშვილი.

ან ის იარაღები, რომლებიც ტელევიზიით გვაჩვენეს. ჯერ მთელმა საქართველომ ნახა, რომ ერთთვიანი წვიმების შემდეგ ყუთები, სადაც ეს იარაღები ეწყო, მშრალი იყო. და მეორე, საქმეში არსებობს პოლიციელების ჩვენებები, რომლებიც ამბობენ, რომ 24 მაისს დაინახეს, როგორ ჩაფლო ვიღაცამ იარაღი. ამოთხარეს ერთი თვის შემდეგ, ივნისის ბოლოს. ჩვენებაში პოლიციელები ამბობენ, რომ ვერ ამოიცნეს ვინ ჩაფლა, მეორე ჩვენებაში იგივე პოლიციელები ამბობენ, რომ ამოიცნეს ერთი-ორი კაცი, მესამე ჩვენებაში ამბობენ რომ რამდენიმე ამოიცნეს და ასახელებენ, რის მიხედვით ამოიცნეს. ერთს ჰქონდა კეხიანი ცხვირი, მეორეს თმა ოდნავ შემელოტებული და ასეთ ნიშნებს ასახელებენ. 50 მეტრიდან ღამე დაინახეს ვიღაცის კეხიანი ცხვირი? ეს აბსურდის თეატრია და სასაცილო იქნებოდა, ამ ყველაფრის უკან კონკრეტული ადამიანების ბედი რომ არ იდგეს.

_ამ დაკავებებს რით ახსნით. მაინცდამაინც თქვენი პარტიის მიმართ რატომ ხდება დაკავებები?

_ხელისუფლება ბუნებრივია, ხედავს საფრთხეს და უნდა პრევენცია, რომ სამომავლოდ გამორიცხოს ყველანაირი წინააღმდეგობა ქვეყანაში. მან ნათლად უთხრა საზოგადოებას, რომ არ აპირებს სამართლიან საარჩევნო გარემოს შექმნას, ხოლო ამ მშვიდი, წყნარი, გარეგნულად "დავარცხნილი" არჩევნების პირობებში, გაყალბების რა ბერკეტები აქვთ, ვიცით - ეს საკონსტიტუციო უმრავლესობით მოსვლას ნიშნავს, უკვე სააკაშვილის ახალ რანგში პრემიერად მოვლენას.

ერთადერთი, რაშიც ხელისუფლება საფრთხეს ხედავს, რადიკალური ოპოზიციაა, რომლის განეიტრალებასაც დაჭერებით, უკანონო დაკავებებით, დისკრედიტაციის მცდელობით ცდილობს. დისკრედიტაცია ადრე თუ მუშაობდა, ახლა აღარავის სჯერა. გვახსოვთ, როგორ გამოაქვეყნეს მოღალატეთა სია და მათი საუბრების ჩანაწერები - გოგა ხაინდრავა, რომელიც იმ პერიოდში სახელმწიფო მინისტრი იყო; ლევან ბერძენიშვილი, რომელიც პარლამენტის წევრი იყო და, რომლის მოსმენა საერთოდ არ შეიძლებოდა განსაკუთრებული მიზეზი თუ არ იქნება; კონსტანტინე გამსახურდია, რომელიც მოღალატედ შერაცხეს და ახლა ელჩად გაუშვეს; ცოტნე გამსახურდია, რომელიც დაიჭირეს კიდევაც ამ ბრალდებით და რომ ვერაფერი დაუმტკიცეს, სხვა ბრალდებით გაასამართლეს.

ამ ადამიანებზე გვითხრეს, რომ მოღალატეები არიან, მოგვიანებით პრეზიდენტმა ამერიკულ "ნიუსვიკს" განუცხადა, რომ ესენი მოღალატეები კი არ იყვნენ, ჩვენ არასწორი ვთქვითო, სინამდვილეში ჩვენ მათი ჩანაწერები მოვასმენინეთ საზოგადოებას, რათა მათი მორალური სახე გვეჩვენებინაო. ეს არის პრეზიდენტის აღიარებითი ჩვენება ძალიან სერიოზულ სისხლის სამართლის საქმეზე, შს მინისტრის და ყველა იმ ადამიანის წინააღმდეგ ვინც ამ მოსმენებს აწარმოებდა. ამ ყველაფრის შემდეგ საზოგადოებას აღარ სჯერა ზღაპრების.

_შესაძლოა, ვიღაცას არ სჯერა, მაგრამ ალბათ არის საზოგადოების ნაწილი რომელსაც სჯერა. ამასთან, ირაკლი ოქრუაშვილის დაპირებების შეუსრულებლობამ, პარტიიდან რამდენიმე ლიდერის წასვლამ, ერთგვარი არასერიოზული დამოკიდებულება ხომ არ გააჩინა "ქართული პარტიის" მიმართ?

_ ჩვენთვის ყველაზე მძიმედ გადასატანი ის დაპირება იყო, რომელიც ვერ შევასრულეთ. ამას ძალიან სერიოზული და ობიექტური მიზეზები ჰქონდა, რის გამოც ბოდიში მოვიხადეთ პირადად მე, ირაკლი ოქრუაშვილმა ქართული საზოგადოების წინაშე. ეს დაუპირებელი შესრულება, ბუნებრივია, იყო ძალიან სერიოზული დარტყმა იმიჯის თვალსაზრისით, თუმცა ამ შეუსრულებელი დაპირების მიღმა რა საფრთხეც იმალებოდა ხელისუფლების, ეს კარგად დაინახა თავად ხელისუფლებამ და იმიტომ არის, რომ ახლა ამ ტერორს ახორციელებს. ხელისუფლება და მიხეილ სააკაშვილი კარგად გრძნობს, სად არის საფრთხე, ეს რეცეპტორები მას უაღრესად განვითარებული აქვს და ახლა აკეთებს პრევენციას, რომ ეს საფრთხე მომავალში აღარ დაემუქროს, მაგრამ მომავალში ეს ვერ უშველის. ეს პარტიისთვის იმიჯის თვალსაზრისით ძალიან სერიოზული დარტყმა იყო. რაც შეეხება ორგანიზაციულ ზიანს, არის საფრთხე, რომ საზოგადოების რაღაც ნაწილი დაშინდება, თუმცა ის ნაწილი, რომელიც დაშინდება, ბრძოლაშიც მისი გამოყოლის იმედი ნაკლებად უნდა გქონდეს. ასე რომ, ეს შეიძლება პარტიისთვის კრისტალიზაციაც იყოს. პარტია არა მხოლოდ რამდენიმე ადამიანმა დატოვა, არამედ გაჰყვა მათ ადამიანების რაღაც ჯგუფი, მაგრამ ეს ბუნებრივი პროცესია.

_პარტიას მხარდამჭერების რაოდენობა იმდენივე ჰყავს, რაც შექმნის მომენტიდან ჰყავდა?

_იგივე არ ჰყავს იმ მიზეზის გამო, რომ თუ ბევრ ადამიანს ჰქონდა ჩვენი იმედი, ახლა ერთგვარი იმედგაცრუების ეპოქა დადგა, არა მხოლოდ "ქართული პარტიის", არამედ ზოგადად ოპოზიციის მიმართ.

იმედგაცრუებაა, რომ ხელისუფლების შეცვლა უფრო რთულია, ვიდრე აქამდე ეგონათ, თუმცა ეს ეტაპი, დარწმუნებული ვარ, მალე გადაივლის. რაც შეეხება პარტიის წევრთა რაოდენობას, ესეც შემცირდა, მაგრამ ამაში მართლა ვერ ვხედავ ტრაგედიას. ვისაც პირველივე წინააღმდეგობისას გაქცევა სურს, იმ ადამიანის იმედი ბრძოლაში არ უნდა გქონდეს და ამით კრისტალიზაცია ხდება. მე ვგულისხმობ ამ შემთხვევაში პარტიის რიგით წევრებს, რომლებიც თბილისში თუ რაიონებში იყვნენ და დატოვეს პარტია; არ ვგულისხმობ ლიდერებს, რომლებმაც მიიღეს თავისი გადაწყვეტილება და ახლა მაგის განსჯას არ ვაპირებ.

_ინტერვიუებში აცხადებდით, რომ რევოლუცია გაზაფხულზე ეგვიპტიდან საქართველოში გადმოინაცვლებდა, ხელისუფლების შეცვლის გზად რევოლუციას მიიჩნევდით, ამბობდით, რომ "ქართული პარტია" რევოლუციის ავანგარდში მოექცეოდა და სააკაშვილის რეჟიმის მესაფლავეც იქნებოდა. . .

_რასაც ვამბობდი, ახლაც იმავე აზრზე ვარ. როდესაც ქვეყანაში ავტოკრატიაა, ავტოკრატიის შეცვლის გზა საერთო სახალხო მღელვარებაზე გადის. შეიძლება ბევრი კამათი იყოს, რევოლუცია იყო, თუ რამე სხვა, რაც მოხდა 2003 წლის ნოემბერში საქართველოში ან რაც მოხდა ეგვიპტეში, მაგრამ ზოგადი სახელი არის რევოლუცია. სწორედ ეს არის ხელისუფლების შეცვლის გზა ავტოკრატიის პირობებში. არსად არ შეჭრილა ეგვიპტელი ხალხი, იყო მასობრივი პროტესტის გამოხატვა და აიძულეს ხელისუფალი, წასულიყო, იგივე მოხდა ტუნისში. კადაფის შემთხვევაში, რომელმაც ვერ მიიღო ეს გაკვეთილები, საერთაშორისო საზოგადოება იძულებული გახდა, დიდი სამხედრო ჩარევა განეხორციელებინა. დიქტატორები უნდა დანებდნენ ხალხის ნებას, ისინი ასე უფრო რბილად დაასრულებენ თავის ცხოვრებას და არა ისე, როგორც კადაფის მოუწევს დასრულება.

საქართველოშიც საერთო სახალხო გამოსვლები ის გზაა, რომლითაც ხელისუფლება უნდა ვაიძულოთ, წავიდეს უზურპირებული თანამდებობებიდან. "ქართულმა პარტიამ" ამ ხნის განმავლობაში ის გააკეთა, რომ პარტიის ძირითადი სტრუქტურის მშენებლობა დასრულდა, ეს სტრუქტურა შენარჩუნებულია დღესაც, თბილისში განცდილი ზიანის დიდი ნაწილი პრაქტიკულად აღდგენილია. ჩვენ ვცდილობდით საპროტესტო ტალღის აწევას, რომელიც საზოგადოებას უფრო სერიოზულ გამოსვლებამდე მიიყვანდა. ამას ემსახურებოდა ჩვენი მაისის აქციები, თუმცა სახალხო კრების და ნინო ბურჯანაძის მიერ დაანონსებულმა დღემ, 21-მა მაისმა ბევრი ჩვენი გეგმა შეცვალა. როდესაც ჩვენ დავინახეთ, რომ 21 მაისს მოსალოდნელზე გაცილებით ნაკლები ხალხი გამოვიდა, როცა დავინახეთ, რომ 21-ში ღამე სიტუაცია პრაქტიკულად მიდიოდა ჩაქრობისკენ, ჩავთვალეთ რომ ამ ვითარების გაშვება დარტყმა იქნებოდა არა მხოლოდ სახალხო კრებისთვის, არამედ მთელი ქვეყნისთვის და ამიტომაც გადავწყვიტეთ ჩავრთულიყავით პროცესში, თუმცა უკვე 23 მაისს ბურჯანაძის მხრიდან გამოთქმულმა ეჭვებმა, თუ რას აპირებს ოქრუაშვილი, როგორ აპირებს შემოსვლას (პრაქტიკულად ლამის მოღალატედ გამოაცხადა), გამოცხადებულმა შეკრების ადგილმა თავისუფლების მოედანზე, როდესაც ჩვენ ავლაბარი გვქონდა ნათქვამი, ცხადი გახადა, რომ პრაქტიკულად ორი პარალელური პროცესი იწყებოდა, რაც სრული უაზრობა იქნებოდა. ამიტომ ჩვენ მოვიხადეთ ბოდიში ქართული საზოგადოების წინაშე და ვთქვით - ჩვენ ვფიქრობდით პროცესის გაძლიერებას, მაგრამ რახან ეს პროცესი დაიწყეს სახალხო კრებამ და ნინო ბურჯანაძემ, რადგან გაძლიერება ვერ მოხერხდა და ვერც მოხერხდებოდა ერთობის გარეშე, გავდივართ პროცესიდან. ეს ყველაფერი დამთავრდა 26 მაისით, როცა ხელისუფებამ საკუთარი მოქალაქეების წინააღმდეგ გაუგონარი სისასტიკე გამოიჩინა. ამან, ბუნებრივია, პროცესი შეაფერხა და ვადამ ცოტა იქეთ გადაიწია. პირველ რიგში იმიტომ, რომ საზოგადოებაში გამეფდა გულგატეხილობა და შიში.

- 25 მაისს, როდესაც "მრისხანების დღე" დაანონსეთ, ამას ბურჯანაძის იმედად გეგმავდით?

_ რადგან 21 მაისს დაგეგმილმა აქციებმა დაშლისკენ სვლა დაიწყო, ჩვენ ჩავერთეთ, რომ ადეკვატური პასუხი მიგვეღო, ეს ადეკვატური პასუხი იქნებოდა ერთობა, რაც ვერ მივიღეთ. შესაბამისად, ჩვენ როგორც ვთქვით, რომ შემოვდივართ ისე ვთქვით, რომ გავდივართ. . . 21 მაისამდე ბურჯანაძესთან შეთანხმება რამდენჯერმე ვცადეთ, საჯარო განცხადებებიც გაკეთდა, მაგრამ ეს არ დასრულდა შედეგიანად.

_ბურჯანაძის ფაქტორი რომ გამოვრიცხოთ, "ქართული პარტია" რამდენად მზად იყო, რომ თავისი რესურსებით, იმ გაცხადებული "50 000 კაციანი ჯარით", როგორც გაჩეჩილაძემ თქვა, დამოუკიდებლად ეწარმოებინა მოქმედებები?

_ჩვენ რომ მზად ვყოფილიყავით, მაშინ ჩვენ დავიწყებით პროცესს. ჩვენ პროცესი არ დაგვიწყია. ის აქციები, რომელსაც ვატარებდით, წერტილოვანი იყო, ძალიან კონკრეტული მოთხოვნებით. თუ როდის ვიქნებოდით მზად, ამას არა ჩვენ, არამედ ხალხი წყვეტს; შეგახსენებთ ჩემს ნათქვამს - რევოლუციას აკეთებს არა ერთი ან ორი პოლიტიკური ლიდერი ან პარტია, არამედ - ხალხი. ხალხი ის ძალაა, რომელიც არასდროს გაემიჯნება რევოლუციურ მოძრაობას ავტოკრატიის წინააღმდეგ.

_თქვენ დაანონსებული გქონდათ, რომ ემზადებოდით გაზაფხულისთვის, როცა დაიწყებდით გადამწყვეტ ბრძოლას.

_გადამწყვეტი ბრძოლა დაწყებულიც არის. მხატვრულ გამონათქვამებს ნუ ავურევთ, მე ვამბობდი ერთ რამეს - ზამთარში მერცხლები მიდიან თბილ ქვეყნებში, ეგვიპტეში, ტუნისში, გაზაფხულზე ბრუნდებიან ჩვენსკენ-თქო. დაიწყო კიდევაც. მე არ მითქვამს, რომ გაზაფხულზე რამე დამთავრდება. ერთადერთხელ როდესაც კონკრეტული თარიღი ითქვა "ქართული პარტიის" ერთ-ერთი ლიდერის მხრიდან, ეს იყო ლევან გაჩეჩილაძე, რომელმაც თქვა, რომ ზაფხულში დასასვენებლად წავალთ მიხეილ სააკაშვილის გარეშე. ეს არ იყო პარტიის პოზიცია, ეს მხატვრულ გამონათქვამად თქვა. როცა ამას რეაგირება მოჰყვა, ჟურნალისტებში მან განმარტა, რომ ამაში სინამდვილეში სხვა რამეს გულისხმობდა. დანარჩენი კონკრეტული თარიღი ჩვენი მხრიდან არ გამოცხადებულა, თუ არ ჩავთვლით გამოცხადებულ 25 მაისს.

_26 მაისის შემდეგ, შვეიცარიაში ოქრუაშვილთან შეხვედრის შემდეგ განაცხადეთ, რომ იგეგმება პარტიის გეგმების გადაწყობა, ყრილობა. რას აპირებს პარტია?

_ყრილობას მაისის ბოლოს ისედაც ვაპირებდით, განვითარებული მოვლენები რომ არ ყოფილიყო. ახლა უკვე ყრილობის ჩატარება ვალდებულებაა, მას შემდეგ რაც წავიდნენ პარტიიდან პოლიტსაბჭოს წევრები, ერთ თვეში ყრილობა უნდა ჩატარდეს, რათა პოლიტსაბჭოს წევრების წასვლა დააფიქსიროს ყრილობამ და ახალი წევრები აირჩიოს. თუმცა, ყრილობაზე გარდა ტექნიკური ცვლილებისა, იქნება ლაპარაკი სამომავლო გეგმებზეც და თუ რა გეგმებზე, ამას ყრილობაზე გავახმოვანებთ.

_ ოქრუაშვილი საზოგადოების ნაწილში რევანშისტულ ძალად აღიქმება, ამასთან, "ქართული პარტიის" ჩამოყალიბების დროს მისი რეიტინგი არც თუ მაღალი იყო. დღეს ამართლებთ თქვენ გადაწყვეტილებას, წასულიყავით ამ პარტიაში?

_არ მესმის, რას ნიშნავს რევანშისტი. თუ ლაპარაკია ხელისუფლების შეცვლის მცდელობაზე და ამას უწოდებთ რევანშს, ამაში ერთიანები ვართ "ქართულ პარტიაში", ხალხი და მგონია, საზოგადოების უმრავლესობაც. თუ რევანშში იგულისხმება, რომ ხელისუფლების მიერ ჩადენილი უკანონობები უნდა გამოსწორდეს, უკანონოდ დაჭერილი ადამიანები გათავისუფლდნენ, უკანონოდ წართმეული ქონება დაუბრუნდეთ პატრონებს და ამას უწოდებთ რევანშს, ამაშიც მთელი ქართული საზოგადოება მგონია, ერთიანია; თუ ლაპარაკია იმაზე, რომ ანტიდემოკრატიული კანონები უნდა გასწორდეს, იმავე მიტინგებთან დაკავშირებით ბოლო დროს რა კანონებიც მიიღეს, შეკრებითი მართლმსაჯულება უნდა მოიშალოს ერთხელ და სამუდამოდ, გადავსებული საპატიმროები აღარ უნდა იყოს და პირველ ადგილზე აღარ უნდა ვიყოთ პატიმრების რაოდენობით; ამაშიც ერთიანები ვართ.

რაც შეეხება ოქრუაშვილის რეიტინგს, მახსოვს ის დრო, როდესაც თავდაცვის მინისტრი იყო და მას ჰქონდა ქვეყანაში, ხელისუფლებაში, ყოველ შემთხვევაში, ყველაზე მაღალი რეიტინგი, გაცილებით მაღალი რეიტინგი, ვიდრე მიხეილ სააკაშვილს და მე ნამდვილად არ მომწონდა ეს რეიტინგი. არ მომწონდა ის პოლიტიკა, რასაც ხელისუფლება ატარებდა და მით უმეტეს ოქრუაშვილი, ის ძალისმიერი პოლიტიკის ერთგვარი განსახიერებაც იყო. კარგად ვნახე მისი რეიტინგის დაცემაც. მაგრამ დაცემული რეიტინგის მიუხედავად, მე მასში ვხედავდი იმ ძალას, რაც მთელმა საზოგადოებამ დაინახა 22 მაისს. რატომ არის ასეთი იმედგაცრუება დღეს "ქართული პარტიის" მიმართ? მაგალითად ვთქვათ, ერთ დროს ჩემი მეგობარი, შემდეგ ადამიანი, რომელსაც ძალიან ხშირად ვაკრიტიკებდი და მერე ისევ ვიცავდი, მიხეილ ქარელი; ქარელს რომ ეთქვა, ჩამოვალ საქართველოშიო, რამე მოლოდინი გაჩნდებოდა ქვეყანაში? იგივე ჩემი მეგობარი ბიძინა გიორგობიანი, რომელიც პოლიტიკური დევნილია, მას რომ ეთქვა იგიევ, რაიმე განსაკუთრებული მოლოდინები არ გაჩნდებოდა და, შესაბამისად, არც იმედგაცრუება არ გაჩნდებოდა. ის იმედგაცრუება, რომელიც გამოიწვია ოქრუაშვილის არჩამოსვლამ, ნათლად მეტყველებს იმ წონაზე, რომელიც ოქრუაშვილს ქართულ პოლიტიკაში აქვს. სწორედ ეს იყო, რის გამოც ჩვენ ერთად დავდექით. ვიცი მისი უკომპრომისობა, მისი ხასიათის მძიმე მხარეებიც, როდესაც განცხადება ისეთი ფორმით იყო გამოთქმული, რომ მერე მთელი ქართული პრესა ამაზე ლაპარაკობს და მთელი ერთი თვე განმარტება გვიხდება, მაშინაც, როცა შინაარსს ვეთანხმებით ლაპარაკია გამოთქმის ფორმაზე. მეორეა მისი ბრძოლისუნარიანობა, ვიცი მისი ინტელექტუალური შესაძლებლობები, მისი უკომპრომისობა და ის მოლოდინი, რომელიც მის მიმართ დღემდე არსებობდა ქართულ საზოგადოებაში და ახლა ნაკლებად, მაგრამ მაინც არსებობს. ქვეყნიდან გაქცეულ არც ერთ ადამიანი არ ყოფილა, რომლის განცხადებასაც, რომ ქვეყანაში ჩამოდის, გამოეწვიოს ან ამის მეათედი მოლოდინი ან ამის მეასედი იმედგაცრუება. თვით ის ადამიანებიც, რომლებიც ოქრუაშვილის მიმართ არცთუ კეთილგანწყობილები იყვნენ, 24-ის შემდეგ ამბობდნენ, რომ ბოლო იმედი ჩაუკვდათ. ეს არის ოქრუაშვილის ძალა, რის გამოც გადავწყვიტეთ, რომ ერთად ვაშენოთ პარტია. ამ ადამიანმა ნათლად დაინახა შეცდომები, ის არასწორი პოლიტიკა, რასაც ხელისუფლებაში ყოფნის დროს ატარებდა. ეს იყო ის მიზეზი, რატომაც თანამდებობიდან წავიდა.

_ოქრუაშვილი პარიზიდან ბრალდებებს ყოველთვის პასუხობდა. რით ახსნით იმას, რომ ბოლო დროს ბრალდებებთან დაკავშირებით, რომელიც თუნდაც მის ვლადიკავკაზში ჩასვლას უკავშირდება, განმარტებები არ გაუკეთებია?

_უახლოეს ხანებში, ჩვენ პიარკონსულტანტებთან ერთადდავგეგმავთ მის საჯარო გამოსვლას არა ერთი რომელიმე კონკრეტული საინფორმაციო საშუალებისთვის, არამედ ყველასთვის, ფეისბუქის საშუალებით ან რაიმე ისეთი ელექტრონული მედიის საშუალებით, ის ყველა დაგროვილ კითხვას უპასუხებს.

_საკმაოდ მაღალი რეიტინგი გქონდათ, როდესაც სახალხო დამცველი იყავით. მას შემდეგ, რაც პოლიტიკაში წახვედით, ბოლოს კი, ირაკლი ოქრუაშვილთან, ხომ არ ფიქრობთ, რომ თქვენი რეიტინგი შეიცვალა?

_ძალიან კარგად მქონდა გაცნობიერებული - რა დღესაც გამოვაცხადებდი, რომ ალიანსთან ერთად ბრძოლაში მივდივარ, ეს რეიტინგი განახევრდებოდა და კიდევ უფრო დაბლა დაეცემოდა, როცა ვიტყოდი, რომ ვქმნი "ქართულ პარტიას". მაგრამ რეიტინგი რაში სჭირდება ადამიანს. სახარებაში არის იგავი, რომ ტალანტი აქვს რამდენიმე კაცს, ერთი ჩაფლავს, არ იყენებს არაფერში, ჩაფლული ტალანტი იგივე დაკარგული ტალანტია. საზოგადოება იმიტომ გენდობა, რომ რამე გააკეთო. მე, როგორც უფლებადამცველმა, მკაფიოდ განვაცახდე, რომ ქვეყანაში, სადაც არ არის დემოკრატია, უფლებადამცველის ბრძოლა არის განწირული ბრძოლა მარცხისთვის. შეიძლება დაეხმარო ერთ, ორ ან ხუთ ადამიანს, რაც ძალიან მნიშვნელოვანია, მაგრამ სისტემას, რომელიც უფლებების დარღვევისკენ არის მიმართული, ვერ ცვლი. ამიტომ, ეს ბრძოლა გადის მხოლოდ პოლიტიკაზე, პოლიტიკას კი ძალა სჭირდება. მე დამოუკიდებლად რომ შემექმნა პოლიტიკური ორგანიზაცია, შეიძლება, ეს ძალიან სიმპათიური ძალა ყოფილიყო უფლებადამცველების თუ ლიბერალურად განწყობილი ადამიანების წრეში, მაგრამ არავის იმის იმედი არ ექნებოდა, რომ ეს ის ძალაა, რომელიც ხელისუფლების შეცვლას შეძლებდა. პარლამენტში ერთი და ორი ადგილისთვის ბრძოლა ამ პარტიას შეეძლებოდა, მაგრამ ეს არ არის ის, რაც ქვეყანას სჭირდება. ქვეყანას სჭირდება დღეს ხელისუფლების შეცვლა, ამიტომ სრულიად შეგნებულად წავედი ამ ნაბიჯზე და ერთი წუთით არ ვნანობ. პირიქით - მიმაჩნია, რომ ეს არის სწორი გზა. ჩემი ადგილი არის სამართლებრივი სახელმწიფოს შექმნაში და სამართლებრივი სახელმწიფოს შექმნის გზა პოლიტიკაზე გადის.

_სოზარ სუბარი, როგორც პოლიტიკური ფიგურა რამდენად შედგა. იყო რამდენიმე არამყარი გადაწყვეტილება. ჯერ "ალიანსში" იყავით, შემდეგ მერის ერთიან კანდიდატთან დაკავშირებით ფიგურირებდით, ახლა "ქართულ პარტიაში" ხართ . . .

_შაგრენის ტყავი არა ვარ, რომ შევდგე ან გავფართოვდე. შედგა, რა ტერმინია არ მესმის. რამდენიმე არამყარ გადაწყვეტლებაშიც კატეგორიულად ვერ დაგეთანხმებით. იყო საჯარო განცხადებები სხვადასხვა პარტიების მხრიდან, მე მთავაზობდნენ მათი მერის კანდიდატი ვყოფილიყავი, პირადი შემოთავაზებებიც იყო. მე უარი ვთქვი. იყო შემოთავაზება "ალიანსის" მხრიდან, რომ მათი უპარტიო თანათავმჯდომარე ვყოფილიყავი და მებრძოლა მათთან ერთად საკრებულოს თავმჯდომარეობის პოსტისთვის და ალასანიას მერობისთვის. ამას დავთანხმდი, რადგან აქ ერთობისკენ გზა იყო. მე რომ ვყოფილიყავი მერობის კანდიდატი და ალასანია სხვა ჯგუფიდან, ეს იქნებოდა ურთიერთდაპირისპირება. ჩვენი გაერთიანება დიდ მუხტს ქმნიდა. "ალიანსში" მისვლისთანავე ვითხოვე, რომ კარი ღია ყოფილიყო რამდენიმე პოლიტიკური ძალისთვის მაგალითად, "კონსერვატორებისთვის", რაც მერე არ მოხერხდა. რა დღესაც ნათლად დავინახე, რომ ბრძოლა წაგებულია, არა იმის გამო რომ ობიექტური ვითარებაა ასეთი, არამედ ჩვენ ვართ პასიურები, უარი ვთქვი არჩევნებში მონაწილეობაზე, თუმცა სიაში პირველი ვიყავი და შემეძლო საკრებულოში ან ფრაქციის თავმჯდომარე ვყოფილიყავი. ეს არ იყო ჩემი მიზანი. ჩვენ რომ წავსულიყავით სხვა გზით, გამოვსულიყავით საზოგადოების წინაშე და გვეთქვა, რომ ჩვენ ვერ ვიმარჯვებთ, მაგრამ გვაქვს შანსი საკრებულოში 5, 6, 7 ადგილის მოპოვების შანსი და ვიბრძვით ამისთვის, ესეც მნიშვნელოვანია. ეს რომ აგვეხსნა საზოგადოებისთვის, იქნებოდა პატიოსანი ბრძოლა და მაშინ შეიძლებოდა მეფიქრა, დავრჩენილიყავი თუ არა. მე როცა ვთქვი, რომ დღეიდან ვეღარ ვიტყვი გავიმარჯვებთ, იმიტომ რომ შანსი არაა, სალომე ზურაბიშვილმა მითხრა, არ გამოვაო, მაშინ არაფერი არ უნდა თქვაო. არაფერი არ თქვა ის არია, რომ არ უნდა მიიღო არჩევნებში მონაწილეობა და წამოვედი. ეს არ მითქვამს იმის გამო, რომ მთელი სახელისუფლო მედია ამაზე ილაპარაკებდა. მრავალთვიანი მოლაპარაკებების შემდეგ ჩამოვაყალიბეთ "ქართული პარტია", რომელიც არ დამიტოვებია, პირობას გაძლევთ, თუ მომიწევს ამ პარტიის დატოვება, მე ვერ ვხედავ ჩემს ადგილს პოლიტიკაში, თუმცა წინასწარ რაღაცეების თქმა შეიძლება არასწორია.

დღეს ხელისუფლების შეცვლის იმედი მაინც გადის "ქართულ პარტიაზე" და მეორეც - ამ პარტიაში უამრავი ადამიანია, რომლებიც მოვიდნენ თუნდაც იმის გამო, რომ ენდობოდნენ სოზარ სუბარს ან ენდობიან ერთობას, რომელიც არ შეიქმნა. ახლა იმ ადამიანებს ვუთხრა, მე ახლა წავედი-თქო, არ იქნება წესიერი საქციელი.

დავინახეთ, "რვიანს" საარჩევნო გარემოს შეცვლაზე რა ცინიკური პასუხი გასცა ხელისუფლებამ. დავინახეთ, რომ ამით "რვიანი" დაიშალა. "ექვსიანი" რა გზას დაადგება, არ ვიცით. თუ ერთიან საარჩევნო ბლოკად ჩამოყალიბდება, ამ საარჩევნო გარემოს პირობებში მას ექნება შანსი, 5-პროცენტიანი ბარიერი გადალახოს და პარლამენტში 10-დან 20 წევრამდე შეიყვანოს, რაც არ არის ხელისუფლების შეცვლა. სახალხო კრების თუ ნინო ბურჯანაძის მომავალი როგორ იქნება, გაურკვეველია ამ ფონზე. რესურსი იმისა, რომ ძლიერ ოპოზიციურ ძალად დარჩეს, ამ ეტაპზე "ქართული პარტიას" აქვს.

_როგორი დამოკიდებულება გაქვთ "ექვსიანთან"?

_"რვიანის" გზას მე ვერ ვხედავდი, რადგან ზუსტად ვიცოდი, ხელისუფლება არ დათმობდა არაფერს და ეს ნათლად გამოჩნდა. "რვიანმა" ერთი ფუნქცია შეასრულა - ლიუსტრაცია ხელისუფლების და ზოგიერთი პოლიტიკური ძალის, რომელიც ხელისუფლებისკენ წავიდა. "ექვსიანი" თუ ერთ ბლოკად ჩამოყალიბდა, მათ მომავალს ვხედავ, მაგრამ ეს არ არის გზა ხელისუფლების შეცვლისკენ; ეს გზაა პარლამენტში ადგილების მოპოვების გზა და გარკვეული დაფინანსების მიღება. შეიძლება, იყოს ეს ძალიან საპატიო მიზანი დემოკატრატიაში, მაგრამ ავტოკრატიაში ეს არ არის მიზანი, ამის შედეგი ხელისუფლების იმიჯის მხოლოდ გაკეთილშობილება შეიძლება იყოს.

_თქვენ ამ გზით, არჩევნების გზით არ წახვალთ?

_ჩვენ ნებისმიერი ტიპის არჩევნებში მივიღებთ მონაწილეობას, მაგრამ ამ არჩევნებზეც ძალიან რადიკალური ქმედებებით წავალთ, რათა საზოგადოებამ დაინახოს, რომ ბრძოლით შეიძლება გამარჯვება.

_და წახვალთ მარტო?

_ამაზე ლაპარაკი ჯერ ძალიან ნაადრევია.

ბელა ზაქაიძე

"ინტერპრესნიუსი"