ქვეყანაში არსებული პოლიტიკური ვითარება 2020 წლის არჩევნებამდე ერთი წლით ადრე, მთავრობის ახალი შემადგენლობა, პროპორციული საარჩევნო სისტემა, პრეზიდენტის მიერ მსჯავრდებულების შეწყალებასთან დაკავშირებული სკანდალი და ოკუპაცია - ქვეყანაში მიმდინარე აქტუალურ საკითხებზე "ინტერპრესნიუსი" პარტია "ერთიანი საქართველო-დემოკრატიული მოძრაობის" წარმომადგენელს, ანზორ ბიწაძეს ესაუბრა.

- ჩემი პირველი კითხვა 2020 წლის საპარლამენტო არჩევნებს უკავშირდება. შეიძლება ითქვას, რომ პოლიტიკური პარტიები უკვე ემზადებიან მომავალი წლის არჩევნებისთვის. ამ ფონზე თქვენ როგორ შეაფასებდით ქვეყანაში არსებულ შიდა პოლიტიკურ ვითარებას?

- მიუხედავად იმისა, რომ დიდი სურვილი მაქვს მეტ პოზიტივზე ვისაუბროთ, სამწუხაროდ, რეალობა, რომელიც დღეს ქვეყანაშია, ნამდვილად ვერ იქნება დამაკმაყოფილებელი იმ ადამიანისთვის, რომელსაც თავისი ქვეყნის წინსვლა და წარმატება უნდა. სიტუაცია არის რთული, ეკონომიკური პროგნოზი ქვეყნის განვითარების დიდი იმედების საშუალებას არ იძლევა. ვხედავთ, რა მდგომარეობაშია ლარის კურსი, რაც ძალიან მძიმე გავლენას ახდენს ჩვენი ქვეყნის მოსახლეობის აბსოლუტურ უმრავლესობაზე, ქართულ ბიზნესზე, რომელიც იდეაში უნდა იყოს ქვეყნის საყრდენი.

პოლიტიკური ვითარებაც არ არის სახარბიელო. ვერ დაგისახელებთ ვერც ერთ მიმართულებას, სადაც ხელისუფლებას რაიმე პოზიტიური გარღვევა აქვს, ჩვენი ქვეყნის ინტერესებიდან გამომდინარე. ქვეყნისთვის ყველაზე მძიმე და პრობლემური მიმართულება რუსეთთან ურთიერთობაა და რამდენიმე თვის წინ განვითარებულმა კრიზისმა, რომელიც ხელისუფლების უუნარობის და არაადეკვატურობის შედეგად განვითარდა, ეს ვითარება კიდევ უფრო დაძაბა და დაამძიმა. თავს ნუ მოვიტყუებთ, დიდად არაფერი დაკლებია ამით რუსეთის ფედერაციას, თუ ვინმე დაზარალდა, ჩვენი სამშობლო დაზარალდა. იცით, რომ რთული ვითარებაა მეგობარ აზერბაიჯანთან, დავით გარეჯთან დაკავშირებით. სიტუაცია რთულია, ხელისუფლების და პოლიტიკური სპექტრის წარმომადგენლებმა მაქსიმალურად ფრთხილად და გონივრულად უნდა იმოქმედონ იმისთვის, რომ ქვეყანა გამოუსწორებელ და კრიზისულ გზას არ დაადგეს. ამ პრობლემებით დახუნძლულები ვუახლოვდებით 2020 წელს, რომელიც უკვე საარჩევნო წელია. ნებისმიერ რესპუბლიკაში საპარლამენტო არჩევნები გადამწყვეტი მნიშვნელობის მქონეა, ამას იმასაც თუ დავუმატებთ, რომ ჩვენ უკვე საპარლამენტო რესპუბლიკა ვართ, რა თქმა უნდა, ეს იქნება ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი არჩევნები უკანასკნელი 30 წლის მანძილზე.

- სწორედ არჩევნებზე უნდა გკითხოთ, არის მზაობა, რომ, მომავალი წლის არჩევნები პროპორციული სისტემით ჩატარდეს. მიმდინარეობს საკონსტიტუციო ცვლილებების საჯარო განხილვები რეგიონებში. საინტერესო იქნება თქვენი შეფასება თავად სისტემაზე. მმართველი პარტიის შეთავაზება ითვალისწინებს ნულ პროცენტიან ბარიერს,ბლოკების გარეშე, თუმცა ოპოზიცია ითხოვს სამ პროცენტიან ბარიერს, ბლოკების დაშვებით. როგორ ფიქრობთ, შეძლებს თუ არა პოლიტიკური სპექტრი პოზიციების შეჯერებას?

- სავარაუდოდ, სრულიად კონსოლიდირებული აზრი პოლიტიკურ სპექტრში არ იქნება, რადგან არიან პოლიტიკური პარტიები, რომლებისთვისაც სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია ბლოკების შექმნის შესაძლებლობა იყოს კანონში გათვალისწინებული. არიან პარტიები, რომლებსაც სურთ, რომ ნულ პროცენტიანი ბარიერის ნაცვლად ვიხილოთ კონკრეტული ბარიერი. ვფიქრობ, რომ ყველაზე სამართლიანი იქნებოდა ბუნებრივი ბარიერი, რომელზეც დღეს საკონსტიტუციო ცვლილებების ჯგუფი მუშაობს და რომელშიც ჩვენი პარტიაც იღებს მონაწილეობას. ჩემი აზრით, სამართლიანი არის ის, რომ თუკი არსებობს მოქალაქეების რაღაც მცირე ჯგუფიც კი, რომელთა აზრიც ჩვენ შეიძლება ძალიან არ მოგვწონდეს ან მიუღებელი იყოს, ან ძირითადად ღირებულებებთან კონფლიქტშიც შეიძლება მოდიოდეს და რომლებსაც სურთ ესა თუ ის პოლიტიკური პარტია აირჩიონ, ვფიქრობ, რომ საზოგადოების გემოვნება სრულად უნდა იყოს ასახული და გამოხატული საქართველოს პარლამენტში.

მოგეხსენებათ, ეს ცვლილება ერთჯერადი ხასიათის იქნება 2020 წლის არჩევნებისთვის და შემდეგ უკვე 2024 წლიდან იქნება 5-პროცენტიანი ბარიერი. ვფიქრობ, რომ სამართლიანი იქნებოდა არამარტო 2020 წელს, არამედ ყოველთვის იყოს ბუნებრივი ბარიერის ვარიანტი არჩეული. ხომ არ შეიძლება ვთქვათ, რომ 2020-ში კარგია, მაგრამ 2024-ში რატომ იქნება ცუდი მაშინ ის, რაც სამართლიანი და კარგია ამ არჩევნებზე? მთლიანად მხარს ვუჭერთ ამ ინიციატივას. ყველას კარგად ახსოვს, როდის და როგორი კრიზისის დროს იყო ეს ინიციატივა წამოწეული ხელისუფლების მხრიდან. პოლიტიკური კრიზისის დროს ხელისუფლებას მოუწია სიტუაციის განსამუხტავად ამ ნაბიჯის გადადგმა. სწორადაც მოიქცა და ახლა ეს საქმე ბოლომდე უნდა მივიდეს.

- რადგან არჩევნებზე ვსაუბრობთ, არჩევნებამდე ერთი წლით ადრე „ქართული ოცნებას“ მთავრობის ახალი შემადგენლობა ჰყავს. ამავდროულად საუბრობენ იმაზე, რომ ხელისუფლება ძალოვანი უწყებების ხელშია, პარალელურად მოსახლეობაში ბოლო წლების განმავლობაში შეიძლება ითქვას, რომ ხელისუფლების მიმართ ნდობის მაჩვენებელიც შემცირებულია, რასაც NDI-ის ბოლო კვლევებიც მოწმობს. თქვენ როგორ შეაფასებდით ამ პროცესებს და როგორ ფიქრობთ, რამდენად აქვს შანსი „ქართულ ოცნებას“ რომ დაკარგული ამომრჩეველი დაიბრუნოს?

- სიმართლე გითხრათ, ძალიან გამიკვირდება, თუ ხელისუფლება მოახერხებს დამატებითი მხარდამჭერების მოპოვებას 2020 წლისთვის. არსებული ვითარებიდან გამომდინარე, ისიც კარგი იქნება მათთვის, თუ შეინარჩუნებენ იმ მხარდამჭერებს, ვინც დღეს მათი ამომრჩევლები არიან.

რაც შეეხება NDI-ის კვლევას, კვლევა გახლავთ კარდინალურად განსხვავებული IRI-ის მიერ გამოქვეყნებული კვლევისგან, რაც ძალიან ნიშანდობლივია. ჩვენ ვერ დავეყრდნობით ვერც ერთ კვლევას, რადგან ამ ორგანიზაციებს თავისი ინტერესები აქვთ კვლევების გასაჯაროებისას. თუმცა, არ არის აუცილებელი კვლევა იმისთვის, რომ ადამიანი გრძნობდეს და ხედავდეს იმ იმედგაცრუებას, რომელიც ხელისუფლებისადმი არის საზოგადოებაში. ეს რა თქმა უნდა, აბსოლუტურად ადეკვატურია, რადგან ვერც ერთი ძირითადი მიმართულებით, მასშტაბურ გარღვევას ვერ ვხედავთ. ასეთ პოლიტიკურ ვითარებაში, მძიმე ეკონომიკურ-სოციალურ ფონზე, რატომ უნდა ელოდოს ვინმე, რომ ხალხი ხელისუფლებით კმაყოფილი და ბედნიერი იქნება , ვერ გეტყვით სიმართლე გითხრათ.

რაც შეეხება ახალ მინისტრთა კაბინეტს, სიმართლე გითხრათ, გახარია არ არის კლასიკური გაგებით ძალოვანი მინისტრი, რადგან შსს-შიც კი ეს ადამიანი უეცრად მოგვევლინა ორი წლის წინ. მე არ ვიტყოდი, რომ რაღაც ძალოვნების დაჯგუფებას გადააბარა ხელისუფლება ბიძინა ივანიშვილმა. არსი ხელისუფლების და სისტემა, თუ როგორ იმართება ქვეყანა, არ შეცვლილა, ბიძინა ივანიშვილი ისევ მთავარ ფიგურად რჩება სახელისუფლებო განლაგებაში. დიდ ცვლილებებს ამ მინისტრთა კაბინეტის შემადგენლობიდან მე პირადად არ ველოდები, შეიძლება სურვილი ჰქონდეთ, მაგრამ სამწუხაროდ, მათი მოქმედებებიდან გამომდინარე, არ ეყოფათ კომპეტენცია გაუმკლავდნენ იმ გამოწვევებს, რომელიც ახალ მინისტრთა კაბინეტს აქვს. მე რასაც ვხედავ, დიდი მოლოდინი საზოგადოებაშიც არ გამოუწვევია ამ ცვლილებებს.

- პარლამენტში მიმდინარეობს უზენაესი სასამართლოს მოსამართლეთა შერჩევის პროცესი. ოპოზიცია ფიქრობს, რომ წარმოდგენილი სია "კლანის" ინტერესების გაძლიერებას ისახავს მიზნად. ამავდროულად, სწორედ მოსამართლეების საკითხი იყო თემა, რამაც გუნდში, დაახლოებით ერთი წლის წინ, განხეთქილება გამოიწვია და რამდენიმე დეპუტატისთვის წყალგამყოფი აღმოჩნდა. თქვენ როგორ ფიქრობთ, ამჯერად რა პროცესები შეიძლება განვითარდეს?

- "ქართულ ოცნებას" საერთოდ რა მორალური უპირატესობა უნდა ჰქონდეს ოპოზიციის წინაშე? 2012 წელს "ქართული ოცნების" მთავარი მესიჯი იყო სამართლიანობის აღდგენა. ამ უსამართლობის უმთავრესი გამოხატულება იყო უსამართლო და კლანურად დაკომლექტებული სასამართლო 2004-2012 წლებში. ახლა ხელისუფლებამ გადაწყვიტა, რომ რაზეც იდგა სააკაშვილის ხელისუფლება, რის გამოც სააკაშვილის ხელისუფლებას უარი უთხრა ქართველმა ხალხმა, წარმოგვიდგინოს ისე, როგორც წარმოდგენილი იყო რამდენიმე წლის უკან. რა მორალური უპირატესობა აქვს ამაზე "ქართულ ოცნებას" ვერ გეტყვით და ალბათ, ძალიან გაუჭირდებათ ამაზე პასუხის გაცემა "ქართული ოცნების" წარმომადგენლებსაც.

ბატონი გოგიჩაიშვილი იყო წარმოდგენილი ერთ-ერთი მოსამართლის მოსმენაზე. ვიდრე " ქართული ოცნება" ხელისუფლებაში მოვიდოდა, საერთოდ არ იყო მაშინ „ოცნება“ ჩამოყალიბებული, ეს გოგიჩაიშვილი გახლდათ შეურიგებელი მებრძოლი სააკშვილის წინააღდეგ საპროტესტო აქციებზე. ამის გამო ეს ბიჭი იჯდა ციხეში. მუხროვანის ამბოხების საკითხზე დაკავებული იყო კიდევ ერთი ადამიანი, გენერალი კობალაძე. კობა კობალაძე საერთოდ არაფერ შუაში იყო მუხროვანის ამბოხებასთან, არანაირი შეხება არ ჰქონდა მუხროვანთან. ეს ადამიანიც აბსოლუტურად ტყუილად და უსამართლოდ დააპატიმრეს 2009 წელს. ის ხალხი, ვინც ამ ყველაფერს აკეთებდა, დღეს კობალაძეს, გოგიჩაიშვილს და საზოგადოებას პარლამენტის მაღალი ტრიბუნიდან წარმოუდგინა "ქართულმა ოცნებამ". როდესაც 24 საათი "ქართული ოცნება" საუბრობს სისხლიან ცხრა წელზე და სისხლიანი ცხრა წლის დროს ამ ყველაფრის გამფორმებელ მოსამართლეებს წარმოგვიდგენს კანდიდატებად, ეს მორალურ ჩარჩოში საერთოდ აღარ ჯდება და ალოგიკურიც არის. როდესაც გამოდის ხელისუფლების წარმომადგენელი და ამბობს,რომ ჩვენ არ ვართ ძლიერი ხელისუფლება, მაგრამ გახსოვთ, რა ცუდი ხელისუფლება იყო ცხრა წლის განმავლობაში და 15 წუთში იგივე წარმომადგენელი გამოდის და წარმოგვიდგენს იმ ხელისუფლების მოსამართლეებს კანდიდატებად - აბსურდის თეატრია, სისულელე და მეტი არაფერი.

- სამართლიანობის თემას გავაგრძელებ. პრეზიდენტის მიერ მსჯავრდებულების შეწყალებას ჰქონდა ძალიან მკაცრი შეფასება საზოგადოების, ოპოზიციისა და თავად „ქართული ოცნების“ ლიდერების მხრიდანაც კი. პოლიტიკურ წრეებში წინ წამოიწია იმპიჩმენტის საკითხმაც, ამავდროულად პროკურატურამ საქმე აღძრა. უნდა აიღოს პასუხისმგებლობა მმართველმა გუნდმა პრეზიდენტის მიერ მიღებულ გადაწყვეტილებებზე?

- სანამ პრეზიდენტს რაიმეს მოვთხოვთ, გავიხსენოთ, რომ ერთ მშვენიერ დღეს, ჩვენ ყველანი გამოვედით ჩვენს საყვარელ დედაქალაქში და ვიხილეთ ბანერები, სადაც სალომე ზურაბიშვილის სახელი და გვარი ეწერა და გამოსახული იყო ბიძინა ივანიშვილის, კახი კალაძის, არჩილ თალაკვაძის, ირაკლი კობახიძის სურათები. მაშინ, ეს ცოტა გაუგებარი პიარსვლა ხელისუფლებამ გააკეთა იმისთვის, რომ ამომრჩევლისთვის მათი ერთგულება დაენახებინათ ამ კანდიდატისადმი. საზოგადოება დააყენეს არჩევანის წინაშე, რომ ხმა მიეცათ კოლექტიური სალომე ზურაბიშვილისთვის. ხელისუფლებამ კეთილი ინებოს და როგორი კოლექტიური ზურაბიშვილიც შემოგვთავაზა არჩევნებზე, ახლაც კოლექტიურად აგოს პასუხი. მმართველი გუნდის ეს გამოსვლები ცოტა სასაცილოა. ვუსმენთ ადამიანს, რომელიც რამდენიმე თვის წინ გამოსახული იყო უზარმაზარ პლაკატზე, დაბლა ეწერა -სალომე ზურაბიშვილი და დღეს გამოდიან ეს ადამიანები, აკრიტიკებენ სალომე ზურაბიშვილს თითქოს ოპოზიციიდან იყოს არჩეული. პასუხისმგებლობა უნდა გაიზიაროს ხელისუფლებამ.

სამწუხაროდ, ქალბატონი პრეზიდენტი აზარალებს ხელისუფლებას და ხელისუფლებას ვინ ჩივის, სახელმწიფოს აზარალებს. ვერავინ წარმოიდგენდა, რომ პრეზიდენტის განცხადებას, რომელიც მან დავით გარეჯში გააკეთა, მოჰყვებოდა სიტუაციის გამძაფრება, ჩვენი პრეზიდენტის განცხადებას ავიარეისების გაუქმება მოჰყვა , რადგან რაც არ უნდა მომხდარიყო რუსთაველზე და რაც არ უნდა ექნა ოპოზიციას, ამაზე დაყრდნობით რუსეთის ხელისუფლება ავიამიმოსვლას ვერ შეაჩერებდა. მათ ოფიციალური საფუძველი სჭირდებოდათ სანქციისთვის და ეს ოფიციალური საფუძველი სალომე ზურაბიშვილის განცხადება იყო, როდესაც მან "ნაციონალურ მოძრაობას" მეხუთე კოლონა უწოდა. ახლა კიდევ შეწყალებასთან დაკავშირებული სკანდალი ანუ , ეს ადამიანი სახელმწიფოსთვის საფრთხის შემცველია, ჩვენ ხომ არ ვიცით, ხვალ და ზეგ რა სიურპრიზს შემოგვთავაზებს. ამიტომ, ხელისუფლებამ კეთილი ინებოს და პასუხისმგებლობა გაიზიაროს, იმ პრეზიდენტზე, რომლის არჩევისთვისაც სრული ადმინისტრაციული და ფინანსური რესურსი გამოიყენა.

ასევე შეწყალებებზე მორატორიუმის იდეა, რომელიც ქალბატონმა სალომემ წამოაყენა, უბრალოდ უსამართლოა. ცოტა აბსურდული სიტუაცია შეიქმნა. ამით ადამიანი ამბობს, რომ "იცით რა, მე შემეშალა და რადგან შემეშალა, ვინც სამართლიანად იმსახურებს გათავისუფლებას ისხდნენ ციხეში, რომ კიდევ არაფერი შემეშალოს" -ცოტა არასერიოზული მიდგომაა.

- მამუკა ხაზარაძის საზოგადოებრივი მოძრაობა „ლელო“ დაფუძნდა და იგეგმება ასევე პოლიტიკური პარტიის შექმნაც. თქვენ როგორ შეაფასებდით პოლიტიკურ ველზე ახალი მოთამაშის გამოჩენას და რა შანსები აქვს მამუკა ხაზარაძეს, რომ კონკურენციაში იყოს უკვე არსებულ პოლიტიკურ ძალებთან?

- პოლიტიკოსებს მომატებული ეჭვიანობა ახასიათებთ, როგორც კი დაინახავენ პოლიტიკურ სპექტრში მატებას და ახალი ძალის შემოსვლას. მე ასეთი ადამიანების რიცხვს არ განვეკუთვნები. მიუხედავად იმისა, რომ ხშირად ისმის საზოგადოების მხრიდან კრიტიკა, თითქოს ძალიან ბევრი პარტიაა და მეტისმეტია ჩვენნაირი პატარა ქვეყნისთვის, მე ასე არ ვფიქრობ. მგონია, რომ რაც უფრო მეტი პოლიტიკური ძალა იქნება წარმოდგენილი ქართულ პოლიტიკაში, მით უკეთესია. ყველანაირი პოლიტიკური გემოვნების ამომრჩეველს უნდა ჰქონდეს საშუალება თავისი აზრი დააფიქსიროს. ხშირად ხდება ხოლმე, რომ ადამიანები იძულებით არჩევანს აკეთებენ, რაც უფრო მრავალფეროვანი იქნება პოლიტიკური სპექტრი, მით უფრო ნაკლებად მოუწევთ ადამიანებს იძულებითი არჩევანის გაკეთება.

რაც შეეხება მათ შანსებს, მე ჯერჯერობით ვერ ვხედავ იმ ენერგიას და ძალას ამ ორგანიზაციაში, რომელსაც მიეცემა საშუალება, რომ ძირეული ცვლილებები განახორციელოს. ჯერჯერობით ვერ ვხედავ იმხელა ძალას და მხარდაჭერას ამ ორგანიზაციის უკან, რომ მათ დიდი ცვლილებები განახორციელონ. ჯერ პარტიაც არ ჩამოყალიბებულა, დაველოდოთ, რა გუნდს წარმოადგენენ. ძალიან მნიშვნელოვანი იქნება, როგორ გუნდს წარმოადგენენ ბატონი ბადრი და მამუკა. ამას ძალიან დააკვირდება საზოგადოება, რადგან იმდენი იმედგაცრუება მიიღო ქართულმა საზოგადოებამ "ქართული ოცნებისა" და სხვადასხვა პოლიტიკოსების არაკომპეტენტურობიდან გამომდინარე, რომ მე დარწმუნებული ვარ და ნათლად ჩანს, რომ ძალიან ყურადღებით დააკვირდება ჩვენი ამომრჩეველი, რომელი ლიდერის უკან როგორი გუნდი იდგება.

- მამუკა ხაზარაძე და ბადრი ჯაფარიძე ასევე ხელისუფლების მხრიდან მათზე ორკესტრირებულ შეტევაზე საუბრობენ, იგივე ანაკლიის ღრმაწყლოვან პორტთან დაკავშირებით, რაზეც ხელისუფლება ამტკიცებს, რომ აუცილებლად აშენდება და სახელმწიფო ინტერესზე ამახვილებს ყურადღებას. პარალელურად თავად ხაზარაძე ამბობს, რომ პორტის მშენებლობის წინააღმდეგია ხელისუფლება, რომელიც რუსეთის ინტერესების სასარგებლოდ მოქმედებს.

- ვერ გეტყვით, რა მოხდა ანაკლიის პორტთან დაკავშირებით. არც ის არის გამორიცხული, რომ ამას რაღაც პოლიტიკური დივიდენდების მისაღებად აცხადებდნენ ზოგიერთი პოლიტიკური ორგანიზაციები. შეიძლება იქ არაფერი სტრატეგიული არ წყდება და უბრალოდ ბანალური ბიზნესინტერესების დაჯახება მოხდა ჯგუფებს შორის. ძალიან რთულია ამაზე საუბარი. ძალიან ფრთხილად ვარ იმ თემებზე საუბრისას, სადაც ზუსტად არ ვიცი საქმის კურსი და არ ვიცი, რა ხდება. არ არის გამორიცხული, რომ იქ რაღაც ფინანსური ჯგუფების ინტერესები გადაიკეთა და ამან გამოიწვია ამ საკითხის პოლიტიზირება. ნამდვილად ფაქტია, რომ "ნაციონალური მოძრაობა" ამას ამძაფრებს და იყენებს, რომ მაქსიმალურად პრორუსული იარლიყი მიაწებონ "ქართულ ოცნებას" . ანაკლიის პორტი აღმოჩნდა ის თემა, რომელსაც აბსოლუტურად ყველა პოლიტიკური პარტია ისე ჭრის და კერავს, როგორც თავის პოლიტიკური ქულების ჩაწერისთვის არის სასიამოვნო და კარგი. ამის უკან სიმართლე რა არის, სამწუხაროდ, საზოგადოებისთვის უცნობია და დაზუსტებული ინფორმაცია არც მე მაქვს. ფაქტია, რომ ამას ერთი მხარეც და მეორეც პოლიტიკური თამაშისთვის იყენებს. ამისგან სარგებელი ვერც ჩვენმა სახელმწიფომ და ვერც ხალხმა ვერაფერი მიიღო.

ზოგადად ხელისუფლებაც, ოპოზიციაც, პოლიტიკური ელიტა უსაზღვროდ არის რეალობას მოწყვეტილი, ქართველ ხალხს და საკუთარ ამომრჩეველს. კულუარული მოლაპარაკებები მიდის, ზოგჯერ კულუარული ბრძოლები, ზოგჯერ ღია ბრძოლები, პოლიტიკური დაპირისპირება და რაღაცის გადანაწილებას ცდილობენ ერთმანეთში. მრჩება შთაბეჭდილება, რომ უბრალოდ არავის ახსოვს, რომ ამომრჩეველი გვყავს, რომლის დაკვეთაც უნდა შეასრულოს პოლიტიკურმა სპექტრმა და მგონია, რომ პოლიტიკური სპექტრის დიდ ნაწილს დაავიწყდა, რომ გვაქვს სამშობლო, რომელსაც აქვს კონკრეტული სახელმწიფო ინტერესები და ეს ინტერესები უნდა განხორციელდეს. ფაქტია, რომ მოსახლეობის დღის წესრიგი არის ერთი, პოლიტიკოსებისა და თანამდებობის პირების დღის წესრიგი არის - მეორე. ასე სახელმწიფო ვერ განვითარდება, ვიქნებით იმ სიტუაციაში, რომელშიც ვართ, ან უარესში.

- აუცილებლად უნდა შევეხოთ ოკუპაციის თემას. ბევრ ინციდენტს ჰქონდა ბოლო პერიოდში ადგილი ოკუპირებულ ცხინვალში, იგივე ჩორჩანას მიმდებარედ მიმდინარე მოვლენები. რჩება განცდა, ყოველ შემთხვევაში ექსპერტულ წრეებში ამაზე საუბრობენ, რომ ამით რუსეთი ცდილობს რაღაც ფორმით დაიმორჩილოს საქართველო და მინიმუმ დიალოგზე დაითანხმოს. თქვენი პოზიცია როგორია ამ საკითხთან მიმართებაში, უნდა დაიწყოს თუ არა დიალოგი რუსეთთან, მაშინ, როცა ჩრდილოელ მეზობელს ქვეყნის 20 პროცენტი აქვს ოკუპირებული და ამავდროულად ახორციელებს ყოველდღიურად უკანონო მოქმედებებს რეგიონში?

- მარტივად გეტყვით, როდესაც სახელმწიფომ იცის, რომ მის მეზობელს ჰყავს უუნარო ხელისუფლება, რომელიც ვერანაირ პოლიტიკურ გადაწყვეტილებას ვერ იღებს საკუთარ თავზე, ბუნებრივია, ნებისმიერი სახელმწიფო ამას თავისი მიზნებისთვის გამოიყენებს. არ მგონია, რომ რუსეთის ფედერაციის სტრატეგიული ამოცანა დგას იმის უკან, რაც საზღვართან დაკავშირებით მოხდა, მაგრამ ეს ხომ პირველად არ მომხდარა? წლების მანძილზე ხდება ეს და თბილისიდან პასუხი არ არის, არც დიპლომატიური, არც საერთაშორისო ორგანიზაციებში მიდის ისეთი მუშაობა, როგორიც უნდა მიდიოდეს, არც დიალოგი მიმდინარეობს რუსეთის ხელისუფლებასთან. ეს მოსკოვიდან იქნება წამოსული თუ ცხინვალში ადგილობრივად მიიღებენ ამ გადაწყვეტილებას, ამას გამოიყენებენ რა თქმა უნდა, ჩვენს საწინააღმდეგოდ. როდესაც საკუთარ კარ-მიდამოს შენ არ მიაქცევ ყურადღებას, აუცილებლად გამოჩნდება ადამიანი, რომელიც შემოვა შენს კარ-მიდამოში, რაღაცას მოგპარავს ან წაგართმევს. განუწყვეტლად იმის ძახილი, რომ ვიღაცა ცუდია და ბოროტი იმიტომ, რომ ჩვენ ჩვენი ქვეყნისთვის ვერ მოგვივლია და ჩვენს სამშობლოს ყურადღებას არ ვაქცევთ ისე, როგორც საჭიროა...ძალიან დიდი ბოდიში, მაგრამ ნუ დაველოდებით იმას, რომ საქართველო ვიღაცას ჩვენს მაგივრად ეყვარება. უნდა გვყავდეს ხელმძღვანელობა, რომელსაც თავისი ქვეყანა უყვარს და რომელსაც სტკივა თითოეული სანტიმეტრი, რომელიც საოკუპაციო ხაზის იქით ხვდება.

სამწუხაროდ, ჩვენ შემოვიფარგლებით ხან გულზე მჯიღის ცემით, ხან ქართულ მედიაში რუსეთის ლანძღვით. ჯერ საერთოდ არ ვარ დარწმუნებული, რომ ეს ლანძღვა ვინმეს იქ ესმის. ის ადამიანები, ვისაც თავისი ბაღ-ვენახი დარჩა ღობის იქით და სახლი ღობის აქეთ, რჩებიან დაზარალებულებად. ხელისუფლება და პოლიტიკური სპექტრი დღის ბოლოს კარგად რომ მოიოხებენ გულს რუსეთის ლანძღვით და კომფორტულად დაიძინებენ თავის სახლებში, ქალაქის ცენტრში, ის ხალხი რჩება დაშავებული, ვინც საოკუპაციო ხაზთან ცხოვრობს. ეს არის უფსკრული, რაც არის საზოგადოებასა და პოლიტიკურ სპექტრს შორის-პოლიტიკურ სპექტრს კარგად სძინავს, მშვიდად თბილისის ცენტრში, საოკუპაციო ხაზთან მცხოვრები ხალხის ვითარება კი დღითიდღე უარესდება.

ჩვენ არ გვაქვს იმის თავი, რომ ძალით დავიცვათ ჩვენი ტერიტორიები, ამაზე ხომ არავინ დაობს. გამოსავალი არის ერთადერთი, რომ ვცადოთ პირდაპირი დიალოგი რუსეთის ხელისუფლებასთან. ის მაინც უნდა გაეკეთებინა ხელისუფლებას, არამარტო ხელისუფლებას, ოპოზიციაც არის პარლამენტში და იმათ მაინც უნდა ეაქტიურათ, რომ რაღაცა პრევენციის ჯგუფით მაინც დავიწყოთ. ჯგუფი მაინც შეიქმნას, რომელიც ცოტა უფრო მაღალ წარმომადგენლობით დონეზე იქნება შექმნილი და ხელისუფლებას ასე ვთქვათ, ტელეფონის მეორე ხაზის ბოლოში მაინც ეყოლება ვიღაც , ვისაც დაურეკავენ ოფიციალურად და დაელაპარაკებიან ისეთ კრიზისულ ვითარებაში, როგორიც ამ რამდენიმე კვირის წინ შეიქმნა. 2013 წელს რომ დაიწყო, მას მერე თვე არ გადის, რომ ტერიტორია არ შემოსაზღვრონ, მავთულხლართები არ გააბან და ა.შ . თუ ჩვენ მხოლოდ და მხოლოდ ქართულ მედიასივრცეში გავაგრძელებთ იმის ძახილს, რომ რუსეთი ოკუპანტია, გარწმუნებთ, რომ ეს ხმა არ ისმის საქართველოს საზღვრებს გარეთ. ეს ხალხი დაიჩაგრება ხვალაც, ზეგაც, როგორც აქამდე იჩაგრებოდნენ ადამიანები, ვინც კონფლიქტურ რეგიონებთან ცხოვრობდნენ, თუ ხელისუფლება არ გადადგამს გამბედავ ნაბიჯებს და არ ცდის მაინც, რომ დაამყაროს პირდაპირი კონტაქტი რუსეთის ხელისუფლებასთან. წინასწარ რა გამოვა არავინ იცის, ვერანაირ წინაპირობებს ჩვენ ვერ დავაყენებთ, რადგან ვართ მძიმე მდგომარეობაში, ამ ყველაფრით ჩვენ ვზარალდებით და არა რუსეთი ფედერაცია. წინაპირობებს ჩვენ ვერ დავაყენებთ, მაგრამ უნდა ვცადოთ მაინც, დავიწყოთ ამ თემაზე საუბარი. თუ ამ თემაზე ჩვენ არავის შევაწუხებთ, გარწმუნებთ, ეს პროცესი გაგრძელდება და არავინ შეიწუხებს თავს ამის შესაჩერებლად. ნებისმიერი სახელმწიფოც მასე მოიქცეოდა, როდესაც ამ ყველაფერს მომკითხავი არ ჰყავს.

ქრისტინე ასლამაზაშვილი

„ინტერპრესნიუსი“