ალექსეი მალაშენკო - არავინ იცის როგორ უნდა დასრულდეს რუსეთ-უკრაინის ომი, მათ შორის არც პუტინმა

პოსტსაბჭოთა სივრცეში არსებულ ვითარებაზე, რუსეთ-უკრაინის ომისადმი რუსული საზოგადოების დამოკიდებულებასა და ომის დასრულების სავარაუდო სცენარებზე, „ინტერპრესნიუსი“ აღმოსავლეთმცოდნეს, „ცივილიზაციათა დიალოგის“ ინსტიტუტის სამეცნიერო კვლევების ხელმძღვანელს, ალექსეი მალაშენკოს ესაუბრა.

- ბატონო ალექსეი, ყაზახეთში საპრეზიდენტო არჩევნების შემდეგ ვითარება საკმაოდ დაძაბული იყო. ახლა თითქოს ვითარება დაწყნარდა, მაგრამ, ფაქტია, რომ საკმაოდ დიდი იყო მღელვარებების ტალღა. ბევრის აზრით, ამ მოვლენებს ყაზახეთში რუსების გარეშე არ ჩაუვლია.

თქვენ როგორ შეაფასებდით ყაზახეთში საპრეზიდენტო არჩევნების შემდეგ განვითარებულ პროცესებს?

- ვფიქრობ, რომ ახლა სიტუაცია მთლიანობაში ნორმალურია. დიახ, საპრეზიდენტო არჩევნების შემდეგ, რომელიც პრეზიდენტმა ტოკაევმა საკმაოდ დამაჯერებლად მოიგო და არჩევნებიც საკმაოდ სამართლიანად ჩატარდა, იყო გარკვეული არეულობები, მაგრამ, ახლა ყველაფერი დაწყნარდა. თუ ტოკაევს არჩევნებზე ხმების 80% არ მიუღია, 75% ნამდვილად მიიღო.

ის, რაც მოხდა იყო უკმაყოფილების გამოხატვა მძიმე ეკონომიკური და სოციალური მდგომარეობით. მხედველობაში მაქვს რიგ საწარმოებში გაფიცვები სოციალური მოთხოვნებით. ხელისუფლებამ პროტესტანტების მიმართ საკმაოდ მკაცრად იმოქმედა და შეძლო ვითარების დარეგულირება.

პრეზიდენტმა ტოკაევმა არჩევნები საკმაოდ დამაჯერებლად მოიგო... თუ ტოკაევს არჩევნებზე ხმების 80% არ მიუღია, 75% ნამდვილად მიიღო

სხვა საქმეა, რომ ჩვენ არ ვართ მიჩვეული იმას, რომ აზიის ქვეყნებში სოციალურ ნიადაგზე შეიძლება გამართულიყო გაფიცვები. არადა, ასეთი გაფიცვები მსოფლიოს ყველა ქვეყანაში ხდება. ყაზახეთში გამართულმა აქციებმა აჩვენა, რომ ხელისუფლებისთვის ისინი აბსოლუტურადა არნაირ საფრთხეს არ წარმოადგენენ.

მეტიც, პრეზიდენტმა ტოკაევმა შეძლო ყაზახურ პოლიტიკაში თავის დამკვიდრება, მისგან ახლა ელოდებიან რეფორმების გატარებას. იგი ხალხში დიდი პოპულარობით სარგებლობს. ამიტომ, საუბრები იმაზე, რომ ყაზახეთში არჩევნების შემდეგ დიდი არეულობაა, აშკარად გადაჭარბებულია.

- დამკვირვებელთა ნაწილის აზრით, არეულობები ყაზახეთში იმათი ორგანიზებული იყო, ვისაც არ მოსწონს ყაზახეთისა და ჩინეთის დაახლოება. მეტიც, ბევრის აზრით, ამ არეულობებში კრემლის ხელიც იყო ჩარეული...

- ყაზახეთში იმდენი ხალხია უკმაყოფილო ყაზახეთისა და ჩინეთის დაახლოებით, რომ გამორიცხული არაფერია. თუმცა, უნდა ითქვას, რომ ყაზახეთის საზოგადოებაა საკმაოდ ჭრელი. მათ შორის, ტოკაევის გარემოცვაც. მის გარემოცვაში არიან აბსოლუტურად განსხვავებული ადამიანები.

მაგრამ, ერთის თქმა შეიძლება თამამად - ვინც არ უნდა მდგარიყო ამ გამოსვლების უკან, მათ არანაირი გავლენის მოხდენა არ შეუძლიათ ქვეყანაში არსებულ საერთო ვითარებაზე. მათ შეუძლიათ, მას ხელი ბევრ რამეში შეუშალონ, მაგრამ ტოკაევი საკმოად გამოცდილი პოლიტიკოსია და აქვს უნარი საჭიროების შემთხვევაში მკაცრადაც იმოქმედოს.

ყაზახეთი მრავალვექტორიან პოლიტიკას ატარებს. ყაზახეთში რუსეთიცაა, ჩინეთიც, ამერიკელებიც არიან და თურქებიც. რაც შეეხება თავად ტოკაევს, იგი ამბობს, რომ სურს ქვეყანაში დემოკრატიისა და ლიბერალური პოლიტიკის გატარება და ეს საკმაოდ ცხადად ჩანს

ის რაც ხდებოდა საპრეზიდენტო არჩევნების შემდეგ შეიძლება ასეც იყოს აღქმული - ყაზახეთში დემოკრატიაა, უკმაყოფილოებს შეუძლიათ აზრისა და პროტესტის გამოთქმა.

უნდა ვიცოდეთ, რომ ყაზახეთი მრვალვექტორიან პოლიტიკას ატარებს. ყაზახეთში რუსეთიცაა, ჩინეთიც, ამერიკელებიც არიან და თურქებიც. რაც შეეხება თავად ტოკაევს, იგი ამბობს, რომ სურს ქვეყანაში დემოკრატიისა და ლიბერალური პოლიტიკის გატარება და ეს საკმაოდ ცხადად ჩანს.

- ანტირუსული გამოსვლების ფონზე ჩატარდა ოდბკ-ს მორიგი სხდომა სომხეთის დედაქალაქ ერევანში, რომელშიც მონაწილეობა რუსეთის პრეზიდენტმა პუტინმაც მიიღო.

შემაჯამებელ შეთანხმებას ხელი დემოსტრაციულად არ მოაწერა ხელი სომხეთის პრეზიდენტმა ნიკოლ ფაშინიანმა. თქვენ როგორ შეაფასებდით იმას, რაც ოდბკ-ში ხდება?

- რაც ოდბკ-ში ხდება არც გუშინ და არც გუშინწინ არ დაწყებულა. ეს პროცესი დიდი ხნის წინაა დაწყებული. უბრალოდ, კრემლს ეწევს ყოველ ჯერზე იმის დემონსტრირება, რომ ოდბკ არსებობს და იგი ძლიერი ორგანიზაციაა.

იანვრის დასაწყისში ყაზახეთში მოხდა ამის მცდელობის დემონსტრირება, მაგრამ მაშინაც ყაზახეთის არეულობების დასაშოშმინებლად მხოლოდ რუსეთის ნაწილები იღებდნენ მონაწილეობას. საერთოდ, უნდა ითქვას, რომ ოდბკ-ს მოქმედება არსად არ გვინახავს. არც ტაჯიკეთსა და ყირგიზეთის საზღვარზე, არც ყარაბაღის კონფლიქტში.

ასეა თუ ისე, ოდბკ არსებობს და მისი არსებობა რუსეთისთვის დათმობაა თუნდაც იმის გამო, რომ მისი არსებობა კრემლს უნდა. უნდა იმის გამო, რომ არსებობს კიდევ ერთი კანტორა, რომელიც მისი ეგიდით არსებობს

ყველაფერს რომ თავი დავანებოთ, კარგა ხანია რუსეთს კონფლიქტი აქვს უკრაინასთან და აქაც არ ჩანს ოდბკ-ს რაიმე ფორმით აქტიურობა. არდა, უკრაინის კონფლიქტშიც უნდა ჩარეულიყო ოდბკ ფორმალურად მაინც.

ჯერჯერობით არავის აზრად არ მოუვა რუსეთ-უკრაინის კონფლიქტში ტაჯიკებისა და ყირგიზების ნაწილების მონაწილეობა. ამიტომ, გაუგებარია თუ რითაა დაკავებული ოდბკ. ახლა გააქტიურებულია საუბრები იმაზე, რომ ოდბკ-დან შესაძლოა სომხეთიც გამოვიდეს და ყაზახეთიც.

ოდბკ-დან, ჯერჯერობით არავინ არ გასულა მხოლოდ იმიტომ, რომ მასში ყოფნა არც არავის უშლის ხელს. ასეა თუ ისე, ოდბკ არსებობს და მისი არსებობა რუსეთისთვის დათმობაა თუნდაც იმის გამო, რომ მისი არსებობა კრემლს უნდა. უნდა იმის გამო, რომ არსებობს კიდევ ერთი კანტორა, რომელიც მისი ეგიდით არსებობს.

- რუს პროპაგანდისტები გაკვირვებას გამოთქვამდნენ იმის გამო, რომ უკრაინა-რუსეთის ომში მონაწილეობის სურვილი არ გამოუთქვამს ტაჯიკეთს, ყირგიზეთს და სხვებს.

ვითარებაში, როცა ოდბკ რეალურად არაფერსაც არ წარმოადგენს, ბუნებრივად ჩნდება კითხვა - რამდენ ხანს შეძლებს კრემლი უუნარო და უმოქმედო ორგანიზაციის შენარჩუნებას?

- პირველ რაც მინდა გითხრათ - არ უსმინოთ რუს პროპაგანდისტებს რადგან მათგან რამე საინტერესოს ვერ მოისმენთ. მსოფლიო ჩემპიონატს ფეხბურთში უყურეთ.

- სამსახური მაქვს ისეთი, რომ მიწევს მათი მოსმენა...

- მესმის, მაგრამ, თქვენი სამსახურისთვისაც მათი მოსმენა არაფერს არ მოგცემთ. ისინი იმაზე საუბრობენ, რასაც ავალებენ. თუმცა, ვხედავთ რომ ზოგი თავად აქტიურობს, მაგრამ მათ აქტიურობას არანაირი მნიშვნელობა არ აქვს, რადგან არანაირ გავლენას არ ახდენს პროცესებზე.

რაც შეეხება თქვენი კითხვის მეორე ნაწილს, რამდენ ხანს შეძლებს კრემლი ოდბკ-ს შენარჩუნებას. საქმე იმაშია, რომ ოდბკ-ს არსებობა არავის ხელს არ უშლის. ვინმე ამ ორგანიზაციიდან ხმაურიანადაც რომ გავიდეს, ეს მას არანაირ სარგებელს არ მისცემს. თუ ასეთი რამ მოხდა, ეს იქნება მხოლოდ იმის დემონსტრირება, რომ სრულად დამოუკიდებელია რუსეთისაგან.

ოდბკ-ს არსებობა არავის ხელს არ უშლის. ვინმე ამ ორგანიზაციიდან ხმაურიანადაც რომ გავიდეს, ეს მას არანაირ სარგებელს არ მისცემს. თუ ასეთი რამ მოხდა, ეს იქნება მხოლოდ იმის დემონსტრირება, რომ სრულად დამოუკიდებელია რუსეთისაგან

იგივე ყაზახეთისთვის ამას მნიშვნელობა არ აქვს, გასაგებია, რომ სომხეთი ნაწყენია, მაგრამ მის გასვლასაც არანაირი აზრი არ აქვს. ყირგიზეთისა და ტაჯიკეთისთვის ოდბკ-ს არსებობას არანაირი მნიშვნელობა არ აქვს. ხომ კიდევ არის ბელორუსი, მაგრამ ეს კიდევ სხვა თემაა, რადგან ოდბკ-ს არ ეხება, რადგან არსებობს რუსეთსა და ბელორუსს შორის განსაკუთრებული ურთიერთობები.

- რუსეთ-ბელორუსის თემას ჩვენ აუცილებლად შევეხებით, მაგრამ თურქეთის ეგიდით გამართულ სამიტზე მინდა გკითხოთ. თურქულენოვანი და ანკარასთან ეთნიკურად ნათესაურ კავშირში მყოფი ქვეყნების სამიტზე ვამბობ.

მათმა სამიტმა თეირანს მოუწოდა სომხეთ-ირანის საზღვრის, ე.წ. ზანგეზურის კორიდორის აზერბაიჯანისთვის გადაცემა. თქვენი დაკვირვებით, სავარაუდოდ, როგორი იქნება ამ მოწოდებაზე თეირანის პასუხი?

- რა რეაქციაც არ უნდა ჰქონდეს ამ მოწოდებაზე თეირანს, ამასაც არანაირი მნიშვნელობა არ ექნება. ირანი სხვა სამყაროა, თურქული სამყარო სხვაა. მიუხედავად ამისა, მათ ერთმანეთთან უფრო მეტი აქვთ საერთო, ვიდრე განსხვავებები. სხვა თემაა, რომ ირანს ახლა თურქულ სამყაროზე მეტად სხვა პრობლემები აქვს.

გასაგებია, რომ ზანგეზურის კორიდორით აზერბაიჯანი და თურქეთია დაინტერესებული, მაგრამ ამ მოწოდებას თეირანისთვის არანაირი მნიშვნელობა არ აქვს. ყველაფერი ძალაზე, გავლენებზე და მექანიზმებზეა დამოკიდებული და არა მოწოდებებზე.

საერთოდ, რაც შეეხება თურქიზმსა და პანთურქიზმს. თურქიზმი ერთია, ხოლო პანთურქიზმი მეორე. პანთურქიზმი უფრო ენერგიული და აგრესიული მიმდინარეობაა, რომლის მიზანია ყველა თურქული წარმოშობის ხალხების გაერთიანება.

ეს არ გამოვა, რადგან, თურქული წარმოშობის ერებს, ყველა ცენტრალური აზიის ქვეყნებს, იგივე აზერბაიჯანი ყველა თავისი ნაციონალური ინტერესებით ხელმძღვანელობს. ვიდრე ეს საერთო თურქული ინტერესები წინააღმდეგობაში არ მოდის ნაციონალურ ინტერესებთან, მანამდე ყველაფერი ისე იქნება, როგორც ახლაა.

როცა თურქიზმზსა და პანთურქიზმს შორის წინააღმდეგობა გაჩნდება, ეს ქვეყნების არჩევანს ნაციონალიზმის სასარგებლოდ გააკეთებენ რადგან ყველა მათგანს აქვს დამოუკიდებელი ნაციონალური სახელმწიფოები

ვიდრე ანკარა, ამ ქვეყნებს ეხმარება, თუნდაც ფინანსურად, ეს ნორმალურია, რადგან თურქიზმს, ანუ პანთურქიზმსა და ნაციოლიზმს შორის წინააღმდეგობა არ იქნება, მაგრამ, როცა თურქიზმსა და პანთურქიზმს შორის წინააღმდეგობა გაჩნდება, ეს ქვეყნების არჩევანს ნაციონალიზმის სასარგებლოდ გააკეთებენ რადგან ყველა მათგანს აქვს დამოუკიდებელი ნაციონალური სახელმწიფოები.

მათ არ უნდათ ვინმეზე იყვნენ დამოკიდებულია - არც რუსეთზე, არც თურქეთზე, არც ჩინეთზე. მათ უნდათ ჰქონდეთ არჩევანის საშუალება. რაც შეეხება პანთურქიზმს, ეს ძალიან ხანგრძლივი ტრენდია, მაგრამ, ისიც ცხადია, რომ მას სერიოზულ ფინალამდე მისვლა არ უწერია.

- ბელორუსის საგარეო საქმეთა მინისტრი მაკეი გარდაიცვალა. ბევრი დარწმუნებულია, რომ მას დაეხმარნენ გარდაცვლილიყო.

ამის მიზეზად მინსკსა და პეკინს შორის განსაკუთრებული ურთიერთობების მიღწევა სახელდება...

- დიახ, ამ თემაზე ბევრ მასალას გავეცანი, მათ შორის ისეთებს, რაზეც თქვენ საუბრობთ. საქმე ისაა, რომ ბელორუსის მიმართ პროფესიული ინტერესი არასდროს მქონია და ამ თემაზე ბევრს ვერაფერს გეტყვით.

მე მხოლოდ ან ერთი მოსაზრებები შემიძლია გავიზიარო, ან მეორე, მაგრამ ეს ჩემი მოსაზრება არ იქნება. ამიტომ ამ თემაზე ვერაფერს გეტყვით.

- მიუხედავად ამისა, მაინც გკითხავთ - რამდენად დიდია ბელორუსის მხრიდან უკრაინაზე შეტევის დაწყება?

- ვფიქრობ, რომ ეს არ მოხდება. ასე ვფიქრობ იმის გამო, რომ ლუკაშენკო მკვეთრ განცხადებებს აკეთებს, მაგრამ ეს განცხადებები ერთია, ხოლო მეორეა უკრაინა-რუსეთის ომში ბელორუსის მონაწილეობა.

ჩვენ უნდა გვესმოდეს, რომ ბელორუსი რუსეთი არაა. ბელორუსი პატარა ქვეყანაა, იმ შემთხვევაში თუ ბელორუსი ომში ჩაერთვება, ბელორუსს ეყოლება დაღუპულები და დაჭრილები. ასეთ შემთხვევაში საკითხავი იქნება ის, თუ რამდენად დაუჭერს მხარს ბელორუსული საზოგადოება უკრაინა-რუსეთის ომს. ეს ბევრმა არ იცის და არც მე ვიცი.

ლუკაშენკოსთვის უკრაინა-რუსეთის ომში ბელორუსის ჩართვა დიდი რისკია. ომის თემაზე მკვეთრი განცხადებების მიუხედავად იგი პოზიციონირებს როგორც არა რუსეთის კოლონიის ქვეყნის პრეზიდენტი, არამედ, როგორც დამოუკიდებელი ბელორუსის პირველი პირი

არც მე არ ვიცი იმის გამო, რომ ერთია როცა მხარს უჭერს ომს. რუსეთის მოსახლეობის უდიდესი ნაწილი კამჩატკიდან დაწყებული კალინინგრადის ოლქით დამთავრებული, ხოლო მეორე საქმეა ბელორუსი. ბელორუსი რუსეთთან შედარებით პატარა ქვეყანაა. პატარა ქვეყანაში ყველა ერთმანეთს იცნობს და ყველამ ყველაზე ყველაფერი იცის.

ლუკაშენკოსთვის უკრაინა-რუსეთის ომში ბელორუსის ჩართვა დიდი რისკია. ომის თემაზე მკვეთრი განცხადებების მიუხედავად იგი პოზიციონირებს როგორც არა რუსეთის კოლონიის ქვეყნის პრეზიდენტი, არამედ, როგორც დამოუკიდებელი ბელორუსის პირველი პირი.

იგი იმედოვნებს, რომ ევროპელები მას როგორც დამოუკიდებელი ბელორუსის პრეზიდენტს დაელაპარაკებიან. რამდენად შეიძლება მას ამის იმედი გქონდეს, არ ვიცი, მაგრამ ფაქტია, რომ ის დღეს ასე მოქმედებს.

- ეს გასაგებია, მაგრამ ისიც ფაქტია, რომ ბელორუსის ტერიტორიიდან იბომბება უკრაინა. ბელორუსის ტერიტორიაზე რუსი სამხედროები ისე იქცევიან, როგორც საკუთარ ტერიტორიაზე...

- ეს ბუნებრივიცაა, რადგან ბელორუსსა და რუსეთს შორის ურთიერთობებია ისეთი.

- მეცხრე თვეა ომობს რუსეთი უკრაინაში. თქვენი დაკვირვებით დღეისათვის რა მიზანი აქვს რუსეთს უკრაინაში?

- ამ კითხვაზე ზუსტი პასუხის გაცემა მხოლოდ პუტინს შეუძლია. ეს ის კითხვაა, რომელსაც ადამიანები ერთმანეთს ხშირად ეკითხებიან. უცნაური ისაა, რომ ამ კითხვაზე პასუხი არავის არ აქვს. მეტსაც გეტყვით - არავინ იცის, ეს ყველაფერი რით დასრულდება.

ახლა არაფერი არ ჩანს და როგორც ჩანს, ამგვარი ვითარება კიდევ კარგა ხანს იქნება. ორიგინალური გამოსავალია მოსაძებნი, მაგრამ, მას ჯერ ვერავინ ხედავს და ვერც ვერავის სთავაზობს

ადრე, ომის დაწყების პირველ თვეებში გასაგები იყო რა უნდოდა რუსეთს. ახლა ვითარება შეცვლილია და მართლაც გაუგებარია რა ხდება. ახლა არც მე არ ვიცი რა უნდა რუსეთს უკრაინაში. მრჩება შთაბეჭდილება, რომ ჩემს ირგვლივ მყოფმა ადამიანებმაც არ იციან.

- ბევრი გამოთქვამს მოსაზრებას, რომ კრემლი ახლა თუნდაც იმის გამო ბომბავს უკრაინას, რომ კიევი მოლაპარაკებებზე დაითანხმოს...

თუ უკრაინის ხელმძღვანელობის განცხადებებს გავიხსენებთ, კიევსა და მოსკოვს შორის მოლაპარაკებები ამ ეტაპზე გამორიცხულიც კია...

- მოლაპარაკებები იწყება მაშინ, როცა მოლაპარაკებებში ჩართული ორივე მხარე თანახმაა მოლაპარაკებების პირობებზე, რომლის გამოც ეს მოლაპარაკებები შეიძლება დაიწყოს. დღეს არ ჩანს ის პირობები, რომელზეც შეიძლება დათანხმდეს მოსკოვი, ან კიევი.

ვიცით, მხოლოდ ის, რომ ხელისუფლებას ეშინია ქუჩაში არ დაიწყოს პროცესები. ამას უკავშირდება ის აკრძალვები, რომელიც დააწესეს და იქნა შემოღებული

მესმის, იმ ხალხის, ვინც ფიქრობს, რომ ომი უნდა დასრულდეს, მაგრამ როგორ? ეს არავინ იცის. ნახეთ, რამდენი ქვეყანა მზად იყოს შუამავალი რუსეთსა და უკრაინას შორის. ახლა ვხედავთ, რომ საქართველოც კი ამბობს რომ მზადაა იყოს შუამავალი.

ახლა არაფერი არ ჩანს და როგორც ჩანს, ამგვარი ვითარება კიდევ კარგა ხანს იქნება. ორიგინალური გამოსავალია მოსაძებნი, მაგრამ, მას ჯერ ვერავინ ხედავს და ვერც ვერავის სთავაზობს.

- უკრაინა-რუსეთის ომთან დაკავშირებით რუსული საზოგადოების დამოკიდებულებაზე მინდა გკითხოთ.

რადგან ქუჩაში ომს არავის აპროტესტებს, უნდა ვიფიქროთ, რომ საზოგადოების უდიდესი ნაწილი მხარს უჭერს ომს უკრაინაში?

- თუ სტატისტიკას დავუჯერებთ, ომს უკრაინაში მოსახლეობის 80% უჭერს მხარს. თუ ქუჩაში საუბრებს მოუსმენთ, ვიღაც უჭერს მხარს, ვიღაც არა, დასკვნების გაკეთება შესაძლებელია მხოლოდ გარკვეული ფაქტებით.

იყო საპროტესტო გამოსვლები? პრაქტიკულად არ ყოფილა. იყო საპროტესტო აქციების მსგავსი მას შემდეგ, რაც მობილიზაცია გამოცხადდა. ამ თემაზე ჩვენ რეგულარულად ვიღებთ რაიმე სახის ინფორმაციას? არა, არ ვიღებთ. ვიცით, მხოლოდ ის, რომ ხელისუფლებას ეშინია ქუჩაში არ დაიწყოს პროცესები. ამას უკავშირდება ის აკრძალვები, რომელიც დააწესეს და იქნა შემოღებული.

ვერც თქვენ და ვერ სხვა ვინმე ვერ დაასახელებს ვერც ერთ კონცეფციას, რომლითაც ნავარაუდევი იქნება ორივე მხარისთვის მისაღებ პირობებზე ომის დასრულება. მაგრამ, დარწმუნებული ვარ, როგორადაც არ უნდა დასრულდეს ეს ომი, ორივე მხარე იტყვის, რომ ომში მან გაიმარჯვა

ვფიქრობ, რომ რუსეთის საზოგადოება ახლა საკმაოდ ინერტულია. ამის მიზეზი კი ისაა, რომ ბევრი ომს უკრაინაში მხარს გულწრფელად უჭერს. საუბრებში ასე ჩანს. რაც შეეხება ციფრებს, ჩვენ კარგად ვიცით, რომ თუ როგორი იყოს სტატისტიკა და ახლა როგორიცაა. საკითხავი კიდევ ისაა, ამ გამოკითხვებს ვინ ატარებს. იმის თქმა მინდა, რომ ამ თემაზე ბევრი არაფრის თქმაც არ შეიძლება.

- რადგან საზოგადოების დიდი ნაწილი ასე გულწრფელად უჭერს მხარს ომს უკრაინაში, გამოდის, რომ ხელისუფლება უკრაინაში კიდევ დიდხანს იომებს?

- ხელისუფლებამ ცდილობს თავი იგრძნოს გამარჯვებულად. მაგრამ, როცა დავსვამთ კითხვას რაში მდგომარეობს გამარჯვება? ჩვენ ისევ იმ წრეზე დავიწყებთ მოძრაობას - დაიწყება თუ არა მოლაპარაკებები, რა პირობებზე დათანხმდება კიევი, ან მოსკოვი და ასე შემდეგ. ვინ იქნებიან შუამავლები?

ჩვენ ასეთ თემებზე არაფერი ვიცით და ძირითადად ჭორებით, გარკვეული, ჩვენი ან სხვისი დასკვნებით ვიკვებებით. მაგრამ, ვერც თქვენ და ვერ სხვა ვინმე ვერ დაასახელებს ვერც ერთ კონცეფციას, რომლითაც ნავარაუდევი იქნება ორივე მხარისთვის მისაღებ პირობებზე ომის დასრულება. მაგრამ, დარწმუნებული ვარ, როგორადაც არ უნდა დასრულდეს ეს ომი, ორივე მხარე იტყვის, რომ ომში მან გაიმარჯვა.

- ასე იქნება იმ შემთხვევაშიც თუ უკრაინა ომამდე, ანუ 24 თებერვლამდე საზღვრებზე შეძლო გასვლა?

- ეჭვი მეპარება რომ მათ შეძლონ იმ საზღვრებზე გასვლა. მეტიც, უნდათ კი მათ ამ საზღვრებზე გასვლა? მათ რომ ამის გაკეთება შეძლონ, ამის შემდეგ მეორე მხარეს ექნება წინ წასასვლელი და ასე გაგრძელდება?!

ამიტომაა რომ ვამბობ, არავინ იცის როგორ უნდა დასრულდეს რუსეთ-უკრაინის ომი, მათ შორის არც პუტინმა. ყველა განცხადებები გამარჯვებაზე და ასე თუ ისე, ყველაფერი პირობითია.

„ინტერპრესნიუსი“

კობა ბენდელიანი

ავთანდილ წულაძე - მაკრონის, შოლცისა და ტუსკის შეხვედრის შემდეგ ცხადი გახდა, რომ უკრაინის იარაღის გარეშე დატოვების გეგმა ჩავარდა, ევროპისა და უკრაინა-რუსეთს შორის სამხედრო დაპირისპირება გაგრძელდება  და გაღრმავდება
ახალი ზოოპარკი და ახალი ბინადრები, რომელთა ნახვაც დამთვალიერებლებს შეეძლებათ - რა ეტაპზეა თბილისის ზღვაზე ახალი ტერიტორიის მოწყობა?
ქართული პრესის მიმოხილვა 18.03.2024
კავკასიის ავტომარკეტი - ავტომობილის ყიდვის ახლებური გამოცდილება
ქართული ღვინის წარმატება იაპონიაში - TSV Estate Winery-მ განსაკუთრებული მოწონება დაიმსახურა
ახალი „ბაკურიანი“ ხილის გემოთი - ნატურალური მინერალური წყალი, ბაკურიანის მთებიდან, ნაკლები შაქრით