საშინაო და საგარეო პოლიტიკის აქტუალურ თემებზე "ინტერპრესნიუსი" ჯიპა-ს პროფესორს, თორნიკე შარაშენიძეს ესაუბრა.

- ბატონო თორნიკე, როგორ შეაფასებდით ერთი მხრივ ევროპულის საბჭოს მედიაციით ხელისუფლებასა და ოპოზიციას შორის ჩაშლილ მოლაპარაკებებს და მეორე მხრივ ჩაშლილი მოლაპარაკებების შემდეგ შიდა პოლიტიკაში არსებულ ვითარებას?

- ასეთ დროს, ჩაშლილ მოლაპარაკებებზე პასუხისმგებლობა ორივე მხარეს ეკისრება. ასეთ დროს ასევე ამბობენ, რომ საბოლოო ჯამში პასუხისმგებლობა ხელისუფლებაზე მეტია. ჩემი აზრით, ბოლო ჩაშლილი რაუნდის შემდეგ მმართველ პარტიას რომ მოეწერა ხელი ევროპული საბჭოს მიერ შეთავაზებულ ვარიანტზე, ალბათ მმართველი პარტია საბოლოოდ მოიგებდა ოპოზიციასთან ბრძოლას.

ჩაშლილი რაუნდის შემდეგ მმართველ პარტიას რომ მოეწერა ხელი ევროპული საბჭოს მიერ შეთავაზებულ ვარიანტზე, ალბათ მმართველი პარტია საბოლოოდ მოიგებდა ოპოზიციასთან ბრძოლას

ოპოზიცია ამ დოკუმენტზე ხელს არ მოაწერდა და დასავლეთის თვალში გამოჩნდებოდა რომ მმართველი პარტიაა მართალია და ამით დასრულდებოდა ყველაფერი. ალბათ, ოპოზიცია პარლამენტში არ შევიდოდა და მმართველ პარტიას შეთანხმებით გაწერილი პუნქტების შესრულება არ მოუწევდა. გითხრათ სიმართლე, მე გამიკვირდა ხელისუფლებამ დოკუმენტს რატომ არ მოაწერა ხელი.

როგორც ჩანს, კინკლაობა ისევ გაგრძელდება და ამ კინკლაობაში, რა თქმა უნდა, უფრო ძლიერი პოზიცია აქვს ხელისუფლებას, რადგან ხელისუფლებაშიც და ოპოზიციაშიც ყველამ კარგად იცის, რომ "ქართულ ოცნებას" და მის ლიდერებს არანაირი სანქციები არ ემუქრება, ეს რა თქმა უნდა, ზღაპარია.

კინკლაობა ისევ გაგრძელდება და ამ კინკლაობაში უფრო ძლიერი პოზიცია აქვს ხელისუფლებას, რადგან ხელისუფლებაშიც და ოპოზიციაშიც ყველამ კარგად იცის, რომ "ქართულ ოცნებას" და მის ლიდერებს არანაირი სანქციები არ ემუქრება

ეუთოს დოკუმენტი დევს, რომელიც ამბობს რომ 2020 წლის არჩევნები საქართველოში საბოლოო ჯამში ჩატარდა კონკურენტულად და ამ პირობებში რა უნდა უქნას ოპოზიციამ ხელისუფლებას, ამ პირობებში გაუგებარია.

მხარეები თავიანთი პოზიციებით გააგრძელებენ ბრძოლას. როგორც ჩანს, ოპოზიციას იმის იმედი აქვს, რომ ხელისუფლება რამე სერიოზულ შეცდომას დაუშვებს და თავად დაიღუპავს თავს. ამ ეტაპზე მე ოპოზიციისთვის სხვა გამოსავალს ვერ ვხედავ.

- "პალიტრანიუსის" ეთერში "ქართული ოცნების" თავმჯდომარემ ირაკლი კობახიძემ არ გამორიცხა ისევ ევროპული საბჭოს მედიაციით მესამე რაუნდის გამართვა.

რა შანსები არსებოს რომ მესამე რაუნდი საერთოდ გაიმართოს და რა შანსები არსებობს იმისათვის, რომ მესამე რაუნდზე მაინც მოახერხონ მხარეებმა შეთანხმების მიღწევა?

- შესაძლოა მმართველ პარტიას იმედი აქვს, რომ შემდეგ რაუნდზე მოხდება ოპოზიციის გახლეჩა, ერთი, ან ორი პარტია შევა პარლამენტში გარკვეული კომპრომისების სანაცვლოდ. ოპოზიცია გაიხლიჩება და შესაბამისად ოპოზიცია სერიოზულად დაკარგავს პოზიციებს და ამ ეტაპზე ოპოზიცია პოლიტიკურ ბრძოლას წააგებს.

როგორც ჩანს, ხელისუფლება ოპოზიციის გახლეჩის იმედზეა, რადგან ხელისუფლებასა და ოპოზიციას შორის კონსენსუსის მიღწევა პრაქტიკულად შეუძლებელია. ამას კარგად ხვდებიან საქართველოში და საქართველოს გარეთაც.

მაშ შემდეგ რაც ვადამდელ არჩევნებთან დაკავშირებით ყველაზე ძლიერმა ოპოზიციურმა პარტიამ წითელი ხაზი გაავლო, ცხადია იყო, რომ კონსენსუსი მხარეებს შორის ვერ შედგებოდა, რადგან ეს ასევე წითელი ხაზი იყო მმართველი გუნდისთვის.

- შექმნილ ვითარებაზე საუბრისას ხელისუფლება ყურადღებას ყველაზე ხშირად იმაზე ამახვილებს იმაზე, რომ ქვეყანაში პოლიტიკური კრიზისი არ არსებობს. ის, რაზეც ოპოზიცია პოლიტიკურ კრიზისს უწოდებს, ხელოვნური კრიზისია.

რამდენად ხელოვნურია ქვეყანაში არსებული პოლიტიკური კრიზისი, როგორც ამას ხელისუფლება ამტკიცებს?

- რთული სათქმელია. ხელისუფლება მიიჩნევს, რომ ოპოზიციამ ქუჩაში ხალხის დიდი მასის გამოყვანა ვერ მოახერხა. ეს მას აძლევს საფუძველს თქვას, რომ ხალხი ოპოზიციას მხარს არ უჭერს. ეს ნაწილობრივ დასტურდება საზოგადოებრივი აზრის გამოკითხვებითაც.

მეორე მხრივ, საზოგადოებაში არსებობს განწყობა, რომ არჩევნები მთლად სამართლიანად არ ჩატარებულა. როგორც ჩანს, სიმართლე სადღაც შუაშია. ერთი მხარე ძალიან ძაბავს სიტუაციას, ოღონდ ისე ვერა, რომ რამე მიზანს მიაღწიოს, ხოლო ხელისუფლება ცდილობს მიჩქმალოს არჩევნებთან დაკავშირებული პრობლემები.

საზოგადოებაში არსებობს განწყობა, რომ არჩევნები მთლად სამართლიანად არ ჩატარებულა. როგორც ჩანს, სიმართლე სადღაც შუაშია. ერთი მხარე ძალიან ძაბავს სიტუაციას, ოღონდ ისე ვერა, რომ რამე მიზანს მიაღწიოს, ხოლო ხელისუფლება ცდილობს მიჩქმალოს არჩევნებთან დაკავშირებული პრობლემები

- თქვენმა კოლეგა ბაკურ კვაშილავამ ამ თემებზე საუბრისას "ინტერპრესნიუსს" განუცხადა - „ვერც ხელისუფლება და ვერც ოპოზიცია ვერ თვლის თავს იმდენად ძლიერად, რომ ქვეყნის ინტერესებით იხელმძღვანელონ და არა იმით, რასაც ხელისუფლების შენარჩუნება და ხელისუფლებაში მოსვლა ჰქვია“.

თქვენც ასე ფიქრობთ?

- ბოლო ჩამოსვლაზე ევროპელმა პარტნიორმა თქვა, რომ დათმობა არა სისუსტის, არამედ სიძლიერის ნიშანია. მაგრამ, ჩვენმა ევროპელმა მეგობარმა ვერ გაითვალისწინა ის, რომ ჩვენთან, ეს სამწუხაროდ ასე არ არის.

საქართველოში დათმობა აღიქმება მარცხად. ხელისუფლებაც და ოპოზიციაც დათმობას იმის გამო ერიდება, რომ მათი მხრიდან დათმობას, მათივე ამომრჩეველი მარცხად აღიქვამს და შეაფასებს.

საქართველოში დათმობა აღიქმება მარცხად. ხელისუფლებაც და ოპოზიციაც დათმობას იმის გამო ერიდება, რომ მათი მხრიდან დათმობას, მათივე ამომრჩეველი მარცხად აღიქვამს და შეაფასებს

ვგულისხმობ "ქართული ოცნებისა" და "ნაცმოძრაობის" ამომრჩეველს. "ოცნების" ამომრჩეველს "ნაცმოძრაობა" დემონებად მიაჩნიათ, ხოლო "ნაცმოძრაობის" ამორჩეველს "ოცნება" მიაჩნია დემონებად. რეალურად, ორივე მხარემ შეძლო პოლიტიკური პროცესის სრული დემონიზაცია. ნორმალურ ქვეყანაში ასეთი რამ არ უნდა ხდებოდეს.

მსგავსი რამ ომის წინ ხდებოდა. ერთ სახელმწიფოს მეორე სახელმწიფო მიაჩნდა ბოროტების განსახიერებად, ხოლო მეორეს პირველი ასევე ბოროტების განსახიერებად.

ჩვენთან დათმობა ნიშნავს შენი ამომრჩევლის გაწბილებად, და ამავე ამომრჩეველში ავტორიტეტის დაკარგვას. ორივე პარტია ერთმანეთის მიმართ ჩვეულებრივი ზიზღით იკვებება. "ნაცმოძრაობის" ამომრჩეველი დარწმუნებული, რომ "ოცნება" მუშაობს რუსეთზე, ხოლო "ოცნების" ამომრჩეველი დარწმუნებულია, რომ "ნაცმოძრაობა" მუშაობს რუსეთზე.

- ეს ყველაფერი გასაგებია, მითუმეტეს რომ ხელისუფლებასა და ოპოზიციას შორის ბრძოლას ეხება, მაგრამ ფაქტია, რომ სახეზე გვაქვს ეკონომიკური უპერსპექტივობა, ლარის კურსის დევალვაცია, არასტაბილურობა და გარკვეული სახის ქაოსიც კი, პრობლემები სოციალურ და ჯანდაცვის სფეროებში.

რა უნდა ვიფიქროთ, ეს პრობლემები ხელისუფლებისთვის პოლიტიკურ პრობლემებად არ ითვლება?

- ეს პრობლემები ქვეყანაში პანდემიას უკავშირდება, დღევანდელზე გაცილებით უარესი პოლიტიკური კრიზისები გვახსოვს ჩვენ 2009 წელს, მაგრამ ამას ეკონომიკაზე მაინდამაინც არ უმოქმედია.

კი, ამ და სხვა პოლიტიკური კრიზისების გამო ხელისუფლება ვერ კონცენტრირდება სხვა პრობლემებზე, მაგრამ თქმა იმისა, რომ ხელისუფლების უმოქმედობა ანგრევს ქვეყნის ეკონომიკას, ამის თქმა არასწორი იქნებოდა.

თქმა იმისა, რომ ხელისუფლების უმოქმედობა ანგრევს ქვეყნის ეკონომიკას, ამის თქმა არასწორი იქნებოდა

რა თქმა უნდა, საქართველოს ახლა ბევრ რამეზე აქვს საფიქრალი, რაზეც ახლა აშკარად ვერ ფიქრობს. მხედველობაში მაქვს რეგიონული უსაფრთხოების პრობლემები, განსაკუთრებით მას შემდეგ, რაც ყარაბაღის ბოლო ომის შემდეგ ახალი სტატუს-კვო ჩამოყალიბდა. ფაქტია, რომ ამის გააზრებას ვერ ვახერხებთ.

ამის დროს არც ხელისუფლებას აქვს და არც საზოგადოებაში მიდის სერიოზული დისკუსიები.

- ახალ გეოპოლიტიკურ ვითარებაში ხელისუფლების მოქმედება თუ უმოქმედობა ცალკე საუბრის თემაა. 6 აპრილს ქვეყნის განვითარებისა და რეფორმების უწყებათაშორისი საბჭო შეიქმნა პრემიერ ღარიბაშვილის ხელმძღვანელობით.

ითქვა, რომ არაუგვიანეს 2021 წლის 31 მაისისა საბჭო წარმოადგენს დოკუმენტს, რომელშიც გაწერილი იქნება ქვეყნის წინაშე არსებულ გამოწვევებზე 10 წლიანი გეგმის ეფექტური რეაგირების მექანიზმები.

"ქართული ოცნება" ხელისუფლებაში მე-9 წელია და მესამე ვადით არჩეული ხელისუფლებას გამოწვევებზე ეფექტური რეაგირების გეგმა არ აქვს და მასზე ახალ იწყებს მუშაობას?

- ეს წამოწყება მე უფრო ღარიბაშვილის ინიციატივად მიმაჩნია. მსგავსი ინიციატივა ჰქონდა პრემიერ ბახტაძეს. ვესწრებოდი მის მიერ წარმოდგენილი გეგმების პრეზენტაციას და სიმართლე გითხრათ გაკვირვებას იწვევდა ის, რომ ხელისუფლება პრაქტიკულად ყველა მიმართულებით თავდაცვაში, ჯანდაცვაში, განათლებაში, ინფრასტრუქტურაში აპირებდა დაფინანსების გაზრდას, მაგრამ გაურკვეველი იყო რის ხარჯზე აპირებდა იგი ამის გაკეთებას.

არ ვიცი ახლა ღარიბაშვილი რის გაკეთებას აპირებს, მე იმედი მაქვს რომ მისი გეგმა ბახტაძის გეგმაზე უფრო უკეთესი და გასაგები იქნება. მიუხედავად იმისა, რომ მთავრობის შემადგენლობა პრაქტიკულად არ იცვლება, მე პრობლემას ვხედავ იმაში, რომ ხელისუფლებაში გეგმებსა და მათი რეალიზაციის გზებში მემკვიდრეობითობის პრობლემაა.

მიუხედავად იმისა, რომ მთავრობის შემადგენლობა პრაქტიკულად არ იცვლება, მე პრობლემას ვხედავ იმაში, რომ ხელისუფლებაში გეგმებსა და მათი რეალიზაციის გზებში მემკვიდრეობითობის პრობლემაა

გასაგებია, რომ სახელისუფლებო გუნდის უკან პრაქტიკულად ივანიშვილი დგას, მაგრამ ფაქტია, რომ პრემიერების ცვლილებების ფონზე ხელისუფლების გეგმებში მემკვიდრეობითობა ისე ცხადად არ ჩანს, როგორც უნდა იყოს. არადა, ქვეყანას მე-9 წელია ერთი სახელისუფლებო გუნდი მართავს.

- ამ ფონზე, ორივე მხარემ, ჯერ ოპოზიციამ, ხოლო შემდეგ ხელისუფლებამ დაანონსა რეგიონებში გასვლა. რა უნდა ვიფიქროთ - ორივე მხარეს უნდა დაპირისპირების რეგიონებში გადატანა თუ რასთან გვაქვს საქმე?

- ჯერჯერობით ვერ გავიგე რასთან გვაქვს საქმე. არა მგონია ხალხი რეგიონებში ან ხელისუფლებას, ან ოპოზიციას დიდი სიხარულით შეხვდეს.

რეგიონებში ხალხს მართლა უჭირს. ასეთ ფონზე რომ პოლიტიკოსების რეგიონებში ჩადიან და ხალხს ეტყვიან, რომ მათ უნდა გაჰყვნენ, ამას ძალიან ხშირად საპაუხოდ აგრესია მოჰყვება ხოლმე.

- რა შეიძლება დაანახოს ერთსაც და მეორესაც რეგიონებში ხალხთან გასვლამ?

- ეჭვი მაქვს, ხელისუფლებამაც და ოპოზიციამაც გადასარევად იცის თუ რა ვითარებაა რეგიონებში. ახლა ალბათ რეგიონებში ჩადიან რომ პოლიტიკური ქულები დაიწერონ. ხალხს მობეზრებული აქვს როგორც ხელისუფლება ისე ოპოზიცია და მათ შორის კინკლაობის ყურება, ეს კი როგორც ჩანს, რეგიონებში გასვლამდე არც ერთ მხარეს არ აქვს გააზრებული.

ხალხს მობეზრებული აქვს როგორც ხელისუფლება ისე ოპოზიცია და მათ შორის კინკლაობის ყურება, ეს კი როგორც ჩანს, რეგიონებში გასვლამდე არც ერთ მხარეს არ აქვს გააზრებული

თუ მათ იმედი აქვთ, რომ ჩავლენ რეგიონებში და ხალხს აუხსნიან, რომ ისინი არიან მართალი, მე ამის არ მჯერა, თუმცა, ორივეს წარმატებებს ვუსურვებ.

- ბრძანეთ, ხელისუფლებას იმედი აქვს, რომ ოპოზიციაში ერთიანობა დაირღვევა. რჩება შთაბეჭდილება, რომ არც მმართველ გუნდშია ყველაფერი წესრიგში. მხედველობაში მაქვს ის, რომ "ქართული ოცნების" თავმჯდომარეობიდან წავიდა ივანიშვილი, შემდეგ მას მიჰყვა პრემიერი გახარია.

ირაკლი კობახიძემ კი თქვა, რომ პარტიის აღმასრულებელი მდივანი და თბილისის მერი კალაძე არ აპირებს არსად წასვლას და კვირის ბოლოს ამ თემაზე გააკეთებს განცხადებებსო, მაგრამ მას შემდეგ რაც პოლიტიკაში დაბრუნების შესახებ განცხადება ექსპრემიერმა გახარიამ გააკეთა, მმართველ გუნდს ეს მაინდამაინც არ სწყენია.

თქვენი დაკვირვებით, სავარაუდოდ, რას შეიძლება ნიშნავდეს ის, რომ სახელისუფლებო გუნდს გახარიას პოლიტიკაში დაბრუნება მაინდამაინც არ სწყენია?

- არ ვიცი გახარია რამდენად ითამაშებს დამოუკიდებელ თამაშს, მაგრამ , ჩემი აზრით, გახარია ივანიშვილისთვის და „ქართული ოცნებისთვის“ იმდენად საშიში ფიგურა არ იქნება, როგორც „ნაცმოძრაობა“ და სააკაშვილია.

გახარია ივანიშვილისთვის და "ქართული ოცნებისთვის" იმდენად საშიში ფიგურა არ იქნება, როგორც "ნაცმოძრაობა" და სააკაშვილია

გახარია არ იქნება ორინეტირებული რევანშზე, რისი საფუძვლიანი ეჭვი არსებობს, რომ ამგვარი საფრთხე მოდის სააკაშვილისგან. თუნდაც ამიტომ გახარიას პოლიტიკაში გამოჩენა "ქართული ოცნებისთვის" მისაღებია.

რაც შეეხება მმართველი გუნდის ერთიანობას. ხელისუფლების ერთიანობას საფრთხე იმდენად არ ემუქრება, რადგან მათ დასაკარგი ბევრი აქვთ. ახლა ისინი აკონტროლებენ ძალაუფლებას, რესურსებს და ასე შემდეგ და მათი ამოცანა ამას გაუფრთხილდნენ.

ოპოზიციას შეუძლია პარლამენტში შევიდეს, მაგრამ ამას არ აკეთებს. ხელისუფლება ერთიანობას თუნდაც იმის გამო შეინარჩუნებს, რომ რესურსებს აკონტროლებს. ოპოზიცია კი ვერაფერს ვერ აკონტროლებს. ქუჩას ვერ აკონტროლებს იმიტომ რომ ხალხი ქუჩაში ვერ გამოჰყავს.

- როგორც კი გავრცელდა ინფორმაცია, რომ გახარია პოლიტიკაში ბრუნდება, ხელისუფლებასთან დაახლოებულმა ხალხმა გამოთქვა სურვილი, რომ პოლიტიკაში ასევე ექსპრემიერი კვირიკაშვილი დაბრუნებულიყო.

ეს იმას ხომ არ ნიშნავს, რომ ხელისუფლება ცდილობს ოპოზიციურ ფლანგზე ახალი ფიგურების გამოჩენით მოხდეს სერიოზული კორექტივები?

- თუ გათვლა იმაზეა, რომ ვიღაცამ შეიძლება წაიღოს შუაშისტების ხმები, შესაძლოა, ეს ჭკვიანური გათვლა აღმოჩნდეს. ფაქტია, რომ ნეიტრალური ამომრჩეველი საკმაოდ ბევრია და გაჩუმებულია.

რამდენად შეავსებს ამ ველს იგივე კვირიკაშვილი არ ვიცი. ჩემი აზრით, გახარიას აქვს შანსი წაიღოს არჩევნებზე გარკვეული ხმები. შეასძლოა, ასეთივე შანსი აღმოჩნდეს კვირიკაშვილსაც. ორივე იყვნენ მეტ-ნაკლებად კონსტრუქციული და სახელმწიფოებრივად მოაზროვნე. ასე აღიქმება ხალხში.

გახარიამაც და კვირიკაშვილმაც რაღაც საქმეები გააკეთეს. ხალხს კი ახლა საქმის გამკეთებელი სჭირდება და არა მოლაყბე, რომელთა რაოდენობა პოლიტიკურ სპექტრში საკმაოდ ბევრია.

გახარიამაც და კვირიკაშვილმაც რაღაც საქმეები გააკეთეს. ხალხს კი ახლა საქმის გამკეთებელი სჭირდება და არა მოლაყბე, რომელთა რაოდენობა პოლიტიკურ სპექტრში საკმაოდ ბევრია

- შიდა პოლიტიკის აქტუალური თემაა ნამახვანჰესთან დაკავშირებით ხალხის პროტესტი. ახლა ირკვევა, რომ რიონის ხეობაში სამუშაოების წარმოება საპოლიციო ძალების დახმარებით განხორციელდება.

თქვენი აზრით, რასთან გვაქვს საქმე?

- ჰესების სპეციალისტი არ ვარ, არც ამ საკითხზე ხელმოწერილი ყველა კონტრაქტი არ წამიკითხავს, მაგრამ ეჭვი მეპარება რომ ხელისუფლების მიერ ნამახვანჰესთან დაკავშირებით ხელმოწერილ დოკუმენტში რაიმე კატასტროფა იყოს.

ჩემთვის წარმოუდგენელია, რომ ეს ჰესი წარმოადგენდეს საფრთხეს. ისეთი დიდი კომპანია, რომელიც ნამახვანჰესის აშენებას აპირებს, 800 მილიონ აშშ დოლარს ჰაერში ტყუილად არ ისვრის და არც ისეთ რისკებზე წავა, რომ შემდეგ ჰესს რამე დაემართოს.

მთავარი პრობლემა მე მაინც ის მგონია, რომ თავიდანვე მთავრობამ საზოგადოებასთან კარგად ვერ იმუშავა, რაღაც მომენტში საზოგადოებასთან დათმობაზეც კი წავიდა. ასე მოხდა ნესკრაჰესთან დაკავშირებით.

არადა, ყოველ წელს საქართველოში იზრდება მოთხოვნა ელექტროენერგიაზე და ამ დროს ქვეყანა ვერ იყენებს თავის ჰიდროშესაძლებლობებს. საქართველო რომ ჰიდრორესურსებით მდიდარი ქვეყანა იყო კარგად იცოდნენ სსრკ-ში. ამიტომ იყო რომ მაშინ აშენდა გრანდიოზული ჰესი ენგურჰესის სახით.

მაშინვე იყო საუბარი ხუდონჰესის მშენებლობაზე. სამწუხაროდ, ეს მშენებლობა მაშინ ეროვნული მოძრაობიდან ზოგიერთი პოპულისტი პოლიტიკოსების გამო დაიბლოკა. ჩვენ თუ ასე გავაგრძელეთ ენერგორესურსებით 100%-ით დამოკიდებული ვიქნებით რუსეთიდან იმპორტზე. ეს რამდენად იქნება კარგი ქვეყნისთვის, ამაზე ახლა იმათ უნდა იმსჯელონ, ვინც ნამახვანჰესის ჰესის მშენებლობას აპროტესტებს.

ჩვენ თუ ასე გავაგრძელეთ ენერგორესურსებით 100%-ით დამოკიდებული ვიქნებით რუსეთიდან იმპორტზე. ეს რამდენად იქნება კარგი ქვეყნისთვის, ამაზე ახლა იმათ უნდა იმსჯელონ, ვინც ნამახვანჰესის ჰესის მშენებლობას აპროტესტებს

როცა ამ თემაზე ვმსჯელობთ ჩვენ თავს უნდა ვკითხოთ - ვის აწყობს საქართველოში არ აშენდეს ჰესები? ეს ხომ ჩვენი ქვეყნის რუსეთის ენერგორესურსებზე დამოკიდებულებას კიდევ უფრო გაზრდის.

- სავარაუდოდ, რას შეიძლება ნიშნავდეს ის, რომ ოპოზიციას ხელისუფლებას პრორუსულობაში ადანაშაულებს, ხოლო ხელისუფლება პირიქით, ოპოზიციას სდებს ბრალს იმაში, რომ სწორედ ის მუშაობს რუსეთზე?

- ეს გახლავთ იაფფასიანი დემაგოგია, რომელიც, სამწუხაროდ ეფუძნება იმას, რომ მოსახლეობის ძალიან დიდი ნაწილი პოლიტიზირებულია და არაინფორმირებული. იმედი მაქვს ხელისუფლებამაც და ოპოზიციამაც ძალიან კარგად იცის, რომ მათ პრორუსულობაზე საუბარი არის დემაგოგია და ტყუილი. თუ ასე არაა, მაშინ ორივე ბრიყვები გამოდიან.

პრობლემა იმაშია, რომ ხელისუფლებასაც და ოპოზიციასაც ოპონენტებისთვის პრორუსულობის დაბრალება იმაში აწყობთ, რომ მათ ამომრჩევლებში ამგვარი დემაგოგია საკმაოდ კარგად მუშაობს.

ხელისუფლებასაც და ოპოზიციასაც ოპონენტებისთვის პრორუსულობის დაბრალება იმაში აწყობთ, რომ მათ ამომრჩევლებში ამგვარი დემაგოგია საკმაოდ კარგად მუშაობს

- უკრაინა-რუსეთის საზღვარზე საკმაოდ დაძაბული ვითარებაა.

თქვენი აზრით რა ხდება და რამდენად დიდია იმის ალბათობა, რომ რუსეთმა უკრაინის წინააღმდეგ ფართომასშტაბიანი ომი დაიწყოს?

- ჩემი აზრით, ამ ეტაპზე ადგილი აქვს რუსეთის მხრიდან უკრაინის დაშინების მცდელობას. უკრაინის შეიარაღებულ ძალებში სერიოზული გადაიარაღებაა მომხდარი და შესაძლოა კიევს აქვს იმის იმედი რომ დაიბრუნებს დაკარგულ ტერიტორიებს. უკრაინულ ძალებს ახალ დიდი რაოდენობით აქვთ დრონები. დრონებმა კი გადამწყვეტი როლი ითამაშეს ყარაბაღის ომში.

დარწმუნებული ვარ ამის შესახებ რუსულ მხარეს ინფორმაცია აქვს. სამწუხაროდ, უკრაინული ჯარში მრავლად იქნებიან შპიონები. ახლა რუსეთი ცდილობს უკრაინას არ მისცეს საშუალება დაიბრუნოს ტერიტორიები.

ამ ეტაპზე ადგილი აქვს რუსეთის მხრიდან უკრაინის დაშინების მცდელობას

მიუხედავად ამისა, მე მაინც ვფიქრობ, რომ ახლა მოსკოვი კიევის დაშინებას ცდილობს. კიდევ არის ერთი ვარიანტი, მაგრამ მე ის ნაკლებად რეალური მგონია, მაგრამ მას აქვს არსებობის უფლება. არაა გამორიცხული რუსეთი ცდილობდეს გზა გაჭრას ოდესამდე.

რომელი ვერსიაა სწორი, ეს დამოკიდებული იქნება არა მხოლოდ რუსულ-უკრაინულ ურთიერთობებზე, არამედ მსოფლიო პოლიტიკაში გლობალურ კონიუქტურაზე. თუ გამწვავდება ურთიერთობები რუსეთსა და აშშ-ს, რუსეთსა და დასავლეთს შორის, არაა გამორიცხული მოსკოვი შეეცდოს ეს ძვირად დაუფასოს დასავლეთს და ჯავრი უკრაინაზე იყაროს.

"ინტერპრესნიუსი"

კობა ბენდელიანი