ქვეყანაში არსებულ პრობლემათა მთელი ხურჯინის ერთად და საბოლოოდ მოგვარება შესაძლებელია მხოლოდ შემდგომ ელექტრონულ არჩევნებზე კონსტრუქციული ოპოზიციის გამარჯვებით, რისთვისაც ველის განთავისუფლება უნდა მოხდეს „ნაცმოძრაობის“ სცენიდან წასვლის ხარჯზე, - ამის შესახებ „ევროპელი სოციალისტების“ ერთ-ერთი ლიდერი დავით ზილფიმიანი სოციალურ ქსელში წერს.

მისივე თქმით, ქვეყანაში შექმნილია ჩიხური ვითარება, როდესაც როგორც ხელისუფლების შეცვლის მცდელობას, ასევე ხელისუფლების მიერ, არაადეკვატური ძალის გამოყენებას მხოლოდ ერთ შედეგამდე, სამოქალაქო დაპირისპირებამდე მივყავართ.

„ქვეყანაში დღევანდელი პოლიტიკური კონფლიქტის სპეციფიკიდან გამომდინარე, კატასტროფული შედეგები ადვილად განჭვრეტადია, რადგან დიდად განსხვავდება ზოგადად პოლიტიკური დაპირისპირების ტიპური შემთხვევებისგან. განსხვავებათა ძირითადი შემადგენლებია, პირველ რიგში, ის, რომ ოპოზიციის შემორჩენილი ლიდერშიფი არ არის ხალასი, წრფელი და თავისუფლების იდეებით „გაცისკროვნებული“ გუნდი, არამედ დამძიმებულია მათი წარსული მოღვაწეობისას გამოკვეთილი ისეთი თვისებებით როგორებიცაა, კაცთსიძულვილი, მკვლელობები, ზიზღი, ბოროტება და დიქტატურა. მეორე ის, რომ (პირველიდან გამომდინარე) დაპირისპირებულ მხარეებად გვევლინება არა ოპოზიცია და ხელისუფლება არამედ, ფაქტობრივად საზოგადოების ორი ნაწილი, რაც შედეგობრივად სამოქალაქო დაპირისპირების ადვილად პროვოცირების წყაროა. მესამე ის, რომ (პირველი ორიდან გამომდინარე) ხელისუფლებამ მარტივად მოახერხა სამი ვადით ხელისუფლების შენარჩუნება მეოთხე ვადის პერსპექტივით და საზოგადოების დიდი ნაწილი ასეთი განლაგების პირობებში გრძნობს თავის მძევლობას, რომელიც ერთის მხრივ აცნობიერებს 3 და 4 ვადის ნეგატივს ქვეყნის განვითარებისთვის, ხოლო მეორეს მხრივ არასოდეს დაუშვებს უკვე კომპრომატირებული ძალის ხელისუფლებაში დაბრუნებას, თუნდაც ვინმესთან ერთად კოალიციური შენიღბვით.

სწორედ ამიტომ, შეიქმნა ჩიხური ვითარება, როდესაც როგორც აღნიშნული ძალის მიერ ხელისუფლების შეცვლის მცდელობას, ასევე ხელისუფლების მიერ, არაადეკვატური ძალის გამოყენებას მხოლოდ ერთ შედეგამდე - სამოქალაქო დაპირისპირებამდე მივყავართ, რაც გარდა ქვეყნის სრული კრახისა, პირველივე ფაზაში გამოიწვევს ხალხის მიერ შერისხული ოპოზიციის ბომონდის უცილობელ განადგურებას. იმ თაობას, ვინც უკვე მოესწრო ჩვენი ქვეყნის თავს გადამხდარ არაერთ სამოქალაქო დაპირისპირებასა და ომს, სრულად გვაქვს გაცნობიერებული ყველა შედეგი და ისიც, რომ მხოლოდ მტრის ინტერესებში შეიძლება იყოს პროცესების სწორედ ასეთი სეკვენცია, რომელმაც ამ ჩიხამდე მიგვიყვანა. ჩვენ ყველა ერთად დავმარცხდებით თუ კეთილგონიერებით არ მოვძებნით გამოსავალს. ყოველივე ზემოთქმულიდან გამომდინარე, ერთადერთი გზა ამ პრობლემათა მთელი ხურჯინის (პოლარიზაცია, ანტაგონიზმი, დაპირისპირება, ხელისუფლების ჰარმონიული ცვლა) ერთად და საბოლოოდ მოგვარება შესაძლებელია მხოლოდ კონსტრუქციული ოპიზიციის გამარჯვებით შემდგომ ელექტრონულ არჩევნებზე, რისთვისაც ველის განთავისუფლება უნდა მოხდეს „ნაცმოძრაობის“ სცენიდან წასვლის ხარჯზე, რაც ყველაზე დიდია რაც კი შეიძლება ამ ძალას ქვეყნის სასიკეთოდ გაეკეთებინა და ეს ერთის მხრივ იქნება მტკიცებულება იმისა, რომ მათთვის ხელისუფლების დემოკრატიული ცვლა უფრო მნიშვნელოვანია, ვიდრე რევანში და უკვე ერთხელ ტკბობით განცდილი ძალაუფლებისთვის კვლავ ბობღვა.

„ნაცმოძრაობის“ მიერ, ამ ნაბიჯის გადადგმა ძალიან ძნელად წარმოსადგენია, მაგრამ არა უტოპიური, რადგან განჭვრეტადია ის, რომ ამის გაკეთება მათ მაინც მოუწევთ, ნებით თუ არა ხალხის რისხვით, რაც სრულად სავალალო იქნება როგორც მათთვის, ასევე ქვეყნისთვის. ასევე. გასათვალისწინებელია. რომ სასწორის მეორე მხარეს შესაძლოა, არსებობდეს დამატებითი მოგვარებადი საპირწონეები, როგორებიცაა: სააკაშვილის მოქალაქეობის ნიშნით მეგობარი ქვეყნისთვის გადაცემა (ყველას სახის შენარჩუნებით), ასევე ძნელად წარმოსადგენი, მაგრამ აგრეთვე არაუტოპიური რამ - „ოცნების“ მხრივ დაფიქსირება იმისა, რომ მეოთხე ვადით ხელისუფლებაში ყოფნას არ თვლის ქვეყნის განვითარებისა და დემოკრატიის საუკეთესო გზად. „ნაცმოძრაობის“ მხრივ თუნდაც მცირედი პოზიტიური ინდიკატორის არსებობის შემთხვევაშიც კი, პირადად მე დიდი სიამოვნებითა და ენთუზიაზმით მივიღებდი მონაწილეობას პროცესის მედიაციაში და დარწმუნებული ვარ, რომ ქვეყნის მრავალი პატრიოტი, შეუბღალავი წარსულის მქონე პოლიტიკოსი და მეგობარი დიპლომატი დაუყონებლივ შემოუერთდებიან მედიაციის ამ პროცესს. ჩემი ეს მოსაზრება და სურვილი დღეისათვის შესაძლოა ბევრმა მიამიტობად ჩათვალოს, მაგრამ თუ ნებისმიერ, თუნდაც მცირედ, ალბათურ შესაძლებლობას მაინც არ გამოვიყენებთ და განვახორციელებთ, ჩიხიდან გამოსვლაზე ოცნებაც კი შეუძლებლად დარჩება,“- წერს დავით ზილფიმიანი.