ვახტანგ ძაბირაძე - 120/30 კომპრომისული ვარიანტი მგონია, რადგან ასეთ შემთხვევაშიც ხელისუფლებას შეიძლება არ აღმოაჩნდეს შანსი მარტო დააკომპლექტოს მთავრობა

საშინაო და საგარეო პოლიტიკის აქტუალურ თემებზე „ინტერპრესნიუსი“ პოლიტოლოგსა და კონსტიტუციონალისტს, ვახტანგ ძაბირაძეს ესაუბრა.

- ბატონო ვახტანგ, კორონავირუსის გავრცელებას და მასთან ბროლას მსოფლიოს რიგ ქვეყნებში და ჩვენთანაც დიდი ვნებათაღელვა ახლავს. რჩება შთაბეჭდილება, რომ ალბათ ჩვენთან მეტიც კი. კორონავირუსს მეტ-ნაკლები წარმატებით ებრძვიან ის ქვეყნები, სადაც იგი მოქალაქეებს დაუფიქსირდათ.

რადგან საზოგადოებისთვის ახლა კორონავირუსის თემა ყველაზე აქტუალურია, დაუნახაობა იქნებოდა იმის არაღნიშვნა, რომ საქართველოს ხელისუფება, დაავადებათა კონტროლის ეროვნული ცენტრი, ინფექციური საავადმყოფო, ქვეყნის სამედიცონო პერსონალი მაქსიმუმს აკეთებენ საიმისოდ, რომ ქვეყანა გაუკმლავდეს კორონავირუსს.

მიუხედავად იმისა, რომ ამ თვალსაზრისით, საკმაოდ ბევრი რამ უკვე გაკეთდა, ფაქტია, რომ კიდევ ბევრია გასაკეთებელი. თქვენ როგორ შეაფასებდით, ხელისუფლებისა და სამედიცინო პერსონალის მოქმედებას იმ ვითარებაში, როცა გლობალიზებულ მსოფლიოში ვირუსებთან ბრძოლა არც ისე იოლი საქმეა?

- ვფიქრობ, ხელისუფლება იმის მაქსიმუმს აკეთებს, რაც მის შესაძლებლობებშია. ბუნებრივია, ასეთ ვითარებაში ყოველთვის არის საკითხები, რომელიც შესაძლოა, უკეთესად გაკეთებულიყო, მაგრამ ამ შემთხვევაში ეს დეტალებია და უნდა ამოვიდეთ იმ ვითარებიდან, რა ვითარებაშიც ზოგად არის ქვეყანა. მხოლოდ სამედიცინო სფერო ვერ იქნება იმდენად განვითარებული, რომ ასეთ გამოწვევას მარტო გაუმკლავდეს.

ახლა ამაზე საუბარი არ ღირს, მაგრამ მაინც საუბრობენ იმაზე, რომ ინფექციური საავადმყოფოს გასხვისებას იყო ვალდებულება რომ იქ უნდა აშენებულიყო ახალი ცენტრი და რა თქმა უნდა, უნდა ააშენებულიყო. სამწუხაროდ, ეს პირველი შემთხვევა არ არის როდესაც ასეთი რაღაცეები და უფრო უარესც ხდება ქართულ სინამდვილეში.

მე ვუსმინე ინფექციური საავადმყოფოს ხელმძღვანელს, რომელმაც ამ თემაზე ისაუბრა. რაც შეეხება ამ საავადმყოფოში მედიცინის დონესა და სამედიცინო მომსახურებას ყველაფერი უმაღლეს დონეზეა.

მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენთან მედია პოლარიზებულია და საკმაოდ პოლიტიზირებულიცაა, მაინც მიმაჩნია, რომ ხელისუფლება წარმატებით უმკლავდება კორონავირუსთან ბრძოლას. შესაძლოა, ბევრი რამის პროგნოზირება და შესაბამისად ნაბიჯების გადადგმაც უფრო ადრეც შეიძლებოდა, მაგრამ მთლიანობაში ვთვლი, რომ საქართველო წარმატებით ებრძვის ვირუსის გავრცელებას.

ხელისუფლება წარმატებით უმკლავდება კორონავირუსთან ბრძოლას. შესაძლოა, ბევრი რამის პროგნოზირება და შესაბამისად ნაბიჯების გადადგმაც უფრო ადრეც შეიძლებოდა, მაგრამ მთლიანობაში ვთვლი, რომ საქართველო წარმატებით ებრძვის ვირუსის გავრცელებას

ახლა არანაკლებ მნიშვნელოვანია რა შედეგები შეიძლება მოჰყვეს ვირუსის მძვინვარებას არა მხოლოდ სამედიცინო კუთხით, არამედ თუ როგორ აისახება ეს პროცესი ეკონომიკურ და სოციალურ სფერეობზე.

ვირუსის გლობალურმა გავრცელებამ გლობალური კრიზისებისკენ წაიყვანა მსოფლიო. გავრცელდა ცნობა, რომ მსოფლიო ეკონომიკამ უკვე 5 ტრილიონი აშშ დოლარის ზარალი განიცადა. ახლა ყველაზე შემაშფოთებელი ისაა, რომ ვირუსის გავრცელების არეალი იზრდება და არ მცირდება.

შესაძლოა, პრობლემატური აღმოჩნდეს ისიც, რომ არა მარტო ჩვენთან, არამედ რიგ ქვეყნებში მოსახლეობამ დაიწყო პროდუქტების მარაგების შესყიდვა. ვფიქრობ, ხელისუფლებამ ამ კუთხით უნდა გააძლიეროს საზოგადოების მეტად ინფორმირება. აუცილებელია, უფრო დამაჯერებელი გახდეს ხელისუფლების მიერ მოსახლეობის ინფორმირება იმაზე, რაც პროდუქტების მარაგების არსებობას უკავშირდება. თუ გვინდა სიმშვიდე შევინარჩუნოთ, მოსახლეობა ამ თვალსაზრისითაც მაქსიმალურად უნდა იყოს ინფორმირებული და ხელისუფლებამ ამ თვალსაზრისიათაც უნდა იაქტიუროს.

აუცილებელია, უფრო დამაჯერებელი გახდეს ხელისუფლების მიერ მოსახლეობის ინფორმირება იმაზე, რაც პროდუქტების მარაგების არსებობას უკავშირდება. თუ გვინდა სიმშვიდე შევინარჩუნოთ, მოსახლეობა ამ თვალსაზრისითაც მაქსიმალურად უნდა იყოს ინფორმირებული და ხელისუფლებამ ამ თვალსაზრისიათაც უნდა იაქტიუროს

- როცა კორონავირუსის პრობლემაზე ვსაუბრობთ, არ შეიძლება არ ვახსენოთ ლუგარის ლაბორატორია, რომელიც ამ პროცესში საკმაოდ დიდ როლს ასრულებს და ახლა იგი რომ არ გვქონდეს, გაცილებით უარეს დღეში ვიქნებოდით.

არადა, კარგად გვახსოვს, თუ როგორ ქილიკობდა ლუგარის ლაბორატორიაზე რუსული მედია და როგორ ითხოვდა რუსეთის საგარეო უწყება ჩვენი ხელისუფლებისაგან ამ ლაბორატორიის ხან გატანას, ხანაც დახურვას, ხანაც იმაზე ხმაურს, თითქოს რუს სპეციალისტებს ამ ლაბორატორიაში არ უშვებენ.

სამწუხარო გახლდათ ის, რომ ამ თემაზე რუსების უსაფუძვლო და უტიფარ ხმაურსა და მოთხოვნას საქართველოშიც საკმაოდ ბევრი ეხმაურებოდა და იზიარებდა ლუგარის ლაბორატორიასთან დაკავშირებით მოსკოვის პოზიციებს...

- ახლა შექმნილ რთულ ვითარებაში ნათლაც წარმოჩნდა ის, თუ რას წარმოადგენს ჩვენთვის და არა მართო ჩვენთვის ლუგარის ლაბორატორია. საქართველოში ლუგარის ლაბორატორიის არსებობის გამო ქვეყანაში ბევრად კომფორტული ვითარება გვაქვს და არ გვჭირდება ანალიზების სხვა ქვეყნებში გადაგზავნა.

ლუგარის ლაბორატორიის თემაზე რუსეთის განცხადებები გასაკვირი არ იყო. რუსეთისთვის ყველაფერი პრობლემატურია, რაც უკავშირდება საქართველოში სხვადასხვა მიმართულებით წინგადადგმული ნაბიჯების გადადგმას. რუსეთი ცდილობს ჩვენ იმ დონეზე გვამყოფოს, რომ ვერ შევძლოთ განვითარება და განვითარებაზე ორიენტირებული ნაბიჯების გადადგმა.

ლუგარის ლაბორატორია გარდა იმისა, რომ მეცნიერების ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი კერაა, ეპიდემიებთან ბრძოლის თვალსაზრისით იგი შეიძლება სამხრეთ კავკასიის ცენტრიც გახდეს.

ლუგარის ლაბორატორია გარდა იმისა, რომ მეცნიერების ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი კერაა, ეპიდემიებთან ბრძოლის თვალსაზრისით იგი შეიძლება სამხრეთ კავკასიის ცენტრიც გახდეს

ღმერთმა დაიფაროს ჩვენი მეზობელი აზერბაიჯანი და სომხეთი ეპიდემიებისგან, მაგრამ ლუგარის ლაბოლატორია ჩვენთვის ძალიან მნიშვნელოვანი ცენტრი შეიძლება აღმოჩნდეს, რაც ჩვენთვის ძალიან მნიშვნელოვანია არა მხოლოდ ეროვნული თავლსაზრისით, არმედ მეცნიერეული და სამედიცინო თვალსაზრისით.

- გრძელდება დიპლომატიური კორპუსის მოდერაციით საარჩევნო სისტემასთან დაკავშირებით ხელისუფლებისა და ოპოზიციის წარმომადგენლებს შორის კონსულტაციები.

ამ თემაზე გერმანიის ელჩმა ჰუბერტ ქნირშმა საკმაოდ ოპტიმისტური განცხადება გააკეთა, მაგრამ მიუხედავად ამისა, ვხედავთ, რომ მხარეები საკმაოდ ურთიერთგამომრიცხავ, ანაც ბევრწილად საკმაოდ გაუგებარ განცხადებებს აკეთებენ. თქვენ როგორ შეაფასებდით ამ ეტაპისათვის საარჩევნო სისტემასთან დაკავშირებით ხელისუფლებისა და ოპოზიციის არაფორმალური კონსულტაციების შედეგებს?

- საარჩევნო სისტემასთან დაკავშირებულმა პროცესმა საკმაოდ არასასიამოვნო და არასერიოზული ხასიათი მიიღო. პოლიტიკური სპექტრი, ხელისუფლებაც და ოპოზიციაც გაცილებით მეტ ანგარიშს უწევს დასავლეთის ქვეყნებს, ვიდრე საკუთარ მოსახლეობას.

რჩება შთაბეჭდილება, რომ ხელისუფლეასაც და ოპოზიციასაც საქართველოს მოსახლეობის აზრი საერთოდ არ აინტერესებთ. აინტერესებთ ის, თუ როგორი იქნება დასავლეთის პოზიცია იმავე საარჩევნო სისტემასთან დაკავშირებულ პროცესსა და შედეგზე.

ეს ფაქტორი რომ არ იყოს, ამ თემაზე მოლაპარაკებები კარგა ხნის დამთავრებული იქნებოდა. ეს რომ ასეა იმის გამოვლინებაა ის, რომ ჩვენდა სამწუხაროდ, ქართული საზოგადოება პოლიტიკურად ვერ გაიზარდა, ჩვენ ისევ 90-იან წლებში და იმ სამწუხარო რეალობაში ვართ, რაც მაშინ იყო. ბუნებრივია, პოლიტიკური სპექტრი ამ საზოგადოების ნაწილია და ისე იქცევა, როგორც იქცევა.

ვუსმინე გერმანიის ელჩს და სხვებსაც და ზოგადად თუ შეხედავ, თითქოს ყველაფერი რიგზეა. ხელისუფლება აცხდებს, რომ მისთვის 40%-იანი ბარიერი პრობლემას არ წარმოადგენს, მაგრამ არ გვეუბნება თუ როგორ აქვს ეს მას გათვალისწინებული? არ ვიცით რას გულისხმობს ხელისუფლება, როცა რაღაც ჩამკეტებზე საუბრობს და როგორ უნდა აისახოს ეს ყველაფერი კონსტიტუციაში?

ხელისუფლება აცხდებს, რომ მისთვის 40%-იანი ბარიერი პრობლემას არ წარმოადგენს, მაგრამ არ გვეუბნება თუ როგორ აქვს ეს მას გათვალისწინებული? არ ვიცით რას გულისხმობს ხელისუფლება, როცა რაღაც ჩამკეტებზე საუბრობს და როგორ უნდა აისახოს ეს ყველაფერი კონსტიტუციაში?

ხელისუფლების ამ პოზიციას არც ოპოზიცია არ ასაჯაროებს და ამის გამოც საკმაოდ გაურკვევლ ვითარებაში ვართ. რას სთავაზობს ხელისუფლება ოპოზიციას ბოლომდე არ ვიცით, არც ის ვიცით რას იწუნებს ოპოზიცია.

არადა, თუ მართლაც გულწრფელია ან ერთი და ან მეორე, და მათ გულწრფელად სურთ არსებული საარჩევნო სისტემა ცოტა უკეთესი სისტემით და არა კარგით შეცვალონ, მაშინ სხვაგვარად და მეტად გასაგებად უნდა იმოქმედონ.

მხედველობაში მაქვს ის, რომ 40%-იანი ბარიერი, რომელიც იძლევა იმის საშუალებას რომ ავტომატურ რეჟიმში იმუშაოს, გაუგებარია რატომ არ საუბრობენ მხარეები ამ თითქოს შეთანხმებული პოზიციის იმ დეტალებზე, რაც კონსტიტუციაში უნდა აისახოს.

40%-იანი ბარიერი, რომელიც იძლევა იმის საშუალებას რომ ავტომატურ რეჟიმში იმუშაოს, გაუგებარია რატომ არ საუბრობენ მხარეები ამ თითქოს შეთანხმებული პოზიციის იმ დეტალებზე, რაც კონსტიტუციაში უნდა აისახოს

ჩემი აზრით, აშკარად მაღალია ოპოზიციის მოთხოვნა 130 ადგილი იყოს განსაზღრული პროპორციულისთვის და 20 ადგილი მაჟორატურისთვის. შესაძლოა, ყველაზე კომპრომისული ვარიანტი იყო 120/30-ზე. როცა პროპორციული წესი აირჩევა 120 დეპუტატი და 30 დეპუტატი მაჟორიტარული წესით.

- საერთო გაუგებარია რატომ ითვლება ხელისუფლებასა და ოპოზიციას შორის მთავარ მიღწევად ის, რომ პოლიტიკური ძალა, რომელიც ხმათა 40%-ზე ნაკლებს მიიღებს, მას არ ექნება მთავრობის დაკომპლექტების სააშუალება.

ოპოზიციის მტკიცებით, „ხელისუფლება ეშმაკობს“, როცა არ საუბრობს იმაზე, რომ თუ მან პროპორციულში 38% მიიღო, შემდეგ აპირებს მაჟორიტარების ხარჯზე შეავსოს თავისი შედეგი და ასე დააკომპლექტოს მთავრობა.

ოპოზიცია როცა 130/20-ზე საუბრობს, იმედოვნებს, რომ „ქართული ოცნება“ მაჟორიტარულ ოლქებში გამარჯვებითაც ვერ შეძლებს მთავრობის დაკომპლექტებას.

თქვენ როგორ შეაფასებდით ამ თემაზე მხარეების პოზიციებს?

- როცა საუბარია 40%-ზე იგულისხმება არა 150 მანდატიდან 40%, არამედ პროპორციული სიის 40%. ოპოზიცია ამბობს - თუ „ქართული ოცნებას“, ან ნებისმიერ პოლიტიკურ ძალას ხმათა 40%-ზე ნაკლები ექნება მიღებული, მას ერთპიროვნულად არ უნდა ჰქონდეს მთავრობის დაკომპლექტების საშუალება.

ოპოზიცია ამბობს - თუ „ქართული ოცნებას“, ან ნებისმიერ პოლიტიკურ ძალას ხმათა 40%-ზე ნაკლები ექნება მიღებული, მას ერთპიროვნულად არ უნდა ჰქონდეს მთავრობის დაკომპლექტების საშუალება

ყველა ვინც 40%-ზე ნაკლებს მიიღებს, იძულებული იქნება კოალიციაში შევიდეს პარლამენტში გასულ პოლიტიკურ ძალებთან.

- მმართველი გუნდი ასე მკაფიოდ არ საუბრობს იმაზე, თუ რა ხდება იმ შემთხვევაში, თუ იგი ან სხვა პოლიტიკური ძალა 40%-ზე ნაკლებს იღებს პროპორციულ სისტემაში...

- მე ვისაუბრე 120/30-ზე. ასეთ ვითარებაში თუ ხელისუფლება 30 მაჟორიტარულ ოლქს მოიგებს, მას იმისათვის რომ მთავრობა დააკომპლექტოს, პროპორციულში მინიმუმ 46 მანდატი უნდა მიიღოს. მთავრობის დაკომპლექტებას 76 დეპუტატის ხმა სჭირდება. 120-ის 40% არის 48 მანდატი. თუ „ქართულმა ოცნებამ“ 39% მიიღო პროპორციულში, იგი მარტო მთავრობას ვერ დააკომპლექტებს. ამაზეა საუბარი.

იმ შემთხვევაში თუ 125/25-ზე იქნა მიღებული, მაშინ გამორიცხულია „ქართულმა ოცნებამ“ შეძლოს მთავრობის დაკომპლექტება. ეს იდეია აქვს ოპოზიციას. ანუ, თუ 40%-ზე ნაკლები გიჭერს მხარს, 60%-ის წინააღმდეგ, ასეთ ვითარებაში მთავრობას ერთპიროვნულად ვერ უნდა აკომპლექტებდე.

როდესაც ხელისუფლება საუბრობს იმაზე, რომ ამ იდეას იზიარებს, მაგრამ დავტოვებ 110/40-ზე და რაღაც ჩამკეტ მექანიზმებს მოვიგონებო, ეს ნიშნავს იმას, რომ კონსტიტუციაში უნდა შევიდეს ცვლილებები, რომელიც შემდგომ შესაძლოა, გახდეს მუდმივი დავის საგანი. თუ ხელისუფლება 40%-იან პრინციპზე თანახმაა, ეს უნდა აისაახოს კონსტიტუციაში მკაფიოდ და ისე, რომ შემდგომ მუდმივად არ იქცეს იგი დავის საგნად.

თუ ხელისუფლება 40%-იან პრინციპზე თანახმაა, ეს უნდა აისაახოს კონსტიტუციაში მკაფიოდ და ისე, რომ შემდგომ მუდმივად არ იქცეს იგი დავის საგნად

120/30 კომპრომისული ვარიანტი მგონია, რადგან ასეთ შემთხვევაშიც ხელისუფლებას შეიძლება არ აღმოაჩნდეს შანსი მარტო დააკომპლექტოს მთავრობა. ამიტომ შექმნილ ვითარებეში მხარეებს შორის ყველაზე ადვილად მისაღწევი კომპრომისული ვარიანტი მგონია 120/ 30-ზე. თუ ოპოზიციას იმის თავიც არ აქვს 30 მაჟორიტარულ ოლქში ერთი მანდატი მოიგოს, მაშინ საერთოდ გაუგებარია რაზე ვსაუბრობთ.

- რჩება შთაბეჭდილება, რომ ხელისუფლება საარჩევნო სისტემასთან დაკავშირებით უბარიერო, ან 1%-იანი ბარიერით არჩევნების შეთავაზებას ბოლომდე შეეცდება, რითაც პატარ-პატარა პოლიტიკურ ჯგუფებსაც მიმხრობს.

შესაძლოა, ხელისუფლებამ საკონსტიტუციო ცვლილებები „ქართული ოცნებიდან“ სხვადასხვა დროსა და სხვადასხვა მიზეზით წამოსულებისა და ასევე „პატრიოტთა ალიანსის“ მონაწილეობით მიიღოს, მაგრამ ეს ვერანაირად ვერ იქნება ეუთო/ოდირის რეკომენდაციის გათვალისწინება, რომელიც ამ საკითხში პოლიტიკურ ძალებს შორის სრულ კონსენსუსს მოითხოვს.

თქვენი დაკვირვებით საარჩევნო სისტემაზე საკონსტიტუციო ცვლილებების მიღების რა გზას დაადგება ხელისუფლება - ამ პროცესში მონაწილეობა მიიღონ „ნაციონალებმა“ და „ევროპულმა საქართველომ,“ თუ პროცესი მათ გარეშე დასრულდეს?

- ჩემი აზრით, ხელისუფლებისთვის მნიშვნელოვანი არაა თუ რა პოზიცია ექნება „ევროპულ საქართველოს“, ან „ნაცმოძრაობას“ ან მთლიანად საზოგადოებას. ვფიქრობ, საზოგადოების აზრი არც ოპოზიციისთვის არის მნიშვნელოვანი.

თუ დასავლეთისთვის ხელისუფლების მიერ ოპოზიციისთვის გაკეთებული შეთავაზებები მისაღები აღმოჩნდა, ხელისუფლება საკონსტიტუციო ცვლილებებს უპრობლემოდ მიიღებს.

თუ დასავლეთისთვის ხელისუფლების მიერ ოპოზიციისთვის გაკეთებული შეთავაზებები მისაღები აღმოჩნდა, ხელისუფლება საკონსტიტუციო ცვლილებებს უპრობლემოდ მიიღებს

თუ ჩვენმა დასავლელმა პარტნიორებმა საკმარისად არ ჩათვალეს საარჩევნო სისტემასთან დაკავშირებით ხელისუფლების მიერ ოპოზიციისთვის გაკეთებული შეთავაზებები, მაშინ სულ სხვა სურათს ვიღებთ.

მე მაინც მგონია, რომ ახლა საუბარია არა იმდენად საარჩევნო სისტემაზე, არამედ იმაზე, არჩევნების შემდეგ რა სურათი იქნება. საარჩევნო სისტემასთან დაკავშირებული პრობლემები რეალურად უკავშირდება 2020 წლის არჩევნების ლეგიტიმაციასთან დაკავშირებულ საკითხებს.

ამიტომაც ვიმეორებ ხშირად რომ 90-იან წლებში ვართ დარჩენილი. ჩვენი არჩევნების ლეგიტიმაცია დამოკიდებულია იმაზე, არჩევნების შედეგებზე რა პოზიცია ექნება დასავლეთს. ფორმალურად არჩევნების შედეგებს ცესკო აცხადებს, მაგრამ რეალურად მათ ლეგიტიმაციას დასავლეთი ადასტურებს.

მე მაინც მგონია, რომ ახლა საუბარია არა იმდენად საარჩევნო სისტემაზე, არამედ იმაზე, არჩევნების შემდეგ რა სურათი იქნება. საარჩევნო სისტემასთან დაკავშირებული პრობლემები რეალურად უკავშირდება 2020 წლის არჩევნების ლეგიტიმაციასთან დაკავშირებულ საკითხებს

თუ დასავლეთი იტყვის რომ იყო დემოკრატიული, გამჭირვალე და ასე შემდეგ, მაშინ ოპოზიციას გამოეცლება იმის საფუძველი, რომ მან არჩევნების შედეგები დღის წესრიგში დააყენოს. ამიტომაცაა რომ ვფიქრობ, რომ ხელისუფლება როცა ოპოზიციასთან აწარმოებს კონსულტაციებს ღიად და ფორმალურად სადილებზეც, ის არა ოპოზიციას, არამედ დასავლეთს ელაპარაკება.

რაც შეეხება თქვენი კითხვის მთავარ ნაწილს - ვფიქრობ, ხელისუფლებას საკონსტიტუციო ცვლილებების მიღება ალბათ უფრო მოუწევს მისგან წასული დეპუტატებისა და „პატრიოტთა ალიანსის“ ხარჯზე, თუმცა არ გამოვრიცხავ რომ ამ პროცესში გარკვეული მონაწილეობა „ევროპულმა საქართველომაც“ მიიღოს.

ვფიქრობ, ხელისუფლებას საკონსტიტუციო ცვლილებების მიღება ალბათ უფრო მოუწევს მისგან წასული დეპუტატებისა და „პატრიოტთა ალიანსის“ ხარჯზე, თუმცა არ გამოვრიცხავ რომ ამ პროცესში გარკვეული მონაწილეობა „ევროპულმა საქართველომაც“ მიიღოს

- ამ პროცესში ყველაზე აქტიურად არიან ჩართული „ნაცმოძრაობა“ და „ევროპული საქართველო“. ისინი ხელისუფლებისაგან პოლიტიკური ნიშნით დაკავებულთა გათავისუფლებას ითხოვენ.

ხელისუფლება აცხადებს, რომ იგი დაკავებულთა გათავისუფლებას ვერანაირად ვერ დაუკავშირებს საარჩევნო სისტემასთან დაკავშირებულ საკითხებს. აშკარად ციხური სიტუაციაა და თქვენი დაკვირვებით ეს პროცესი სავარაუდოდ როგო დასრულდება?

- გასაგებია, რომ უგულავას დაკავებაში სწორედ პოლიტიკური შემადგენელი არსებობდა და არა სამართლებრივი, მაგრამ მე მაინც მგონია, რომ ეს ორი თემა ერთმანეთს მაინც არ უკავშირდება. ხელისუფლება აცხადებს, რომ მას არანაირი პოლიტიკური პატიმარი არ ჰყავს.

ოპოზიციას შეუძლია ეს თემა დატოვოს როგორც ერთ-ერთი საარჩევნო თემა, რომელსაც ხელისუფლების წინააღმდეგ გამოიყენებს, მაგრამ ამ ორი თემის ერთმანეთთან დაკავშირება არა მგონია სწორი იყოს. თუ დაკავებულთა გათავისუფლების თემა საარჩევნო სისტემის თემას მიება, ეს უფრო ხელისუფლებას აწყობს, ვიდრე ოპოზიციას.

თუ დაკავებულთა გათავისუფლების თემა საარჩევნო სისტემის თემას მიება, ეს უფრო ხელისუფლებას აწყობს, ვიდრე ოპოზიციას

ამ თემაზე „ევროპულმა საქართველომ“ საკმაოდ საინტერესო განცხადებები გააკეთა. მთავარია, რომ ახლა მოხდეს შეთანხმება საარჩევნო სისტემასთან დაკავშირებით. არც ის მგონია, რომ ჩვენი დასავლელი პარტნიორები უკავშირებდნენ ამ ორ თემას ერთმანეთს თუნდაც დიპლომატიურ სადილ-ვახშმებზე.

- საარჩევნო პროცესი კარგა ხანია დაწყებულია. ხელისუფლება ცდილობს საზოგადოებამ ყურადღება გაამახვილოს სხვადასხვა სფეროში ხელისუფლების მიერ ბოლო 8 წლის მანძილზე გაწეულ საქმიანობაზე.

ოპოზიციური ჯგუფები პირიქით, პრაქტიკულად ყველა საკითხში ცდილობენ ხელისუფლებასთან ოპონირებას. არჩევნებამდე არც თუ ისე დიდი დროა დარჩენილი. თქვენი დაკვირვებით არჩევნებამდე 7 თვით ადრე სავარაუდოდ, რა შეიძლება ჩაითვალოს ჩვენი პოლიტიკური ცხოვრების უმთავრეს პრობლემად?

- ჩვენდა სამწუხაროდ, უმთავრესი პრობლემა ის მგონია რომ საქართველოში ისევ ორპოლუსიანი პოლიტიკური ველი გვაქვს და საარჩევნო კამპანიები მხარეებს ისევ ნეგატივზე აქვთ აგებული.

თუ საფუძვლიანად ვილაპარაკებთ, მიუხედავად იმისა, რომ ქვეყანა დამოუკიდებელია თითქმის 30 წელი, ჩვენში პოლიტიკური კულტურა ისეთივე დონეზეა, როგორც იყო 90-იან წლების დასაწყისში.

სამწუხაროდ, ჩვენი საზოგადოება პოლიტიკურად დაპირისპირების რეჟიმშია დარჩენილი. ეს დაპირისპირება ლამის 30 წელია გრძელდება. ეს არის ის ყველაზე ცუდი, რაც ამ ხნის განმავლობაში ჩვენმა საზოგადოებამ ვერ დაძლია.

სამწუხაროდ, ჩვენი საზოგადოება პოლიტიკურად დაპირისპირების რეჟიმშია დარჩენილი. ეს დაპირისპირება ლამის 30 წელია გრძელდება. ეს არის ის ყველაზე ცუდი, რაც ამ ხნის განმავლობაში ჩვენმა საზოგადოებამ ვერ დაძლია

მოშლილია ყოველგვარი ზნეობრივი და მორალური ნორმები, ჩვეულებრივად ითვლება ის, რაც ნორმალურ ქვეყანაში არანაირად არ ჩაითვლებოდა ნორმალურ მოვლენად. ვიდრე ქვეყანა ვერ შეძლებს ამ პრობლემების დაძლევას, ისეთი პირი უჩანს, ამ ვითარებაში კიდევ კარგა ხანს დავრჩებით.

ინტერპრესნიუსი”

კობა ბენდელიანი

ანდრო გოცირიძე - პოლიტიკური სარგებლის მიღების მიზნით, მმართველი პარტია არ ერიდება მოსახლეობის დაპირისპირებას, პოლარიზაციის გაღვივებას და აღვირახსნილ ანტიდასავლურ კამპანიასაც კი
მამუკა ხაზარაძე - ცვლილებების დროა! ხელისუფლება, რომელიც ემსახურება რუსეთს, უნდა დასრულდეს! „ლელო“ ემსახურება საქართველოს!
აკადემიკოსი გიორგი ჯაფარიძე - ქვეყანა რომ წარმოდგენილი იყოს მსოფლიოს სამეცნიერო რუკაზე, აუცილებელია მასში მცხოვრები მეცნიერები თავისი საქმიანობით მონაწილეობდნენ საერთაშორისო სამეცნიერო პროცესში
ქართული პრესის მიმოხილვა 28.03.2024
„გავერთიანდეთ ჩვენი გმირებისთვის“ - სილქნეტი დაჭრილ მებრძოლთა თანადგომის ფონდის საქმიანობის ანგარიშს აქვეყნებს
საქართველოს უნივერსიტეტი -  iOS LAB Apple ავტორიზებული სასწავლო ცენტრი
საქართველოს თავდაცვის დილემა - რთული არჩევანი რთულ ვითარებაში
ამერიკული სამედიცინო ჰოლდინგი - CooperSurgical-ი საქართველოში ოვამედის ორგანიზებით სამდღიან სემინარს მართავს