რამაზ საყვარელიძე - “ოცნებას” ვურჩევ, რამდენიმე მინისტრის პორტფელი ოპოზიციას შესთავაზოს”

შეთანხმება პლებისციტზე და მისი შესაძლო შედეგები

გია ხუხაშვილი - “კვების პროდუქტები და პირველადი მოხმარების საგნები მთლიანად საქართველოში უნდა იწარმოებოდეს”

“გირჩის” სინდრომი - როგორ ინგრევა მითი ყველაზე მოდურ და პროგრესულად მიჩნეულ პარტიაზე

ვახტანგ ხმალაძე - “რიგგარეშე არჩევნების ჩატარების გარდა სხვა გამოსავალს ვერ ვხედავ”

* * *

რამაზ საყვარელიძე - “ოცნებას” ვურჩევ, რამდენიმე მინისტრის პორტფელი ოპოზიციას შესთავაზოს”

“სიმართლე გითხრათ, ჩემთვის გაუგებარია ოპოზიციის ქმედებები და ეს სიჯიუტე. თუ მართლაც დგას პლებისციტის საკითხი, გამოდის, ოპოზიციური პარტიები მოითხოვენ მოსახლეობის თანხმობას, რომ ჩატარდეს ვადამდელი არჩევნები, მაგრამ რატომ არიან დარწმუნებულნი, რომ ამ თანხმობას მიიღებენ? საქმე ის არის, რომ ამომრჩეველთა დიდმა ნაწილმა უკვე გადაწყვიტა, რომ არჩევნები ჩატარებულია, მეტიც - ჩვენი მოსახლეობის უმრავლესობას მიაჩნია, რომ არჩეულმა პარლამენტმა მუშაობა უნდა დაიწყოს. ამ მძიმე პანდემიურ ვითარებაში ხალხი მივიდა არჩევნებზე და ხმა მისცა პარლამენტის დროულად ამოქმედებას და არა ხელახალ არჩევნებს. ჩემი აზრით, მთელი საზოგადოების, ამომრჩევლის უპატივცემულობაა დღეს ვადამდელ არჩევნებზე ლაპარაკი”, - აცხადებს ექსპერტი რამაზ საყვარელიძე გაზეთ “კვირის პალიტრისთვის" მიცემულ ინტერვიუში, სათაურით “ოცნებას” ვურჩევ, რამდენიმე მინისტრის პორტფელი ოპოზიციას შესთავაზოს” / “ხალხმრავალი თავყრილობები უნდა ყოფილიყო მკაცრ რეგულაციებში მოქცეული, ისე, რომ პოლიტიკურ და სიტყვის თავისუფლებას ავადმყოფობის თავისუფლება არ მოჰყოლოდა. ჩემი აზრით, აქ სათანადო ნაბიჯები არ გადაიდგა”.

“ოპოზიციის გარდა ვინმე ამბობს რომ რომ არჩევნები გაყალბდა და მისი შედეგები არალეგიტიმური ? არჩევნების ერთი ობიექტური დამკვირვებელიც კი არ არსებობს, რომელიც ამბობს, დარღვევები იყო ისეთი მასშტაბის, რომ შეიძლებოდა გავლენა მოეხდინა შედეგებზეო. მე რაც მოვისმინე, უფრო პირიქით ამბობენ, მეტიც - აშშ-ის სახელმწიფო დეპარტამენტიდან ლამის პირდაპირ გვითხრეს, წინა არჩევნები ამაზე მეტი დარღვევით ტარდებოდაო... არც ერთი საერთაშორისო ორგანიზაცია და არც ერთი ჩვენი პარტნიორი არ ლაპარაკობს ხელახალი არჩევნების ჩატარების აუცილებლობაზე. მაშ, რატომ უნდა ვენდოთ ოპოზიციის - დაინტერესებული მხარის სიტყვას? კარგი, მაშინ ხმამაღლა თქვან, თუ პლებისციტის შედეგად ქართველმა საზოგადოებამ უარი თქვა ვადამდელ არჩევნებზე, ამას დასთანხმდებიან, თუ ამასაც არალეგიტიმურად გამოაცხადებენ? თუ ვადამდელი არჩევნები ჩატარდება, დიდი შანსია, რომ მათ უარესი შედეგი მიიღონ, ვიდრე დღეს აქვთ. ეს განსაკუთრებით შეეხება პატარა პარტიებს. თუ ვადამდელი არჩევნები დაინიშნა, იმ პარტიებს, რომლებსაც დღეს აქვთ პარლამენტში შესვლის შანსი, ამის იმედი ვეღარ ექნებათ, რადგან აუცილებლად ისევ “ქართული ოცნებისა” და “ნაციონალური მოძრაობის” ბრძოლის ველად იქცევა ქვეყანა”, - აღნიშნავს გამოცემის კორესპონდენტთან საუბრისას რამაზ საყვარელიძე.

“ჩემი აზრით, ეს პატარა პარტიები თუ ახლა არ შევლენ პარლამენტში, ცოტა ხანში საერთოდ დაიშლებიან. ამ ორომტრიალში ლოგიკას ვერ ვხედავ - გამოდის, არჩევნები იმიტომ უნდა დაინიშნოს, რომ ამას ოპოზიცია მიიჩნევს საჭიროდ? არადა, მათ გარდა ეს არავის სურს... თუ ხელისუფლება ვადამდელ არჩევნებს დათანხმდა, “ქართული ოცნება” მომხრეებს დაკარგავს და შეიძლება ამომრჩევლის 70-80%-მა აღარც მიიღოს არჩევნებში მონაწილეობა... მე სოციალურ-ეკონომიკურ-პანდემიურ ვითარებასთან ერთად, უპირველსად, საგარეო პოლიტიკურ პრობლემატიკას განვიხილავდი, რაც განსაკუთრებით საყურადღებოა. როცა ასეთი დიდია ქართული პოლიტიკური პროცესის მიმართ ჩვენი დასავლელი პარტნიორების ინტერესი, ეს მიანიშნებს საგარეო საფრთხეებზე, რომლებიც შეიძლება ამ შიდაპოლიტიკური კინკლაობისა და დაპირისპირებისას აღარც გვახსოვს. შემთხვევითი არ არის, რომ აშშ-ის ელჩმა კელი დეგნანმა ოპოზიციურ პარტიებთან ინდივიდუალური შეხვედრებისას “ნაციონალური მოძრაობიდან” თავისთან სალაპარაკოდ დაიბარა გრიგოლ ვაშაძე და კობა ნაყოფია. ეს უკანასკნელი დღესაც რუსეთის მოქალაქეა, ვაშაძეს კი, მოგეხსენებათ, რუსეთთან რა მჭიდრო ურთიერთობაც აქვს. უნდა ვიფიქროთ, რომ დღეს ქვეყანაში შექმნილი პოლიტიკური ვითარება ამერიკისთვის მხოლოდ შიდა პროცესი არ არის და ამაში ის, სავარაუდოდ, რუსეთის კვალს ხედავს. ჯერ კიდევ არჩევნებამდე გვაფრთხილებდნენ აშშ-ის ელჩიც და სხვა პარტნიორებიც, შეიძლება რუსეთმა თქვენს არჩევნებში ჩარევა სცადოსო. რუსეთისგან მომავალი საფრთხე დღეს ისეთი თვალსაჩინოა, როგორც არასდროს. კრემლი დაინტერესებულია, რომ კავკასიაში დასავლეთისთვის ოაზისად დარჩენილი საქართველოც საკუთარი გავლენის ქვეშ მოაქციოს”, - განაგრძობს რესპონდენტი.

“სააკაშვილს სჩვევია დასწრებაზე თამაში, ანუ იმის სხვისთვის დაბრალება, რისი ჩამდენიც თვითონ არის. მაქვს ეჭვი, რომ დღეს “ნაციონალური მოძრაობა” სწორედ რუსულ თამაშს თამაშობს, თუმცა მათი ხელისუფლებაში ყოფნის დროსაც ბევრი რამ მაეჭვებდა. მხოლოდ აგრესიული ლაპარაკი და ლანძღვა-გინება არ შეიძლება იყოს პოლიტიკური კურსის მაჩვენებელი, ეს შეიძლება შირმაც ყოფილიყო. ჩემთვის 2008 წლის ომი არის ლუსტრაცია იმისა, თუ როგორ დაასხა რუსეთის ინტერესებზე წყალი “ნაციონალურმა მოძრაობამ”. ხომ გახსოვთ, ის ტერიტორიები, რომელიც მანამდე რუსეთისა და ადგილობრივი სეპარატისტების გავლენის ქვეშ არ იყო, ჯერ მიაწერა აფხაზეთსა და ე.წ. სამხეთ ოსეთს, შემდეგ კი, ამ ხუთდღიანი ომის შემდეგ, მათ გადასცა... ეს რით შეიძლება აიხსნას? ამაზე პასუხი დღემდე ვერ მოვისმინე... სააკაშვილმა რუსეთიდან ჩამოიყვანა ადამიანები, რომლებიც, ვფიქრობ, რუსეთის გავლენით ბევრ რამეს აკეთებდნენ. ვგულისხმობ ცხონებულ კახა ბენდუქიძეს და გრიგოლ ვაშაძეს. მათ ემატება სააკაშვილის ბიძა თემურ ალასანია, რომლიც თავის დროზეც აქტიურად იყო ჩართული ქვეყნის მართვაში და ახლაც აქტიურად ცდილობს წყლის ამღვრევას. ეს ადამიანი ვის ინტერესებს იცავს, ყველას კარგად მოეხსენება... მე პირდაპირი ბრალდების წაყენების უფლება არ მაქვს, მაგრამ ეჭვისთვის, სამწუხაროდ, ძალიან ბევრი მიზეზია”, - მიიჩნევს ექსპერტი.

“სააკაშვილი და “ნაციონალური მოძრაობა” მედასავლეთეები არიან, როცა სჭირდებათ, მაგრამ თუკი პარტნიორმა ქვეყნებმა მათთვის საჭირო ნაბიჯი არ გადადგეს, პირველები თვითონ ესვრიან ქვას. ამ ძალის პროდასავლურობა მე ძალიან მაეჭვებს. ვფიქრობ, ეს საკითხი უნდა გაარკვიოს ქართველმა საზოგადოებამ, თორემ კიდევ ბევრი შეცდომა შეიძლება დავუშვათ. რაც ახლა საქართველოში ხდება, ამას შიდა პოლიტიკურ ბრძოლას კი ვარქმევთ, მაგრამ იქნებ არც არის ეს შიდა პოლიტიკური ბრძოლა და საქართველო დღესაც საგარეო, დიდი გეოპოლიტიკური ბრძოლის არენაა?”, - ამბობს რამაზ საყვარელიძე და შეკიYხვაზე - “თუმცა ძალიან ბევრი კითხვაა “ქართული ოცნებასთანაც”. მაგალითად, რატომ ვერ შეძლო და ვერ მოახერხა მან საერთო ენის გამონახვა ამ პატარა პარტიებთან, რომლებიც დღეს ისევ “ნაციონალური მოძრაობის” გავლენის ქვეშ აღმოჩნდნენ?” - პასუხობს:

“ეს დიდი პრობლემაა, თუმცა კიდევ არაერთი მნიშვნელოვანი პრობლემა აქვს ამ ძალას. “ქართული ოცნება” ბევრ შეცდომა უშვებს. როგორც კი ძალაუფლება ხელში აიღეს, “ქართულ ოცნებაში” იმ წუთიდან უნდა ეფიქრათ, რომ “ნაციონალური მოძრაობა” იქნებოდა მათი სერიოზული ოპონენტი ამ სიტყვის არა იმდენად პოლიტიკური, როგორც ძალისმიერი და დესტრუქციული გაგებით. წაგებისთანავე “ნაციონალურმა მოძრაობამ” მოახერხა და მნიშვნელოვან სტრუქტურებში დატოვა, მეტიც - შეუშვა თავისი ხალხი და ამასთანვე, პოლიტიკურ პროცესში ჩართო უცხოელები, რათა მათ “ქართული ოცნებისგან” მოეთხოვათ კოაბიტაცია. აი, იქიდან იწყება ეს პრობლემები... “ნაციონალურ მოძრაობაში” კარგად იცოდნენ, რომ ბევრის მიმართ დაიწყებოდა სამართლებრივი დევნა და ეს რომ პოლიტიკურ დევნად გაეფორმებინათ, ამისთვის სჭირდებოდათ კოაბიტაცია. ამასობაში “ქართულმა ოცნებამ” აღმოაჩინა, რომ საარჩევნოდ ხალხის “ნაციონალებით” დაშინება მისთვის მომგებიანი იყო და ასეც იქცეოდა აქამდე. ასე შეეხმატკბილნენ ერთმანეთს...”

“აი, ამიტომაც არ გაუწია “ქართულმა ოცნებამ” არც ამ არჩევნებზე ანგარიში პატარა პარტიებს, ამიტომ არ ელაპარაკა მათ, არ სცადა მათთან დიალოგი. იმედი ჰქონდათ, რომ მთავარ პრობლემად ისევ “ნაციონალებთან” დაპირისპირების წარმოჩენა მათი წარმატებისთვის საკმარისი იქნებოდა. ახლა დადგა ის ეტაპი, როდესაც მმართველი გუნდი მიხვდება, როგორი სერიოზული დისკომფორტის წყაროა მისთვის “ნაციონალური მოძრაობა” და როგორ აღარ გამოდგება, რომ ვიღაცას “ქართული ოცნებისთვის” ხმა მიაცემინოს. “ნაციონალური მოძრაობის” აქტიურობა და, ამავდროულად, “ქართული ოცნების” პოპულარობის დაცემა ზრდის პატარა პარტიების მიმართ ინტერესს, რაც დავინახეთ ამ არჩევნებზე. ადრე თუ გვიან ეს ნაყოფს გამოიღებს და რომელიმე პარტია მესამე და ანგარიშგასაწევ ძალად მოგვევლინება, ოღონდ ამ პატარა პარტიებმაც უნდა გამოიჩინონ გონიერება და შეწყვიტონ “ნაციონალური მოძრაობის” დღის წესრიგით მოქმედება...”, - თვლის რესპონდენტი.

“ვფიქრობ, “ქართულ ოცნებას” დაუდგა გონზე მოსვლის დრო. კოაბიტაცია ნიშნავდა იმას, რომ არ დაწყებულიყო “ნაციონალების” დევნა, მაგრამ არავის ავალდებულებდა მათ დაწინაურებას. “ქართულმა ოცნებამ” თუნდაც მხოლოდ მოსამართლეების დანიშვნით უდიდესი დარტყმა მიაყენა საკუთარ თავს და საბურთაოდ გაიხადა თავისი სახელი. ჩემთვის დღემდე გაუგებარია, ეს რაში სჭირდებოდათ. კიდევ ბევრი იყო გაუმართლებელი ნაბიჯი, განსაკუთრებით - საკადრო პოლიტიკაში, თუნდაც პრემიერების ასეთი ხშირი ცვლა გავიხსენოთ. საპრეზიდენტო არჩევნების მეორე ტურის წინ, როდესაც ივანიშვილმა ხალხს ბოდიში მოუხადა და ცვლილებებს დაჰპირდა, ისიც თქვა, შეიცვლება საკადრო პოლიტიკაო, ანუ გაირკვა, რომ მშვენივრად ხედავდა პრობლემებს, თუმცა სცადა თუ არა მათი აღმოფხვრა, ძნელი სათქმელია...”, - ვარაუდობს ექსპერტი.

“სიმართლე გითხრათ, ველოდი მრავალპარტიულ პარლამენტს და იმედი მქონდა, რომ კოალიციური მთავრობა გვექნებოდა. ასეთ დროს მთავრობაში საკვანძო პორტფელებს - პრემიერის, ძალოვანი მინისტრების - ინარჩუნებს ხოლმე ის პარტია, რომელსაც მეტი ხმა აქვს... მიუხედავად იმისა, რომ დღეს “ქართულ ოცნებას” საკმარისი ხმები აქვს მინისტრთა კაბინეტის დასაკომპლექტებლად, პოლიტიკური კრიზისის განმუხტვისთვის მე მაინც ვურჩევდი მათ, რამდენიმე მინისტრის პორტფელი ოპოზიციური ძალების მიერ შერჩეული კანდიდატებისთვის გადაეცათ... თავის დროზე, როდესაც შევარდნაძემ “მოქალაქეთა კავშირით” გაიმარჯვა, მე ვიყავი პარლამენტარი. მაშინ მას შეეძლო, დამოუკიდებლად დაეკომპლექტებინა მთავრობა, მაგრამ ამის ნაცვლად რამდენიმე პარტიას მისცა აღმასრულებელ ხელისუფლებაში საქმიანობის საშუალება. პოლიტიკური თანხმობის მისაღწევად დღესაც უპრიანი იქნებოდა ასეთი ნაბიჯის გადადგმა. რაც შეეხება სამთავრობო ცვლილებებს, კარგი იქნებოდა გამოეკვლიათ, რომელ სამინისტროსა და მინისტრს ენდობა საზოგადოება და ამის მიხედვით შეეცვალათ ან დაეტოვებინათ ეს მინისტრები... მაგალითად, კვლევის გარეშეც ჩანს, რომ სამწუხაროდ, ეკა ტიკარაძე მაინცდამაინც საზოგადოების ნდობით ვერ სარგებლობს, ვერ ტოვებს შთაბეჭდილებას, რომ რასაც ამბობს, თვითონ მაინც სჯერა. დამფრთხალი, შეშინებული თვალებით ლაპარაკი ნებისმიერი პოლიტიკური ფიგურისთვის წამგებიანია”, - დაასკვნის რამაზ საყვარელიძე.

“რაც შეეხება პანდემიურ ვითარებას, მოდი, დავიწყოთ იმით, რომ პანდემიის მეორე ტალღა მთელი მსოფლიოსთვის აღმოჩნდა იმაზე ძლიერი, ვიდრე ელოდნენ. ვფიქრობ, ისევე, როგორც მსოფლიოს განვითარებული ქვეყნები, არც ჩვენ ველოდოთ ამას და ვერც სათანადოდ მოვემზადეთ. მიზეზებს უფრო თუ ჩავუღრმავდებით, ერთ-ერთი მთავარი, ჩემი აზრით, არის ის, რომ შიდა ტურიზმს მეტისმეტად დიდი თავისუფლება მივეცით, თანაც, პრაქტიკულად, დამცავი რეგულაციების გარეშე. ზაფხულშიც ისეთივე სიმკაცრე რომ ყოფილიყო, როგორიც იყო დასაწყისში - ვგულისხმობ რეგულაციების დაცვას და არა - ლოკდაუნს, შეიძლება დღეს უკეთესი ვითარება გვქონოდა. ვიცით, რაც მოხდა აჭარაში და შემდგომ სწორედ აჭარა გახდა კორონავირუსის მასშტაბურად გავრცელების წყარო. იქნებ უპრიანი ყოფილიყო იმ ეტაპზე აჭარის და საკურორტო ზონების დროებით ჩაკეტვა. გარკვეული როლი და არცთუ მცირე იმ დიდმა ღონისძიებებმაც ითამაშა, რომლებიც წინასაარჩევნოდ იმართებოდა. ვფიქრობ, ეს ხალხმრავალი თავყრილობები უნდა ყოფილიყო მკაცრ რეგულაციებში მოქცეული, ისე, რომ პოლიტიკურ და სიტყვის თავისუფლებას ავადმყოფობის თავისუფლება არ მოჰყოლოდა. ჩემი აზრით, აქ სათანადო ნაბიჯები არ გადაიდგა”, - დასძენს ექსპერტი.

შეთანხმება პლებისციტზე და მისი შესაძლო შედეგები

“ოპოზიციამ უკვე დაადასტურა, რომ არჩევნებთან დაკავშირებულ იმ მოთხოვნებს, შორის რომელიც 4 დეკემბერს ელჩებს გადასცეს, პლებისციტიც არის. თუ “ქართული ოცნება” პლებისციტის ჩატარებას დათანხმდა, მაშინ მოვლენების ყველაზე რეალისტური სცენარი შესაძლოა ასე განვითარდეს: მომავალ წელს, სავარაუდოდ ადგილობრივ არჩევნებთან ერთად, ჩატარდება პლებისციტი და თუ ამომრჩეველთა უმრავლესობა ვადამდელი არჩევნების ჩატარებას დაუჭერს მხარს, არჩევნები შესაძლოა 2022 წლის გაზაფხულზე გაიმართოს”, - წერს გაზეთი “რეზონანსი” სტატიაში, სათაურით შეთანხმება პლებისციტზე და მისი შესაძლო შედეგები.

“გირჩის” წევრი იაგო ხვიჩია ჟურნალისტის კითხვაზე, მოთხოვნებს შორის, რომელიც ოპოზიციამ ელჩებს გადასცა, არის თუ არა პლებისციტი, პასუხობს, რომ არის. “ზოგი პლებისციტს, ზოგი არჩევნებს, ზოგი რას ითხოვს, ამ თვალსაზრისით კამათი მიმდინარეობს. ჩვენ, ზოგადად, პლებისციტის იდეასთან დაკავშირებით შედარებით გულგრილები ვართ, სხვა იდეები, რომლებზეც მსჯელობა მიდის, უფრო მოგვწონს. უბრალოდ, ჩვენს კოლეგებს ვეთანხმებით პლებისციტის იდეაშიც”,- თქვა მან. არის თუ არა კითხვის ფორმულირება ასეთი-ეთანხმებიან თუ არა მოქალაქეები რიგგარეშე არჩევნების ჩატარებას, ხვიჩია აცხადებს, რომ კითხვა ასეა ფორმულირებული. “კი. თუ დათანხმდებიან, ცხადია კითხვის დაახლოებითი ვერსია ეგ იქნება. ანუ, ხალხს რომ ჰკითხავ თავიდან, უნდათ თუ არა ახალი არჩევნების ჩატარება. როდის და როგორ ეს კამათის საგანია, თქვენ ხომ მეკითხებით ოპოზიციის შეთანხმებაში წერია თუ არა პლებისციტიო, მე გაგეცით ამაზე პასუხი”, - განაცხადა ხვიჩიამ. “ევროპული საქართველოს” ერთ-ერთმა ლიდერმა, გიგი უგულავამაც ასევე ირიბად დაადასტურა, რომ ოპოზიციის მოთხოვნებს შორის პლებისციტიც არის”, - აღნიშნავს გამოცემა.

“პლებისციტი რა არის? ეს არის, როდესაც არის ჩიხი, მოდი ვკითხოთ ხალხს. ის ვერ იქნება რიგგარეშე არჩევნების ჩამნაცვლებელი, ეს კარგად მინდა განვმარტო. პლებისციტი შეიძლება იყოს მხოლოდ და მხოლოდ შუალედური გზა რიგგარეშე არჩევნებამდე მისასვლელად. როდესაც ჩიხია, ხელისუფლება, ოპოზიცია და ყველა ჯანსაღად მოაზროვნე ადამიანი ბუნებრივ გამოსავლად თვლის, რომ თქვას - მოდი ხალხს ვკითხოთ. დეტალიზაციას მე აღარ გავაკეთებ და დაველოდები ორ სამ დღეს, როდესაც ფორმალურად გვექნება პასუხი”, - განაცხადა უგულავამ. ვისთვის უფრო მომგებიანია ვადამდელ არჩევნებზე პლებისციტი - ხელისუფლებისთვის თუ ოპოზიციისათვის? როგორც ანალიტიკოსი ვახტანგ ძაბირაძე “რეზონანსთან” ამბობს, “ქართული ოცნება” პლებისციტის ჩატარებას არ დათანხმდება, რადგან სანაცვლოდ არაფერს არ მიიღებს”, - განაგრძობს გამოცემა.

“ქართული ოცნება” პლებისციტის ჩატარებას რომ დათანხმდეს, ვინ უნდა ჩაატაროს? პრობლემა უკვე ჩნდება იმიტომ, რომ ოპოზიცია ცესკოს არ ენდობა. შესაბამისად, პლებისციტის შედეგად როგორი გადაწყვეტილებაც არ უნდა იქნას მიღებული, რომელიც მხოლოდ რეკომენდაციის ხასიათს ატარებს და სავალდებულო რა თქმა უნდა არაა, ოპოზიციისთვის მისაღები არ იქნება, შედეგებს მაინც არ აღიარებს და იტყვის, რომ ან სისტემა არ ვარგა, ან ისევ ჟვანია და პრობლემებია. მაშინ გარანტიები უნდა იყოს. არ მგონია, რომ “ქართული ოცნება” პლებისციტს დათანხმდეს. თანაც ცალკე აღებული ნებისმიერი მოწოდება ან წინადადება თუ კონტექსტიდანაა ამოვარდნილი, განხილული არ იქნება. კარგი, დავუშვათ “ოცნება” დათანხმდა, მაგრამ სანაცვლოდ რას იღებს, ესეც ხომ საკითხავია. ამიტომ ამ ეტაპზე, როდესაც არჩევნები ჩაატარა, მიუხედავად იმისა იყო გაყალბებული თუ არა და დასავლეთის ლეგიტიმაციაც აქვს, რატომ გაიხდის “ოცნება” ამ შეფასებებს სავაჭროდ - იმისათვის, რომ ოპოზიცია რაღაცნაირად დააშოშმინოს და სანაცვლოდ არაფერი არ მიიღოს? ამიტომ ჯერ არ მგონია დათანხმდეს; და მეორე - დღეს ცალკე აღებული ნებისმიერი თემის გახმოვანება ჩემი აზრით სწორი არაა”, - აცხადებს გამოცემის კორესპონდენტთან საუბრისას ვახტანგ ძაბირაძე.

“ანალიტიკოსი ნიკა ჩიტაძე კი “რეზონანსთან” საუბარში აღნიშნავს, რომ თუ პლებისციტი დემოკრატიულად ჩატარდა, მომგებიანი მთლიანად ქვეყნისთვის იქნება. “თუ პლებისციტი დემოკრატიულად ჩატარდა, შეიძლება მთლიანად ქვეყნისთვის იყოს მომგებიანი იმიტომ, რომ, გვინდა თუ არ გვინდა, პოზიციას მთლიანად მოსახლეობა აფიქსირებს. თუმცა აქ სხვა პრობლემაა - ამ პირობებში შეიძლება რომ ხელისუფლებამ იგივე პლებისციტიც გააყალბოს, რითაც რა თქმა უნდა მოიგებს. როგორც სხვადასხვა უცხოელი სადამკვირვებლო ორგანიზაციები აღნიშნავდნენ, ხშირ შემთხვევაში ცესკოსა და ხელისუფლებას შორის როგორც ასეთი ზღვარი არ არსებობდა. ხელახალ და ვადამდელ არჩევნებსაც არ ექნება აზრი, თუ ისევ შესაძლებელი იქნება, რომ ხელისუფლებამ შედეგებზე გარკვეული ზეგავლენა მოახდინოს”, - თქვა ჩიტაძემ. პოლიტოლოგები ხაზგასმით აღნიშნავენ, რომ პლებისციტის შედეგების შესრულება, რეფერენდუმისგან განსხვავებით, სავალდებულო არაა”, - დასძენს გამოცემა.

“პლებისციტი სავალდებულო ნამდვილად არაა. რამდენადაც მახსოვს, პლებისციტისთვის ოპოზიციამ ცესკოს უნდა მიმართოს და ცენტრალურმა საარჩევნო კომისიამ გადაწყვეტილება უნდა მიიღოს - დანიშნოს თუ არა პლებისციტი. ამასთანავე, გააჩნია კითხვის ფორმულირება როგორი იქნება. ამას დაზუსტება სჭირდება. თუმცა, კიდევ ვამბობ - პლებისციტის შედეგები სავალდებულო არაა, ეს რეკომენდაციაა, რომელიც შეიძლება, ან იგნორირება გაუკეთონ”, - განმარტავს ძაბირაძე. ხოლო ნიკა ჩიტაძე კი ამბობს, რომ ამის ჩატარებისთვის 200 ათასი ამომრჩევლის ხელმოწერაა საჭირო, რითაც ცესკოს მიმართავენ, ხოლო პლებისციტის ზუსტ თარიღს პრეზიდენტი დანიშნავს. “პლებისციტის ჩატარებისთვის მინიმუმ 200 ათასი მოქალაქის ხელმოწერაა საჭირო, ცესკოს უნდა მიმართონ, შესაძლოა ამის გადაწყვეტილება პარლამენტმაც მიიღოს, მაგრამ ისევ და ისევ საკითხავია მეათე მოწვევის პარლამენტი ფუნქციონირებას რამდენად დაიწყებს. პლებისციტის ჩატარების კონკრეტულ ვადებს პრეზიდენტი დანიშნავს. რეფერენდუმის შედეგებს სავალდებულო ძალა გააჩნია, საქართველოში ორჯერ ჩატარდა და სავალდებულო ძალა გააჩნდა, პლებისციტი კი სვალდებულო არაა”, - თვლის ჩიტაძე, რომლის თქმით, “ეს სარეკომენდაციო ხასიათისაა და იურიდიული ძალა არ გააჩნია”, - წერს სტატიის ავტორი.

“პლებისციტის ჩატარებას შესაბამისი ხარჯები და მოსამზადებელი სამუშაოები სჭირდება, მაგრამ მანამდე კითხვები კვლავ არსებობს - შევა თუ არა ოპოზიცია პარლამენტში. ამის ჩატარება გაზაფზულზეც შეიძლება და შემოდგომითაც, უბრალოდ მოსამზადებელი პერიოდია საჭირო. აქ მთავარია, თუ რამდენად დემოკრატიულად ჩატარდება. მგონია, რომ დაახლოებით ასეთი უნდა იყოს - გსურთ თუ არა, რომ საქართველოში ვადამდელი არჩევნები ჩატარდეს”, - მიიჩნევს ჩიტაძე. ძაბირაძის აზრით კი კითხვის ფორმულირება ასეთი უნდა იყოს, “ენდობით თუ არა ჩატარებულ არჩევნებს”, ან “ხართ თუ არა ვადამდელი არჩევნების მომხრე” - “მე ამ პლებისციტის ჩატარების აუცილებლობას ვერ ვხედავ. არ მგონია ისიც,რომ „ქართული ოცნება" ამ ნაბიჯს გადადგამს. თუმცა, ამ შემთხვევაში ერთადერთი მოთხოვნა, რაც შეიძლება იყოს, არის ის, რომ ენდობით თუ არა არჩევნებს, ან მეორე - ხართ თუ არა ვადამდელი არჩევნების ჩატარების მომხრე. ეს კითხვები შეიძლება იყოს, თუმცა “ოცნება” ამას რატომ დათანხმდება, უბრალოდ არ მესმის”, - განაცხადა მან. კითხვაზე - რა მოხდება, თუკი ხელისუფლება პლებისციტზე დაფიქსირებულ მოთხოვნას არ შეასრულებს, ძაბირაძე ამბობს, რომ არაფერი არ მოხდება, რადგან საზოგადოებაში საბრძოლო განწყობა არაა. დასძენს სტატიის ავტორი.

გია ხუხაშვილი - “კვების პროდუქტები და პირველადი მოხმარების საგნები მთლიანად საქართველოში უნდა იწარმოებოდეს”

“რესტორატორების, სასტუმროებისა და ტურისტული ბიზნესის დახმარება ეკონომიკურად შეუძლებელია. სასტუმრო რომც გახსნა, ვინ შევა? ტურისტი რომ არ გვყავს, სახელმწიფოს ბრალი ხომ არ არის, მსოფლიოში პანდემიაა, თითქმის ყველა ქვეყანა ჩაკეტილია და მოგზაურობის სურვილი, ეგზოტიკური გიჟების გარდა, არავის აქვს. შესაბამისად, მოგონილი თემაა, თითქოს ეკონომიკაში პრობლემები იმიტომ არის, რომ ხელისუფლებამ შეზღუდვები გაამკაცრა. ხელისუფლება სასტუმროს მეპატრონეს მისი ბიზნესის გადასარჩენად არ უნდა დაეხმაროს, დახმარება მხოლოდ სოციალური უნდა იყოს - ანუ ამ სექტორში დასაქმებულ ხალხს უნდა დაეხმაროს, მოქალაქეებს, რომლებიც თვიდან თვემდე ხელფასით ცხოვრობდნენ და ახლა უსახსროდ დარჩნენ”, - აცხადებს ექსპერტი გია ხუხაშვილი გაზეთ “კვირის პალიტრისთვის" მიცემულ ინტერვიუში, სათაურით “უფრო მკაცრი შეზღუდვები უნდა დაწესებულიყო” / “პირველ საკითხად “კოვიდის” შეკავება უნდა დავსვათ. წინააღმდეგ შემთხვევაში, ეკონომიკაც უკან დაგვრჩება და ბევრი სხვა რამეც“.

“შეზღუდვების მოხსნით ან გამარტივებით ბიზნესმენები შეიძლება დღეს გადარჩნენ, მაგრამ იმდენი სისტემური პრობლემა დაუგროვდებათ, უარეს დღეში ჩაცვივდებიან. ბიზნესი პრობლემას დღევანდელი გადასახედიდან უყურებს, წინ არ იხედება. მე არ ვფიქრობ, რომ ხელისუფლებამ შეზღუდვები უნდა მოხსნას. პირიქით, უფრო მკაცრი გეოგრაფიული შეზღუდვები უნდა დაწესებულიყო. არასწორია საკითხის ასე დასმა - სიკვდილის შიში თუ შიმშილის შიში. თუ რომელიმეს მივანიჭებთ უპირატესობას, ორივეს დავკარგავთ. პირველ საკითხად “კოვიდის” შეკავება უნდა დავსვათ. წინააღმდეგ შემთხვევაში, ეკონომიკაც უკან დაგვრჩება და ბევრი სხვა რამეც. საქართველოს ზოგიერთ რეგიონში ჯერ კიდევ სექტემბერში უნდა დაეწესებინათ მკაცრი შეზღუდვები და დღეს ასეთ მდგომარეობაში არ ვიქნებოდით. დანაშაულებრივ შეცდომად მიმაჩნია, რომ აჭარა სექტემბრის შუა რიცხვებში არ ჩაიკეტა. არასწორად მიმაჩნია თავის მართლება ტურისტული სეზონის საბაბით. აჭარაში ტურისტული სეზონი 15 სექტემბრისთვის უკვე დასრულებული იყო. ამ პერიოდში ინფიცირებულთა რიცხვი მხოლოდ ამ რეგიონში იყო მკვეთრად მომატებული. იქიდან დაიწყო ვირუსმა ინტენსიური ემიგრაცია, გადავიდა იმერეთში და შემდეგ თბილისში”, - აღნიშნავს გამოცემის კორესპონდენტთან საუბრისას გია ხუხაშვილი.

“ევროპულ ქვეყნებში მყისიერად კეტავენ რეგიონს, ქალაქს, თუნდაც სოფელს, სადაც ვირუსის გავრცელების ზრდა შეინიშნება. სხვათა შორის, პირველ ეტაპზე ამას ჩვენც ვაკეთებდით. გახსოვთ, ალბათ, მარნეულის, შემდეგ სვანეთის ჩაკეტვა როგორი შედეგიანი გამოდგა. როცა მიგრაცია იზღუდება, ვირუსის ლოკალიზაცია ხდება. მერეც შეგვეძლო ამის გაკეთება, უნდა ჩაგვეკეტა აჭარა და ოაზისები შეგვენარჩუნებინა კახეთსა და რაჭაში. ახლა მაინც გავაკეთოთ ეს. 24 საათი რუკას უნდა ვუყურებდეთ და საჭიროებისდა მიხედვით სადღაც უფრო უნდა ვამკაცრებდეთ რეგულაციას, სადღაც კი ვამარტივებდეთ”, - განაგრძობს რესპონდენტი.

“ეკონომიკაში სწრაფი შედეგის მიღწევა შეუძლებელია. ამას სჭირდება რუტინული, გრძელვადიანი პროგრამები. ისეთი პოლიტიკა უნდა გავატაროთ, რომელიც ეკონომიკას გადახდისუნარიანს გახდის. “კოვიდმა” ჩვენი ეკონომიკური პრობლემები გააასმაგა. ჩვენი ეკონომიკური სტრუქტურა ისეა მოწყობილი და ისეთ სეგმენტებს ეყრდნობა, რომლებიც “კოვიდმა” განსაკუთრებულად დააზარალა და რომლის აღდგენის პერსპექტივა ძალიან ბუნდოვანია. ტურიზმს, უძრავი ქონების სეგმენტს, ტურიზმთან დაკავშირებულ ინფრასტრუქტურასა და სარესტორნო ბიზნესს ვგულისხმობ. ერთადერთი გამოსავალი ეკონომიკის მოდერნიზაციაა. ორიენტაცია უნდა ავიღოთ რეალური სექტორის, საწარმოო სექტორის განვითარებაზე. დღევანდელი თუნდაც ეკონომიკური უსაფრთხოებიდან გამომდინარე, ჩვენ გვჭირდება მკაცრი პროტექციონისტული პოლიტიკა, ე.წ. კრიტიკული სამომხმარებლო კალათისთვის. მხედველობაში მაქვს კვების პროდუქტები და პირველადი მოხმარების საგნები. ასეთი პროდუქტები მთლიანად საქართველოში უნდა იწარმოებოდეს. ამით დასაქმების პრობლემასაც გარკვეულწილად მოვაგვარებთ და ეკონომიკურ უსაფრთხოებასაც უზრუნველვყოფთ. დღეს ლოჯისტიკური კავშირები მორღვეული და გაძნელებულია, რაც მხოლოდ გაძვირებით კი არა, დეფიციტითაც არის განპირობებული. ე.წ. კრიტიკული სამომხმარებლო კალათის ჩვენივე ქვეყანაში წარმოება, სხვა ბევრი პრობლემის მოგვარებასთან ერთად, ლარის დევალვაციასაც შეაჩერებდა”, - დაასკვნის ექსპერტი და შეკითხვაზე - “საწარმოო სექტორის განვითარებისთვის რესურსები გვაქვს?” - პასუხობს:

“ხელისუფლებამ ძალიან დიდი კრედიტი დახარჯა არამიზნობრივად. ერთი რამ უნდა გვესმოდეს - ეკონომიკას ვერ გადავარჩენთ, თუ თევზს ვუყიდით. საწარმოო სექტორის ინვესტირებისთვის ანკესის ყიდვა გვჭირდება, ფული უნდა დავატრიალოთ, ვაწარმოოთ და გავყიდოთ თუნდაც პირველადი მოხმარების საგნები. ამით ფულიც შემოვა ბიუჯეტში და ხალხსაც დავასაქმებთ. დღეს აქცენტი ინფრასტრუქტურულ პროექტებზეა გადატანილი. თუ ნასესხები ფულით გზას გავიყვანთ და ფულს მიწაში ჩავდებთ, ვალს როგორ გადავიხდით? კრედიტით აღებული ფული ისეთ წარმოებაში უნდა ჩადო, რაც შემოსავალს გაგიჩენს, მოსახლეობას დაგისაქმებს და კვლავწარმოებაში დაგიბრუნდება. სამწუხაროდ, ამ მიმართულებით ერთი სიტყვაც არ გამიგონია, მხოლოდ ზოგადი ლოზუნგები მესმის. გამოვა რომელიმე მაღალჩინოსანი და იტყვის, ჩვენ ინტენსიურად ვმუშაობთ ინვესტიციების მოზიდვაზეო... დიდი ბოდიში, მაგრამ ამ სიტუაციაში ინვესტიციების იმედად ყოფნა არ შეიძლება. ჩვენი ერთადერთი შანსი შიდასაინვესტიციო პოტენციალის გაჩენაა, ამას კი სახელმწიფოს ნება და შესაბამისი პოლიტიკა სჭირდება”.

“გირჩის” სინდრომი - როგორ ინგრევა მითი ყველაზე მოდურ და პროგრესულად მიჩნეულ პარტიაზე

ყველასგან გამორჩეული პარტია “გირჩი”, რომელმაც საქართველოს პოლიტიკურ სივრცეში სუფთა ჰაერივით შემოიტანა ორიგინალური იდეები და პოლიტიკური ბრძოლის ახალი, ორიგინალური მეთოდები, დაშლის პირასაა. მიზეზი შიდაპარტიული დაპირისპირებაა, რომელმაც რეალურად გამოაჩინა, რომ „გირჩი“, რეალურად დიდად არც განსხვავდება საქართველოში მოქმედი პარტიების უმრავლესობისაგან და დაანგრია „გირჩის“ განსაკუთრებულობის მითი. დაინგრა მითი იმის შესახებ, რომ “გირჩი” კონკრეტული იდეების გარშემო შემოკრებილი თანამოაზრეების ჯგუფია; რომ პარტიაში შიდა დემოკრატიაა და გადაწყვეტილებების მიღება სწორედ ამის საფუძველზე ხდება; რომ პარტიის ერთ კონკრეტულ ლიდერს ან ლიდერთა ჯგუფს არ აქვს პარტიის მიერ წარმოებულ პოლიტიკის ერთპიროვნულად გაკონტროლების სურვილი”, - წერს გაზეთი “რეზონანსი” სტატიაში, სათაურით “გირჩის” სინდრომი - როგორ ინგრევა მითი ყველაზე მოდურ და პროგრესულად მიჩნეულ პარტიაზე.

“რამდენიმე დღის წინ, პარტიის ერთ-ერთმა დამფუძნებელმა და ლიდერმა ზურაბ ჯაფარიძემ საზოგადოებას ამცნო, რომ აღარ სურს პარტიის მოქმედ თავმჯდომარე იაგო ხვიჩიასთან და ორ სხვა ლიდერთან - ვახო მეგრელიშვილთან და სანდრო რაქვიაშვილთან “გირჩის” კეთება და მათთან ურთიერთობას წყვეტს. ამის შემდეგ უკვე ყოფილი თანამოაზრეები სხვადასხვა საშუალებით ცდილობენ ერთმანეთის კომპრომეტირებას და საჯარო სივრცეში ერთმანეთის შეურაცხყოფასაც არ ერიდებიან. ანალიტიკოსები “რეზონანსთან” ამბობენ, რომ ყველასთვის მოულოდნელი იყო “გირჩში” განვითარებული მოვლენები, რადგანაც მისი ამომრჩეველი დარწმუნებული იყო, რომ პარტიაში სრული დემოკრატიაა და ის ახალგაზრდებისთვის პოლიტკაში სუფთა ჰაერივით შემოიჭრა. თუმცა მათმა საჯარო დაპირისპირებამ აჩვენა, რომ ჩვენი პოლიტიკური აზროვნება პოსტსაბჭოთა ბელადომანიას კვლავ ვერ ცდება და პარტია, რომელიც ერთი შეხედვით კონკრეტული იდეების გარშემო იყო გაერთიანებული, დაშლის პირასაა”, - აღნიშნავს გამოცემა.

“პოლიტიკური პარტია გირჩი 2016 წელს შეიქმნა და მისი დამფუძნებლები არიან “ნაციონალური მოძრაობიდან” წამოსული დეპუტატები - ზურაბ ჯაფარიძე, პავლე კუბლაშვილი, გოგა ხაჩიძე და გიორგი მელაძე. ამჟამად პარტიის თავჯდომარე იაგო ხვიჩია, რომელიც ამ თანამდებობაზე 2-წლიანი ვადით პარტიის ყრილობამ 2018 წელს აირჩია. ღია კოფლიქტი პარტიაში პარასკევს დაიწყო, როდესაც ზურა ჯაფარიძემ “ფეისბუკში” დაწერა, რომ იაგო ხვიჩიასთან, ვახო მეგრელიშვილთან და სანდრო რაქვიაშვილთან ერთად “გირჩის” კეთებას აღარ აპირებს. “სამწუხაროდ ერთი მხრივ ჩემი, ხოლო მეორე მხრივ იაგოს, ვახოს და სანდროს გზები გაიყო. მე აღარ ვაპირებ მათთან ერთად “გირჩის” კეთებას ბევრი მიზეზის გამო, მაგრამ არა იაგოს განცხადების შინაარსის გამო. არც მიზეზებზე ვაპირებ საჯაროდ საუბარს. სამწუხაროდ, ხდება ასეთი რაღაცეები ცხოვრებაში. წარმატებას ვუსურვებ სამივეს. მჯერა, რომ ბევრი კარგი საქმის გაკეთება შეუძლიათ. ბოდიშს გიხდით ყველას ამის გამო. ზუსტად მესმის, რომ მთელი პასუხისმგებლობა ჩემზეა. გაჩერებას არ ვაპირებ, “გირჩის” მთავარი ბრძოლები წინაა”, - წერდა ჯაფარიძე. ამ პოსტის შემდეგ “გირჩის” მომხრეებსა და გულშემატკივრებს შორის განხეთქილების შესაძლო მიზეზებზე მსჯელობა დაიწყო”, - განაგრძობს გამოცემა.

“ერთ-ერთ მიზეზად მედიასა და სოციალურ ქსელებში ცოტა ხნის წინ მიმდინარე კამათი დასახელდა, რომელიც პედოფილიასთან დაკავშირებით იაგო ხვიჩიას განცხადებამ გამოიწვია. ამ თემას ზურა ჯაფარიძეც გამოეხმაურა, რომელმაც აღნიშნა, რომ განცხადება არასწორი იყო, თუმცა არა შინაარსის გამო. “გირჩის” თავმჯდომარის, ვახტანგ მეგრელიშვილის განცხადებით კი, ზურაბ ჯაფარიძემ მათ რამდენიმე პირობები წაუყენა. შემდეგ ჯაფარიძემ კიდევ ერთი განცხადება გამოაქვეყნა, სადაც წერდა, თუ რა პრინციპით სთავაზობდა პარტიის გაყოფას ყოფილ თანამებრძოლებს - “... მქონდა კომუნიკაცია იაგო/სანდრო/ვახოსთან და შევთავაზე ცივილიზებული ფორმით დაშორება - ჩვენ გვრჩება მხოლოდ სახელი და პეიჯი, ხოლო მათ რჩებათ ყველაფერი დანარჩენი - ბიბლიური თავისუფლება თავის შემოსავლებით, პორტალი თავის ჯედებით, ვებგვერდი, ფბ ჯგუფები, ავეჯი, ინვენტარი და ა.შ. პასუხად მივიღე: ჯერ რჩევა რომ “დავოკებულიყავი”, შემდეგ მუქარა რომ “გავნადგურდებოდი”, შემდეგ ეჭვი რომ შესაძლოა სუს-ის კაცი ვიყო, ბოლოს კი ისევ რჩევა რომ ჩემი ნებით წავსულიყავი “გირჩიდან”, რადგან სახელში უკვე მიწერია “გირჩი” და ეგ უნდა ვიმყოფინო”, - წერს ზურა ჯაფარიძე. თუ რა ხდება “გირჩში” ანალიტიკოსები აფასებენ”, - დასძენს გამოცემა

“ერთადერთი პარტია, რომელიც ახლა შემორჩა და თავისი იდეების ერთგულია, ეს “გირჩია”. ამიტომაც აიღო მან მესამე ადგილი თბილისში. თუმცა საზოგადოების დიდ მასაში იდეოლოგიაზე მოთხოვნილება არ არის. ამიტომაც მგონია, რომ პარტიაში გარკვეული რყევები დაიწყო. საზოგადოებაში მოთხოვნაა ლიდერების და ეს პოსაბჭოთა დროიდან არის შემორჩენილი. ამიტომაც აუცილებელია, რომ ძველი თაობა წავიდეს და პოლიტიკაში თაობათა ცვლა მოხდეს. პოლიტიკოსები პენსიებზე, განათლებაზე, გადასახადებზე, საერთაშორისო ურთიერთობებზე უნდა საუბრობდნენ და არა იმაზე, რომელი ლიდერი ვის როგორ შეაგინებს. რამდენად უფრო აგრესიული და პოპულისტური იქნება მისი განცხადებები. “გირჩმა” თვიდანვე გათვლა ისეთ ამომრჩეველზე გააკეთა, რომელიც პოსაბჭოთა გავლენებისგან თავისუფალი იყო; ახალგაზრდების იმ ნაწილზე, რომელიც ამ პერიოდის შემდეგ არის დაბადებული და მასზე ეს გავლენა არაა. ამიტომაც ჰყავს მას ბევრი ახალგაზრდა მხადამჭერი”, - აცხადებს გამოცემის კორესპონდენტთან საუბრისას ანალიტიკოსი პაატა ზაქარეიშვილი.

“პარტიაში ახლა პრობლემები იმის გამო დაიწყო, თუ რამდენად კომფორტულად გრძნობენ საკუთარ ამომრჩეველთან თავს. “გირჩის” ლიდერმა ზურაბ ჯაფარიძემ როდესაც დაუწყო ამ სამ ადამიანს დავა იმაზე, რომ ისინი უფრო კორექტურები უნდა იყვნენ, აქ უკვე აქცენტი იმაზე გაკეთდა, თუ როგორი ამომრჩეველი უნდა ჰყავდეთ. აქ გამოჩნდა ჯაფარიძის სურვილი, თუ როგორი მხადამჭერები უნდა რომ პარტიას ჰყავდეს. ეს ადამიანები კი ამბობენ, რომ ჩვენ რომ საუბრის სტილი და ქცევა შევივცალოთ, ჩვენს ამომრჩეველს დავკაგრავთო... ვფიქრობ ზურაბ ჯაფარიძეს მოუნდა, რომ პარტია გაეფართოვებინა. მისი სურვილია, რომ “გირჩისკენ” მეტი ამომრჩეველი მოიზიდოს. ეს სამი ადამიანი კი თვლის, რომ არა, მოდი შევინარჩუნოთ ის ამომრჩეველი, რაც გვყავს. მათი მიდგომაა, რომ თუ ესეც დავკარგეთ, რაც გვყავს, მერე შესაძლოა სხვები ვეღარ მოვიზიდოთ. მათ სხვის ამომრჩეველზე ნადირობას საკუთარი ურჩევნიათ”, - მიიჩნევს რესპონდენტი.

“მე არ ვფიქრობ, რომ მათი დაპირისპირების მიზეზი ბელადომანიაა და ვიღაცას, თუნდაც ჯაფარიძეს იქ ბელადობა უნდა. როგორც აღვნიშნე, ესაა ხედვებს შორის დავა, საკუთარ ამომრჩეველს ვინ როგორ ხედავს. ახლა აუცილებელია, რომ “გირჩში” ყრილობა შეიკრიბოს. ყრილობამ მიიღოს გადაწყვეტილება რა მხარეს მიდიან, რომელ ამომრჩეველზე მუშაობენ და რა კატეგორიის პარტიად რჩებიან. რა ტიპის ამომრჩეველია ეს. ჰყავდეთ მხოლოდ ახალგზარდები, თუ სხვა ასაკობრივ ჯგუფებზეც უნდათ მუშაობა. სჭირდებათ მხოლოდ ერთი ლიდერი, თუ რაღაცა ორგანო, რომელიც პარტიას მართავს. სააზოგადოების თვალწინ ეს კინკლაობა არ უნდა ხდებოდეს. მეც ძალიან არ მომწონს, რადგანაც ჩემი მეგობრები არიან”, - დაასკვნის პაატა ზაქარეიშვილი.“.

"სამწუხაროდ საქართველოში ყოველთვის ასე იყო და იქნება, რომ თავად პოლიტიკურ პარტიებში არ არის დემოკრატია. ნებისმიერ პარტიაში არის ერთი ლიდერი ან ლიდერთა ჯგუფი, რომლებიც რაღაც გადაწყვეტილებას იღებენ და ყველა მას ემორჩილება. თუ რომელიმე დამოუკიდებლად მოქმედებას გადაწყვეტს, პარტიიდან რიცხავენ, ან პარტია იშლება. "გირჩი“ ახალგაზრდებისთვის იმის გამო გახდა მოდური და მიმზიდველი, რომ მან დაიწყო ახალგაზრდების პრობლემებზე ღიად საუბარი და საკმაოდ ექსტრავაგანტული იდეებით ქართულ პოლიტიკაში სიახლე შემოიტანა. სამწუხაროდ, ჩვენს ქვეყანაში 30 წლის განმავლობაში არცერთ პოლიტიკურ პარტიაში არ ყოფილა დამოუკიდებლობა. აიღეთ ნებისმიერი პარტია და შეხედეთ. ყველა მათგანში ან ერთია ლიდერი, ან რამდენიმე. ყველა პარტიის იდეოლოგია მხოლოდ ერთი ლიდერის გარშემო ტრიალებს. “გირჩის” შემთხვევაში ეს სიახლე იყო. თითქოს პარტია გამოიყურებოდა ის, რომ იქ ყველა თანასწორუფლებიანია და დემოკრატია ყვავის. თუმცა ბოლო მოვლენებმა ეს მითი დაანგრია”, - თვლის გამოცემის კორესპონდენტთან საუბრისას ანალიტიკოსი ვახტანგ ძაბირაძე.

“ყოველ შემთხვევაში რასაც ეს სამი ადამიანი ყვება, მათ ზურა ჯაფარიძემ მოთხოვნები წაუყენა, რაც მათთვის მიუღებელია, ისინი ფიქრობენ, რომ ეს პარტიის შინაარს და იდეოლოგიას გაანადგურებს. ანუ, თუ მათ ისე დაიწყეს საუბარი და ქცევა, როგორც ეს ჯაფარიძეს სურს, მაშინ გამოდის, რომ ისინიც “ლეიბორისტული” პარტიის მსგავსი გახდებიან. ამიტომაც მათ მაიჩნიათ, რომ მათი ამომრჩევლისთვის ისინი მისაღებები არიან. ჯაფარიძე კი ფიქრობს, რომ არა და ეს ადამიანები პარტიის ამომრჩევლის გაღიზიანებას იწვევენ. აი, ესაა ამ პარტიის მთელი დაპირისპირების არსი. ასევე მგონია, რომ მათ შორის დაპირისპირება პარლამენტში შესვლა-არშესვლაზეც არის და ყველაფერმა ამან თავი იჩინა. თვით დამოუკიდებელ პარტია “გირჩშიც” კი ლიდერმა პარტიის წევრებს საკუთარი წესებით თამაში მოსთხოვა. ისინი ყოველ შემთხვევაში ასე მიიჩნევენ”, - დასძენს ძაბირაძე.

ვახტანგ ხმალაძე - “რიგგარეშე არჩევნების ჩატარების გარდა სხვა გამოსავალს ვერ ვხედავ”

“თუ პოლიტიკური კრიზისიდან გამოსავალი დროულად არ მოიძებნა, უფრო გართულდება როგორც ხელისუფლების, ისე ოპოზიციისა და საზოგადოდ, ქვეყნის მდგომარეობა. რაც უფრო გვიან მიიღებენ გონივრულ გადაწყვეტილებას, მით მეტი ზიანით გამოვლენ კრიზისიდან. ჯერჯერობით მე ვერ ვხედავ რომელიმე პოლიტიკური ჯგუფის კრიზისიდან გონივრულად გამოსვლისთვის მზაობას. არადა, ყველას, განსაკუთრებით კი ხელისუფლებას, ავიწყდება, რომ საპარლამენტო მმართველობის მოდელზე გადასვლის ერთ-ერთ არგუმენტად შესაძლო პოლიტიკური კრიზისიდან ნაკლები დანაკარგით გამოსვლის შესაძლებლობა სახელდებოდა, შესაძლებლობა კი რიგგარეშე არჩევნების ჩატარებაა. ძალიან კარგი იქნება, თუ ამას გაითვალისწინებენ. სხვა გამოსავალს ვერ ვხედავ”, - აცხადებს კონსტიტუციონალისტი ვახტანგ ხმალაძე გაზეთ “კვირის პალიტრისთვის" მიცემულ ინტერვიუში, სათაურით “საჭიროა პოლიტიკური კრიზისიდან გამოსვლა რაც შეიძლება სწრაფად და ნაკლები დანაკარგით“/ “ჩატარდეს პირდაპირ არჩევნები და თუ დღევანდელი შედეგი ნამდვილად ობიექტურია, მაშინ ვადამდელი არჩევნების შედეგები ისევ ასეთი იქნება”.

“აუცილებელია შეთანხმდნენ, თუ როგორი წესით გაიმართოს რიგგარეშე არჩევნები ისე, რომ შედეგი როგორც სახელისუფლებო და ოპოზიციური პარტიებისთვის, ისე ამომრჩევლისთვის სანდო და დამაჯერებელი იყოს. არჩევნების გაუყალბებლად ჩატარების და ხმების სამართლიანად დათვლის ტექნიკური შესაძლებლობები ნამდვილად არსებობს. ეს მექანიზმები ჯერ კიდევ წლინახევრის წინ შევთავაზე საარჩევნო კოდექსზე მომუშავე პარლამენტართა ჯგუფს - კერძოდ, ამომრჩევლების ელექტრონული იდენტიფიცირება და ხმების ელექტრონული ვერსიით დათვლა”, - აღნიშნავს გამოცემის კორესპონდენტთან საუბრისას ვახტანგ ხმალაძე და შეკითხვაზე - “ხელისუფლება რიგგარეშე არჩევნების ჩატარებას წითელ ხაზად მიიჩნევს. შეიძლება თუ არა გამოსავალი პლებისციტი იყოს?” - პასუხობს:

“იცით, ეს როგორი რამეა? მოდი, კენჭი ვუყაროთ იმას, კენჭი ვუყაროთ თუ არა ამა თუ იმ დადგენილებასო. ხომ უაზრობაა? ბარემ პირდაპირ უყარე კენჭი. პლებისციტი და შემდეგ ისევ არჩევნები? ეს ხომ ორმაგი ხარჯია? პლებისციტის ღირებულება ოდნავ ნაკლები იქნება არჩევნების ღირებულებაზე. ჩატარდეს პირდაპირ არჩევნები და თუ დღევანდელი შედეგი ნამდვილად ობიექტურია, მაშინ ვადამდელი არჩევნების შედეგები ისევ ასეთი იქნება. რატომ ნერვიულობს ხელისუფლება?”

“ფაქტია, დღეს პოლიტიკური კრიზისია. საჭიროა პოლიტიკური კრიზისიდან გამოსვლა, თანაც რაც შეიძლება სწრაფად და რაც შეიძლება ნაკლები დანაკარგით. ჩვენ უნდა განვსაზღვროთ, რა მდგომარეობაში ვართ ახლა და რა მდგომარეობაში შეიძლება აღმოვჩნდეთ ხვალ. მთავარი ამოცანაა კრიზისისგან მიღებული ზიანის მინიმუმამდე დაყვანა. თუ ამ დროს ვინმეს რამე ეწყინება, ცივი წყალი დალიოს. ჩვენ ქვეყნის მდგომარეობაზე უნდა ვწუხდეთ. თუ ამ კრიზისიდან გამოსავალს მალე არ ვიპოვით, ეს ყველასთვის ძალიან ცუდი შედეგით დამთავრდება. კრიზისი კიდევ უფრო გამძაფრდება. თუმცა მე არ ვფიქრობ, რომ არც ერთი მხარე არ აპირებს დათმობას...”, - განაგრძობს რესპონდენტი.

“მე არც ხელისუფლების ნავში ვზივარ და არც ოპოზიციის, ამიტომ შემიძლია ვთქვა, რასაც ვფიქრობ. ოპოზიციამ თქვა, შევთანხმდეთ რიგგარეშე არჩევნებზე და ერთად გადავწყვიტოთ, ეს რა ფორმით მოხდებაო, ხელისუფლება კი კრიზისიდან გამოსვლის მექანიზმზე ამბობს უარს. კრიზისის უფრო გამწვავებისას არც რევოლუციური სცენარია გამორიცხული. ეს იმაზეა დამოკიდებული, კრიზისი რა ხარისხს მიაღწევს. ეკონომიკური და სოციალური მდგომარეობა უფრო უარესდება. ეპიდემია, ბოლოს და ბოლოს, გადაივლის, მაგრამ მივიღებთ დიდ ზარალს. ეკონომიკური და სოციალური მდგომარეობა უცებ ვერ გამოსწორდება. ამიტომ არ არის გამორიცხული კრიზისის უკიდურესი გამოვლინება. ეს კი ნიშნავს, რომ ხალხი ხელში კეტებს აიღებს. იმედია, ხელისუფლება სცენარის ასეთ განვითარებას ხელს არ შეუწყობს და გონივრულ გამოსავალს მოძებნის”, - დასძენს ვახტანგ ხმალაძე.