სოსო ცინცაძე - რუსეთი საქართველოს დეოკუპაციის თემაზე არ დაელაპარაკება, მითუმეტეს სახელდახელოდ ორგანიზებულ შეხვედრაზე

საგარეო და საშინაო პოლიტიკის აქტუალურ თემებზე „ინტერპრესნიუსი“ დიპლომატიის ისტორიის ცნობილ მკვლევარს, სოსო ცინცაძეს ესაუბრა.

- ბატონო სოსო, ლავროვ-ზალკალიანის შეხვედრის შესახებ პირველი ინფორმაციის გავრცელების, უამრავი კომენტარისა და მოძალებული ვნებათაღელვის შემდეგ შეგეხმიანეთ, რომ ამ მეტად სერიოზულ თემაზე გესაუბროთ. მით უმეტეს, რომ ამ შეხვედრის შესახებ ახლა გაცილებით მეტი ვიცით.

მოგეხსენებათ, ეს თემა უამრავ დეტალს შეიცავს, ამიტომ მოდით მომხდარის ზოგადი შეფასებით დავიწყოთ. თქვენ როგორ შეაფასებდით 11 წლის შემდეგ რუსეთისა და საქართველოს საგარეო უწყებების ხელმძღვანელების შორის გამართულ პირველ შეხვედრას?

- თქვენ თქვით, რომ ძალიან სერიოზული თემაა, დიახ, ასეა ნამდვილად, მაგრამ მიდგომაა არასერიოზული. ვგულისხმობ შეხვედრის ორგანიზების პროცესს და შემდეგ გაკეთებულ კომენტარებს. ბევრმა რამემ, რაც ლავროვ-ზალკალიანის შეხვედრას უკავშირდება, აშკარად არასერიოზული შთაბეჭდილება დატოვა.

ის, რომ 11 წლის შემდეგ რუსეთ-საქართველოს პირველი კონტაქტი ამ დონეზე შედგა კარგია, მაგრამ ეს ძალზედ სერიოზული მოვლენა უნდა ყოფილიყო. ეს შეხვედრა აუცილებლად გამოიწვევდა ვნებათაღელვას, დემაგოგიას, მსჯელობასა და შეფასებებში გადაჭარბებას, ერთი მხრივ ეიფორიას...

ბევრმა რამემ, რაც ლავროვ-ზალკალიანის შეხვედრას უკავშირდება, აშკარად არასერიოზული შთაბეჭდილება დატოვა

არასერიოზული შთაბეჭდილება დატოვა-თქო რომ ვთქვი, ვგულისხმობ იმას, რომ ჩვენ საგარეო საქმეთა სამინისტროს და იმ წრეებს, სადაც მიიღეს გადაწყვეტილება ამ შეხვედრაზე, აშკარად არასერიოზული და ზერელე მიდგომა ჰქონდათ. შეიძლება ითქვას, არამეცნიერული.

ათასში ერთხელ გაიგონებთ, რომ დიპლომატია არის მეცნიერება, მაგრამ პრაქტიკაში იმდენ ანტიმეცნიერულ განცხადებებს, კომენტარებს, გნებავთ ნაბიჯებს თუ გადაწყვეტილებებს ვერ ნახავთ, ვიდრე სწორედაც რომ დიპლომატიის სფეროში.

დიპლომატია არის მეცნიერება, მაგრამ პრაქტიკაში იმდენ ანტიმეცნიერულ განცხადებებს, კომენტარებს, გნებავთ ნაბიჯებს თუ გადაწყვეტილებებს ვერ ნახავთ, ვიდრე სწორედაც რომ დიპლომატიის სფეროში

- ლავროვ-ზალკალიანის შეხვედრამდე ერთი დღით ადრე ლავროვმა განაცხადა, რომ მასზე რომ იყოს დამოკიდებული, საქართვლოსთან საჰაერო ფრენებს აღადგენდა. როგორც ჩანს, მან უკვე იცოდა, რომ ზალკალიანთან შეხვედრა უნდა შემდგარიყო და პრაქტიკულად ერთგვარად შეამზადა ქართული მხარე რომ რუსები მზად არიან თბილისს ფრენების აღდგენაზე ესაუბრონ და სხვა არც არაფერზე....

- დიახ, ლავროვმა გაზეთ „კომერსანტს“ მისცა ინტერვიუ, სადაც თქვა, რომ ქართული საზოგადოება უკვე გონს მოეგო, რუსეთთან მათი პოლიტიკა კონტრპროდუქტიულია, თან დასძინა რომ მასზე რომ იყოს დამოკიდებული ფრენებს აღადგენდა. მან ასევე თქვა, - ჩვენ არასოდეს არ გვითქვამს, რომ სამუდამოდ შევწყვიტეთ ფრენები, ვთქვით, რომ დროებით შევაჩერეთ.

არასერიოზულობაზე რომ ვსაუბრობდი, ვგულისხმობდი იმასაც, რომ ჩვენი საზოგადოებაა ხშირ შემთხვევაში ჩვენი საგარეო პოლიტიკის მიმართ არასერიოზული.

ხალხს ავიწყდება, რომ 2012 წელს საზოგადოებამ „ოცნებას“ ხმა მისცა იმის გამოც, რომ „ქართული ოცნება“ აცხადებდა, რომ იგი რუსეთთან დაარეგულირებდა ურთიერთობებს. მეტიც, რომ საქართველო აღარ უნდა ყოფილიყო დასავლეთსა და რუსეთს შორის კონფლიქტის ინიციატორი და ხელშემწყობი.

2012 წელს საზოგადოებამ „ოცნებას“ ხმა მისცა იმის გამოც, რომ „ქართული ოცნება“ აცხადებდა, რომ იგი რუსეთთან დაარეგულირებდა ურთიერთობებს. მეტიც, რომ საქართველო აღარ უნდა ყოფილიყო დასავლეთსა და რუსეთს შორის კონფლიქტის ინიციატორი და ხელშემწყობი

მაშინ ამას არც პროტესტი მოჰყოლია და არც განხილვა. არც აკადემიურ წრეებში ყოფილა დისკუსიები. არც საუნივერსიტეტო წრეებს შეუწუხებიათ თავი. არც არაფერი მოჰყოლია და ჩვენმა საზოგადოებამ საერთო აჟიოტაჟში ყველაფერი მიიღო და პრაქტიკულად მომავალ ხელისუფლებას ამგვარი საგარეო კურსის გატარებაზე თანხმობა და მანდატი მისცა. ასე რომ, დღევანდელი ხელისუფლება თავის საგარეო პოლიტიკას გარკვეული გაგებით 2012 წელს მიღებული მანდატით ახორციელებს.

ეს სულაც არ ნიშნავს იმას, რომ ხელისუფლებამ ერთხელ მანდატი მიიღო და შეუძლია შემდეგ ამ პოლიტიკის გასატარებლად კარტ-ბლანშად აქციოს. მანდატი კარტ-ბლანში არ არის. ეს არც ისაა, როგორც ჩვენს პრეზიდენტს ესმის დისკრეციული უფლება, მე რასაც მინდა იმას გავაკეთებ.

- იმაზე, თუ ვინ იყო ლავროვ-ზალკალიანის შეხვედრის ინიციატორი, ბევრი კომენტარი კი მოვისმინეთ, მაგრამ ამ საკითხზე თავად ლავროვმა განაცხადა - „შეხვედრა ქართული მხარის თხოვნით შედგა, კომენტარები, რომლებსაც თვით ქართველები ამ შეხვედრის თაობაზე აკეთებენ, ღიმილს და გაოცებას იწვევს“.

თქვენ როგორ აღიქვით ლავროვის ეს განცხადებები?

- შესაძლოა, ზალკალიანი კარგი შემსრულებელი იყო მინისტრის მოადგილის რანგში, მე მას პირადად არ ვიცნობ და ვერაფერს ვიტყვი, მაგრამ იმ შეზღუდულ უფლებებშიც კი, რაც დღეს ჩვენს ნებისმიერ მინისტრს გააჩნია, მათ შორის საგარეო საქმეთა მინისტრს, შეიძლება ითქვას - ზალკალიანი აშკარად არ აღმოჩნდა მომზადებული მინისტრის თანამდებობისთვის.

ზალკალიანი აშკარად არ აღმოჩნდა მომზადებული მინისტრის თანამდებობისთვის...

მიკვირს, ზალკალიანმა ასე გულუბრყვილოდ რატომ დაიჯერა, რომ ლავროვი მას უხეშად რომ ვთქვათ „არ ჩაუშვებდა“

ამას წინათ მოვისმინე, რომ იგი გამოცდილი დიპლომატია. დიპლომატიური გამოცდილება სულაც არ ნიშნავს იმას, თუ რომელი დიპლომატიურ კორპუსის კაბინეტში რამდენი წელი გაატარე. გამოცდილება სულ სხვა რამაა. მე მიკვირს, ზალკალიანმა ასე გულუბრყვილოდ რატომ დაიჯერა, რომ ლავროვი მას უხეშად რომ ვთქვათ „არ ჩაუშვებდა“.

- რუსეთ-საქართველოს გაყინული ურთიერთოებების ფონზე, როცა რუსეთი საქართველოს საფრთხეებს უქმნის, უპირველესად ბორდერიზაციის პროცესს ვგულისხმობ, სოფლებში ჩორჩანასა და წნელისში ვითარების უკიდურესად დაძაბვას, ქართული მხარე იძულებული იყო გადაედგა ნაბიჯი რუსეთის ხელისუფლების წარმომადგენლებთან შესახვედრად.

ბატონ ზალკალიანს თავიდანვე რომ ეთქვა, რომ ამის გამო ხვდებოდა ლავროვს, ალბათ არა მხოლოდ ბევრად უკეთესი, არამედ გასაგები იქნებოდა და ლავროვსაც არ ექნებოდა საშუალება გაღიმებოდა და გაოცებულიყო...

- ზალკალიანს გულახდილად რომ ეთქვა - სხვა გამოსავალი არ გვაქვს, ჩვენ იძულებული ვართ შევხდეთ რუსულ მხარეს, გასაგები იქნებოდა. საერთოდ არ ვიცი რა ქართულია - „დაორგანიზება გაუკეთა ამ შეხვედრას შვეიცარიულმა მხარემ“, მინისტრია ბოლოს და ბოლოს, შანიძე და ჩიქობავა ალბათ საფლავში გადაბრუნდებოდნენ.

თუ შვეიცარიულმა მხარემ შემოგვთავაზა შეხვედრის ორგანიზება, რატომ იფიქრა მან, რომ ლავროვი ამას გადაყლაპავდა. ლავროვმა თქვა, რომ ქართული მხარის თხოვნა იყო შეხვედრა. ფაქტია, რომ ის, რაც და როგორადაც ლავროვმა თქვა, არადიპლომატიური საქციელი იყო. ვგულისხმობ იმას, რომ მინისტრ ზალკალიანის კომენტარები უფრო დიდი იყო ვიდრე გამართული შეხვედრა. თან ირონიული ღიმილით.

ეტყობა, ლავროვი გაუნაწყენდა თავის ქართველ კოლეგას იმის გამო, რომ მან თქვა - საუბარი იყო ბორდერიზაციაზე, დეოკუპაციაზე, რეგიონულ უსაფრთხოებაზე და ასე შემდეგ. რეგიონული უსაფრთხოების თემა საუბრისას საღეჭი რეზინივითაა, თან ყველას თავისებულად ესმის.

ზალკალიანი თბილისში უნდა ჩამოსულიყო ერთი დადებითი ფაქტით - ორ ქვეყანას შორის შეწყვეტილი საჰაერო მიმისვლა აღდგა. ამიტომ თქვა ლავროვმა ზალკალიანს აინტერესებდა თუ როდის აღდგებოდა ფრენები. ამიტომ მას თბილისში ჩამოსულს უნდა ეთქვა - ნოემბრამდე ფრენები აღდგება. ვიდრე თქვენ დარეკავდით, წავიკითხე რუსული პრესა წერს, რომ შესაძლოა, ნოემბერში საქართველოსთან საჰაერო მიმოსვლა აღდგეს.

დეოკუპაციაზე რუსეთი ზალკალიანს არ დაელაპარაკებოდა. ლავროვთან საუბრისას ზალკალიანს დეოკუპაცია რომ ეხსენებინა, ლავროვი ადგებოდა და ოთახიდან გავიდოდა.

დეოკუპაციაზე რუსეთი ზალკალიანს არ დაელაპარაკებოდა. ლავროვთან საუბრისას ზალკალიანს დეოკუპაცია რომ ეხსენებინა, ლავროვი ადგებოდა და ოთახიდან გავიდოდა

- შესაძლოა, ვცდებოდე, მაგრამ მე მაინც დამრჩა შთაბეჭდილება, რომ ბატონი ზალკალიანი თუნდაც დეოკუპაციის თემაზე ესაუბრა ლავროვს, თან საკმაოდ პრინციპულადაც. შესაძლოა ეს ყოფილიყო მისი გაღიზიანების მიზეზი...

- მე არა მგონია, რომ დეოკუპაციის თემა ყოფილიყო ლავროვ-ზალკალიანის შეხვედრის განხილვის თემა. ამის თქმის საშუალებას მაძლევს ის, რამდენადაც კარგად ვიცნობ რუსეთის დიპლომატიის ისტორიას და იმასაც, თუ რას ფიქრობს ამ საკითხზე მოსკოვი. ჩვენ ხომ ვიცით, რომ რუსეთის ხელისუფლება დეოკუპაციის საკითხს არც კი განიხილავს.

ჩვენ ხომ ვიცით, რომ რუსეთის ხელისუფლება დეოკუპაციის საკითხს არც კი განიხილავს

დეოკუპაცია არის საქართველოს ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენა. ეს კი ნიშნავს იმას, რომ რუსეთმა ბათილად სცნოს ის სამხედრო შეთანხმებები, რომელიც მას სოხუმთან და ცხინვალთან აქვს დადებული. უარყოს მათი აღიარება. ფაქტია, რომ არც საერთოდ და არც სახელდახელოდ ორგანიზებულ შეხვედრაზე რუსეთი საქართველოს დეოკუპაციის თემაზე არ დაელაპარაკება.

ეს შესაძლოა სასაუბრო თემა იყოს ძალიან კონფიდენციალურ, ძალიან კარგად მომზადებულ პირველი პირების შეხვედრის დროს. ვიმეორებ, პირველი პირების და არა მინისტრების.

- თქვენ თუ გაქვთ განცდა, რომ ამ შეხვედრას შედეგად რუსულ-ქართულ ურთიერთობებში ე.წ. გადატვირთვა შეიძლება მოჰყვეს. ანუ, ჩორჩანასა და იგივე წნელისში ვითარება არ გართულდება?

- საერთოდ, რუსეთის მთელი ისტორია და რუსეთის დიპლომატიის ისტორია, პეტრე პირველიდან დაწყებული და გორჩაკოვებით გაგრძელებული რას გვასწავლის - რუსეთი საჩუქრებს არავის ურიგებს. რუსული დიპლომატიისთვის კეთილი ნების ჟესტი პრაქტიკულად უცხოა.

რუსეთის მთელი ისტორია და რუსეთის დიპლომატიის ისტორია, პეტრე პირველიდან დაწყებული და გორჩაკოვებით გაგრძელებული რას გვასწავლის - რუსეთი საჩუქრებს არავის ურიგებს. რუსული დიპლომატიისთვის კეთილი ნების ჟესტი პრაქტიკულად უცხოა

ვინც კარგად იცის რუსული დიპლომატიის ისტორია, ვერ დამისახელებს რუსეთის მხრიდან ე.წ. „კეთილი ნების“ ჟესტის დემონსტრირებას. ანუ ვითარებას, როცა რუსეთს არავის არაფერს სთხოვს, რუსეთისაგან არავინ არაფერს ელოდება და იგი კეთილი ნების ჟესტს აკეთებს, თან უანგაროდ.

- როგორც კი გავრცელდა ინფორმაცია ნიუ-იურკში ლავროვ-ზალკალიანის შეხვედრის შესახებ, პარლამენტის სპიკერმა არჩილ თალაკვაძემ განაცხადა - „საქართველო ეროვნული ინტერესების დაცვით დაჯდება ნებისმიერ ისეთ ფორმატში, რომელიც სტრატეგიულ პარტნიორებთან იქნება შეთანხმებული“.

რადგან მართლაც აქტუალური თემაა საქართველო რუსეთთან დიალოგში ერთი-ერთზე არ დარჩეს და არც უნდა აწარმოოს მოკავშირეების გარეშე, კითხვას ასე დავსვამდი - თქვენი აზრით, ლავროვთან ზალკალიანის შეხვედრა იყო თუ არა შეთანხმებული ვთქვათ, იგივე ვაშინგტონთან, ან სხვა პარტნიორებთან?

- მე არა მგონია, რომ ლავროვ-ზალკალიანის შეხვედრა შეთანხმებული ყოფილიყო ჩვენს ამერიკელ პარტნიორებთან. ასე უპირველესად იმიტომ ვფიქრობ, რომ შეხვედრა აშკარად არ იყო კარგად მომზადებული.

მე არა მგონია, რომ ლავროვ-ზალკალიანის შეხვედრა შეთანხმებული ყოფილიყო ჩვენს ამერიკელ პარტნიორებთან. ასე უპირველესად იმიტომ ვფიქრობ, რომ შეხვედრა აშკარად არ იყო კარგად მომზადებული

დიპლომატიის ანბანი როგორია - წარმატებულია მხოლოდ ის საგარეო კურსი, რომელსაც იცნობს და მხარს უჭერს ქვეყნის მოსახლეობის უდიდესი ნაწილი და არა მხოლოდ ერთი პატარა ნაწილი. შეუძლებელია წარმატებული იყოს ქვეყნის საგარეო პოლიტიკური კურსი, თუ მას ამ საკითხში კონსოლიდირებული ქვეყანა არ უჭერს მხარს.

მთელი ქვეყანა მხარს უჭერს დეოკუპაციას. მაგრამ სულ ახლახან გამართულ შეხვედრაზე საუბარი იყო ორ ქვეყანას შორის ფრენების აღგენაზე. ეს ის საკითხია, რომელიც რუსეთსაც აწყობს. თქმა იმისა, რომ ეს მხოლოდ საქართველოს აწყობს, არასწორი იქნებოდა.

- რადგან ირიბად მაინც ახსენეთ რუსეთის თემაზე ჩვენში არსებული აზრთა სხვადასხვაობა, ამ თემას უყურადღებოდ ვერ დავტოვებთ. ჩვენში ბევრი პოლიტიკური ძალა ითხოვს მოსკოვთან პირდაპირი დიალოგის დაწყებას.

არადა, კარგადაა ცნობილი, რომ კრემლს არ სურს დაუშვას საქართველოს არც ევროპასთან და არც ნატოსთან ინტეგრაცია. მეტიც, საქართველო დარჩეს მის მიერ კონტროლირებად სივრცეში.

რუსული მხრიდან საქართველოს პრემიერ-მინისტრ ზურაბ აბაშიძის სპეცწარმომადგენლის ვიზავიმ, გრიგორი კარასინმა ბევრჯერ თქვა - „ჩვენ გვსურს საქართველოსთან ურთიერთობების მოგვარება, მაგრამ, არა აფხაზეთისა და "სამხრეთ ოსეთის" ხარჯზე“. მეტიც, კრემლი გამუდმებით გვმოძღვრავს - აღიარეთ 2008 წლის აგვისტოს შემდეგ დამდგარი რეალობა.

თქვენი დაკვირვებით, იმ ადამიანებს ანაც პოლიტიკურ ჯგუფებს, რომლებიც ასე დაჟინებით მოითხოვენ მოსკოვთან პირდაპირი დიალოგის დაწყებას რა ოპტიმისტური მოლოდინი შეიძლება ჰქონდეთ და რა შეიძლება იყოს ამგვარი მოლოდინის საფუძველი?

- რუსეთთან პირდაპირი დიალოგის დაწყების მოთხოვნა ჩვენი საზოგადოების ნაწილის ინტელექტუალური პოტენციალის დეგრადაციაზე მიანიშნებს და მეტზე არაფერზე.

ამ თემაზე მე არც ერთი სერიოზული დისკუსია არ მომისმენია. რუსეთმა ჩვენ ასჯერ მაინც გვითხრა - დაივიწყეთ აფხაზთი, "სამხრეთ ოსეთი". ამ თემაზე მე შენთან არ ვილაპარაკებ.

რუსეთთან პირდაპირი დიალოგის დაწყების მოთხოვნა ჩვენი საზოგადოების ნაწილის ინტელექტუალური პოტენციალის დეგრადაციაზე მიანიშნებს და მეტზე არაფერზე

როცა ზალკალიანი ამბობს, რომ დეოკუპაციის თემაზე ლავროვს ველაპარაკე გამოდის, რომ ლავროვი უსმენდა. ეს მე არ მჯერა. ვიმეორებ, ლავროვი ადგებოდა და გავიდოდა.

საერთოდ, დიპლომატია შესაძლებლობების მეცნიერებაა. ისევე როგორც ცხოვრებაში, დიპლომატიაში არაფრის გამორიცხვა არ შეიძლება, ისეთი რამისაც კი, რაც დღეს შეუძლებლად მიიჩნევა და 5 წელიწადში შეიძლება შესაძლებელი გახდეს. მაგრამ, როგორი კურსით, როგორი საზოგადოებრივი აზრით მხარდაჭერით.

რუსეთთან ურთიერთობის საკითხში, რომ ჩვენთან აზრთა სხვადასხვაობაა, ვხედავთ. ეს ეხება ნატოში გაწევრიანებასაც და მიუმხრობლობისა და ნეიტრალიტეტის პოლიტიკის გატარების მოწოდებებსაც.

ისეთი ხალხი მსჯელობსა და კამათობს ნეიტრალიტეტზე, რომ ნეიტრალიტეტზე წარმოდგენაც არ აქვს. როდესაც გლობალიზაციის ხანაში ხალხი გამოდის და სერიოზულად ამტკიცებს, რომ ჩვენ ჩვენთვის უნდა ვიყოთ და თან ნეიტრალურები, ღიმილის მომგვრელია.

ისეთი ხალხი მსჯელობს და კამათობს ნეიტრალიტეტზე, რომ ნეიტრალიტეტზე წარმოდგენაც არ აქვს. როდესაც გლობალიზაციის ხანაში ხალხი გამოდის და სერიოზულად ამტკიცებს, რომ ჩვენ ჩვენთვის უნდა ვიყოთ და თან ნეიტრალურები, ღიმილის მომგვრელია

რატომ? მე კითხვას ასე დავსვამ - რა შანსი აქვს საქართველოს იყოს ნეიტრალური ქვეყანა? პოსტსაბჭოურ სივრცეში მხოლოდ ერთი ქვეყნის, თურქმენეთის ნეიტრალიტეტი აღიარა გაერომ. მე ძნელად წარმომიდგენია, რომ ჩვენმა მეზობლებმა აღიარონ საქართველოს ნეიტრალიტეტი. ნეიტრალიტეტს აღიარებენ საზღვრების გარეშე?

ჩვენ ნეიტრალიტეტის თემა სხვა დროისთვის უნდა გადავდოთ და ახლა ჩვენი საგარეო პოლიტიკა უნდა იყოს მიმართულება უნდა იყოს საზღვრების დადგენა. საზღვრების გარეშე სახელმწიფო არ არსებობს. დღეს ჩვენ არც ერთ ჩვენს მეზობელთან თურქეთის გარდა, საზღვარი დადგენილი არა გვაქვს. თურქეთიც ამ საზღვარს ხან ცნობს, ხან არ ცნობს.

- ვინაიდან მომხდარზე შეფასებები მოვისმინეთ. ახლა შეიძლება კითხვა ასე დაისვას - თქვენ რა განცდა დაგიტოვათ რუსეთ-საქართველოს საგარეო უწყების პირველი პირების პირველმა შეხვედრამ?

- პირადად მე დამიტოვა ძალიან მძიმე განცდა. ჩვენი საგარეო პოლიტიკა ძალიან დაშორებულია მეცნიერულ საფუძვლებს. ჩვენი საგარეო პოლიტიკა დაშორებულია ქართული საზოგადოების მიდგომებს და განწყობილებებს.

სამწუხაროდ, ჩვენი საგარეო პოლიტიკა არასდროს არ გამხდარა საშინაო პოლიტიკაში სერიოზული განხილვის ერთ-ერთი საკითხი. ჩვენი საგარეო პოლიტიკა არასოდეს არ გამხდარა მეცნიერული და არა სატელევიზიო თოქშოუების განხილვის თემა. ჩვენს საგარეო პოლიტიკას აშკარად აკლია ინტელექტუალური შემადგენელი.

პირადად მე ლავროვ-ზალკალიანის შეხვედრამ მძიმე განცდა დამიტოვა... ჩვენი საგარეო პოლიტიკა არასოდეს არ გამხდარა მეცნიერული და არა სატელევიზიო თოქშოუების განხილვის თემა. ჩვენს საგარეო პოლიტიკას აშკარად აკლია ინტელექტუალური შემადგენელი

ასეთი განცდა მაქვს იმის გამო, რომ ზალკალიანს ბავშვური ტყუილივით გამოუვიდა. ვგულისხმობ მის განცხადებას, რომ ლავროვთან შეხვედრის ინიციატორი შვეიცარიული მხარე იყო. მას შემდეგ, რაც ლავროვმა ზალკალიანი მასხრად აიგდო, რატომ არ გამოსულა ზალკალიანი და არ უთქვამს - იცით, ლავროვი ტყუის. მე მას ვესაუბრე იმ თემებზე, რაც საქართველოს ყველაზე მეტად აინტერესებს და აღელვებს. მას შეუძლია დაიმოწმოს შვეიცარიელებიც, რომ სწორედ მათი ინიციატივით შედგა შეხვედრა, ამას კი ზალკალიანი ვერ იზამს და ეს ლავროვმა იცის.

მას შემდეგ, რაც ლავროვმა ზალკალიანი მასხრად აიგდო, რატომ არ გამოსულა ზალკალიანი და არ უთქვამს - იცით, ლავროვი ტყუის. მე მას ვესაუბრე იმ თემებზე, რაც საქართველოს ყველაზე მეტად აინტერესებს და აღელვებს. მას შეუძლია დაიმოწმოს შვეიცარიელებიც, რომ სწორედ მათი ინიციატივით შედგა შეხვედრა? ამას ზალკალიანი ვერ იზამს და ეს ლავროვმა იცის

ინფანტილიზმის ნიშნები სახეზე გვაქვს და ეს ლავროვმა შესანიშნავად იცის. თავად ლავროვის მიდგომა ზალკალიანის მიმართაც არასერიოზული იყო. თუ პარტნიორთან კარგი ურთიერთობები გინდა გქონდეს, საჯარო განცხადებების გაკეთებისას მეტი პატივისცემა უნდა გამოხატო და მასხრად არ უნდა აიგდო.

- საუბრის დასაწყისში ვთქვი და გავიმეორებ - ბევრად უკეთესი იქნებოდა, თუ ბატონი ზალკალიანი თავიდანვე იტყოდა, რომ რუსულ მხარესთან შეხვედრის ინიციატორი ქართული მხარე იყო...

- რასაკვირველია, და თან ეთქვა - ჩვენ მოვითხოვეთ შეხვედრა რომ ბორდერიზაციის პროცესი შეწყდეს და ასე შემდეგ

- ამის თავიდანვე გაცხადება იმის გამოც იქნებოდა გამართლებული, რომ ჩვენ ვხედავთ - მოსკოვი ამზადებს ნიადაგს ცხინვალის რეგიონის მისაერთებლად... მეტიც, ჩვენ არც იმაზე ვსაუბრობთ, რომ პრაქტიკულად ეს რეგიონები რუსეთს ანექსირებული აქვს...

- აფხაზეთთან და ცხინვალის რეგიონთან მიმართებაში პირადად მე დიდ განსხვავებას ოკუპირებულსა და ანექსირებულს შორის ვერ ვხედავ. ახლა რაცაა, პრაქტიკულად ანექსიაა.

რუსეთს აფხაზეთთან და ცხინვალის რეგიონთან იმ ტიპის უამრავი შეთანხმებები აქვს გაფორმებული, რომ რუსეთს ხელში ამ რეგიონების ანექსიისთვის იურიდიული საფუძველი აქვს ჩაყრილი. სხვა საკითხია, რომ ეს შეთანხმებები არაკანონიერია და მათ არავინ არ ცნობს, მაგრამ ფაქტია, რომ რუსეთთან ან რეგიონების ინტეგრაციული პროცესები რომ პრაქტიკულად დასრულებულია, ვხედავთ.

აფხაზეთთან და ცხინვალის რეგიონთან მიმართებაში პირადად მე დიდ განსხვავებას ოკუპირებულსა და ანექსირებულს შორის ვერ ვხედავ. ახლა რაცაა, პრაქტიკულად ანექსიაა

არადა, რუსეთი ურცხვად ამბობს - აფხაზეთი და "სამხრეთ ოსეთი" დამოუკიდებელი ქვეყნებია და მე მათთან შეთანხმებები, როგორც დამოუკიდებელ ქვეყნებთან მაქვს გაფორმებული. არადა, რუსეთის მიერ აფხაზეთისა და "სამხრეთ ოსეთის" ანექსია უკვე ფაქტია. რასაკვირველია, ამაზე ჩვენ უნდა ვსაუბრობდეთ.

ან უნდა ვთქვათ - ჩვენ ბევრი ვეცადეთ, მაგრამ აფხაზეთისა და ცხინვალის რეგიონის საკითხში იმაზე მეტი მხარდაჭერა ვერ მოვიპოვეთ რაც გვაქვს. იგივე ცხინვალის რეგიონში ისევ ისეთი ვითარება იქნება რაც არის - ბორდერიზაციის პროცესი გაგრძელდება და ევროპელი დამკვირვებლები თანამედროვე ჭოგრიტებით პროცესს შორიდან დააკვირდებიან.

ხელისუფლება საგარეო პერსპექტივებსა და პოლიტიკაზე საუბრისას თავის ხალხთან გულახდილი უნდა იყოს

თუ ასეა, საგარეო უწყებამ და ქვეყნის პოლიტიკურმა ხელმძღვანელობამ ესეც უნდა გვითხრან. ხელისუფლება საგარეო პესრპექტივებსა და პოლიტიკაზე საუბრისას თავის ხალხთან გულახდილი უნდა იყოს.

„ინტერპრესნიუსი“

კობა ბენდელიანი

ანდრო გოცირიძე - პოლიტიკური სარგებლის მიღების მიზნით, მმართველი პარტია არ ერიდება მოსახლეობის დაპირისპირებას, პოლარიზაციის გაღვივებას და აღვირახსნილ ანტიდასავლურ კამპანიასაც კი
მამუკა ხაზარაძე - ცვლილებების დროა! ხელისუფლება, რომელიც ემსახურება რუსეთს, უნდა დასრულდეს! „ლელო“ ემსახურება საქართველოს!
აკადემიკოსი გიორგი ჯაფარიძე - ქვეყანა რომ წარმოდგენილი იყოს მსოფლიოს სამეცნიერო რუკაზე, აუცილებელია მასში მცხოვრები მეცნიერები თავისი საქმიანობით მონაწილეობდნენ საერთაშორისო სამეცნიერო პროცესში
ქართული პრესის მიმოხილვა 28.03.2024
„გავერთიანდეთ ჩვენი გმირებისთვის“ - სილქნეტი დაჭრილ მებრძოლთა თანადგომის ფონდის საქმიანობის ანგარიშს აქვეყნებს
საქართველოს უნივერსიტეტი -  iOS LAB Apple ავტორიზებული სასწავლო ცენტრი
საქართველოს თავდაცვის დილემა - რთული არჩევანი რთულ ვითარებაში
ამერიკული სამედიცინო ჰოლდინგი - CooperSurgical-ი საქართველოში ოვამედის ორგანიზებით სამდღიან სემინარს მართავს