მამუკა არეშიძე - “ჩემი აზრით, ქოლ-ცენტრების სქემებში ჩართული ამ ხელისუფლების ჩინოსნები ლობირებდნენ კრიმინალურ ბიზნესს”

“რუსეთმა შეტევის პოტენციალი ამოწურა და მთლიანად თავდაცვაზე გადადის” - რა “სიურპრიზებია” მოსალოდნელი 9 მაისს

რამაზ საყვარელიძე - “ამერიკას სჭირდება მეორე ფრონტი და სულ არ აწუხებს, თუ რუსეთი ორ დღეში გაგვანადგურებს”

გახარია-ხაზარაძის შესაძლო ალიანსი - რას ამბობენ ანალიტიკოსები

გია ხუხაშვილი - “მე მგონია, თუ მესამე ცენტრი შეიქმნა, მასში “ლელო” აუცილებლად უნდა იყოს”

* * *

მამუკა არეშიძე - “ჩემი აზრით, ქოლ-ცენტრების სქემებში ჩართული ამ ხელისუფლების ჩინოსნები ლობირებდნენ კრიმინალურ ბიზნესს”

“რუსეთს შეიარაღებაში პრობლემა აქვს, განსაკუთრებით დეფიციტურია ჭურვები. ვერ აუდის რუსული სამხედრო წარმოება ამხელა დანაკარგს, არ იყვნენ მზად ასეთი მასშტაბური დაპირისპირებისთვის. ურალში რამდენიმე ქარხანა აამუშავეს, მიუხედავად ამისა, ვერ ახერხებენ იარაღით სამხედროების მთელ ფრონტზე მომარაგებას. ამზადებენ იარაღის რეზერვსაც, რადგან უკრაინელების მასირებული შეტევის შემთხვევაში რეზერვების გარეშე მოგერიება ძალიან გაუჭირდებათ. გარდა ამისა, მწვავე დაპირისპირებაა რუს სამხედრო ხელმძღვანელობაში. ყველაფერს რომ თავი დავანებოთ, ამ ომის განმავლობაში 17 ხელმძღვანელი გამოიცვალა ამ ე.წ. სამხედრო ოპერაციის სხვადასხვა მონაკვეთზე, მათ შორის საერთო ხელმძღვანელობაშიც. რუსული არმია ორგანიზაციულად ძალიან დაბალ დონეზეა, კრიტიკას ვერ უძლებს მისი სამხედრო ხელმძღვანელობა”, - აცხადებს ექსპერტი მამუკა არეშიძე გაზეთ “კვირის პალიტრისთვის” მიცემულ ინტერვიუში, სათაურით “რუსეთს ჰქონდა გეგმები, რომ ომი დაეწყო საქართველოშიც, მოლდოვაშიც და ყაზახეთშიც”.

“იმ კორუფციამ, რომელიც რუსეთშია გაბატონებული, განსაკუთრებით კი წლების განმავლობაში ყვაოდა სამხედრო სფეროში, ამ მდგომარეობამდე მიიყვანა ეს ქვეყანა. ეს არ ნიშნავს, რომ რუსეთმა თავისი სამხედრო შესაძლებლობები ამოწურა, მაგრამ ამ ომმა გამოაჩინა უდიდესი ნაკლოვანებები. კერძოდ, ის, რომ ეს არის შიგნიდან მოშლილი, მომპალი სახელმწიფო. როგორც სამხედროები ამბობენ, ისინი უკრაინისგან არ ელოდნენ ასეთ წინააღმდეგობას, ამისთვის არც იყვნენ მზად და ძალიან გაუჭირდათ ახალ რეალობაზე გადაწყობა. ყველაფერს რომ თავი დავანებოთ, 9 თვის განმავლობაში ვერ აიღეს ერთი პატარა ქალაქი. როგორც იუწყებიან, ბახმუტისთვის ბრძოლაში 20 000 რუსი სამხედრო დაიღუპა. არც უკრაინის დანაკარგია მცირე, მაგრამ მსოფლიოში მეორე არმია რომ გქვია, ერთ პატარა ქალაქს ამდენ რესურსს შეალევ და შედეგსაც ვერ იღებ, ძალიან სამარცხვინოა”, - აღნიშნავს გამოცემის კორესპონდენტთან საუბრისას მამუკა არეშიძე.

“რუსეთისგან რომელიმე მნიშვნელოვანი მიმართულებით მასშტაბურ სამხედრო შეტევას არ ველი. აშკარაა, რომ ამისთვის საკმარისი რესურსი არა აქვს. ბახმუტმა ორივე მხრიდან ძალიან დიდი სამხედრო რესურსი შეიწირა, მაგრამ უკრაინელები იმ ტიპის შეიარაღებას, რითაც იქ იბრძვიან, ყოველდღიურად იღებენ დასავლეთიდან, რუსეთის წარმოებას კი ძალიან უჭირს. უკრაინელებს სხვა გზა არა აქვთ, მათ უნდა დაიწყონ შეტევა, ვფიქრობ, ეს უკვე მალე მოხდება. გარდა ამისა, მსოფლიოს სხვადასხვა პოლიტიკურ ცენტრში ამ ომთან დაკავშირებული გარკვეული პროცესები მიდის. ეს პოლიტიკურ განცხადებებშიც ჩანს. ბოლო დროს მეტად საინტერესოა ჩინეთის პოზიცია. ეს ქვეყანა პროცესში აშკარად სულ უფრო მეტად ერთვება. სი ძინპინის საუბარი ზელენსკისთან და გაეროს რეზოლუციის მხარდაჭერა, რომელშიც რუსეთზე, როგორც აგრესორზეა ლაპარაკი, ბევრ რამეზე მიანიშნებს. ჩემი აზრით, რუსეთის მდგომარეობა კრიტიკულია. არც უკრაინისთვის არის მარტივი ვითარება სამხედრო თვალსაზრისით, მაგრამ მის მხარეს არის მორალური უპირატესობა და აქვს არნახული მხარდაჭერა, რაც მის უპირატესობას განაპირობებს”, - დაასკვნის რესპონდენტი.

“ნამდვილად ფაქტია, რომ საქართველოს ხელისუფლება ყველაფერს აკეთებს, რათა რუსეთს არ მისცეს საბაბი საქართველოში სამხედრო მოქმედებების წამოსაწყებად. ამგვარი გეგმები რუსეთს ჰქონდა როგორც საქართველოზე, ასევე მოლდოვასა და ყაზახეთზეც. უკრაინაში ომის ამგვარად განვითარების შემდგომ კრემლს ამის რესურსი თითქოს აღარ აქვს, მაგრამ არ დაგვავიწყდეს, მათ პროვოკაციის მოწყობა და არეულობის კერის შექმნა ყოველთვის შეუძლიათ, ბოლოს და ბოლოს, ჩვენი ოკუპირებული ტერიტორიებიდან. ამით არის განპირობებული სწორედ ჩვენი ხელისუფლების ეს ერთი შეხედვით გადამეტებული სიფრთხილე. ჩემი აზრით, რუსეთიდან მომდინარე საფრთხის შეფასებაში გადაჭარბებას ვერ ვხედავ, მაგრამ გეთანხმებით, რომ ჩვენს დასავლელ პარტნიორებთან ურთიერთობაში ჩვენი ხელისუფლების ზოგი წარმომადგენლის რიტორიკა ნამდვილად არ არის მოსაწონი. საჭიროა მეტად აწონილი და დიპლომატიური პოლიტიკა. არ შეიძლება ასეთი კონფრონტაციული კილოთი საუბარი”, - მიიჩნევს ექსპერტი.

“თავად დასავლეთის პოლიტიკაც ზოგჯერ უცნაურია, ევროპელი პოლიტიკოსებისგანაც გვესმის განცხადებები, რომ რუსეთს სანქციების გვერდის ავლაში საქართველო ეხმარება, მაგრამ პარალელურად თეთრი სახლის ადმინისტრაციის შესაბამისი ბიურო გამოდის და საქართველოს ხელისუფლებას უხდის მადლობას რუსეთისთვის დაწესებულ სანქციებში მონაწილეობისთვის... ჩვენი ხელისუფლების ზოგიერთი ქცევა, განსაკუთრებით რიტორიკის თვალსაზრისით მიუღებელია, მაგრამ ამ კონსერვატიულ კონფერენციაში მონაწილეობა რატომ არის ასეთი პრობლემური, ცოტა გაუგებარია. დღეს მსოფლიო კონსერვატიზმი ერთგვარი რევანშისთვის ემზადება. მხოლოდ უნგრეთში შეკრებილ პირებზე არ არის ლაპარაკი. ამერიკაშიც ამ მიმართულების იდეოლოგების მთავარი ლოზუნგი მომავალ საპრეზიდენტო არჩევნებში ასეთია: “ჩვენ წავაგეთ ყველა ურბანული ცენტრი, მაგრამ უნდა მოვიგოთ რეგიონები”... დღეს ამერიკის რესპუბლიკურ პარტიაში კონსერვატიული განწყობები ძალიან ძლიერია”, - ამტკიცებს მამუკა არეშიძე.

“დღეს ჩვენი საზოგადოების განწყობა არის პროევროპული. ხელისუფლება აცხადებს, რომ ევროინტეგრაცია ჩვენი ქვეყნის გზა და მიზანია. შესაბამისად, მოუწევს ხელისუფლებას გაითვალისწინოს იმ ევროსტრუქტურების პოზიცია, რომელშიც აპირებს საქართველო გაწევრებას. ბოლო ხანს კონსერვატიული პოზიციების დემონსტრირება ჩვენს ხელისუფლებაში ახალ ტრენდად იქცა, რასაც თავისი მიზეზები აქვს, მაგრამ, ალბათ, ბევრი თანამდევი საკითხია, რაზეც ღირს დაფიქრება. თუმცა, თუ ევროსტრუქტურებს ეს თემა ძალიან აწუხებთ, ვფიქრობ, ამას ჯერ საკუთარ რიგებში უნდა მიხედონ. ვგულისხმობ ევროკავშირის წევრ აღმოსავლეთ ევროპის რიგი ქვეყნების ლიდერებს, რომლებიც ამ რელსებზე აშკარად დადგნენ. მხოლოდ ორბანზე არა მაქვს ლაპარაკი”, - ამბობს რესპონდენტი დ შეკითხვაზე - “ლამის დღე არ გავა, არ გავიგოთ, რომ რომელიღაც შენობაში მიდის სპეცოპერაცია ქოლცენტრის აღმოსაჩენად...” - პასუხობს:

“შეუძლებელია ასეთი მასშტაბური დანაშაულის თაობაზე შესაბამის უწყებებს არ სცოდნოდათ. მიმაჩნია, რომ იცოდნენ, მაგრამ ამ კრიმინალს თავად სახელმწიფო სტრუქტურების გავლენიანი პირები მფარველობდნენ. თუ არ იცოდნენ, ეს უფრო დიდი უბედურებაა - გამოდის, სპეცსამსახურები ტყუილად გვყოლია, თუ ცხვირწინ ამხელა დანაშაულებრივ სისტემას ვერ ხედავდნენ. ჩემი აზრით, ამ სქემებში ჩართული იყვნენ ამ ხელისუფლების რიგი ჩინოსნები, რომლებიც ლობირებდნენ კრიმინალურ ბიზნესს. სწორედ მათ გამო არ მოხერხდა ამ დანაშაულებრივი სისტემის გამოაშკარავება”.

“ახლა დროა ხელისუფლებამ ძალიან აქტიურად იმოქმედოს და გამოააშკარაოს სახელმწიფო სტრუქტურებში ყველა ის ჩინოსანი, რომლებიც ქოლცენტრების საქმეში არიან ჩაბმული. მათ შორის შეიძლება იყვნენ უკვე ყოფილი სახელმწიფო მოხელეებიც. ეს უნდა გააკეთონ დროულად, სანამ შვედური თუ ბრიტანული მედია ისევე არ გაშიფრავს და გამოაქვეყნებს იმ პირთა გვარ-სახელებს, როგორც კეზერაშვილი და მისი მეგობრები გაშიფრეს. შეიძლება ეს არ იცოდნენ პრემიერ-მინისტრმა თუ პარლამენტის თავმჯდომარემ, მაგრამ დარწმუნებული ვარ, ამ საქმეში ჩართული იყო არაერთი მაღალჩინოსანი. მახსოვს, ჩვენი ზოგიერთი ჟურნალისტი როგორ იდგა ხოლმე ამა თუ იმ შენობასთან და ამბობდა, აქ არის ქოლცენტრიო. თუ ახლა დარბიან ყველა შეტყობინებაზე, მაშინაც შეემოწმებინათ. როდესაც თავის დროზე საფრანგეთის სამართალდამცავებმა დააკავეს კეზერაშვილი და საქართველოდან დანაშაულის დამამტკიცებელი დოკუმენტაციის გაგზავნა მოითხოვეს, აქედან ერთი ფარატინა ქაღალდი ჩავიდა მხოლოდ, რაც იმ წყალქვეშა დინებამ განაპირობა, რომელიც ამ დანაშაულებრივ საქმიანობას დღემდე ფარავდა”, - დასძენს მამუკა არეშიძე.

“რუსეთმა შეტევის პოტენციალი ამოწურა და მთლიანად თავდაცვაზე გადადის” - რა “სიურპრიზებია” მოსალოდნელი 9 მაისს

“რუსეთი 9 მაისს ფაშიზმზე გამარჯვების 78-ე წლისთავს მოსკოვის წითელ მოედანზე მორძალებულად იზეიმებს. მზარდი დაუცველობის გამო, ქვეყნის 6 ოლქსა და 21 დიდ ქალაქში აღლუმები გაუქმებულია. პრეზიდენტი ვლადიმირ პუტინი აღლუმზე საზეიმო სიტყვით კი გამოვა, მაგრამ ვეტერანებისათვის ტრადიციული საზეიმო მიღება გააუქმა. რას უნდა ველოდეთ როგორც რუსეთის, ისე უკრაინის მხრიდან 9 მაისს? სამხედრო მიმომხილველთა ნაწილი მიიჩნევს, რომ უკრაინელებმა შესაძლოა ამ დღეს რამდენიმე მნიშნელოვანიო საბრძოლო აქტივობა დაამთხვიონ. მაგალითად, 5 მაისს უშუალოდ კრემლის შენობაზე დრონებით განხორციელებული დარტყმის მსგავსი რამ, ან დაანონსებული დიდი შეტევის დაწყება. მეორეს მხრივ, 5 მაისის ინციდენტის შემდეგ ოფიციალური მოსკოვიც იმუქრება სხვადასხვა საპასუხო ზომებიც და რუსებმაც ეს ყველაფერი შესაძლოა სწორედ 9 მაისს დაგეგმონ”, - წერს გაზეთი “რეზონანსი” სტატიაში, სათაურით “რუსეთმა შეტევის პოტენციალი ამოწურა და მთლიანად თავდაცვაზე გადადის” - რა “სიურპრიზებია” მოსალოდნელი 9 მაისს.

“ქართველი სამხედრო ანალიტიკოსებს რუსების მხრიდან 9 მაისს რაიმე სამხედრო აქტიურობაში ეჭვი ეპარებათ, რადგან მათი შეფასებით, რუსეთს რაიმე წარმატებული შეტევის განხორციელების უნარი უკვე აღარ აქვს და შესაბამისად, მთლიანად თავდაცვასა და დაკავებული ტერიტორიების შენარჩუნებაზე იქნება კონცენტრირებული. კრემლის პროპაგანდისტები სხვადასხვა რეგიონში აღლუმების გაუქმებას და წითელ მოედანზე მსვლელობის მასშტაბების შემცირებას იმით ხსნიან, რომ “ფაშიზმზე გამარჯვების 78 წლისთავი მრგვალი თარიღი არაა”. ქართველი სამხედრო ანალიტიკოსები კი ამბობენ, რომ ეს წაგების წინა მოკრძალებული აღლუმია, რა დროსაც “სიურპრიზებია” მოსალოდნელია როგორც უკრაინული, ისე რუსული მხარისგან. ამის პარალელურად ფრონტზე ცხელი წერტილი კვლავ ბახმუტია, სადაც ვერც რუსები მიიწევენ წინ და ვერც უკრაინელები... პოლკოვნიკი ლაშა ბერიძე “რეზონანსთან” აცხადებს, რომ რუსებს შეტევის თავი აღარ აქვთ და ათასგვარ სცენას დგამენ. მისი აზრით, ბახმუტიდან “ვაგნერის” გასვლაც სწორედ ამ კონტექსტში უნდა განვიხილოთ”, - აღნიშნავს გამოცემა.

“რუსები ცდილობენ ბახმუტიდან “ვაგნერის” გასვლა ისე შენიღბონ, რომ თითქოს თავდაცვაზე გადასვლა ამის გამო უწევთ. რეალურად მათ შეტევის თავი არ აქვთ. თუკი პრიგოჟინმა თავისი მებრძოლები გაიყვანა, ეს მიმართულება ძალიან მოსუსტდება, რადგან ისინი მაინც ბრძოლაში გამობრძმედილი მეომრები იყვნენ და ეს ტერიტორია კარგად იცოდნენ. ახლა რუსებს ძალიან გაუჭირდებათ, მით უმეტეს, რომ კადიროვის ქვედანაყოფები ისეთი მომზადებული არ არიან, როგორც ამ ომს სჭირდება. ფრონტის სხვა მიმართულებებზე ჯერჯერობით რაღაც მნიშვნელოვანი განვითარება არაა. რუსეთმა თავისი შეტევა დაამთავრა და თავდაცვაზე გადადის”, - აცხადებს გამოცემის კორესპონდენტთან საუბრისას ლაშა ბერიძე.

“ბახმუტში სიტუაცია არ შეცვლილა, ვერც რუსები მიდიან წინ და ვერც უკრაინელები. ფრონტის სხვა მონაკვთებზეც დიდი ცვლილებები არაა, პოზიციური ბრძოლებია. ბოლოს თქვეს, რომ “ვაგნერელებმა” ამუნიცია და ტყვია-წამალი მიიღესო და არ გამოვრიცხავ, რომ ბახმუტში დარჩნენ. თუ არა და შეიძლება ტაქტიკური გადაჯგუფება მოხდეს. პრიგოჟინი ამბობს, რომ თურმე „ვაგნერელებისთვის" ბახმუტის აღება მთავარი არ იყო, მათთვის მთავარი იყო მოწინააღმდეგის გამოფიტვის სტრატეგია, თუმცა ბახმუტის აღებაზეც არ იტყოდნენ უარს”, - განაცხადა კავკასიის საერთაშორისო უნივერსიტეტის პროფესორმა და სამხედრო ანალიტიკოსმა ვახტანგ მაისაიამ “რეზონანსთან”.

“რუსეთის პრეზიდენტის პრესმდივნის დიმიტრი პესკოვის განცხადებით, “სადღესასწაულო ღონისძიებების განრიგში ცვლილებები არ იგეგმება”. 9 მაისს დაგეგმილია ვლადიმერ პუტინის “ტრადიციული საზეიმო გამოსვლა აღლუმზე” გაძლიერებული უსაფრთხოების ზომების ფონზე. თავდაცვის მინისტრის სერგეი შოიგუს განცხადებით, წითელ მოედანზე აღლუმში მონაწილეობას 10 000-ზე მეტი სამხედრო და 125 ერთეული სამხედრო ტექნიკა მიიღებს. რუსული მხარე ამბობს, რომ ფაშიზმზე გამარჯვების 78 წლისთავი მრგვალი თარიღი არაა და ამიტომ ეს დღე უფრო მოკრძალებულად აღინიშნება. ჩაერთვება თუ არა აღლუმში სამხედრო ავიაცია, ამის ოფიციალური დადასტურება ჯერ კიდევ არ არის. დიდი ბრიტანეთის თავდაცვის სამინისტროს დაზვერვის ანგარიშში ნათქვამია, რომ მზარდი დაუცველობის გამო აუქმებს, რუსეთის უკვე 6-მა ოლქმა, 21-მა ქალაქმა და ყირიმის საოკუპაციო ხელმძღვანელობამ გააუქმეს 9 მაისის აღლუმები. გარდა ამისა, გაუქმებულია პუტინთან ვეტერანების ტრადიციული საზეიმო მიღება კრემლში რომელიც ბოლოს 2019 წელს, პანდემიამდე გაიმართა. “უკვდავი პოლკის” ტრადიციული მსვლელობა კი არც მოსკოვში და არც რუსეთის სხვა ქალაქებში არ გაიმართება”, - განაგრძობს გამოცემა.

“რა არის 9 მაისს უკრაინელებისგან მოსალოდნელი და რამდენად შესაძლებელია, რომ ამ თარიღს დიდი ხნის წინ დაანონსებული მასშტაბური კონტრშეტევა დაამთხვიონ? ანალიტიკოსები ურთიერთსაწინაარმდეგო პროგნოზებს აკეთებენ. პოლკოვნიკი ლაშა ბერიძე აცხადებს, რომ ძნელი სათქმელია უკრაინა რას იზამს, თუმცა 5 მაისის ინციდენტი რუსეთს სერიოზულად აშინებს. ამასთან ამბობს, რომ უკრაინის დიდი შეტევის 9 მაისს დაწყება ნაკლებად სავარაუდოა. ხოლო სამხედრო ანალიტიკოსი ვახტანგ მაისაია ამბობს, რომ წითელ მოედანზე აღლუმი დიდი ალბათობით ჩატარდება, თუმცა მცირე მასშტაბით. მისი თქმით, უკრაინელებისგან უშუალოდ კრემლისა და წითელი მოედნის მიმართულებით “სიურპრიზები” მოსალოდნელი არაა, მაგრამ დიდი შეტევა შესაძლოა დაიწყოს”, - დასძენს გამოცემა.

“კრემლში კლანების დაპირისპირებაა და თავად რუსეთი წაგების პირას იმყოფება. თუ წითელ მოედანზე აღლუმს გამართავენ, ეს იქნება წაგების წინ კიდევ ერთი აღლუმი. არ მგონია, რომ უკრაინამ 9 მაისისს დიდი შეტევის დაწყება დაამთხვიოს. რაღაცეების თარიღებზე დამთხვევა გვიყვარს, მაგრამ ასეთი შეტევა ისეთ მომზადებას მოითხოვს, რომ რაღაც სიმბოლურ თარიღს ვერ დაუმიზნებ. შეტევა დაიწყება მაშინ, როცა უკრაინა ამისთვის მზად იქნება... 9 მაისს რუსების მხრიდან არავითარი “სიუირპრიზი” არაა მოსალოდნელი. მათ რომ ზელენსკიზე, ან კიევის სამთავრობო კარტალზე თავდასხმის საშუალება ჰქონოდათ, ამას ყოველთვის გააკეთებდნენ და ის არ უნდა ვიფიქროთ, რომ აქამდე რაღაცის გამო თავს შეიკავებდნენ. ამიტომაც ამ მხრივ სიურპრიზი არ უნდა იყოს. ზელენსკიზე, ან კიევზე თავდასხმას ალბათ შესაბამისი სამსახურები სულ უნდა ელოდნენ, მაგრამ ახლა რუსეთს სიურპრიზების თავი აღარ აქვს. უკვე თითქმის მთლიანად თავდაცვაზე გადავიდა”, - დაასკვნის” ლაშა ბერიძე.

|”რამდენადაც ვიცი, წითელ მოედანზე აღლუმთან დაკავშირებით ცვლილებები არაა. პუტინმა ტაჯიკეთისა და ყირგიზეთის პრეზიდენტები დაპატიჟა და უშიშროების საბჭოს სხდომა ჩაატარა, რომელიც იმას მიეძღვნა, თუ აღლუმი როგორ უნდა ჩატარდეს. საბრძოლო ტექნიკაც უკვე შეყვანილია, შესაძლოა მასშტაბები შეზღუდული იყოს, მაგრამ აღლუმი ჩატარდება. არ მგონია 9 მაისს უკრაინელებმა რუსებს წითელ მოედანზე და კრემლზე “სიურპრიზები” მოუწყონ. უფრო დიდია იმის ალბათობა, რომ ამ თარიღს დიდი შეტევა დაამთხვიონ ზაპოროჟიეს, ან დონბასის მიმართულებით. შეიძლება ითქვას, რომ ამის მზაობა უკვე არის. მგონია, რომ დრონებით თავდასხმა უფრო კრემლში შიდა დაპირისპირების შედეგი იყო. წითელ მოედანზე და კრემლზე ისევ შეტევა ნაკლებად მოსალოდნელია. 9 მაისს უკრაინელების მხრიდან უფრო ისაა მოსალოდნელი, რომ საზღვრისპირა რუსეთის ტერიტორიებზე სამხედრო ობიექტებს მასიურად დაარტყან, შესაძლოა სიღრმისეულმა სადაზვერვო ჯგიფებმაც იმუშავონ. ამის პარალელურად კი დიდი კონტრშეტევა დაიწყონ. ეს უფრო რეალურ სცენარად მიმაჩნია”, - მიიჩნევს გამოცემის კორესპონდენტთან საუბრისას ვახტანგ მაისაია.

“რუსებისგან ყველაფერი მოსალოდნელია და ისიც არაა გამორიცხული, რომ 9 მაისს კიევის სამთავრობო კარტალზე მიიტანონ იერიში. ნოვგოროდთან რუსი პროპაგანდისტი ზახარ პრილეპინი ააფეთქეს, მე მგონი კრემლზე დრონებით თავდასხმა და ეს ამბავი გათვლილი იყო იმაზე, რომ პუტინს ხელები გაეხსნას და სახელმწიფო ტერორის აქტები დაიწყოს უკრაინის ტერიტორიაზე. ამასთან არ გამოვრიცხავ, რომ კიევის სამთავრობო კვარტალზე სარაკეტო იერიში მიიტანოს”, - დასძენს მაისაია.

რამაზ საყვარელიძე - “ამერიკას სჭირდება მეორე ფრონტი და სულ არ აწუხებს, თუ რუსეთი ორ დღეში გაგვანადგურებს”

“მართალია, საზოგადოებაში ნიჰილისტთა რიცხვი გამუდმებით იზრდება, მაგრამ მათი დიდი ნაწილი არჩევნებში მაინც მონაწილეობს. შესაბამისად, კვლევებში დაფიქსირებული ციფრები რეალურ ყოფაზე დიდად არ აისახება. თუ უფრო რეალისტები ვიქნებით, ვაღიარებთ, რომ ნებისმიერ დასავლურ ქვეყანაში არჩევნებში მოსახლეობის 30%-ის მონაწილეობა დიდ მიღწევად მიიჩნევა. პოლიტიკოსების მიმართ ნიჰილიზმი ჩვენ არ გვახასიათებს... დავხედოთ კვლევის შედეგებს _ ოპოზიციური პარტიებიდან რომელიმეს აქვს ისეთი რეიტინგი, რომ მმართველ პარტიას ზედმეტი ძალისხმევის გამოჩენა დასჭირდეს მათ დასამარცხებლად? ჯერ ასეთი არაფერი ჩანს. დღეს მხოლოდ იმის თქმა შეიძლება, რომ ხელისუფლებას მეტი ადამიანი ენდობა, ვიდრე რომელიმე ოპოზიციურ ძალას. კვლევებიც ამას ადასტურებს”, - აცხადებს ფსიქოლოგი რამაზ საყვარელიძე გაზეთ “კვირის პალიტრისთვის” მიცემულ ინტერვიუში, სათაურით “ნეტავ მართლა ორპარტიული იყოს მომავალი პარლამენტი. მე უფრო ცუდი მოლოდინი მაქვს - მომავალი პარლამენტი ერთპარტიული იქნება” / “ევროპას სჭირდება საქართველოს სატრანზიტო დერეფანი”.

“სხვათა შორის, ოპოზიციის დამკვიდრებულია ნარატივი, რომ “ქართული ოცნება” პრორუსული ძალაა, რომ არც ხელისუფლება ვარგა, არც ოპოზიცია და ქვეყანა იღუპება. ამას ამბობენ 2%-იანი პარტიები და 5%-იანი “ნაცმოძრაობა”. ოდიოზური ვითარება გვაქვს - ქვეყანაში საზოგადოებრივ აზრს უმცირესობის შემოგდებული სტერეოტიპები განსაზღვრავს. თუ არც ხელისუფლება ვარგა და არც ოპოზიცია, მაშინ კვლევებში თანაბარი პროცენტული მაჩვენებელი უნდა ჰქონდეთ და არა განსხვავება, როგორიც ახლა ფიქსირდება. იცით, ეს რას ნიშნავს? ჩვენი საზოგადოება ფიქრის საფუძველზე არ აკეთებს დასკვნებს, ჭურივითაა - რასაც ჩასძახებენ, იმას ამოგძახებს. კი, “ქართული ოცნების” პრორუსულობაზე დასავლელი პოლიტიკოსებიც ლაპარაკობენ და თბილისში 30 აპრილს გამართულ აქციაზე ის დასავლელი პოლიტიკოსებიც მიაყოლეს 2 და 5%-იან ოპოზიციას...”, აღნიშნავს გამოცემის კორესპონდენტთან საუბრისას რამაზ საყვარელიძე და შეკითხვაზე - “თქვენ მისაღებად მიგაჩნიათ ხელისუფლებასა და დასავლელ პარტნიორებს შორის ურთიერთობის პოლარიზება?” - პასუხობს:

“ევროპელ და ამერიკელ პოლიტიკოსებს ერთმანეთთან პრეტენზიები არასდროს არა აქვთ? დიახ, აქვთ. დღესაც აქვთ ევროპელებს პრეტენზია ამერიკელებთან. კი მაგრამ, ჩვენ რატომ არ შეიძლება გვქონდეს? ჩვენ გვაქვს საფუძველი. ამერიკა ჩვენს სუვერენულ უფლებებს ზღუდავს, მაშინ როდესაც ჩვენს შიდა საქმეში ერევიან ჩვენდა დამოუკიდებლად - ჩვენი მოსამართლეები დაასანქცირეს და ამ ამბავს შიდა დაპირისპირების გამწვავება მოჰყვა. ოპოზიციამ საპარლამენტო კომისიის შექმნა მოითხოვა, რამაც საკანონმდებლო ორგანოში პრობლემები გამოიწვია... ეს მოსამართლეები სააკაშვილის დროს დაინიშნენ თანამდებობებზე და დანაშაულებიც მაშინ ჩაიდინეს, მაგრამ ახლა ისევ სააკაშვილის ხალხი ითხოვს მათ გამტყუნებას”

“მთელმა ამერიკამ იცოდა, რომ ალ კაპონე მაფიის ბოსი იყო და კისერზე მრავალი ცოდვა აწვა, მაგრამ დანაშაულს ვერ უმტკიცებდნენ და ვერ იჭერდნენ. ბოლოს გადასახადების გადაუხდელობის გამო დაიჭირეს. ამერიკა თავის კრიმინალ მოქალაქესაც კი არ იჭერს ისე, თუ დანაშაულს ვერ დაუმტკიცებს, მაგრამ როდესაც საქმე ჩემი ქვეყნის მოქალაქეს ეხება, საქმეში გასარკვევადაც არ იწუხებს თავს, მაშინვე სანქციებს უწესებს. არ გეჩვენებათ, რომ ორმაგ სტანდარტთან გვაქვს საქმე? იურიდიული და პოლიტიკური განაჩენის გამოტანა ჩემსა და თქვენს შთაბეჭდილებებზე დაყრდნობით არ შეიძლება. მაშინ, მოდი, ლინჩის წესით გავასამართლოთ ეს ხალხი.... საგამოძიებო კომისიის შექმნა ამ საქმის ბუნდოვანებას ნათელს ნამდვილად არ მოჰფენდა, მაგრამ დაპირისპირებას გაამწვავებდა. რატომ უნდა შეიქმნას საგამოძიებო კომისია? ამერიკა ბრალს დებს ქართველ მოსამართლეებს, მაგრამ მტკიცებულებას არ დებს. სახელმწიფოები ჭორაობის დონეზე არ უნდა იღებდნენ გადაწყვეტილებებს. მეც არ მომწონს ეს მოსამართლეები და მეც ვამბობ, რომ “ქართულ ოცნებას” არ უნდა დაეტოვებინა, მაგრამ მე, როგორც თავმოყვარე მოქალაქეს, არ მომწონს, როდესაც უცხო ქვეყანა კანონის სახელით კი არა, ჭორაობის საფუძველზე მიწყვეტს საქმეებს”, - განაგრძობს რესპონდენტი.

“არ უნდა დაეტოვებინა, რადგან ამ მოსამართლეებს ბევრი ცუდი საქმე აქვთ გაკეთებული სააკაშვილის მმართველობის დროს... ამერიკელებმა მაშინ რატომ არ დაასანქცირეს ეს მოსამართლეები, როდესაც სააკაშვილისთვის მუშაობდნენ? ან დღეს ამერიკელებმა ამ მოსამართლეების დასანქცირების მიზეზად სააკაშვილის დროს ჩადენილი ცუდი საქმეები და დანაშაულები დაასახელეს? ე.ი. სააკაშვილის მიმართ მაქსიმალურად კორექტულები არიან, დღევანდელი ხელისუფლების მიმართ კი მსგავს ვალდებულებას არ გრძნობენ, რაც ჩემი, როგორც მოქალაქის შეურაცხყოფაა. რატომ? იმიტომ, რომ ამ ხელისუფლებას ხმა მისცა ქართველების უმრავლესობამ. როგორც "ენდიაის" კვლევები გვეუბნება, ხელისუფლების მხარდამჭერთა რიცხვი ძალიან მაღალი არ არის, მაგრამ “ნაცმოძრაობის” მხარდამჭერებს ბევრად აღემატება. გამოდის, ამერიკა ქართველების უმცირესობას უჭერს მხარს, უმრავლესობას კი ანგარიშს არ უწევს. ეს არის მიუღებელი, თორემ მოსამართლეებს კი არ ვამართლებ”, - ამბობს ფსიქოლოგი.

“ამერიკა არც ევროპის სუვერენიტეტს სცემს პატივს. ამერიკას უნდა ევროპა­ ჩინეთისგან დისტანცირდეს. ევროპა ამას არ აკეთებს, რაც ამერიკას აღიზიანებს. ამერიკას უნდოდა საქართველოსაც მის ჭკუაზე გაევლო, გაეხსნა მეორე ფრონტი. საქართველო ამას არ აკეთებს, ამერიკა კი ბრაზობს... მეორე მსოფლიო ომის ისტორიიდან ერთ ამბავს გიამბობთ: სტალინი პირადად არასდროს ხვდებოდა და არც აცილებდა საბჭოთა კავშირში სტუმრად ჩამოსულ მსოფლიო ლიდერებს. ერთადერთი გამონაკლისი იყო იაპონიის პრემიერ-მინისტრი. რატომ? იმიტომ, რომ ეშინოდა, მეორე ფრონტი არ გაეხსნა. ჰიტლერი მუდმივად ცდილობდა წამოეკიდებინა იაპონია, რომ მას მეორე ფრონტი გაეხსნა, იაპონია გაჯიუტდა. ასე რომ, ომში ჩართული მხარეებისგან დამატებითი ფრონტების გახსნის სურვილი გასაკვირი არ არის... საქართველოს სატრანზიტო დერეფანი ევროპას სჭირდება, ამერიკას სჭირდება მეორე ფრონტი და სულ არ აწუხებს, თუ რუსეთი ორ დღეში გაგვანადგურებს. ჩვენ რომ რუსეთს გავენადგურებინეთ, ჩაიკეტებოდა საქართველოს სატრანზიტო ხაზი და ამით დაზარალდებოდა როგორც ევროპა, ასევე ჩინეთი. გახსოვთ, ტრამპის დროს პომპეომ რომ გამოგვიცხადა, ანაკლიაში ჩინელები არ დავინახოთო? ასე რომ, რუსეთის მიღმა, ამერიკასა და ევროპულ თუ აზიურ ქვეყნებს შორის დაპირისპირებაა, ჩვენ კი აქ რომანტიკული სენტიმენტებით ვხელმძღვანელობთ. შეგახსენებთ, რომ პოლიტიკაში არ არსებობს მტრები და მეგობრები, არსებობს მხოლოდ საერთო ინტერესები... ჩვენ არჩევანს არ ვაკეთებთ რუსეთსა და ამერიკას შორის. არჩევანი უკვე დიდი ხნის წინ გავაკეთეთ, გავწყვიტეთ რუსეთთან ურთიერთობა”, - მიიჩნევს რამაზ საყვარელიძე.

“რაც შეეხება 2024 წლის არჩევნებს, ნეტავ მართლა ორპარტიული იყოს მომავალი პარლამენტი, მე უფრო ცუდი მოლოდინი მაქვს - მომავალი პარლამენტი ერთპარტიული იქნება. რა მნიშვნელობა აქვს, რამდენი ოპოზიციური პარტია იქნება პარლამენტში, თუ მათი მანდატების რაოდენობა იმდენად ცოტა იქნება, რომ გადაწყვეტილებების მიღებაზე გავლენას ვერ მოახდენს? ზოგიერთ პარტიას ორი ან ერთი მანდატი აქვს. თუ 2024 წელს პარლამენტში ორი პარტია შევა, ხოლო ოპოზიციურ პარტიას იმდენად ცოტა მანდატი ექნება, რომ გადაწყვეტილებებზე გავლენას ვერ იქონიებს, ჩათვალეთ, რომ ერთპარტიული პარლამენტი გვეყოლება. ეს კი ნიშნავს, რომ 2024 წლიდან ჩვენ ვიცხოვრებთ საბჭოთა კავშირში და ეს ოპოზიციის დამსახურება იქნება. რატომ? იმიტომ, რომ ოპოზიცია ითხოვდა საპარლამენტო რესპუბლიკასა და პროპორციულ არჩევნებს”, - დასძენს საყვარელიძე.

გახარია-ხაზარაძის შესაძლო ალიანსი - რას ამბობენ ანალიტიკოსები

“ოპოზიციაში გრძელდება მსჯელობა 2024 წლის საპარლამენტო არჩევნების წინ ახალ გადაჯგუფებაზე და ამჯერად ე.წ. მესამე ძალის ფორმირების ერთ-ერთ ვარიანტად “ლელოს” ლიდერის მამუკა ხაზარაძისა და ყოფილი პრემიერის, პარტიის “საქართველოსათვის” ლიდერის გიორგი გახარიას ალიანსი სახელდება. ამის შესახებ თავდაცვის ყოფილმა მინისტრმა თინა ხიდაშელმა გააკეთა განცხადება. ანალიტიკოსები კი “რეზონანსთან” აცხადებენ, რომ ასეთი გაერთიანების პოლიტიკური პერსპექტივა ბუნდოვანია. თინა ხიდაშელის თქმით, 2024 წლის არჩევნებში წარმატების ფორმულა პარტია “საქართველოსთვის” ლიდერის, გიორგი გახარიასა და “ლელოს” ლიდერის, მამუკა ხაზარაძის თანამშრომლობა მიზიდულობის ცენტრს შექმნის სხვა პარტიებისა და პოლიტიკოსებისთვის”, - წერს გაზეთი “რეზონანსი” სტატიაში სათაურით გახარია-ხაზარაძის შესაძლო ალიანსი - რას ამბობენ ანალიტიკოსები.

“მე ჩემი ფორმულაც კი მაქვს, რა უზრუნველყოფს საქართველოში “ქართული ოცნების” დამთავრებას და ოპოზიციურ ფლანგზე რეალურ წარმატებას. გიორგი გახარიამ და მამუკა ხაზარაძემ ხელი უნდა ჩამოართვან ერთმანეთს, ერთ მაგიდასთან უნდა დასხდნენ და გააჩინონ მიზიდულობის ცენტრი და ამ შემთხვევაში ამ ქვეყანას აქვს შანსი, რომ 2024 წელს გავძვრეთ და გადავრჩეთ. სხვა შემთხვევაში მე გარწმუნებთ, რომ ან ორი პარტია გვეყოლება პარლამენტში, ან, უფრო მაღალი ალბათობით, სამი. მესამე იქნება რუსული პოლიტიკური ძალა”, - განაცხადა განაცხადა თინა ხიდაშელმა. პოლიტოლოგი ვახტანგ ძაბირაძე, მიიჩნევს რომ პოლიტიკური პარტიები უნდა გაერთიანდნენ და ეს გარდაუვალია. ხაზარაძე-გახარიას ტანდემს, მისი აზრით, შანსი აქვს, მაგრამ გააჩნია რა დამოკიდებულება ექნებათ დანარჩენ პოლიტიკურ პარტიებთან”, - აღნიშნავს გამოცემა.

“გასაგებია, რომ წვრილი პარტიები უნდა დაჯგუფდნენ, ამას ალტერნატივა ნამდვილად არ აქვს. ოღონდ საკმაოდ რთული ვითარებაა, იმიტომ, რომ “ლელოც” დატვირთულია საზოგადოებისთვის მეტ-ნაკლებად ცნობილი ყოფილი ან მოქმედი პოლიტიკური ფიგურებით და გახარიასაც ჰყავს თავისი გუნდი. ამ ორმა რომც მიაღწიოს გაერთიანებას, აქ იკვეთება ერთი ეს პრობლემა - დანარჩენ წვრილ პარტიებთან მიმართებაში ვინ როგორ უყურებს ამ თემას. მნიშნელოვანია ეს სამეული, ვგულისხმობ ჯაფარიძეს, ხოშტარიას და ვაშაძეს, ამათთან ერთად ერთიანდებიან თუ არ ერთიანდებიან. ან იგივე ალეკო ელისაშვილის, ანა დოლიძისა და რესპუბლიკელების ტრიუმვირატი. ანუ დანარჩენებთან რა მიმართება ექნებათ ხაზარძე-გახარიას ტანდემს. თუ ამ ორმა უნდა მოილაპარაკოს და აქ დაასრულოს გუნდის შექმნა. მეორე, გახარია მაინც განიხილება, როგორც “ქართული ოცნებიდან” წამოსული პოლიტიკური ჯგუფი. აქაც გარკვეულწილად შეიძლება პრობლემა გაჩნდეს, მაგრამ გაერთიანების მიღწევა შესაძლებელია. ოღონდ პროცესები ჯერ არ დასრულებულა პოლიტიკურ ოპოზიციურ სპექტრში. ჯერ არ ვიცით გამოჩნდება თუ არა ახალი პარტია”, - მიიჩნევს გამოცემის კორესპონდენტთან საუბრისას ვახტანგ ძაბირაძე.

“პრობლემა სხვაგვარად დგას. “ქართულმა ოცნებაში” მას შემდეგ, რაც უნგრეთში კონსერვატორთა საერთაშორისო კონფერენციაში მიიღო მონაწილეობა, იქ რაღაც ახალი იკვეთება. თუ “ქართული ოცნება” რიგგარეშე არჩევნებს ჩანიშნავს, მაშინ დიდი ალბათობით მოუწევს იმ გუნდის გადახალისება, რომელიც დღეს არის “ქართულ ოცნებაში”. მაგრამ თუ ამ არჩევანზე არ მიდის, მაშინ აუცილებელი ხდება, რომ “ქართული ოცნების” მხარდამჭერი, ოღონდ პროევროპული ძალა გაჩნდეს ოპოზიციაში. ამიტომ იქაც არ ვიცით რა იქნება. აქ, ჩემი მოსაზრებით, ერთ კაცზეა საუბარი. ეს არის ვიქტორ ყიფიანი, რომელიც აუცილებლად ჩაერთვება პოლიტიკურ ცხოვრებაში. ერთი მხრივ მელიას ფაქტორია - რა იქნება “ნაციონალურ მოძრაობაში”, მეორე მხრივ არის ყიფიანის ფაქტორი - სად იქნება ის? იქნება “ქართულ ოცნებაში”, ჩაანაცვლებს მას თავისი გუნდით, თუ წავა ოპოზიციაში? ამიტომ ჯერჯერობით მიდის დუღილის პროცესი”, - განაგრძობს რესპონდენტი.

“ერთი რამ, რაზედაც შემიძლია დავეთანხმო თინა ხიდაშელს, არის ის, რომ პარტიების გამსხვილება უნდა მოხდეს. გახარია-ხაზარაძის ტანდემი არავის არ წაართმევს ხმებს. თუ “ქართულ ოცნებას” და “ნაციონალებს” გულისხმობთ, გადაუწყვეტელი ამომრჩეველი “ქართულ ოცნებასა” და “ნაციონალურ მოძრაობას” მხოლოდ იმ შემთხვევაში მისცემს ხმას, თუ დაინახა, რომ მხოლოდ ეს ორი პარტიაა, რომელიც ბარიერს დაძლევს. თუ გააცნობიერა, რომ არის მესამე ძალა, რომელიც 5%-იან ბარიერს გადალახავს, ანუ მისი ხმა კი არ დაიკარგება, არამედ მანდატში აისახება, მაშინ ისინი მესამე ძალას მისცემენ ხმას. ასეთია დღეს ელექტორატული განწყობა”, - დაასკვნის ვახტანგ ძაბირაძე.

“პოლიტოლოგი რამაზ საყვარელიძე, გახარიასა და ხაზარაძის შესაძლო გაერთიანების შემთხვევაში საზოგადოების ფართო მხარდაჭერის პერსპექტივას არ პროგნოზირებს, რადგან, მისი შეფასებით, არც ერთი ეს პოლიტიკოსი არ გამოირჩევა მაღალი პოლიტიკური აქტივობით და მათ არ გააჩნიათ რამე საყრდენი, რითაც იქნებიან მიმზიდველი. “გახარიას, როცა მან დატოვა “ქართული ოცნება”, მაღალი რეიტინგი ჰქონდა, მაგრამ მერე ძალიან პასიური გახდა და პოლიტიკას არ უყვარს პასიურობა და გამოკვლევები ისევ და ისევ არაფერს ამბობენ მასზე. არც განცხადებებით და სხვა აქტიურობით გახარიას თავი არ გამოუჩენია. რომ ვთქვათ, რომ მაინც და მაინც თავი გამოიჩინა პოლიტიკურ არენაზე მამუკა ხაზარაძემ, ესეც ძნელი სათქმელია. მისი პოლიტიკური აქტივობები ინტენსიური არ არის”, - ამბობს საყვარელიძე, რომლის თქმით, “ამ შემთხვევაში, ეს ორი პასიური ფიგურა ერთად თუ დადგება, რატომ გახდება მიმზიდველი, ცოტა ძნელი საფიქრებელია”, - წერს სტატიის ავტორი.

“თავის დროზე მიმზიდველი გახდა ბიძინა ივანიშვილი. ერთ-ერთი არგუმენტი იყო მისი ქველმოქმედება. ჰაერიდან არ ჩნდება მხარდაჭერა, რაღაცას უნდა დაეყრდნოს. და რას უნდა დაეყრდნოს გინდ “თიბისი ბანკის” ყოფილი ხელმძღვანელი, გინდ ყოფილი პრემიერ-მინისტრი გახარია? ამ ორივე ფიგურას მერე მაინც რომ ჰქონოდა ძლიერი აქტივობა, შთამბეჭდავი აქტივობა პოლიტიკურ არენაზე, ეს გახდებოდა საყრდენი, მაგრამ მათ ეს არ გააჩნიათ. ოპოზიცია ხშირად აცხადებს, რომ გაერთიანება იქნებოდა საყრდენი. გაერთიანება ადვილია, მაგრამ როცა წვრილი პარტიები ერთიანდებიან, მათი გაერთიანებით რეიტინგი რატომ შეიქმნება? ხიდაშელის ვერსიის საფუძველი არის ის, რომ ორივე ისეთი სტილის ფიგურები არიან, რომლებიც წაართმევენ ხმებს “ქართულ ოცნებას”. გადალახავს თუ არა ეს ტანდემი 5%-იან სააარჩევნო ბარიერს და თუ შევა პარლამენტში? ლაპარაკი იმაზე უნდა იყოს, რომ უნდა იყოს ძლიერი პარტია, თორემ თითო და ორ-ორი კაცით პარტიის შესვლა პარლამენტში კენჭისყრაზე არ იმოქმედებს, მაინც ერთპარტიული იქნება გადაწყვეტილება”, - ამტკიცებს რამაზ საყვარელიძე.

გია ხუხაშვილი - “მე მგონია, თუ მესამე ცენტრი შეიქმნა, მასში “ლელო” აუცილებლად უნდა იყოს”

"მთავარი პრობლემა ის არის, რომ ამომრჩეველსა და პოლიტიკურ ელიტას შორის ხიდი ჩატეხილია. როდესაც პოლიტიკურ ელიტაზე ვსაუბრობ, ვგულისხმობ ხელისუფლებასაც და ოპოზიციასაც - ჯამურად მთელი პოლიტიკური ელიტა არ არის ლეგიტიმური. ეს ძალიან აშკარად ჩანს არა მარტო ამ კვლევებიდან, ბოლო ორი-სამი წლის განმავლობაში ეს სურათი გვაქვს - ამომრჩეველთა 60%-ზე მეტი არ ახდენს საკუთარი არჩევანის იდენტიფიცირებას არც ერთ მოქმედ პოლიტიკურ ძალასთან. ეს არის სამწუხარო რეალობა. გარდა ამისა, ორი ძირითადი პოლიტიკური ცენტრის მიუღებლობა უკვე პიკზეა. მათი ნეგატიური რეიტინგები, თუ რომელ პარტიას არასოდეს არ მისცემენ ხმას, ორ-სამჯერ აჭარბებს მათ პოზიტიურ რეიტინგს. ეს კი ნიშნავს, რომ ისინი დელეგიტიმიზებული არიან”, - აცხადებს ანალიტიკოსი გია ხუხაშვილი გაზეთ “კვირის პალიტრისთვის” მიცემულ ინტერვიუში, სათაურით “დღეს არჩევანი არ არსებობს!”

“ფაქტობრივად, ჩვენი ამომრჩეველი დარჩენილია წარსულსა და აწმყოს შორის არჩევანის ამარა - წარსული “ნაცმოძრაობაა”, აწმყო - “ქართული ოცნება”. სინამდვილეში ადამიანი არჩევანს აკეთებს მომავალზე და ამ მომავლის არჩევანს არათუ ეს ორი პოლიტიკური ცენტრი, არამედ სხვა პარტიებიც ვერ სთავაზობენ - ანუ, ფაქტობრივად, დღეს არჩევანი არ არსებობს. მომავლის არჩევანია საჭირო და როდესაც ასეთი სიტუაციაა, ძალიან ნოყიერი ნიადაგია ახალი პოლიტიკური ცენტრების ფორმირებისთვის. ფაქტობრივად ძალაუფლება ქუჩაში გდია, მაგრამ ამღები არავინ არის. შესაბამისად, ან უნდა გამოჩნდეს რაღაც სრულიად ახალი და კაპიტალიზაცია მოახდინოს ამ განწყობების, ან უნდა მოიძებნოს ალტერნატიულ ბაზარზე, ანუ იმ ბაზარზე, რომელიც არ არის განთავსებული ამ ორი ძირითადი ძალის ორბიტაზე, ისეთი ალტერნატიული კონფიგურაციები, რომლებიც შექმნიან სინერგიას. პოლიტიკაში ყველაფერი უბრალო არითმეტიკით არ იზომება. პატარა 1-2%-იანი პარტიები სულ რომ გაერთიანდნენ, მათი რეიტინგები ჯამში 5-6%-ს მაინც არ აღემატება, მაგრამ სინამდვილეში რეიტინგების დაჯამება ხომ არ ხდება და შესაძლოა ორი-სამი ერთ-ორპროცენტიანი პარტია გაერთიანდეს და შექმნან სინერგია, რომელმაც ჯამურად შესაძლოა 30%-იც მოიცვას”, - აღნიშნავს გამოცემის კორესპონდენტთან საუბრისას გია ხუხაშვილი.

“უნდა იყოს ისეთი ძალა, რომელიც არ ასოცირდება არც წარსულთან და არც აწმყოსთან, უნდა იყოს მომავალზე ორიენტირებული და რაც მთავარია, პოზიტიური დღის წესრიგით, ძალას ასხივებდეს, რადგან ამომრჩეველი არჩევანს აკეთებს არა მარტო იმის მიხედვით, ვინ მოსწონს და ვინ არა, არამედ მისთვის მნიშვნელოვანია, რომ გარდა იმისა, სწორ რაღაცებს ამბობს, ხელისუფლებაში მოსვლაც შეუძლია, ამის უნარი აქვს ანუ პოლიტიკური ძალის დემონსტრირება უნდა მოახდინოს. თუ ვინმე შეძლებს ამ ტიპის პოზიციონირებას, ვფიქრობ, ძალიან დიდი შანსია, ხელისუფლება შეიცვალოს. ახალი ცენტრების რაოდენობას არა აქვს მნიშვნელობა, მთავარია, ალტერნატიული ცენტრი იყოს. ორი უკვე არსებობს და თუ იქნება მესამეც, ის დაარღვევს ამ ორცენტრიანობის წონასწორობას. სულაც არ არის აუცილებელი, მესამე ცენტრი ხელისუფლებაში ექსკლუზიურად მოვიდეს. ასეთი ცენტრისთვის 15-20% საკმარისი იქნება იმისთვის, რომ ოქროს გასაღები ჩაიგდოს ხელში. ასეთ შემთხვევაში ის იქნება ყველაფრის განმსაზღვრელი, რადგან მათ გარეშე მთავრობას ვერც “ქოცები” დააკომპლექტებენ და ვერც “ნაცები” და ვისკენაც გადაიხრება, იქ მოხდება ხელისუფლების ფორმირება”, - განაგრძობს რესპონდენტი.

“მაგრამ აქ მთავარია რესურსების პრობლემაც. ხომ ვხედავთ, როგორ დალაგდა “ნაც”-“ქოცების” ორი ცენტრი - ადრე თუ ლიდერი მაინც რაღაცას ნიშნავდა ამ ცენტრებში, ახლა ფულზე დახურდავდა ყველაფერი, ჩამოკეზერაშვილდა. სამწუხაროდ, ასეთ თამაშში ფულს სერიოზული როლი აქვს და ალტერნატიულ პარტიებს რესურსები არა აქვთ. რესურსებში მხოლოდ ფულს არ ვგულისხმობ, მედია, ინფრასტრუქტურული რესურსი და ა.შ. პარტიებს არა აქვთ. ამიტომაც ძნელი სათქმელია, რამდენი ცენტრის შექმნა მოხერხდება. მაგალითად, “ლელოს” აქვს რაღაც რესურსი. კი ბატონო, თვითონ ვერ განვითარდა, მაგრამ “ლელოს” აქვს მინიმუმ ერთი ძლიერი მხარე - მას აქვს ლეგალური, გამჭვირვალე რესურსები. მე მგონია, თუ მესამე ცენტრი შეიქმნა, მასში “ლელო” აუცილებლად უნდა იყოს”, - დასძენს გია ხუხაშვილი და შეკითხვაზე - “თუკი მთავარი ოპოზიციური ძალა დაინტერესებული არ არის ახალი ცენტრის გაჩენით, პროცესებზე ეს როგორ გავლენას იქონიებს?” - პასუხობს:

“პოლიტიკური ლოგიკით “ნაციონალებს” უნდა აწყობდეთ ალტერნატიული ცენტრების გაჩენა, რადგან ელექტორალური ზრდის რესურსი “ნაცმოძრაობას” არა აქვს. შესაბამისად, “ოცნებისთვის” ხმების წართმევა არ შეუძლია, ამიტომ მესამე ცენტრი მათთვისაც აუცილებელია, თუკი მათი ამოცანა “ოცნების” დამარცხებაა. ისიც ფაქტია, რომ ასე არ მოქმედებენ. მათი გათვლა მარტივია - ხელისუფლებაში მოვლენ თუ არა, მთავარ ოპოზიციურ ძალად მაინც დარჩებიან. ამიტომ მუდმივად ცდილობენ პატარა პარტიები მიიწებონ. ამით ელექტორალურად ვერაფერს იღებენ, რადგან როგორც კი ესა თუ ის პარტია "ნაციონალების" ორბიტაზე აღმოჩნდება, ის ელექტორატს კარგავს, ასევეა "ქართული ოცნებაც". ესენი არიან ორი რელიგია თუ სექტა - რაღაც რწმენაზე აგებული და რაც მთავარია, ორივე მონოთეისტური - ჰყავთ თავისი კერპები, რომლებიც არსად არ არიან, მაგრამ ყველგან არიან.... თუ ჩვენი მოქალაქეები დარჩებიან ცუდსა და უარესს შორის არჩევანის პირისპირ, ისევ ნეგატიური არჩევანის გაკეთება მოუწევთ. ნეგატიურ არჩევანში კი ყოველთვის იგებს ის, ვისაც მეტი რესურსი აქვს. ასეთი “ქართული ოცნებაა” და როგორც ყველა წინა ციკლში, ამჯერადაც მოიგებს”.