სამწუხაროა, რომ სასამართლოს წევრთა უმრავლესობამ ვერ დაინახა სერიოზული რისკები და საფრთხეები, რომელიც რუსული კანონის მიღებამ შექმნა ქვეყანაში. სასამართლომ, ორი ადამიანის გარდა, ის დამოუკიდებლობის ხარისხიც დაკარგა, რომელიც მანამდე საზოგადოებაში ჰქონდა, - ამის შესახებ „დემოკრატიის კვლევის ცენტრის” ხელმძღვანელმა, უჩა ნანუაშვილმა ჟურნალისტებს განუცხადა, რითაც საკონსტიტუციო სასამართლოს გადაწყვეტილება შეაფასა „უცხოური გავლენის გამჭვირვალობის შესახებ“ კანონზე.

როგორც მან აღნიშნა, საკმარისი დრო და რესურსი ჰქონდა სასამართლოს იმისთვის, რომ სხვა გადაწყვეტილება მიეღოთ.

„მადლობა იმ ორ მოსამართლეს, ვინც მიიღო ის გადაწყვეტილება, რომელიც უნდა მიეღო დამოუკიდებელ მოსამართლეს. დანარჩენ შემთხვევაში, სამწუხაროა, რომ სასამართლოს წევრთა უმრავლესობამ ვერ დაინახა სერიოზული რისკები და საფრთხეები, რომელიც რუსული კანონის მიღებამ შექმნა ქვეყანაში. სასამართლომ, ორი ადამიანის გარდა ის დამოუკიდებლობის ხარისხიც დაკარგა, რომელიც მანამდე საზოგადოებაში ჰქონდა. სამწუხაროა, რომ ეს მოხდა. საკმარისი დრო და რესურსი ჰქონდათ სხვა გადაწყვეტილება რომ მიეღოთ. სასამართლოს უნდა დაენახა ის წინააღმდეგობა კონსტიტუციასთან, რომელიც მიღებულ კანონში არსებობს”, - აღნიშნა ნანუაშვილმა.

ცნობისთვის, საქართველოს საკონსტიტუციო სასამართლომ “უცხოური გავლენის გამჭვირვალობის შესახებ“ კანონის შეჩერების მოთხოვნა არ დააკმაყოფილა. სასამართლომ წარდგენილი სარჩელები ნაწილობრივ დასაშვებად ცნო, რაც იმას ნიშნავს, რომ მათი არსებითი განხილვები დაიწყება. ამასთან, საქართველოს საკონსტიტუციო სასამართლოს ორმა მოსამართლემ „უცხოური გავლენის გამჭვირვალობის შესახებ“ კანონთან დაკავშირებით განსხვავებული მოსაზრება დააფიქსირა. საქართველოს საკონსტიტუციო სასამართლომ მოსამართლეების - გიორგი კვერენჩხილაძის და თეიმურაზ ტუღუშის განსხვავებული მოსაზრებაც გამოაქვეყნა. როგორც ირკვევა, ორი მოსამართლე - გიორგი კვერენჩხილაძე და თეიმურაზ ტუღუში მიიჩნევენ, რომ საქართველოს საკონსტიტუციო სასამართლოს უნდა დაეკმაყოფილებინა მოსარჩელე მხარის შუამდგომლობა და საქმეზე საბოლოო გადაწყვეტილების მიღებამდე, შეეჩერებინა „უცხოური გავლენის გამჭვირვალობის შესახებ“ კანონის სადავო ნორმების მოქმედება.

საუბარია ნორმებზე, რომლებიც ითვალისწინებს: ორგანიზაციების „უცხოური ძალის ინტერესების გამტარებელ ორგანიზაციებად“ სახელდებისა და ამავე სტატუსით რეესტრში რეგისტრაციის ვალდებულებას, ასევე, ორგანიზაციებში დაცულ ინფორმაციაზე წვდომასა და პერსონალური მონაცემების შემცველი ინფორმაციის გამოქვეყნების ვალდებულებას.