გია ხუხაშვილი - “გამუდმებით ვამბობდი, ის, ვინც აცხადებს, რომ “4-ში დაიწყებს და დაასრულებს”, ან პროვოკატორია, ან ხელისუფლების სასარგებლო ბრიყვი-მეთქი...”

რამაზ საყვარელიძე: “ვნახოთ, დასავლეთის საელჩოები მიულოცავენ თუ არა არჩევნებში გამარჯვებულს”

ვახტანგ ძაბირაძე - “რა სახალხო კრება, რისი ლეგიტიმაცია, საერთოდ სადა ვართ?! იმ 6 კაცის დაპატიმრებაზე აღარაფერს ვამბობ...”

მეორე ტური არსად არ იქნება - “ოცნებამ” ქვეყნის მასშტაბით 80%-ზე მეტი, თბილისში კი 70%-ზე მეტი აიღო

დავით ზურაბიშვილი - “არ მგონია სუს-ის დავალებას ასრულებდა ან ბურჭულაძე, ან ზოდელავა... მგონია, გულწრფელები იყვნენ, მაგრამ გულწრფელები თავიანთ უვიცობაში"

* * *

გია ხუხაშვილი - „ვის მოუვიდა თავში იდეა, ათონელის სასახლეში შეცვენილიყვნენ? და რა იქნებოდა მერე?..“

“არათუ მოველოდი მოვლენების ამგვარ განვითარებას, არამედ დარწმუნებული ვიყავი, რომ ყველაფერი ასე მოხდებოდა, რაზეც ვაფრთხილებდი კიდეც საზოგადოებასა და ოპოზიციურ სპექტრს. ცხადზე ცხადი იყო, რომ ყველაფერი მიმდინარეობდა ხელისუფლების სცენარით, რომელმაც მოახერხა ყველა მიმართულებით იმ პოლიტიკური ლანდშაფტის შექმნა, რაც მისთვის ოპტიმალური იყო - განხეთქილება ოპოზიციაში, რესურსების მონოპოლიზება, საზოგადოების პოლარიზება და ა.შ. ხელისუფლების მიზანი და ამოცანა იყო, რომ 5 ოქტომბრისთვის ქვეყანაში საბოლოოდ ჩაებეტონებინა რუსული ტიპის ავტორიტარული რეჟიმი. ამისკენ დიდი ნაბიჯი გადაიდგა, თუმცა ბოლომდე ეს საქმე ვერ არის მიყვანილი, ჯერ ისევ პროცესია. ოპოზიციაში ეს აგრესიული დაპირისპირება, რა თქმა უნდა, ხელისუფლების ინტერესებში იყო. ჩვენ მივიღეთ აბსოლუტურად აბსურდული სურათი - ოპოზიციის ერთი ნაწილი მოუწოდებდა ამომრჩეველს, რომ ხმა არ მიეცა ოპოზიციის მეორე ნაწილისთვის, ანუ ისე გამოვიდა, რომ გარკვეულწილად ისინი გულშემატკივრობდნენ იმას, რომ “ქართულ ოცნებას” უპრობლემოდ მოეგო ადგილობრივი თვითმმართველობის არჩევნები”, - აცხადებს ექსპერტი გია ხუხაშვილი გაზეთ “კვირის პალიტრისთვის” მიცემულ ინტერვიუში, სათაურით „ვის მოუვიდა თავში იდეა, ათონელის სასახლეში შეცვენილიყვნენ? და რა იქნებოდა მერე?..“

“ავტორიტარული რეჟიმის დასამკვიდრებლად “ქართულ ოცნებას” 4 ოქტომბერს ორი რამ სჭირდებოდა - ერთი, არჩევნების უპრობლემოდ მოგება, მაგრამ ეს არ იყო რეჟიმისთვის საკმარისი... ამასთანავე, მათ სჭირდებოდათ ძალის დემონსტრირება, რათა დარჩენილი პროტესტი გაეტეხათ, დაეთესათ ნიჰილიზმი და სამზარეულოში შეეკეტათ საზოგადოების დიდი ნაწილის უკმაყოფილება. ოპოზიცია არათუ არ ეწინააღმდეგებოდა ამ სცენარს, არამედ მაქსიმალურად ხელს უწყობდა. დიახ, ოპოზიცია თვითდინებით, საკუთარი სურვილით გაება ხელისუფლების დაგებულ ხაფანგში. ამ ბოლო ერთი თვის განმავლობაში გამუდმებით ვამბობდი, ის, ვინც აცხადებს, რომ “4-ში დაიწყებს და დაასრულებს”, ან პროვოკატორია, ან ხელისუფლების სასარგებლო ბრიყვი-მეთქი... დიახ, ეს იყო ხელისუფლების სცენარი, სწორედ მათ აწყობდათ, რომ 4-ში გადატრიალების რაღაც სცენარი დაედგათ და შემდეგ კუნთები ეჩვენებინათ, რაც გამოუვიდათ კიდეც. ვწუხვარ იმის გამო, რაც მოხდა, მათ შორის იმათ გამოც, ვინც პროვოკატორის როლი ითამაშა. ისინი დღეის მდგომარეობით პატიმრები არიან... ნამდვილად არა ვარ განწყობილი, რომ მათზე ნიშნის მოგებით ვისაუბრო. ისინი საკუთარი თავისუფლებით იხდიან ფასს, მაგრამ უნდა იცოდნენ, რომ მათზეა იმის პასუხისმგებლობა, თუ რა მდგომარეობაში ჩააგდეს საპროტესტო მოძრაობა, გააძლიერეს ნიჰილიზმი... დიდი იმედი მაქვს, რომ ეს დროებითია...” - აღნიშნავს გამოცემის კორესპონდენტთან საუბრისას გია ხუხაშვილი.

“ვის მოუვიდა ეს იდეა, რომ პრეზიდენტის სასახლეში შეცვენილიყვნენ? და რომ შესულიყვნენ, რა იქნებოდა ამის მერე? ხელისუფლების მზაკვრობიდან გამომდინარე, მიკვირს, რომ შიგნით არ შეუშვეს და კიდევ უფრო არ გააზვიადეს ყველაფერი... კიდევ კარგი, ეს ხელისუფლება საკმაოდ მხდალია იმისთვის, რომ ასე შორს წავიდეს... რომ შეეშვათ, ეს იქნებოდა კლასიკური სახელმწიფო გადატრიალების მცდელობა, რომლის ბაზაზეც ნებისმიერ პოლიტიკურ პარტიას გააუქმებდნენ. თუ დასჭირდათ, ამას ისედაც გააკეთებენ, მაგრამ უკვე ნაკლები საფუძველი ექნება ამას... საბედნიეროდ, ეს საკმაოდ ლოკალურად მოხდა და უფრო დრამატულად არ განვითარდა პროცესები. ეს კიდევ ტოვებს შანსს იმისა, რომ ამ ქვეყანაში რაღაც შეიძლება შეიცვალოს, მაგრამ უნდა ვაღიაროთ, ხელისუფლებამ ეს პარტია პოლიტიკურად პირწმინდად მოიგო...” - განაგრძობს რესპონდენტი.

“რას შეეხება გამოცხადებულ მოსალოდნელ დაკავებებს, ასეთია ავტორიტარული რეჟიმების ბუნება. ისინი დაავადებული არიან ერთგვარი პოლიტიკური ბულიმიით, ვერ ჩერდებიან, მუდმივად კვება სჭირდებათ, მათ შორის რეპრესიები არის ამ მოთხოვნილების დაკმაყოფილების ძირითადი საჭიროება. რა თქმა უნდა, ეს ყველაფერი გაგრძელდება, ვიდრე “ქართული ოცნება” არ მოახერხებს ქვეყანაში რუსული ტიპის ავტორიტარული რეჟიმის სრულად დამყარებას, რომლის მმართველობის დროსაც არსებობს ერთი დომინანტური პარტია, მისი სატელიტი ე.წ. ოპოზიციური პარტიებით, ასევე განადგურებული სამოქალაქო საზოგადოებითა და კონტროლირებადი მედიასივრცით. ამ მიმართულებით "ქართულმა ოცნებამ" ფუნდამენტი უკვე ჩაყარა, 4 ოქტომბერი იყო ივანიშვილის ხელისუფლების გეგმის ერთ-ერთი უმნიშვნელოვანესი ეტაპი... ტოტალური დაჭერები არ არის თვითმიზანი, ეს არის ინსტრუმენტი იმისა, რომ მიაღწიონ პროტესტის სამზარეულოებში გამოკეტვას. ჩვენ უნდა გვესმოდეს, რომ პროტესტი არსად წასულა, ის რჩება, მაგრამ არსებობს პროტესტის აქტიური და პასიური სივრცეები. პასიური პროტესტის დროს ეს განწყობები სამზარეულოებში ინაცვლებს და ჩურჩულში გადადის”, - განმარტავს ექსპერტი.

“საზოგადოდ, ავტორიტარიზმი სამ ფაზას გადის, ჩვენ ახლა მე-2 ფაზაში ვართ. პირველი ფაზა არის სახელმწიფო ინსტიტუტების მონოპოლიზაცია, როდესაც ერთი ცენტრიდან იმართება ყველაფერი და არანაირი ინსტიტუციური წესრიგი ქვეყანაში არ არსებობს; მე-2 ეტაპია პოლიტიკური ოპონენტების განადგურება, მათი აქტიური დევნა და ერთპარტიული სისტემის დამკვიდრება, ამ პროცესს ჰქვია დიქტატურა, რის ფაზაშიც ახლა ვართ; მესამე ეტაპი კი ტოტალიტარიზმია, როდესაც სისტემა პოლიტიკური ოპონენტების განადგურებით ვეღარ კმაყოფილდება და პირად ცხოვრებაში იწყებს შეჭრას. ეს არის ეტაპი, როდესაც სამზარეულოებშიც კი ჩურჩულით ვისაუბრებთ. ჯერ ამ ეტაპზე არა ვართ, მაგრამ ამის პირველი სიმპტომები უკვე ჩანს. ხელისუფლებას უკვე აქვს მოთხოვნილება, რომ პოლიტიკური ინტერესის მიღმაც აკონტროლოს ადამიანების პირადი ცხოვრება. ეს ყველაფერი გაგრძელდება მანამ, ვიდრე რაიმე შემაკავებელი ფაქტორები არ გაჩნდება. როგორც უკვე ვთქვი, საპროტესტო განწყობები არსად გამქრალა, ხელისუფლება ცდილობს ეს განწყობები დაქსაქსოს და გაათითოკაცოს. შესაბამისად, საზოგადოების მიზანი უნდა იყოს მაქსიმალური კონსოლიდაცია, რათა ხელისუფლების ბოროტ ძალას ადეკვატური ძალა დაუპირისპირდეს. ეს რომ მოხდეს, ამას სჭირდება რესურსები, როგორც ადამიანური, ისე ორგანიზაციული, ინტელექტუალური და ა.შ. ჩვენი მთავარი პრობლემა იმაშია, რომ ეს მაკონსოლიდირებელი რესურსი არ არსებობს”, - ამტკიცებს გია ხუხაშვილი.

“არ არის ლიდერი, რომელსაც შეუძლია ნდობის მოპოვება და ამ ყველაფრის გაერთიანება. არ არსებობს მწყობრი გეგმა, რასაც საზოგადოება ენდობა და გაჰყვება და ა.შ. სამწუხაროდ, ამ რესურსებისგან დაცლილია ეს პროტესტი. დღეს გვაქვს ვითარება, როდესაც სერიოზული წინააღმდეგობის გაშლისთვის არც ერთი სრულფასოვანი ფაქტორი არ არსებობს და შედეგიც შესაბამისია. ეს არ ნიშნავს, რომ ის არასდროს გაჩნდება. დიახ, ეს ფაქტორები აუცილებლად გაჩნდება, რადგან პროტესტი მასშტაბურია, იმ ადამიანების რაოდენობა, ვინც ამ ხელისუფლებას არ ენდობა, კრიტიკულად მაღალია. უბრალოდ, ამას თავის მობმა სჭირდება. ამის ნაცვლად, ოპოზიციამ ხელი შეუწყო კიდევ უფრო დაქსაქსვასა და დაპირისპირებას. პოლიტიკური კლასის ნაწილი იმათი სტიგმატიზაციით იყო დაკავებული, ვინც კითხვებს ვსვამდით პროცესების შემდგომ განვითარებასა და სტრატეგიულ გეგმაზე. ბუნებრივია, ამ ყველაფერმა ამ ეტაპზე ხელისუფლების წისქვილზე დაასხა წყალი”, - მიიჩნევს რესპონდენტი.

“რაც შეეხება “ნაციონალური მოძრაობის” და მასთან დაკავშირებული ჯგუფების აკრძალვას, ეს, ჩემი აზრით, ერთგვარი სავაჭრო თემაა. ბიძინა ივანიშვილის ამოცანა იყო დასავლეთისთვის ეჩვენებინა, კი, მე მამაძაღლი ვარ, არ გიყვარვართ, მაგრამ ჩემ გარდა, ამ ქვეყანაში ალტერნატივა არ არსებობს და თუ რამეში გჭირდებათ ეს ქვეყანა, ჩემნაირ მამაძაღლთან უნდა ითანამშრომლოთო. შესაბამისად, ეს სინდისის პატიმრები, მუქარა, მათ შორის რიგგარეშე არჩევნებიც, სავაჭრო რესურსია... ხელისუფლება ამ ყველაფერზე წავა იმის გათვალისწინებით, როგორც მოახერხებს ამ საერთაშორისო ურთიერთობებში პოზიციონირებას. გარდა ამისა, დააკვირდება, თუ რა მოხდება უკრაინაში და შესაბამისად შეეცდება მართოს ვითარება. ამ მართვის ორი ძირითადი სცენარი არსებობს: ერთი ეს არის რუსეთის იმპერიაში რეინტეგრაცია... თვალნათლივ ჩანს, რომ ჩვენ იქით მივდივართ, თუმცა ივანიშვილს შანსი მიეცა, გადააგდებს რუსეთს, თუ გლობალურად შეიცვალა ვითარება და რუსეთი საკმარისად დასუსტდა. თუმცა რეალობა დღეს ასეთია - მიმდინარე პროცესებს, როდესაც ხდება საზოგადოებისა და პოლიტიკური ძალების მოგუდვა და ავტორიტარიზმის დამყარება, რუსეთში მივყავართ”, - თვლის ექსპერტი.

“თუ ეს ვითარება გაგრძელდა, ამ შემთხვევაში ივანიშვილს მომავალ წელს აუცილებლად დასჭირდება რიგგარეშე საპარლამენტო არჩევნების ჩატარება, რადგან კონსტიტუციის 78-ე მუხლი, რომლითაც განსაზღვრულია ჩვენი საგარეო კურსი, “ქართული ოცნებისთვის” შემაფერხებელი ფაქტორია. მეტიც, რუსეთი მოითხოვს ამ მუხლის კონსტიტუციიდან ამოღებას, რისთვისაც ივანიშვილს სჭირდება პარლამენტში საკონსტიტუციო უმრავლესობა ან კონსტიტუციური უმრავლესობის კონფიგურაცია, შესაბამისი სატელიტი ოპოზიციით... მეორე სცენარი, რაც უკვე ვთქვი კიდეც, ისაა, რომ ბიძინამ გადააგდოს რუსეთი და გადაითამაშოს პოლიტიკური კარტები. ამ შემთხვევაშიც მას სჭირდება რიგგარეშე საპარლამენტო არჩევნები, რადგან გადათამაშებისთვის არა აქვს საკმარისი ლეგიტიმაცია. ერთია ადგილობრივი არჩევნების მოგება, რაც პროპაგანდისტული არგუმენტია სავაჭრო სივრცის გახსნისთვის, მაგრამ ამას დასავლეთი არ დათანხმდება. ამ შემთხვევაშიც ის იძულებული გახდება ჩაატაროს არჩევნები. მოკლედ, პოლიტიკური ლოგიკიდან გამომდინარე, დარწმუნებული ვარ, რომ მომავალი 2026 წელი ვადამდელი საპარლამენტო არჩევნების წელი იქნება”, - დაასკვნის გია ხუხაშვილი.

“უპირველესად ვთქვათ, რომ კაცმა არ იცის, რეალურად რამდენმა კაცმა მიიღო მონაწილეობა არჩევნებში, რადგან ამ თვალსაზრისით ხელისუფლების მიმართ ნდობა არ არსებობს. ადრე თუ დამკვირვებლები იყვნენ და პროცესის მონიტორინგი ხდებოდა, ახლა ეს არ ყოფილა. ფაქტობრივად, ყველგან უალტერნატივო არჩევნები იყო. მხოლოდ თბილისში იყო პოლიტიკური აქტივობა და ინტრიგა. დედაქალაქში ხელისუფლებას ჰქონდა უდიდესი პრობლემები, მაგრამ კახა კალაძემ მოახერხა მერად გახდომა, როგორც ცესკო ამბობს 71%-ით, მაგრამ რეალურად ეს არ არის თბილისელი ამომრჩევლის 71%, დედაქალაქში ელექტორატის რაოდენობა 1 მილიონს აღემატება, კალაძემ კი 200 000-ზე ცოტა მეტი ხმა მიიღო, რაც ნიშნავს, რომ მიიღო თბილისელების ხმების დაახლოებით 20%. სულ ცოტა, 45%-იანი აქტივობის პირობებშიც კი კალაძეს მეორე ტური დასჭირდებოდა, რომელშიც რა მოხდებოდა, კაცმა არ იცის. თბილისის მერის არჩევნების პირველ ტურში კალაძის გამარჯვების ერთადერთი შანსი იყო იმ შემთხვევაში, თუ ამომრჩეველი არ წავიდოდა არჩევნებზე და “ქართულმა ოცნებამ” ოპოზიციის ნაწილის დახმარებით ეს მოახერხა. კალაძის მიღებული 20% არის ადმინისტრაციული რესურსი, გამოდის, რომ მას რეალური, ნატურალური ამომრჩეველი ამ ქალაქში არა ჰყავს” , - ამბობს რესპონდენტი.

“ოპოზიციაში დაპირისპირება რომ არ ყოფილიყო, სავსებით რეალური იქნებოდა თბილისის სათავეში ოპოზიციური მერის მოსვლა. შეიძლება ითქვას, ის იქნებოდა პირდაპირი ლეგიტიმაციის ხარისხით ყველაზე ძლიერი ფიგურა საქართველოში, ოპოზიციამ კი ყველაფერი გააკეთა მარცხისთვის... ამაში ყველას ვგულისხმობ, მათ შორის იმათაც, ვინც მიიღო არჩევნებში მონაწილეობა. მოცემულობაში, როდესაც ასეთი დაპირისპირება იყო ოპოზიციაში, არჩევნებში მონაწილეობას აზრი არ ჰქონდა. აზრი ჰქონდა იმ შემთხვევაში, თუ ოპოზიცია გაერთიანებას მოახერხებდა და თავის ამომრჩეველს მაქსიმალური აქტიურობისკენ მოუწოდებდა. თუნდაც ის, რომ ძალიან ბევრ მუნიციპალიტეტში არ ჰყავდა ოპოზიციას კანდიდატი, ეს მის სისუსტეზე მიუთითებს. ჩვენ მხოლოდ ხელისუფლების არალეგიტიმურობის პრობლემა კი არა, ოპოზიციის არალეგიტიმურობის პრობლემაც გვაქვს. ობიექტური პრობლემებიც არის - მთელი ქვეყნის მასშტაბით რომ გაშალო ინფრასტრუქტურა, ამას დიდი მატერიალური და ორგანიზაციული რესურსები სჭირდება. მოკლედ, რეგიონებში ოპოზიციამ რომ ვერ იაქტიურა, ბევრი ობიექტური მიზეზი აქვს, მაგრამ არის სუბიექტურიც. მაგალითად, სიმართლე გითხრათ, მაინცდამაინც დიდი სურვილი არ შემიმჩნევია ოპოზიციური პარტიებისთვის ემოძრავათ რეგიონებში. მხოლოდ ამბობდნენ, რეგიონებში ვაპირებთ გასვლასო”, - დასძენს ხუხაშვილი და შეკითხვაზე - “როგორ შეიძლება განვითარდეს ოპოზიციურ ფლანგზე პროცესები?” - პასუხობს:

“ჩვენ გვჭირდება არა ოპოზიციის გადატვირთვა, არამედ სრული დემონტაჟი და ხელახლა აშენება. დიდი იმედი მაქვს, რომ ახალგაზრდული ჯანსაღი ძალები იაქტიურებენ ამ საქმეში და სიახლეს შემოიტანენ. იმ პოლიტიკური კლასით, რომელიც დღეს ზედაპირზე ტივტივებს, ვეჭვობ, რაიმე ცვლილებებს მივაღწიოთ. საზოგადოებას კი, პროტესტის გარდა, სხვა გზა არა გვაქვს! ვერ ვუყურებთ არხეინად, რუსეთისკენ როგორ მივექანებით. ოპტიმიზმი და ბრძოლის უნარი უნდა შევინარჩუნოთ. ამასთანავე, ჩავრთოთ გონება, მხოლოდ ემოცია, პირადი მაგალითების ჩვენება, საკმარისი არ არის... ასე პოლიტიკა არ კეთდება”.

რამაზ საყვარელიძე: “ვნახოთ, დასავლეთის საელჩოები მიულოცავენ თუ არა არჩევნებში გამარჯვებულს”

“4 ოქტომბრის აქციაზე საუბრისას ანალიტიკოსი რამაზ საყვარელიძე საქართველოს შიდაპოლიტიკურ პროცესებში გარე ჩარევებზე აკეთებს აქცენტს. მისი აზრით, ამ მხრივ საინტერესო ინდიკატორი იქნება, მიულოცავენ თუ არა დასავლეთის ქვეყნების ხელისუფლებები “ქართულ ოცნებას” ადგილობრივ არჩევნებში გამარჯვებას. “ვნახოთ, დასავლეთის საელჩოები მიულოცავენ თუ არა არჩევნებში გამარჯვებულს - ეტიკეტი ხომ ამას ითხოვს. ჯერჯერობით არ ისმის ასეთი მილოცვები, რაც უკვე ნიშნავს, რომ მათი ხელი გუშინდელ არეულობაში იყო და საკუთარ თავს ისინი დამარცხებულად თვლიან”, - განაცხადა რამაზ საყვარელიძემ. მისი აზრით, საპროტესტო აქციის ორგანიზატორებს უბრალოდ არ ჰქონდათ კონკრეტული გეგმა, ან თუ ასეთი გეგმა მაინც არსებობდა, ის “უხერხემლო” იყო”, - წერს გაზეთი “რეზონანსი” სტატიაში, სათაურით რამაზ საყვარელიძე: “ვნახოთ, დასავლეთის საელჩოები მიულოცავენ თუ არა არჩევნებში გამარჯვებულს”.

“მეც არ ვარ ჩახედული შიდა სამზარეულოში, თუმცა, რაც ჩანს, 13 წელია იძახიან - როგორ შევცვალოთ ხელისუფლება, გეგმას წარმოვადგენთო. ამ წლების განმავლობაში არაფერი წარუდგენიათ. ამ დროს გეგმა მარტივი რამეა: ადამიანს ოდნავ რომ გაურთულდება საქმე, დღის გეგმას ადგენს. რა გახდა ეს გეგმა? ეს იმას ნიშნავს, რომ არ აქვთ ასეთი გეგმა. ინტელექტუალური პოტენციალი აქვთ დაბალი, ყველამ მაპატიოს, მაგრამ ფაქტი სახეზეა. გეგმა უბრალოდ არ არსებობდა, ან არსებობდა და უხერხემლო. ბურჭულაძე იძახდა - “იმდენი ხალხი მოვა და ხელისუფლებაც წავაო”. არ ხდება ასე. პოლიტიკური წარმოდგენები ადეკვატური არ ჰქონდათ”, - მიიჩნევს საყვარელიძე. მისი შეფასებით, აქციის ერთ-ერთი ორგანიზატორის, მურთაზ ზოდელავას მიერ დაკავების წინ ჟურნალისტებთან საუბრისას “დონორის” ხსენება იმაზე მიანიშნებს, რომ აქცია დაფინანსებული იყო, სავარაუდოდ უცხოეთიდან”, - აღნიშნავს გამოცემა.

“დონორები ვინ შეიძლება იყოს? უცხოეთი, ხომ? უკვე ზოდელასთვის იმ მომენტში უკვე ცხადი იყო, საით მიდიოდა პროცესი. იქამდე ბურჭულაძესთან მხნედ მიაბიჯებდა, მაგ მომენტში კი უკვე იგრძნო მარცხი. როგორც ჩანს, სცენარიც კი, თუ როგორ მოიქცეოდნენ, გაწერილი იყო პირდაპირ უცხოეთიდან. სიტყვა “დონორი”, რადგან ახსენა, ნიშნავს ვიღაცას, ვინც აფინანსებდა. სავარაუდოდ, უცხოეთი იქნებოდა”, - ამბობს საყვარელძე, რომლის აზრით, შაბათის აქციის ჩავარდნა საპროტესტო გამოსვლების დასრულებას არ ნიშნავს. “ვვარაუდობ, რომ ხელისუფლება რუსთაველის ღამის პროცესებს ჩააქრობს. მიუხედავად ამისა, მეეჭვება, რომ პროტესტები შეწყდეს, რადგან, როგორც ვთქვი, უცხოეთის საელჩოები ჩუმად არიან და ისინი გააგრძელებენ ძალისხმევას, რომ ხელისუფლება შეიცვალოს, თვლის საყვარელიძე, რომლის თქმით “არ ჰგონია, რომ ეს ძალისხმევა უფრო ჭკვიანური იყოს, ვიდრე წინა”, - განაგრძობს გამოცემა.

“ანალიტიკოსის შეფასებით, 4 ოქტომბრის აქციის კრახი მისი ორგანიზატორი პოლიტიკური ძალების მარგინალიზებას ნიშნავს. ახლა კი, სავარაუდოდ, წინა პლანზე გამოვლენ ის პოლიტიკური ძალები, რომლებიც ამ აქციაში არ მონაწილეობდნენ. “დიდი პროცენტით გუშინდელი ჩავარდნა ოპოზიციის მარგინალიზებაა. თუმცა, ახლა უფრო აქტიურები გახდებიან ოპოზიციის ის ნაწილები, რომლებიც გუშინდელ პროცესებში არ იყვნენ აქტიურები. თუ არ ვცდები, დღესაც არის ჩანიშნული აქცია ქალბატონი ჩერგოლეიშვილის ინიციატივით, რომელიც გუშინდელ აქციის მიმართ კრიტიკული იყო”, - დასძენს საყვარელიძე, რომლის მტკიცებით, საზოგადოება უპრეცედენტოდ მობილიზდა, რათა „ნაცმოძრაობა" ხელისუფლებაში არ დაბრუნებულიყო”, - წერს სტატიის ავტორი.

“გავაცნობიეროთ, რა მოხდა - “ნაცმოძრაობის” მხარდამჭერმა ბურჭულაძემ, ასევე ზოდელავამ, გამოაცხადეს დამხობის მიზანი. ეს დაახლოებით იქნებოდა “ნაცმოძრაობის” დაბრუნება ხელისუფლებაში. ამ დაპირებამ, რომ დავამხოთ ხელისუფლება და მერე მოვიდეს “ნაცმოძრაობა”, ფაქტობრივად აღადგინა 2012 წლის სულისკვეთება და მოსახლეობაში შექმნა სწრაფვა იმისკენ, რომ “ნაციონალური მოძრაობის” დაბრუნება ხელისუფლებაში დაუშვებელია. ამ სულისკვეთებამ ითამაშა დიდი როლი, რომ საზოგადოება უპრეცედენტოდ მობილიზებული აღმოჩენილიყო და “ნაცმოძრაობა” პოლიტიკური არეალიდან განედევნა”, - დაასკვნის გამოცემის კორესპონდენტთან საუბრისას რამაზ საყვარელიძე.

ვახტანგ ძაბირაძე - “რა სახალხო კრება, რისი ლეგიტიმაცია, საერთოდ სადა ვართ?! იმ 6 კაცის დაპატიმრებაზე აღარაფერს ვამბობ...”

“ძალიან ძნელი ასახსნელია ეს ყველაფერი. მე, პირადად, გამუდმებით ვამბობდი, რომ საზოგადოება არ იყო მზად რადიკალური ქმედებებისთვის და ამასთან, იყო ძალიან დიდი ალბათობა, რომ მოხდებოდა პროვოცირება. ამ ორივეს გაერთიანება ვიხილეთ პრეზიდენტის სასახლეზე მიტანილი იერიშის დროს. როდესაც ვამბობდი, არ მივიღოთ დემოკრატიის ნაცვლად უფრო კონსოლიდირებული ავტორიტარიზმი-მეთქი, სწორედ ამ საფრთხეებს ვგულისხმობდი. კობახიძემ უკვე დააანონსა, რომ მოხდება იდენტიფიცირება და დაიწყება დაპატიმრებები, და დაიწყო კიდეც - ანუ ყოველივე ის, რატომაც მოვუწოდებდი ოპოზიციას და საზოგადოებას, ვიყოთ ძალიან ფრთხილად-მეთქი, ახდა. ჯერ ორგანიზატორები არიან დაპატიმრებული, მაგრამ, ალბათ, დაიწყება უფრო მეტი ხალხის დაპატიმრება და თან ისე, რომ ხელისუფლებას ექნება თავის გასამართლებელი არგუმენტი”, - აცხადებს ანალიტიკოსი ვახტანგ ძაბირაძე გაზეთ “კვირის პალიტრისთვის” მიცემულ ინტერვიუში, სათაურით “იმედი მქონდა, რომ 1990-იანი წლების შემდეგ ცოტა მაინც გავიზარდეთ, მაგრამ...”

“ითქვა, რკინის ღობე არ ყოფილა გამაგრებული, ხელისუფლებამ სპეციალურად ხომ არ გააკეთა ესო. შეიძლება გააკეთა კიდეც, მაგრამ როცა ორგანიზებას აკეთებ, ამ პროვოკაციებს არ უნდა წამოეგო. აღარაფერს ვამბობ იმ დეკლარაციაზე, რომელიც ბატონმა ბურჭულაძემ წაიკითხა. არ ვიცი, რომელ პარტნიორს თუ პოლიტიკოსს შეიძლება ვაჩვენოთ ის, რაც იქ ეწერა. იმ 6 კაცის დაპატიმრებაზე აღარაფერს ვამბობ... რა სახალხო კრება, რისი ლეგიტიმაცია, საერთოდ სადა ვართ?! იმედი მქონდა, რომ 1990-იანი წლების შემდეგ ცოტა მაინც გავიზარდეთ, მაგრამ პირიქით მოხდა - გაცილებით მძიმე მდგომარეობაში ვართ. თუ გვგონია, ეს რაოდენობა კი არა, სამი ამდენიც რომ შეკრებილიყო და ვიღაცას რაღაც დეკლარაცია წაეკითხა, ამის გამო ხელისუფლება გაიქცეოდა, კარგად ყოფილა ჩვენი საქმე. მივიღეთ ის, რაც ყველაზე მომგებიანია ხელისუფლებისთვის! დაიწყება რეპრესიები და ყველა პოლიტიკური ორგანიზაცია, რომელთაც მეტ-ნაკლები გავლენა ჰქონდათ საზოგადოებაში და ცდილობდნენ “ნაცმოძრაობისთვის” მიეწებებინათ, ამაში მოჰყვება. კობახიძემ თქვა კიდეც, რომ რაც მოხდა, დამატებითი საფუძველი იქნება საკონსტიტუციო სარჩელისთვის. ოთხი პარტიის აკრძალვას აპირებენ”, - აღნიშნავს გამოცემის კორესპონდენტთან საუბრისას ვახტანგ ძაბირაძე.

“საქმე გვაქვს უკიდეგანო პოლიტიკურ სიბრიყვესთან, ან ეს არის პროვოცირებაში მონაწილეობა. საქმე ის არის, ეს რომელმა მოაწყო _ ხელისუფლებამ, ოპოზიციამ თუ ორივემ ერთად... მთავარი ის არის, საზოგადოება, რომელიც ვერ ხვდება, რომ ეს გზა ტაძრამდე არ მიგვიყვანს, რა მდგომარეობაშია... პოლიტიკურად კიდევ უფრო დაბლა დავეშვით, ვიდრე 1990-იანებში ვიყავით. მაშინ იყო ერთ-ერთი შეკრება, სადაც ერთმა კაცმა - გვარს არ დავასახელებ, რადგან ის კაცი გაქრა ეროვნული მოძრაობიდანაც და პოლიტიკიდანაც, თქვა, - თავს რატომ ვიკლავთ, ძალიან მარტივია დამოუკიდებლობის მიღება, დავბეჭდოთ ქართული­ პასპორტები, გადავყაროთ რუსული და ვიქნებით დამოუკიდებელიო. ეს განცხადება იმისგან, რაც გააკეთა ბურჭულაძემ, რამით განსხვავდება? მაშინ მას დავცინეთ და გავიარეთ, დღეს კი დამცინავიც არ აღმოჩნდა არავინ, მოედანზე შეკრებილი ამდენი ხალხი აღტაცებით შეხვდა იმას, რომ თურმე ხელისუფლება გადმოვიბარეთ, და არა მარტო გადმოვიბარეთ, შსს-ს დავავალეთ, რომ ის 6 კაცი სასწრაფოდ დაეპატიმრებინა. ამის შემდეგ კი ჩავთვალეთ, რომ შეგვეძლო პრეზიდენტის სასახლის აღება. არ ვიცი, ამის ფონზე კიდევ კარგად როგორ ვართ?!..” - განაგრძობს რესპონდენტი.

“როდესაც საზოგადოების ასეთ რაღაცაზე წამოგება შეიძლება, იქ უკვე მთლიანად საზოგადოებას აქვს პრობლემა და არა კონკრეტულ პერსონებს. ჩვენ ვერ შევძელით პოლიტიკურად გავზრდილიყავით და ვიმკით იმას, რაც ჩვენი უმწიფრობის შედეგია. ამ პროცესმა მეტ-ნაკლებად გამოკვეთა პოლიტიკური პარტიების ჯგუფი, რომლებმაც გაუძლეს ამ შტურმს და ზეწოლას - “ვინც არჩევნებში მიიღებს მონაწილეობას, რუსი და ივანიშვილთან შეკრულიაო”. ამ გაძლებამ მესამე ძალის შექმნის მეტ-ნაკლები კონტურები მოხაზა. თუ შეძლებენ, რომ ეს პოლიტიკური დამოუკიდებლობა შეინარჩუნონ, შესაძლოა ეს გახდეს რაღაცის მომტანი. შეიძლება გამოჩნდეს მესამე ძალა, რომელიც კომპენსირებას გაუწევს და შეცვლის ქვეყანაში განწყობებსაც და სიტუაციასაც. თუ ვერ მოხერხდა, ვიტრიალებთ იმ წრეზე, რაშიც ეს 35 წელია ვტრიალებთ... მიუხედავად ჩემი სკეპტიკური დამოკიდებულებისა იმ პირთა მიმართ, ვინც აქციაში მონაწილეობდა, ეს არის ის ხალხი, ვინც არის პროტესტანტი. რამდენიც არ უნდა დააპატიმრონ, ამით მათ განწყობებს ხელისუფლება უფრო გააძლიერებს. ამიტომ ეს ჯგუფი მაინც მუდმივად იქნება ლიდერის ძიებაში და, თუკი შეიქმნება კიდევ ერთი ოპოზიციური ჯგუფი, მაშინ მეტ-ნაკლებად მოხდება დაბალანსება. ეს იქნება ყველაზე კარგი ვარიანტი”, - განმარტავს ანალიტიკოსი.

“საგანგებო მდგომარეობა ნაკლებად სავარაუდოა, რადგან ხელისუფლება საკმაოდ ფრთხილი და კონცენტრირებულია. მას ადრევე შეეძლო შტურმის მონაწილეების განეიტრალება, მაგრამ მისცეს საშუალება, რომ მათი დაჭერისთვის ფაქტობრივი მტკიცებულებები ჰქონოდათ. ეს კარგად აჩვენებს, რომ ხელისუფლება სათავისოდ გონივრულ გადაწყვეტილებებს იღებს. ამიტომაც არა მგონია, ძალიან დიდ სიხისტეზე წავიდნენ, შემოიღონ საგანგებო მდგომარეობა და ამით შეყარონ ხალხი სახლებში და განარიდონ პროცესს, რადგან ეს შექმნის ფეთქებადსაშიშ მდგომარეობას, ამიტომაც ხელისუფლება არა მგონია ასეთ რადიკალურ ზომებზე წავიდეს. მეტსაც გეტყვით - შესაძლოა ცოტა ხნის შემდეგ ძველი პატიმრების გათავისუფლებაც კი დაიწყონ. არ ვგულისხმობ იმათ, ვისაც 7-8-თვიანი პატიმრობა აქვს, ისინი ისედაც გამოვლენ... ვფიქრობ, ხელისუფლება იქნება ფრთხილი და არა მგონია, მკვეთრ ზომებზე წავიდეს. მას ეს არ სჭირდება”, - დაასკვნის ვახტანგ ძაბირაძე და შეკითხვაზე - “პრემიერმა კობახიძემ ამ ყველაფერში უკვე დაადანაშაულა ევროკავშირის ელჩი. ასეთი განცხადებები ჯდება ხელისუფლების სიფრთხილეში?” - პასუხობს:

“ქართული ოცნება” პოლიტიკას არ ცვლის. მათ რომ ჰკითხო, ყველა უბედურებაში, რაც საქართველოში ხდება, დამნაშავე დასავლეთია, კერძოდ, ევროპა და ევროკავშირი, იქნება ეს გერმანიის ელჩი, ევროკავშირის ელჩი, ბრიტანეთის ელჩი თუ სხვა. ამისთვის პროპაგანდისტული ნიადაგი ჰქონდათ შემზადებული, რომ ისინი ხელს უწყობენ რადიკალიზმს, აფინანსებენ, ახალისებდნენ და ა.შ. და ახლა რადგან ასეთი ფაქტიც ჩაუვარდათ ხელში, პრეზიდენტის სასახლეს შეუტიეს, სათქმელი მიეცათ. ამას, რა თქმა უნდა, გამოიყენებდნენ იმისთვის, რომ ევროკავშირი დაედანაშაულებინათ. არც იმაში ვარ დარწმუნებული, რომ ამ ელჩს არ გააძევებენ. დღეს თუ არა, ხვალ ამას გააკეთებენ - ეს გარდაუვალია. “ქართული ოცნების” პოლიტიკა, მისი ლოგიკა მოითხოვს, რომ პროცესები ასე გაგრძელდეს. ამიტომ კობახიძის განცხადება მოულოდნელი არ ყოფილა”.

“რაც ახლა ხდება, ყველას წინააღმდეგ სხვადასხვა დოზით გამოიყენებენ, არასამთავრობო სექტორის, დამოუკიდებელი მედიის, დასავლელი პარტნიორების, დამოუკიდებელი ადამიანების, პოლიტიკური პარტიების წინააღმდეგ. ყველას რაღაცას მოუძებნიან, აქეთ მიდის საქმე. როდესაც მეც და სხვებიც ვამბობდით, პროვოცირების რისკია და ამან ჩამოყალიბებულ ავტორიტარიზმამდე არ მიგვიყვანოს-მეთქი, სწორედ ამას ვგულისხმობდი. ეს პროცესი ასე არ გაჩერდება. რომ გითხარით, ცოტა ხნის მერე ვიღაცებს ციხიდან გამოუშვებენ-მეთქი, სწორედ ამ ლოგიკაში ჯდება. რეჟიმი კი არ შესუსტდება, პირიქით, გამოუშვებენ გასაძლიერებლად. როგორი სასაცილოც არ უნდა იყოს, თუ დასჭირდებათ, ამას გამოიყენებენ იმ ხალხის წინააღმდეგაც, ვინც მათი გუნდის წევრი იყო. ხელისუფლებას დღეს კარტ-ბლანში აქვს, როგორც უნდა, ისე დაალაგებს სიტუაციას. ეს კარტ-ბლანში ამ გაუაზრებელმა ამბავმა, თუ არ ვიცი, რა დავარქვა, უფრო გაამყარა”, - დასძენს ძაბირაძე.

მეორე ტური არსად არ იქნება - “ოცნებამ” ქვეყნის მასშტაბით 80%-ზე მეტი, თბილისში კი 70%-ზე მეტი აიღო

“წინასწარი მონაცემებით, მესამე ვადით თბილისის მერი ხდება კახა კალაძე. შაბათის ღამის მონაცემებით, “ოცნებამ” მთელი ქვეყნის მასშტაბით ხმების 80%-ზე მეტი აიღო. ქალაქებისა და მუნიციპალიტეტების აბსოლუტურ უმრავლესობაში მმართველი პარტიის კანდიდატები დამაჯერებლად ლიდერობენ, თან ისე, რომ მეორეს ტურის დანიშვნის საჭიროება არსად არ არის. მეორე ადგილზე “ლელო - ძლიერი საქართველო” გავიდა, რომელმაც ქვეყნის მასშტაბით 6.72% აიღო და თბილისში 9.94%. მესამეზე კი “გირჩი” გავიდა. ამომრჩეველთ აქტივობამ 40.95% შეადგინა. დედაქალაქში მერობის კანდიდატებს შორის ხმები ასე გადანაწილდა: კახა კალაძე (“ქართული ოცნება”) - 71,61% (215 083 ხმა); ირაკლი კუპრაძე (“ლელო”) - 12,27% (36 963 ხმა); იაგო ხვიჩია (“გირჩი”) - 7,64% (22 935 ხმა); ზურაბ მახარაძე (“კონსერვატორები საქართველოსთვის”) - 4,10% (12 311 ხმა); კახა კუკავა (“თავისუფალი საქართველო”) - 1.47% (4 401 ხმა). დანარჩენი კანდიდატების მაჩვენებელი 1%-ზე ნაკლებია”, - წერს გაზეთი “რეზონანსი” სტატიაში, სათაურით მეორე ტური არსად არ იქნება - “ოცნებამ” ქვეყნის მასშტაბით 80%-ზე მეტი, თბილისში კი 70%-ზე მეტი აიღო.

“ოდნავ განსხვავებულია თბილისში საკრებულოს პროპორციულ არჩევნებზე პარტიების მიერ მიღებული ხმების განაწილება: “ქართული ოცნება” - 70.5%; “ლელო - ძლიერი საქართველო” - 9.94%; “გირჩი” - 7.70%; “კონსერვატორები საქართველოსთვის” - 4.31%; “გახარია საქართველოსთვის” - 3.20%. დანარჩენმა პარტიებმა დაახლოებით 1%, ან ამაზე ნაკლები მიიღეს. ამ მონაცემებიდან გამომდინარე, მმართველი პარტიის გარდა, თბილისის საკრებულოში ადგილები მიიღეს მხოლოდ “ლელომ” და “გირჩმა”, რომლებმაც 5%-იანი ბარიერი გადალახეს. ზოგადად ქვეყნის მასშტაბით კი არჩევნებში მონაწილე პარტიებს შორის ხმების განაწილება ასეთია: “ქართული ოცნება” - 81.69% (1 104 545 ხმა); “ლელო - ძლიერი საქართველო” - 6.72% (90 790 ხმა); “გახარია საქართველოსთვის” - 3,68% (49 615 ხმა); “გირჩი” 2.96% (40 037 ხმა); “კონსერვატორები საქართველოსთვის” 2,61% (35 312 ხმა). “გორბის” ეგზიტპოლის გამოქვეყნების შემდეგ, სადაც “ოცნება” იმარჯვებდა, “ქართული ოცნების” საპატიო თავმჯდომარე ბიძინა ივანიშვილმა პარტიის ოფისში გამართულ ღონისძიებაზე განაცხადა, ოპოზიციამ არჩევნები კატასტროფულად წააგო და პროცესების გადატანას კვლავ ქუჩაში ცდილობს”, - აღნიშნავს გამოცემა.

“დღეს გარწმუნებთ, ვისაც სამშობლოს სიყვარული შერჩა მსოფლიოში, საქართველოსი ყველაზე დიდი შური აქვთ. ყველაზე მაგრად ვდგავართ და ვიჭერთ სიტუაციას. ასე უნდა იყოს, მხოლოდ თქვენზე გადის გზა, მხოლოდ საზოგადოებაზე. აკეთებენ იმას, რომ როგორმე გაგვასულელონ, როგორმე გაგვაგიჟონ, როგორმე გამოვიდეთ ისეთი მასა, რომ ხელისუფლება ვეღარ შევინარჩუნოთ და უკან უკვე დგანან და დღესაც თუ ადევნებთ თვალს, მცდელობა აქვთ. მათ არჩევნები კატასტროფულად წააგეს და მცდელობა აქვთ ქუჩიდან რამე გააკეთონ. მაგრამ, საბედნიეროდ, აქაც ისევ ქართველი ხალხის სიბრძნეა და ნახეთ, რამდენი არიან. როგორ შეიძლება პარტიას 80% მხარს უჭერდეს და 10 ათასმა კაცმა გადატრიალება მოახდინოს? წარმოუდგენელია”, - განაცხადა ივანიშვილმა. ცენტრალური საარჩევნო კომისიის თავმჯდომარემ, გიორგი კალანდარიშვილმა ბრიფინგზე განაცხადა, რომ არჩევნებმა მშვიდ, გამართულ და თავისუფალ გარემოში ჩაიარა”, - განაგრძობს გამოცემა.

“საარჩევნო ადმინისტრაციამ კიდევ ერთი მნიშვნელოვანი საარჩევნო დღე წარმატებით დაასრულა. ახლა უკვე მუნიციპალიტეტის ორგანოთა არჩევნებში, ფართო მასშტაბით პირველად იქნა გამოყენებული საარჩევნო ელექტრონული აპარატები და არჩევნების მოდერნიზების ეს ეტაპიც შედგა. მიუხედავად იმისა, რომ მუნიციპალიტეტის ორგანოთა არჩევნები ადმინისტრირების თვალსაზრისით ერთ-ერთი ყველაზე კომპლექსური პროცესია, არჩევნებმა მშვიდ, გამართულ და თავისუფალ გარემოში ჩაიარა“, - განაცხადა კალანდარიშვილმა. მისივე განმარტებით “ის ფაქტი, რომ პროცესი ფაქტობრივად ხარვეზების გარეშე წარიმართა, კიდევ ერთხელ ადასტურებს, რომ საარჩევნო ადმინისტრაცია არჩევნების დაგეგმვასა და ორგანიზებას მაღალი საერთაშორისო სტანდარტების შესაბამისად ახორციელებს”, - დასძენს გამოცემა.

დავით ზურაბიშვილი - “არ მგონია, სუს-ის დავალებას ასრულებდა ან ბურჭულაძე, ან ზოდელავა... მგონია, გულწრფელები იყვნენ, მაგრამ გულწრფელები თავიანთ უვიცობაში"

“არის ასეთი კანონზომიერება, პოლიტიკური პროცესების შეფასების ანაბანაა, როცა ხელისუფლებასთან რადიკალურ დაპირისპირებაზე მიდიხარ, როდესაც გაცნობიერებულად ამბობ უარს არჩევნებზე, როგორი საარჩევნო ადმინისტრაციაც არ უნდა იყოს, ამბობ, რომ მე პირდაპირ ბრძოლაზე გადავდივარ, დაპირისპირებაზე, დამხობაზე, რევოლუციურ ბრძოლაზე, იგებს ის, ვისაც მეტი რესურსი აქვს და მხოლოდ ხალხის რაოდენობა არ არის გადამწყვეტი. პრეზიდენტის რეზიდენციის ასაღებად რომ მიცვივდნენ, ის ხალხი არ მიჰყვა, იცოდნენ, რომ მათ არბევდნენ, მაგრამ არ ჩასულან იქ - ანუ ეს ხალხი კი აპროტესტებს და უკმაყოფილოა ხელისუფლებით, მაგრამ ყველა არ არის მზად, რომ გადავიდეს ომსა და ფიზიკურ დაპირისპირებაზე... ვიღაცებს ნეპალის მაგალითი მოჰყავთ, ჯარმა დაუჭირა მხარი რევოლუციასო. როდესაც ხელისუფლება აკონტროლებს ძალოვან სტრუქტურებს, შენ ფიზიკური დაპირისპირებით ვერ მოუგებ. თუ რევოლუციით გინდა დაამხო, მაშინ უნდა მოიფიქრო, როგორ უნდა გააკეთო ეს”, - აცხადებს ანალიტიკოსი დავით ზურაბიშვილი გაზეთ “კვირის პალიტრისთვის” მიცემულ ინტერვიუში, სათაურით “ჩვენ სწორედ იმ რეალობის წინაშე დავდექით, როდესაც აღქმებმა გადააჭარბა რეალობას”.

“ადრეც მაქვს ნათქვამი, არსებობს რევოლუციური სიტუაციის ლენინის განმარტება, რევოლუცია როგორ უნდა გააკეთო, იმ კაცმა იცოდა და ამ საქმეში ვერ აჯობებს ვერც პაატა ბურჭულაძე, ვერც ზოდელავა. მას აქვს ნათქვამი, რომ რევოლუციური სიტუაცია არის მაშინ, როდესაც ქვედა ფენებს აღარ სურთ და ზედა ფენებს აღარ შეუძლიათ - ორივე პირობაა აუცილებელი. ძალიან ბევრია უკმაყოფილო ხელისუფლებით და ქვედა ფენას აღარ სურს ზედა ფენები მართავდნენ, მაგრამ ზედა ფენებს ჯერ კიდევ შეუძლიათ. ამიტომაც, ახლა არ არის რევოლუციური სიტუაცია და ამაზე არ უნდა ააგო მთელი გეგმები, თორემ აუცილებლად წააგებ. მე რომ წავიდე და, მაგალითად, ტალახაძეს შევეჯიბრო შტანგის აწევაში, მოვუგებ?! ახლა ყველა გაიძახის, ჩვენ არაფერ შუაში ვართო. ზოდელავასა და ბურჭულაძეზე უნდათ ჯოხის გადატეხა, მაგრამ ყველა პასუხისმგებელია, ვინც ამას შეუწყო ხელი. ლეშიჭამია სვავი რომაა, ისიც კი ისე არ შეჭამს ძვალს, თუ არ მოიზომა ყელზე, გადაყლაპავს თუ არა, და შენ რომ გაიძახი, დედას გიტირებ და დაგამხობო, ხომ უნდა გქონდეს გაზომილი შენი შესაძლებლობები, შეგიძლია თუ არა დამხობა. თუ იმდენი შეგიძლია, რომ ხელისუფლება დაამხო, ბარემ არჩევნები მოიგე!” - აღნიშნავს გამოცემის კორესპონდენტთან საუბრისას დავით ზურაბიშვილი.

“მე მგონია, ფიქრობდნენ, მოდი, რაც იქნება, იქნებაო, და მოხდა ის, რაც ვნახეთ... სულ ასეა - მოდი, შევიკრიბოთ და მერე ვნახოთ, რა იქნებაო. მაგალითად, 2007 წლის 2 ნოემბერს რომ მოვიყვანეთ ის 200 000 კაცი, იმ საღამოს აღარ ვიცოდით, სად წაგვეყვანა, რა უნდა გაგვეკეთებინა და 7-ში ხელისუფლებას რომ არ დავერბიეთ, საერთოდ დაიშლებოდა ყველა... თუ მოდიხარ ხელისუფლების დასამხობად, ერთი ოცი ათასი კაცი მაინც უნდა იყოს, ვინც იჩხუბებს და წავა ამაზე. როცა არა გყავს ეს ხალხი, არც უნდა წახვიდე ამაზე. მე არ ვიზიარებ აზრს - შეკრული არიან ვიღაცასთან, დავალებას ასრულებდნენო. არც ის მგონია, სუს-ის დავალებას ასრულებდა ან ბურჭულაძე, ან ზოდელავა, ან სხვა ვიღაც. მგონია, რომ გულწრფელები იყვნენ, მაგრამ გულწრფელები თავიანთ უვიცობაში”, - განაგრძობს რესპონდენტი.

“კიდევ დაიჭერენ რამდენიმე კაცს, აკრძალავენ პარტიებს და მერე ეტყვიან დასავლეთს, ხომ ხედავთ, არ არის ალტერნატივა, ჩაგივარდათ ჩვენი დამხობის გეგმა და მოდი, ახლა ჩვენი პირობებით დაგველაპარაკეთო. 2028 წლამდე ფორმალურად და იურიდიულად არჩევნები არა გვაქვს და არც ჩაატარებენ. ზოგი ამბობს, რიგგარეშე არჩევნებს ჩაატარებენ და საკონსტიტუციოს აიღებენო, მაგრამ არაფერსაც არ ჩაატარებენ, აკრძალავენ ამ პარტიებს “ნაცმოძრაობის” ეგიდით და იტყვიან, “ნაცები” ავკრძალეთო. ამის შედეგი რა იქნება, არ ვიცი... ბიძინა ივანიშვილს ჰგონია, თუ ამ პარტიებს აკრძალავს, ამით “დასავლეთის აგენტურას” გაანეიტრალებს და მერე დასავლეთი იტყვის, აი, არ გამოდის არაფერი და მოდი, იქნებ ისევ ამათ დაველაპარაკოთო, მაგრამ დარწმუნებული ვარ, ასე არ იქნება. არ ველოდები, რომ რაღაც კარგი მოხდება. პირიქით, ქვეყანა შეიძლება სერიოზულ კრიზისში შევიდეს, თუკი აკრძალავენ ოპოზიციას. ამათ ჰგონიათ, ხალხი გაჩერდება და პროტესტი გაქრება. არ გაქრება, უბრალოდ, სხვა გამოსავალი უნდა მოინახოს, მაგრამ რა, ამის თქმა გამიჭირდება”, - ამბობს ანალიტიკოსი.

“იმ რეალობის წინაშე დავდექით, როდესაც აღქმებმა გადააჭარბა რეალობას. თავისი აღქმებით იხელმძღვანელა ხალხმა აღქმები კი შექმნა არჩევნების ბოიკოტის ისტერიკულმა კამპანიამ, რომლის ძალიან მცირე ანალოგი 1989 წელს იყო - როდესაც თვითმმართველობის არჩევნები უნდა ჩატარებულიყო, “სახალხო ფრონტმა” დააპირა მონაწილეობა და მთელი ეროვნული მოძრაობა აღდგა ამის წინააღმდეგ, თქვეს, არავითარ შემთხვევაშიო და ჩაშალეს ის არჩევნები. განსხვავება ის არის, რომ მაშინ ხელისუფლება იყო დეზორგანიზებული, დემორალიზებული, ფაქტობრივად, გამსახურდია მართავდა სიტუაციას და რომ თქვა, არ მივდივართ არჩევნებზეო, ხელისუფლება იძულებული გახდა, გაეუქმებინა არჩევნები. მაგრამ ამის შემდეგ გამსახურდიამ ეს პოზიცია შეცვალა და ხელისუფლებაში სწორედ კომუნისტების ლეგალური­ ბერკეტების გამოყენებით მოვიდა, თორემ მაშინაც გაიძახოდნენ გია ჭანტურია, ირაკლი წერეთელი და ირინა სარიშვილი, დღეს ლამის წინააღმდეგობის ლიდერი რომ გახდა, ეს კომუნისტური ხელისუფლების ლეგიტიმაციააო. ზუსტად ამას ამბობდნენ და რაც გამოვიდა, ვნახეთ - გაიმარჯვა `მრგვალმა მაგიდამ~ და ამისთვის გამოიყენა არსებული რეალური ბერკეტები. თავიდან უარს ამბობდნენ და მერე მიხვდნენ, რომ ასე ჯობდა”, - განმარტავს დავით ზურაბიშვილი.

“ახლა ხელისუფლება დეზორგანიზებული კი არაა, ძალიან კარგად გრძნობს თავს. ეს ჩვენ ვფიქრობთ, რომ ისინი არიან ცუდები, თორემ იმათ ჩვენ ვგონივართ ცუდებიც, მოღალატეებიც, გაყიდულებიც და ა.შ. მთავარია, ეს ხელისუფლება არ არის გატეხილი. 9 აპრილის მერე კომუნისტური ხელისუფლება მორალურად განადგურებული იყო და ხალხს პარტიის წევრობის რცხვენოდა. ახლა ვის რცხვენია “ოცნების” წევრობა ან მისი მხარდაჭერა? ფაქტია, არავის და როდესაც ასეთი სიტუაცია არ არის, მაშინ ბოიკოტზე წასვლა მისწრებაა ხელისუფლებისთვის. უკეთესს ვერც ინატრებს. წინააღმდეგობა არ ხვდება და მარტივად იღებს, რაც უნდა. თბილისში ამომრჩეველთა 30% მივიდა არჩევნებზე, ასეთი დაბალი აქტიურობა არასოდეს ყოფილა. ეს კიდევ ერთ რაღაცაზე მიუთითებს, რომლის აღიარებაც არავის უნდა, რომ ჩვენთან არ არის ისე, რომ ხელისუფლება რასაც უნდა, იმას დაწერს. ასე რომ არ იყოს, 30%-იან აქტიურობას კი არ დაწერდა, დაწერდა, მაგალითად, 40-45-ს, ხომ? ამათ ჰგონიათ, დაჯდება კალანდარიშვილი და მიამატებს, ვთქვათ, 5%-ს. ასე არ ხდება”, - ამტკიცებს რესპონდენტი.

“ყველა პოლიტიკოსმა, რომლებიც ამბობდნენ, არჩევნებს აზრი არა აქვსო, ძალიან კარგად იცოდა, რომ ოპოზიციისთვის მიცემული ხმა არ იკარგება და მათ ხელისუფლებას არავინ აძლევს. ხელისუფლება აყალბებს იმით, რომ უმატებს თავის თავს - კარუსელებით თუ რითაც იქნება, მოიმატებს თავის ხმებს, თორემ სხვას კი ვერ აკლებს. ოპოზიციამ თუ ხმა მიიღო, ეს არის მისი და ამის კონტროლის საშუალება, მით უმეტეს თბილისში, გაცილებით მეტია. გასაგებია, რომ რეგიონები შეიძლება ვერ გააკონტროლო. თანაც, საპარლამენტო არჩევნებზე ხმები თუ იკრიბება, აქ ყველა ქალაქი და ყველა ოლქი ცალ-ცალკე ითვლება. ამიტომაც შეეძლოთ კონცენტრირება გაეკეთებინათ დიდ ქალაქებსა და თბილისზე. ხომ გამოჩნდა, რომ აქ მოგება სრულიად შესაძლებელი იყო? მეორე მხრივ, თუ მაინცდამაინც რევოლუცია უნდოდათ, ერთიანი ოპოზიციის რევოლუციური სიტუაციის შემზადებაში მონაწილეობაც უფრო სწორი იქნებოდა, ვიდრე ის, რაც ახლა გააკეთეს. კიდევ მეორე პრობლემა - შეიძლება თქვა, არ მივდივარ არჩევნებზეო, მაგრამ ჩატარდა აქტიური კამპანია სწორედ ამ ორი პარტიის - “ლელოსა” და გახარიას წინააღმდეგ. ხელისუფლებას არ დასჭირვებია არაფერი, ისე იმუშავეს ამათ წინააღმდეგ. რაც ხელისუფლებას უნდა გაეკეთებინა, უარესი გააკეთეს ბოიკოტისტებმა და სხვა რა შედეგი დადგებოდა?” - მიიჩნევს დავით ზურაბიშვილი.

“შედეგი დადგა სწორედ ის, რაც მოსალოდნელი იყო. არჩევნებზე ცოტა ხალხი მივიდა, “ოცნება” ამით უბედურია? ვინმე ატყობს ხელისუფლებას უკმაყოფილებას? როგორც ამბობენ, ურემი რომ გადაბრუნდება, გზა მერე გამოჩნდებაო, მაგრამ არა ვარ დარწმუნებული, ურემი ცხრაჯერაც რომ გადაუბრუნდეთ, ვიღაცები გზას დაინახავენ... რაც შეეხება ხელისუფლების პოლიტიკას, ისეთი ტიპის მმართველობას, როგორიც ახლა, ვთქვათ, არის აზერბაიჯანში, მაინცდამაინც არ ველოდები, რადგან იქ ძალიან კორუმპირებული ხელისუფლებაა... ჩემი აზრით, “ოცნებაში” ნელ-ნელა ხვდებიან, რომ მაინც არაფერი გამოუვათ, თუ ევროპასთან არ ექნებათ კარგი ურთიერთობა. ყველა ქვეყნისთვის და მათ შორის, ჩინეთისთვისაც საინტერესო ვართ მხოლოდ იმ თვალსაზრისით, რომ ვართ ევროპასთან დაკავშირებული და შეუძლიათ მათ საკუთარი პროდუქცია ევროპაში ჩვენი მეშვეობით გაიტანონ. ამიტომაც იძულებული იქნებიან ევროპას რაღაცნაირად ანგარიში გაუწიონ, შეეცდებიან მათთან დალაპარაკებას, მაგრამ როგორ მოახერხებენ, არ ვიცი”, - დასძენს ზურაბიშვილი