თორნიკე შარაშენიძე - ხელისუფლების სერიოზული შეცდომა იყო ვაშინგტონისთვის არასწორი ინფორმაციის მიწოდებაში აშშ-ს ელჩის დადანაშაულება, შესაძლოა, ეს ამბავი მათ მომავალში ცუდადაც კი დაუბრუნდეთ

საშინაო და საგარეო პოლიტიკის აქტუალურ თემებზე “ინტერპრესნიუსი“, ჯიპა-ს პროფესორს, თორნიკე შარაშენიძეს ესაუბრა.

- ბატონო თორნიკე, ევროპული საბჭოს პრეზიდენტის შარლ მიშელის ვიზიტამდე საქართველოს საშინაო პოლიტიკაში საკმაოდ რთული იყო და იყო მოლოდინი, რომ 5 ივლისის დრამატული და ტრაგიკული მოვლენების შემდეგ ჩამოყალიბებულ რეალობაში გარკვეული კორექტივები მოხდებოდა.

ახლა როცა მიშელის ვიზიტი დასრულებულია, მის შედეგებზე საუბარი შესაძლებელია. მართალია ამ მიმართებასაც მრავალი განზომილება აქვს, მათ შორის 19 აპრილის შეთანხმების შესრულების პერსპექტივა, მაგრამ ჩვენ საუბარს ამ ვიზიტის საგარეო ასპექტებით თუ დავიწყებთ, სწორი იქნება და შემდეგ გავყვეთ სხვა საკითხებს.

თქვენ როგორ შეაფასებდით მიშელის ვიზიტის საგარეო პოლიტიკური ასპექტებს, იგივე ბათუმის დეკლარაციას?

- რაც შეეხება 19 აპრილის შეთანხმებას, აქ ყველაზე მძიმე თემად რჩებოდა მოსამართლეების დანიშვნა. მიშელის ვიზიტის წინ ამ საკითხზე აშშ-ს მხრიდან იყო სერიოზული კრიტიკა. გასაგებია, რომ ამ კრიტიკის შემდეგ შეჩერდება მოსამართლეების დანიშვნა და ამ ეტაპზე ყველაფერი ამით დასრულდება.

ახლა მმართველ გუნდს შეუძლია თავი იმართლოს, რომ მათ შეაჩერეს მოსამართლეების დანიშვნა, დავუბრუნდით შეთანხმების შესრულების რეჟიმს და ხელი ოპოზიციისკენ გაიშვიროს და მიზეზად ის დაასახელოს, რომ ოპოზიციის ნაწილი ხელს არ აწერს 19 აპრილის შეთანხმებას.

მიშელის ვიზიტი იმითაც იყო მნიშვნელოვანი, რომ გამოიკვეთა ის, რომ საქართველო, უკრაინა და მოლდოვა ევროკავშირის წევრობის სამი კანდიდატი ქვეყნები არიან და ამ პროცესში ერთ ტალღაზე მოიაზრებიან. ეს ჩვენთვის კარგია. განსხვავებით ნატო-ში ინტეგრაციისგან, უკრაინას ძალიან სერიოზული პრობლემები აქვს და უკრაინაზე საქართველოს მიბმა, ჩემი აზრით სახიფათოა და გარდა ამისა არანაირად მომგებიანი არ არის.

ჩემი აზრით, ბათუმში გამართული ღონისძიების მთავარი აზრი ის იყო, რომ სამი ქვეყანა მოვიაზრებით ევროკავშირის წევრობის კანდიდატებად. ეს იყო მთავარი და არა ის, თუ რა ბედი ეწევა 19 აპრილის შეთანხმებას.

ბათუმში გამართული ღონისძიების მთავარი აზრი ის იყო, რომ სამი ქვეყანა მოვიაზრებით ევროკავშირის წევრობის კანდიდატებად. ეს იყო მთავარი და არა ის, თუ რა ბედი ეწევა 19 აპრილის შეთანხმებას

იქ გასაგებია რაც ხდება, შეჩერდა მოსამართლეების დამტკიცება და ხელისუფლებისგან გაგრძელდება ოპოზიციისკენ ხელის გაშვერვა და იმაზე აპელირება, რომ ისინი შეთანხმებას ხელს არ აწერენ.

- დამკვირვებელთა ნაწილის აზრით, მიშელი ახლა გაცილებით დიპლომატიური იყო, ვიდრე წინა ვიზიტის დროს. დამკვირვებელთა მეორე ნაწილი თვლის, რომ მიშელმა ხელისუფლებას ბოლო გაფრთხილება მისცა.

მეტიც, ისეთი პირი უჩანს, რომ საქართველოსთვის ევროკავშირის დახმარების ბედი არჩევნების დასრულებამდე არ გადაწყდება...

- ამას ვერანაირად ვერ ვიტყვი. მე არ ველოდი, რომ მიშელი საჯაროდ გააკრიტიკებდა ხელისუფლებას. საქართველო სამხრეთ კავკასაიში ერთადერთი ქვეყანაა, რომელიც რეგიონის კვალობაზე საკმაოდ დემოკრატიული და საკმაოდ წინწასული ქვეყანაა. არ გამოვრიცხავ, რომ დახურულ კარს მიღმა მისი მხრიდან იყო ხელისუფლების კრიტიკა. არ ვიცი. მაგრამ, დარწმუნებული ვარ, რომ ყველა მხრიდან და ყველა მიმართულებით იქნებოდა კრიტიკა.

საქმე ისაა, რომ ახლა ხელისუფლებას ყოველთვის აქვს შესაძლებლობა ხელი გაიშვიროს ოპოზიციისკენ და იძახოს, რომ ისინი არ ასრულებენ შეთანხმებას.

- გასაგებია, რომ ხელისუფლებას ყოველთვის შეუძლია მოძებნოს მიზეზი და ხელი ოპოზიციისკენ გაიშვიროს, მაგრამ ხელისუფლება აშკარად უხერხულ მდგომარეობაში აღმოჩნდა, როცა ვაშინგტონისთვის მაღალი დონის ჩინოსნების მხრიდან არასწორი ინფორმაციის მიწოდებაში ჯერ ირიბად, ხოლო შემდეგ პრაქტიკულად ხელი აშშ-ს ელჩ დეგნანისკენ გაიშვირა.

თქვენ როგორც საერთაშორისო ურთიერთობების საკმაოდ საინტერესო მკვლევარი ამ შემთხვევას როგორ შეაფასებდით?

- ჩემი აზრით, ხელისუფლების სერიოზული შეცდომა იყო, ვაშინგტონისთვის არასწორი ინფორმაციის მიწოდებაში აშშ-ს ელჩის დადანაშაულება და ხელის გაშვერა. ვითარებაში, როცა „ოცნების“ ამ გუნდს ჰყავს ძალიან კარგი დასავლეთში განთლება მიღებული და პროგრესულად მოაზროვნე ადამიანი, რომელმაც იცის რა უნდა თქვას და რა არ უნდა თქვას, ასეთი შეცდომა სახელისუფლებო პოლიტიკურმა გუნდმა არ უნდა დაუშვას.

ეს განცხადება ძალიან გამიკვირდა. ამ განცხადების შემდეგ ვნახეთ აშშ-ს სახელმწიფო მინისტრის განცხადება, რაც საკმაოდ სერიოზული გზავნილი გახლდათ. ვიმეორებ, მომხდარი ხელისუფლების ძალიან სერიოზული შეცდომა იყო. არ გამოვრიცხავ, რომ ეს ამბავი მათ მომავალში შეიძლება ცუდადაც კი დაუბრუნდეთ.

- იყო მოლოდინი, რომ ევროპული საბჭოს პრეზიდენტს, 5 ივლისს თბილისში განვითარებულ პროცესებზე როგორც მინიმუმ, კრიტიკული რეაქცია ექნებოდა. ვნახეთ, რომ ამის მსგავსიც არაფერი ყოფილა. რას შეიძლება ეს ნიშნავდეს?

- ვვარაუდობ, რომ ამ თემაზე საუბარი უფრო მეტად დახურულ კარს მიღმა იქნებოდა. მიშელი საჯარო გამოსვლებში მართლაც ძალიან დიპლომატიური იყო. როგორც ჩანს, მიშელი ითვალისწინებს იმას, რომ ევროკავშირისთვის საქართველოს ხელისუფლების კრიტიკა პოლიტიკურად მაინცადამაინც მომგებიანი არ იქნებოდა.

მიშელი საჯარო გამოსვლებში მართლაც ძალიან დიპლომატიური იყო. როგორც ჩანს, მიშელი ითვალისწინებს იმას, რომ ევროკავშირისთვის საქართველოს ხელისუფლების კრიტიკა პოლიტიკურად მაინცადამაინც მომგებიანი არ იქნებოდა

საქართველო რეგიონში ერთადერთი ქვეყანაა, რომელსაც უნდა ევროკავშირთან დაახლოება. არც სომხეთზე და არც საუბარი არაა. როცა თავის დროზე ევროკავშირმა დაიწყო აღმოსავლეთ პარტნიორობის პროექტის განხორციელება, მასში ჩართული იყო თითქმის ყველა შუა აზიის გარდა.

უკრაინას პრობლემები აქვს რუსეთის გამო, მოლდოვას შედარებით უკეთესი მდგომარეობა აქვს, მაგრამ მოლდოვა საკმაოდ სუსტი და ჩამოუყალიბებელი სახელმწიფოა. გაცილებით სუსტი, ვიდრე საქართველო. თუ ვინმეს ჰგონია, რომ დღეს მოლდოვა ჰყვავის, ძალიან ცდება.

- მიუხედავად ამისა, 5 ივლისის მოვლენები საქართველოს საშინაო პოლიტიკაში ერთერთი აქტუალური თემაა. უფრო სწორად ამ მოვლენებზე ხელისუფლებისა და ოპოზიციის რეაქცია.

თქვენ როგორ შეაფასებდით 5 ივლისის თემაზე ერთი მხრივ ხელისუფლების, ხოლო მეორე მხრივ ოპოზიციის რეაქციას?

- ხელისუფლებამ დაუშვა სერიოზული შეცდომა, როცა ვერ გაითვალისწინა, რომ ბრბო შეიძლება კონტროლიდან გამოსულიყო და ჟურნალისტებს გასწორებოდა. როგორც ჩანს, ხელისუფლებაში ამას არავინ არ ელოდა. სხვა შემთხვევაში შარში თავს არ ჩაიგდებდნენ. ფაქტია, რომ მათ ეს არ აწყობდათ და მომხდარით მთავრობა დაზარალდა.

ხელისუფლებამ დაუშვა სერიოზული შეცდომა, როცა ვერ გაითვალისწინა, რომ ბრბო შეიძლება კონტროლიდან გამოსულიყო და ჟურნალისტებს გასწორებოდა... ფაქტია, რომ მათ ეს არ აწყობდათ და მომხდარით მთავრობა დაზარალდა

ცხადია, რომ ოპოზიცია ცდილობს მომხდარის გამოყენებას. ნებისმიერი ოპოზიციური ძალა შეეცდებოდა მომხდარის სათავისოდ გამოყენებას. ახლა ხელისუფლება ცდილობს სიტუაციიდან გამოძრომას. არ ვიცი რამდენად ჰქონდა ხელისუფლებას გურამ ფალავანდიშვილის დაკავების სურვილი, შესაძლოა ჰქონდა კიდეც, მაგრამ სამართლებრივად მის წინააღმდეგ ვერაფერი იპოვა. მიჭირს ამაზე ლაპარაკი.

ჩემი აზრით, ხელისუფლებამ წამქეზებლები რომ დააკავოს, ამით, რა თქმა უნდა, მოიგებს, მაგრამ ისეთი პირი უჩანს, რომ სამართლებრივად ბევრს ვერაფერს პოულობენ.

- გითხრათ სიმართლე ამ თემაზე მმართველი პარტიის თავმჯდომარის ირაკლი კობახიძის განცხადებებმა „რუსთავი-2“-ის ეთერში გაგვაკვირვა. არ გაგვიკვირდებოდა, ბატონი კობახიძე იურისტი რომ არ ყოფილიყო, თან კვალიფიციური.

პრაქტიკულად, მან თქვა, რომ საუბარია არა 53-54 ნაცემ ჟურნალისტზე, არამედ იმათზე, რომ დაზარალებულის სტატუსი აქვთ მინიჭებული 6 თუ 7 ჟურნალისტს, ოპერატორსა და ფოტოგრაფს.

და ეს მაშინ, როცა 5 ივლისის დღეს საკმაოდ ბევრი ჟურნალისტი სცემეს. მათ შორის ჩვენი კომპანიიდან. მართალია, მათ არც თავი აქვთ გატეხილი და ხელი მოტეხილი, მაგრამ ცემის შედეგი რომ ტანზე დღესაც ემჩნევიათ, ფაქტია.

თუ მის ლოგიკას გავყვებით ჟურნალისტების ცემა შეიძლება, მაგრამ ისე რომ ბევრი არც არაფერი ეტყობოდეთ?

- გეთანხმებით, სხვა თუ არაფერი ამგვარი განცხადება პოლიტიკურადაც მომგებიანი აშკარად არაა.

- შესაძლოა ვცდებოდე, მაგრამ ბატონ კობახიძის ეს განცხადება იმიტომაცაა საყურადღებო, რომ ჩვენ წინ საკმაოდ რთული არჩევნები გველოდება.

როგორც ყველა არჩევნებზე დაპირისპირებული პოლიტიკური ჯგუფების შეხლა-შემოხლა არ არის გამორიცხული. მისი ეს განცხადება ძალიან ბევრმა შეიძლება ასე გაიგოს - ცემა შეიძლება თავ-ყბის დაზიანების გარეშე.

ვიმეორებ, შესაძლოა ვცდებოდე, მაგრამ 5 ივლისს მომხდარის ამგვარად ინტერპრეტირება საკმაოდ სახიფათოდაც კი გამოიყურება...

- არა მგონია ხელისუფლებას სურდეს ამგვარი ქცევის წახალისება, მაგრამ ფაქტია, რომ ხელისუფლება ცდილობს მინიმუმამდე დაიყვანოს ის ზარალი, რაც 5 ივლისის ამბების გამო თავადაც მიიღეს. და ახლა ამბობენ რომ სულ 6 თუ 7 კაცი გაილახა.

ხელისუფლება ცდილობს მინიმუმამდე დაიყვანოს ის ზარალი, რაც 5 ივლისის ამბების გამო თავადაც მიიღეს. და ახლა ამბობენ რომ სულ 6 თუ 7 კაცი გაილახა

- ყველა თანხმდება, რომ 5-6 ივლისის შემდეგ ქვეყანაში ჩამოყალიბებული რეალობა ისეთი არაა, როგორიც მანამდე იყო. თქვენი დაკვირვებით, სავარაუდოდ, როგორია ის რეალობა, რომელშიც ყველანი ერთად აღმოვჩნდით?

- ხელისუფლებამ მიიღო ზარალი, მაგრამ ამით როგორ ისარგებლებს ოპოზიცია და ოპოზიციური მედია კიდევ სხვა თემაა. მე რასაც ვუყურებ, ოპოზიციური მედია ხელისუფლებას ქუჩაში დასდევს. ამით ვხედავ იმის საფრთხეს, რომ ეს მედია მაყურებელს დაკარგავს.

მათი აღშფოთება და გულისტკივილი გასაგებია, მაგრამ ამ თემის მუდმივად ხელისუფლების უკან დევნა და სხვა მოვლენების ნაკლებად გაშუქებამ შესაძლოა გამოიწვიოს მათთვის ნეიტრალური მაყურებლის დაკარგვა.

როცა მაყურებელი ელოდება იმას, როდის გამოჩნდები და ხელისუფლებას მიაძახებ - როდის გადადგები? გარწმუნებთ, მაყურებელ სხვა არხსზე გადართავს, სადაც უფრო მრავალფეროვანი გაშუქება იქნება. მე არ მინდა ასე მოხდეს.

- სხვათა შორის, თემამ მოიტანა, ხელისუფლება ამტკიცებს, რომ ჟურნალისტები ხელისუფლებაზე ზეწოლასა და ბულინგს ახორციელებენ. მეტიც მედიას ისინი ფსიქოლოგიური ტერორის ქვეშ ჰყავს.

რამდენად ზუსტია ამგვარი შეფასებები იმისა, რაც ხდება?

- ამ შემთხვევაში ერთი ჭეშმარიტებიდან უნდა ამოვიდეთ - ხელისუფლებას აქვს თმენის ვალდებულება. ჟურნალისტს მსგავსი ვალდებულებები ნაკლებად აქვს. ჟურნალისტები ყველგან და არა მხოლოდ საქართველოში უფრო მეტად თავისუფლები არიან თავიანთ ქმედებაში.

ხელისუფლებას აქვს თმენის ვალდებულება. ჟურნალისტს მსგავსი ვალდებულებები ნაკლებად აქვს. ჟურნალისტები ყველგან და არა მხოლოდ საქართველოში უფრო მეტად თავისუფლები არიან თავიანთ ქმედებაში

თავის თავად ცხადია, რომ ჟურნალისტები ცდილობენ რესპოდენტებს რამე სკანდალური წამოაცდენინონ, რამის პროვოცირება მოახდინონ, ასე რომ განსაკუთრებული არაფერი ხდება, მაგრამ საბოლოო ჯამში მივდივართ ერთ კითხვამდე - რამდენად მოიგებს ოპოზიციური მედია ამგვარი ურთიერთობით ხელისუფლებასთან.

ჩვენ მედია ვნახეთ ქუჩაში, მაგრამ ისიც ვნახეთ, რომ მათ ქუჩაში მაინცადამაინც ბევრი ხალხი ვერ გამოიყვანეს. როგორც აღმოჩნდა წამყვან ჟურნალისტებს ძალა მაშინ აქვთ, როცა სტუდიებში სხედან, ვიდრე ქუჩაში დგანან მიკრაფონით ხელში. მათ გაცილებით მეტი ხალხი უსმენთ, როცა ისინი სტუდიაში ზიან, ვიდრე ქუჩაში გამოდიან.

- ფაქტია, რომ მედიისა და ხელისუფლებას შორის ამგვარი დამოკიდებულება დიდხანს ვერ გაგრძელდება. ეს ხელისუფლებას არ უნდა უნდოდეს, მაგრამ ჯერჯერობით საპირისპირო რამეს ვხედავთ...

ყველაფერს რომ თავი დავანებოთ, მედიაზე მეტი პასუხიმგებლობა ხელისუფლებაზეა...

- ხელისუფლება უნდა პასუხობდეს ჟურნალისტების კითხვებს, მაგრამ როცა ჟურნალისტი გეკითხება მხოლოდ იმას, თუ როდის გადადგება ღარიბაშვილი? გარწმუნებთ, მაყურებელს ეს დროთა განმავლობაში ბეზრდება.

ჩემი აზრით, ეს ის შემთხვევაა, როცა ორივე მხარე ზარალდება. სამწუხაროა, რომ საბოლოო ჯამში ჩვენ შევდივართ სამოქალაქო დაპირისპირების ახალ ფაზაში. გვაქვს დაპირისპირების რამდენიმე ხაზი - „ნაცი“ და „ქოცი“, „ორკები“ და „პრადვინუტები,“ ლიბერალები და კონსერვატორები, დაახლოებით სამი გამყოფი შრეა გაჩენილი.

სამწუხაროა, რომ საბოლოო ჯამში ჩვენ შევდივართ სამოქალაქო დაპირისპირების ახალ ფაზაში. გვაქვს დაპირისპირების რამდენიმე ხაზი - „ნაცი“ და „ქოცი“, „ორკები“ და „პრადვინუტები,“ ლიბერალები და კონსერვატორები, დაახლოებით სამი გამყოფი შრეა გაჩენილი

90-იანი წლებთან შედარებით ის განსხვავებაა, რომ არც ერთ მხარეს ავტომატი არ უჭირავს, თორემ ძალიან ცუდ დღეში აღმოვჩნდებოდით.

- მოვლენათა განვითარების ამგვარი დინამიკა რომ საკმაოდ სახიფათოა, ფაქტია. ახლა ბევრს საუბრობენ ამ პროცესებში რუსეთის მონაწილეობაზე.

შესაძლოა ვცდებოდე, მაგრამ რჩება შთაბეჭდილება, რომ თუ ქართული პოლიტიკის ძირითადი აქტორები გონზე დროზე არ მოვლენ, სულაც არაა გამორიცხული პროცესებმა არასასურველი დინამიკა შეიძინოს...

- მსგავს რაღაცეებს უფრო მეტად ვაბრალებ ჩვენ უგუნურებას, ვიდრე გარე მტერს. ჩვენ თუ ჭკვიანურად მოვიქცევით მტერმა რაც არ უნდა მოინდომოს, ის ვერაფერს ვერ მოახერხებს.

მხოლოდ რუსეთისაკენ ხელის მუდმივად გაშვერვა ჩემთვის მართალი გითხრათ, უკვე კომიკურიც კია. ხანდახან იმ აზრამდეც კი მივდივარ, რომ რუსეთი საერთოდ არ არსებობდეს, ქართველ პოლიტიკოსებს უნდა მოეგონებინათ.

განსაკუთრებით კომიკურია, როცა ორივე მხარე ერთმანეთს პრორუსობას რომ აბრალებს. ერთ მხარეს რომ კითხო - სააკაშვილია რუსეთის აგენტი და მისი დავალებით მოქმედებს, მეორეს რომ კითხო მთელი „ქართული ოცნება“ რუსეთის აგენტებითაა გატენილი. ამას ახლა დაემატა საპატრიარქოც.

განსაკუთრებით კომიკურია, როცა ორივე მხარე ერთმანეთს პრორუსობას რომ აბრალებს. ერთ მხარეს რომ კითხო - სააკაშვილია რუსეთის აგენტი და მისი დავალებით მოქმედებს, მეორეს რომ კითხო მთელი „ქართული ოცნება“ რუსეთის აგენტებითაა გატენილი. ამას ახლა დაემატა საპატრიარქოც

არ შეიძლება ერთი ხელის მოსმით ყველას ერთ ქვაბში ჩაყრა. მათ შორის საპატრიარქოსა და მთელი ქართული ეკლესიის. ამგვარი დამოკიდებულება ეკლესიის მიმართ არ მომწონს.

- გეთანხმებით, ყველას ერთ ქვაბში ჩაყრა, უსამართლობა იქნებოდა, მაგრამ ისიც ფაქტია, რომ 5 ივლისს ჩვენ ვნახეთ საეკლესიო პირები, რომლებიც ძალადობისკენ აკეთებდნენ მოწოდებას. საპატრიარქომ კი სულ რაც თქვა, ისაა, რომ მათ საყვედურები გამოეცხადათ.

ძნელად თუ მოიძებნება ვინმე, ვინც იტყვის დარწმუნებით, რომ ოპერატორ ლაშქარავას დაღუპვაში მათ წვლილი არ მიუძღვით...

- მე არ ვაპირებ ეკლესიის დაცვას, საერთოდ არ ვარ ეკლესიური, ყოველთვის კრიტიკულად ვუყურებდი ქართულ ეკლესიას, არასოდეს მრევლში არ ვყოფილვარ. ერთი და ორი მოძალადის გამო, რაც ჩვენ ვიხილეთ, მთელი ეკლესიისაკენ ხელის გაშვერა მე არასწორი მგონია.

ჩემი აზრით, ამგვარი რამ არც ოპოზიციისთვის არ არის მომგებიანი, რადგან მალე არჩევნებია. ჩემგან განსხვავებით მოსახლეობის უმრავლესობა ეკლესიური და რელიგიურია. როცა ოპოზიცია ეკლესიას თათხავს და მიწასთან ასწორებს, ამით რეიტინგს კარგავს. მიკვირს ოპოზიცია ამას რატომ არ ითვალისწინებს, თუნდაც მოახლოებული არჩევნების გამო.

- ოპოზიციის მეორე ფლანგზე არანაკლებ უცნაურად ვითარდება პროცესები. „ლელოს“ ლიდერმა მამუკა ხაზარაძემ ოპოზიციას ჩრდილოვანი მთავრობის ჩამოყალიბებაზე ფიქრი შესთავაზა.

მისი აზრით, ჩრდილოვანი მთავრობაში საზოგადოებამ ხელისუფლების ალტერნატივა უნდა დაინახოს. როგორ შეაფასებდით ხაზარაძის ამ ინიციატივას?

- თუ ვინმეს ვინმესთან უნდა გაერთიანება, ალბათ უპირობოდ უნდა გაერთიანდეს. მე ასე მგონია. „ნაცმოძრაობის“ ამომრჩევლის გარეშე ოპოზიცია არჩევნების მოგების არანაირი შანსი არ აქვს.

მაგრამ, საქმე იმაშია, რომ ვიღებთ კომბინაციას, რომელიც მომგებიანია „ქართული ოცნებისა“ და ივანიშვილისთვის. სააკაშვილის ისევ საფრთხობელად შენარჩუნება. თუ ოპოზიცია იგებს, საბოლოო ჯამში იგებს ისევ სააკაშვილი. ისევ ვიღებთ ასეთ კომბინაციას - ან მიშა, ან ბიძინა.

ასეთ ვითარებაში, საზოგადოების უმრავლესობა იტყვის - მაინც ბიძინა. ასეთი ალბათობა იმიტომაა ყველაზე დიდი, რომ ამომრჩევლებში მეტი არიან ისინი ვისთვისაც სააკაშვილი მიუღებელ პოლიტიკურ ფიგურად რჩება.

- ანუ, ოპოზიციურ ფლანგზე მოძრაობები არ შეიძლება ჩაითვალოს მესამე ძალის შექმნისა თუ ძიებისაკენ გადადგმულ ნაბიჯად?

- ჯერჯერობით რასაც მე ვუყურებ, ამ კრიზისულ პერიოდში უფრო რაციონალურად, ეშმაკურად და საბოლოო ჯამში მომგებიანად იქცევა გახარია და მისი პარტია. ახლა ისეთი ვითარებაა, რჩება შთაბეჭდილება, რომ მესამე ძალაზე პრეტენზია უფრო გახარიას პარტიას ექნება.

ახლა ისეთი ვითარებაა, რჩება შთაბეჭდილება, რომ მესამე ძალაზე პრეტენზია უფრო გახარიას პარტიას ექნება

ყველას გვინდა, რომ ქვეყანა უფრო პროგრესული და განვითარებული გვქონდეს. 5 ივლისის ძალადობა მოსახლეობის უმრავლესობას არ მოეწონა. მაგრამ, როცა ამომრჩეველს ასეთი არჩევანი იქნება - პარტიები, ვინც გეიაღლუმს უჭერენ მხარს, თუ ის პარტიები, რომლებიც ამის წინააღმდეგი არიან. ამომრჩეველი ხმას იმ პარტიებს მისცემს, ვინც გეიაღლუმის ჩატარების წინააღმდეგია.

შემთხვევითი სულაც არ ყოფილა, გეიაღლუმის ჩატარების მხარდაჭერისგან თავი „ნაცმოძრაობამაც“ რომ შეიკავა.

- 5 ივლისს პროცესები იმ თვალსაზრისით განვითარდა უცნაურად და დრამატულად. პროცესები მაშინ დაიწყო, როცა პრაიდის ორგანიზატორებს თავად ჰქონდათ ნათქვამი უარი მათ მიერვე დაგეგმილი აღლუმის ჩატარებაზე. მეტიც ჟურანალისტების ცემა-ტყეპაც მაშინ დაიწყო, როცა გეიაღლუმის ორგანიზატორები რუსთაველზე საერთოდ არც ყოფილან.

მიუხედავად ამისა, დრამატული პროცესები 11 საათზე დაიწყო და 5 საათამდე გაგრძელდა. გეიაღლუმი პრაქტიკულად არც არაფერ შუაში არ ყოფილა...

- გეთანხმებით, ასე იყო, მაგრამ ამ დისკურსის ნაწილი უნდა ყოფილიყო ჟურნალისტებზე ძალადობა მიუღებელია, მაგრამ აქტივობის მიზანი იყო იმის დადგენაც, თუ ვინ უჭერდა მხარს გეიაღლუმის ჩატარებას.

ფაქტია, რომ პარტიების უმრავლესობამ ღიად არ დაუჭირა მხარი გეიაღლუმის ჩატარებას. ეს კარგად ჩანს, როცა ისინი სტუდიებში ზიან და ამ, მათთვის უხერხულ თემას გვერდს უვლიან და ამჯობინებენ არ ილაპარაკონ.

- თქვენთვის რამდენად დამაჯერებლად გამოიყურება მტკიცება, რომ 5 ივლისის მოვლენებით ხელისუფლებას მხარდამჭერების კონსოლიდირება უნდოდა თუნდაც იმათ ძალების ხარჯზე, ვინც გეიაღლუმს მხარს არ უჭერს?

- ალბათ იყოს ამის მცდელობა. ლოგიკურია ასე ვივარაუდოთ.

ალბათ ხელისუფლება ბედნიერი იყო, როცა გეიაღლუმის მოწინააღმდეგე ბრბო ქუჩაში გამოვიდა, მაგრამ შემდეგ, როცა მათ ქუჩაში არეულობები დაიწყეს, ამას ხელისუფლება არ ელოდებოდა.

როგორც ჩანს, ეს თამაში სახელისუფლებო გუნდში კი დაიგეგმა, მაგრამ ეს პროცესი კონტროლს აღარ დაექვემდებარა და ეს მმართველი გუნდისთვის წამგებიანი აღმოჩნდა. ეს წამგებიანი აღმოჩნდა როგორც ხელისუფლებისთვის, ისე ქვეყნისთვის.

როგორც ჩანს, ეს თამაში სახელისუფლებო გუნდში კი დაიგეგმა, მაგრამ ეს პროცესი კონტროლს აღარ დაექვემდებარა და ეს მმართველი გუნდისთვის წამგებიანი აღმოჩნდა. ეს წამგებიანი აღმოჩნდა როგორც ხელისუფლებისთვის, ისე ქვეყნისთვის

- მმართველმა გუნდმა თბილისის მერობის კანდიდატად კახი კალაძე დაასახელა. სწორადაც მოიქცა, რადგან მისი დამარცხება საკმაოდ რთული იქნება, რადგან იგი მმართველ გუნდში ალბათ ყველაზე მძიმეწონიანი ფიგურაა.

აქვს შანსი ოპოზიციას კალაძეს ისეთი კანდიდატი დაუპირისპიროს, რომელიც მის დამარცხებას შეძლებს?

- ჩვენ ვხედავთ, რომ ოპოზიცია ვერ აყენებს ერთიან კანდიდატს, ეს უკვე გამოიკვეთა. კალაძის დამარცხება ნებისმიერ კანდიდატს გაუჭირდებოდა. კალაძე არ აღიქმება ტიპიურ „ქოცად“. უფრო დამოუკიდებელ ფიგურად აღიქმება.

კალაძის დამარცხება ნებსიმიერ კანდიდატს გაუჭირდებოდა. კალაძე არ აღიქმება ტიპიურ „ქოცად“. უფრო დამოუკიდებელ ფიგურად აღიქმება

არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ მის მხარეზე იქნება ადმინისტრაციული რესურსი.

- კალაძის დასახელების შემდეგ ოპოზიცია მასზე ბევრს საუბრობდა. ერთერთი ბრალდება გახლდათ ის, რომ მათი მტკიცებით, კალაძის მერობის პერიოდში 5 ათასი ადამიანით გაზრდილია მერიის სამსახურებში დასაქმებულთა რაოდენობა.

ეს სხვა არაფერია, თუ არა ის, რასაც უგულავას ედავებოდნენ...

- ჩემი გამოცდილებით ამომრჩევლისთვის ეს დეტალები ნაკლებად საინტერესოა.

- არჩევნებამდე არც ისე დიდი დროა დარჩენილი. საზოგადოებაში პოლარიზაციის დონე სასურველზე ბევრად მეტია. ახლა მთავარია, როგორმე მშვიდობიანად მივიდეთ არჩევნებამდე და არჩევნებიც მშვიდობიანად ჩატარდეს.

თქვენი დაკვირვებით ხელისუფლებას აქვს იმის რესურსი, რომ ქვეყანა მიიყვანოს არჩევნებამდე და არჩევნებიც მშვიდობიანად, დიდი სამოქალაქო დაპირისპირების გარეშე ჩაატაროს?

- ამისთვის გვინდა რაც შეიძლება მეტი უცხოელი დამკვირვებელი. ვფიქრობ, რომ თუ ხელისუფლება მოინდომებს აქვს იმის საშუალება, რომ ქვეყანა მშვიდობიანად მივიდეს არჩევნებამდე და არჩევნებიც მშვიდობიანად ჩაატაროს.

მთავარია, ხელისუფლებამ საარჩევნო კომპანია ჩაატაროს ნორმალურად, წესიერად და პატიოსნად და ამას არ მოჰყვეს სამართლიანი პროტესტი. დარწმუნებული ვარ, რომ თუ ხელისუფლება არავის მისცემს საფუძვლიან მიზეზს გამოვიდეს საპროტესტოდ, არჩევნები ნორმალურად ჩაივლის.

ინტერპრესნიუსი

კობა ბენდელიანი

ავთანდილ წულაძე - მაკრონის, შოლცისა და ტუსკის შეხვედრის შემდეგ ცხადი გახდა, რომ უკრაინის იარაღის გარეშე დატოვების გეგმა ჩავარდა, ევროპისა და უკრაინა-რუსეთს შორის სამხედრო დაპირისპირება გაგრძელდება  და გაღრმავდება
„საქართველო მეცნიერების ქვეყანაა“ - აკადემიკოსი როინ მეტრეველი
ქართული პრესის მიმოხილვა 18.03.2024
კავკასიის ავტომარკეტი - ავტომობილის ყიდვის ახლებური გამოცდილება
ქართული ღვინის წარმატება იაპონიაში - TSV Estate Winery-მ განსაკუთრებული მოწონება დაიმსახურა
ახალი „ბაკურიანი“ ხილის გემოთი - ნატურალური მინერალური წყალი, ბაკურიანის მთებიდან, ნაკლები შაქრით