საშინაო და საგარეო პოლიტიკის აქტუალურ თემებზე „ინტერპრესნიუსი“ პოლიტოლოგსა და კონსტიტუციონალისტს, ვახტანგ ძაბირაძეს ესაუბრა.

- ბატონო ვახტანგ, „როსავიაციამ“ რუსეთიდან საქართველოს მიმართულებით კვირაში 284 ავიარეისის განხორციელებაზე ნებართვა გასცა.

მას შემდეგ, რაც ეს ინფორმაცია გავრცელდა, საკმაოდ დიდი დროა გასული, მაგრამ ჩვენი ხელისუფლებისგან ამ თემაზე, ყოველ შემთხვევაში, ჯერჯერობით, პოზიცია არ მოგვისმენია.

ვითარებაში, როცა ევროპას მიღებული აქვს გადაწყვეტილება არ შეუშვას ევროკავშირის ქვეყნებში რუსეთის მოქალაქეები, ამ თვალსაზრისით საქართველოს ხელისუფლების პოზიცია გაუგებარია.

გაუგებარია თუნდაც იმ თვალსაზრისით, რომ ამ მასშტაბის ავიაფრენები რუსეთსა და საქართველოს შორის სსრკ-ს დროსაც კი არ ყოფილა. არადა, ახლა საფრთხეები რომ გაზრდილია უკრაინა-რუსეთის ომის ფონზე, ფაქტია.

თქვენ როგორ შეაფასებდით ერთი მხრივ საქართველოში ფრენების გაზრდასთან დაკავშირებით რუსეთის ხელისუფლების მიერ გაცემულ ნებართვებს, ხოლო მეორე მხრივ, ჩვენი ხელისუფლების „გაჭიანურებულ დუმილს“ ამ თემაზე?

- რუსეთსა და საქართველოს შორის ფრენების აღდგენასთან დაკავშირებით პარტნიორების სამეულმა, რომლებიც სანქციებზე მუშაობენ და ცოტა ხნის წინ თბილისში იყვნენ ჩამოსული და კონსულტაციები გაიარეს ჩვენს ხელისუფლებასთან გვითხრეს - რაც მეტი იქნება მიმოსვლის წერტილი, მით მეტია იმის ალბათობა, რომ საქართველოდან რუსეთში არასანქცირებული ტვირთები მოხვდეს.

ჩემი აზრით, ეს ეხება იმასაც თუ რა ინტენსივობით იქნება ეს ფრენები. აღდგა ფრენები თბილისსა და მოსკოვს შორის, საინტერესოა რა ინტენსივობით ხორციელდება ფრენები და რამდენად დატვირთულია ეს რეისები.

ავაისპეციალისტი არა ვარ, მაგრამ, დარწმუნებული ვარ, რომ კვირაში ორ ქვეყანას შორის 284 რეისის განხორციელება ძალიან ბევრია. რა შეიძლება იყოს მიზეზი მგზავრთა ასეთი ნაკადის არსებობის?

რუსეთსა და საქართველოს შორის ფრენების აღდგენასთან დაკავშირებით პარტნიორების სამეულმა, რომლებიც სანქციებზე მუშაობენ და ცოტა ხნის წინ თბილისში იყვნენ ჩამოსული და კონსულტაციები გაიარეს ჩვენს ხელისუფლებასთან გვითხრეს - რაც მეტი იქნება მიმოსვლის წერტილი, მით მეტია იმის ალბათობა, რომ საქართველოდან რუსეთში არასანქცირებული ტვირთები მოხვდეს

როცა რაღაც თემაზე გაჩნდება ხელისუფლების მიმართ უნდობლობა, ასეთი ტიპის ინფორმაცია ბევრი თვალსაზრისითაა გადასამოწმებელი. იმედი მაქვს, საგამოძიებო ჟურნალისტიკაში მომუშავე თქვენი კოლეგები გაარკვევენ იმას, რეალურად რაა მიზეზი რეისების 284-ით გაზრდის რუსეთიდან საქართველოში.

ვიდრე ამ თემაზე ბევრი დეტალები გაირკვევა, ახლა რაც ჩანს ისაა, რომ არაა გამორიცხული რუსეთის მოქალაქეები საქართველოს სატრანზიტო ქვეყნად განიხილავდნენ.

- ფაქტია, რომ ევროპა ცდილობს რუსეთის მოქალაქეების ნაკადი არ შეუშვას ევროპის ქვეყნებში. ვიცით, რომ არის გამონაკლისი შემთხვევებიც.

ფაქტია ისიც, რომ რუსეთიდან ამ რაოდენობის ნაკადი საქართველოში გამჩერებელი არაა. სხვათა შორის, რაც უფრო ცუდად იქნება საქმე უკრაინა-რუსეთის ფრონტებზე, რუსეთიდან მგზავრთა ნაკადი აუცილებლად გაიზრდება.

ეს ყველაფერი დათვლადია, გასააზრებელია, მათ შორის ის საფრთხეები, რაც მგზავრთა ნაკადს რუსეთიდან უკავშირდება, მაგრამ, ამის მსგავსი რომ არაფერი ხდება, ვხედავთ.

ამ თემაზე სახელისუფლებო გუნდის წარმომადგენელთა კომენტარები რბილად რომ ვთქვათ გაუგებარი იყო, რადგან ისინი „ტურისტების ნაკადის“ ზრდას მხოლოდ მიესალმებოდნენ... არადა, ცხადია, მხოლოდ „ტურისტებზე“ საუბარი ნამდვილად არაა...

- უსაფუძვლო აღმოჩნდა ხელისუფლების მტკიცება, რომ რუსეთში მცხოვრები ჩვენი მოქალაქეები წვალობდნენ სამშობლოში ჩამოსვლას და მათ ერევნის გავლით უხდებოდათ ფრენა. მიუხედავად ამისა, ხელისუფლება ისევ რუსი ტურისტების ნაკადების ზრდაზე საუბრობს.

არადა, პრობლემა ისაა, რომ საქართველოს არ დაგბრალდეს არასანქცირებული ტვირთების საქართველოს გავლით რუსეთში მოხვედრა და ასევე ის, რომ რუსი ტურისტები მხოლოდ ტურისტები არ არიან. მათ შორის ბევრია, ვინც ცდილობს გაექცეს სანქციებს და მშვიდობიან ვითარებაში ცხოვრება უნდა.

რაც უფრო დამძიმდება რუსეთში მდგომარეობა, მით უფრო გაიზრდება რუსეთის იმ მოქალაქეების რაოდენობა, ვინც მოისურვებს რუსეთის დატოვებას

არ გამოვრიცხავ რუსეთში პროცესები ისე განვითარდეს, რომ მნიშვნელოვნად გაიზარდოს რუსეთიდან საქართველოში რუსეთის მოქალაქეების რიცხვი. ისინი შემოვიდნენ არა მხოლოდ თვითმფრინავებით, არამედ ხმელეთით და ზღვიდანაც კი. ასევე ოკუპირებული ტერიტორიებიდანაც. რაც უფრო დამძიმდება რუსეთში მდგომარეობა, მით უფრო გაიზრდება რუსეთის იმ მოქალაქეების რაოდენობა, ვინც მოისურვებს რუსეთის დატოვებას.

- კარგი იქნებოდა, რომ ჩვენს სასაზღვრო სამსახურს ჰქონდეს „ვაგნერელების“ სია, მაგრამ, ამგვარი სია მათ რომ არ ექნებათ, ვხდებით. ყოველ შემთხვევაში, ისინი აქამდე საქართველოში მხოლოდ პუტინის ოპონენტებს არ უშვებდნენ.

ფაქტია, რომ ჩვენ არავინ გვეუბნება არ ვივაჭროთ რუსეთთან, მაგრამ, ახლა როცა ყველა ჩვენი დასავლელი პარტნიორი ცდილობს რუსეთისაგან მაქსიმალურად იყოს დისტანცირებული, თქვენი დაკვირვებით, რა შეიძლება იყოს მიზეზი იმისა, რომ საქართველო სულ უფრო მეტად ხდება დამოკიდებული რუსულ ეკონომიკაზე?

- ეს არის იმ პოლიტიკის გაგრძელება, რაც ჩვენმა ხელისუფლებამ წლინახევრის წინ დაიკავა რუსეთთან დაკავშირებით. ვგულისხმობ რუსეთის არგაღიზიანების პოლიტიკას.

არადა, საფრთხე არა მარტო „ვაგნერელებშია“. ამ თვალსაზრისით საგულისხმოა ის, თუ რა მოხდა ავღანეთში როცა იქედან ამერიკელები გავიდნენ. ავღანელმა ტალიბებმა უცებ აიღეს და დაიკავეს აეროპორტი ქაბულთან და უცებ ყველაფერი დასრულდა.

რუსებს უნდა მათმა თვითმფრინავებმა იფრინონ თბილისის, ქუთაისისა და ბათუმის აეროპორტებში. წარმოგიდგენიათ ერთ მშვენიერ დღეს რა შეიძლება მოხდეს ქართული ქალაქების აეროპორტებში თუ რუსეთი თბილისის, ქუთაისისა და ბათუმის აეროპორტებზე კონსტროლის დაწესება მოინდომეს? ისინი ხომ უკან არაფერზე არ დაიხევენ. ეს ის საფრთხეები, რაზეც ხელისუფლება უნდა ფიქრობდეს და ყველაფერს აკეთებდეს, რომ ამის მსგავსი არაფერი მოხდეს.

წარმოგიდგენიათ ერთ მშვენიერ დღეს რა შეიძლება მოხდეს ქართული ქალაქების აეროპორტებში თუ რუსეთი თბილისის, ქუთაისისა და ბათუმის აეროპორტებზე კონტროლის დაწესება მოინდომეს? ისინი ხომ უკან არაფერზე არ დაიხევენ. ეს ის საფრთხეები, რაზეც ხელისუფლება უნდა ფიქრობდეს და ყველაფერს აკეთებდეს, რომ ამის მსგავსი არაფერი მოხდეს

კახოვკის ჰესზე მომხდარი მაინც უნდა გვაიძულებდეს გვახსოვდეს, რომ ჩვენ არანაკლებ ვიცნობთ რუსებს, ვიდრე ისინი გვიცნობენ ჩვენ. ჩვენ, გვინდოდა თუ არ გვინდოდა, ჩვენ 200 წელზე მეტხანს მოგვიწია რუსებთან ცხოვრება და უნდა ვხდებოდეთ, რომ „საჭიროების შემთხვევაში“ ყველაფერზე წამსვლელები არიან და რუსებს შეუძლიათ ყველა ჩვენი აეროპორტის ერთდროულად დაკავება.

მათ სულ ახლახან ლვოვში დაბომბეს საცხოვრებელი კორპუსები. კახოვკის ჰესი ააფეთქეს. არ ვიცით რა მოხდება ზაპოროჟიეს ატომურ ელექტრო სადგურზე.

ყველაფერს რომ თავი დავანებოთ, ვხედავთ, რომ რუსეთში დაიწყო რუბლის გაუფასურება, ანუ ეკონომიკური სანქციები მოქმედებს. გასაგებია, რომ რუსეთი დიდი ქვეყანაა, არსებული რესურსებით ჯერჯერობით გააქვს თავი. ჩვენ ხომ იმაზეც უნდა ვიფიქროთ, ჩვენ რომ სანქციები დაგვიწესონ, რამდენიმე თვეში ჩვენთვის საგრძნობი იქნება. აღარაფერს ვამბობ, სხვა პოლიტიკურ შედეგებზე.

რუსეთი დიდი ქვეყანაა, არსებული რესურსებით ჯერჯერობით გააქვს თავი. ჩვენ ხომ იმაზეც უნდა ვიფიქროთ, ჩვენ რომ სანქციები დაგვიწესონ, რამდენიმე თვეში ჩვენთვის საგრძნობი იქნება. აღარაფერს ვამბობ, სხვა პოლიტიკურ შედეგებზე

ვიმეორებ, მიუხედავად იმისა, რომ რუსეთი დიდი ქვეყანაა, მოსალოდნელია მას იმაზე მეტი ეკონომიკური პრობლემები გაუჩნდეს, ვიდრე დღეს აქვს. იგივე პრიგოჟინის თემა რომ ავიღოთ, ახლა ამბობენ რომ იგი ისევ რუსეთშია და კიდევ რას გააკეთებს, კაცმა არ იცის. ამ საფრთხეებზე სამუშაოა, რეაგირებაა გასაკეთებელი.

როცა რუსები კვირაში 284 რეისის განხორციელებაზე საუბრობენ, ამას რაღაც საფუძველი ხომ უნდა ჰქონდეს? თუ რეალურად არის მგზავრთა ასეთი ნაკადი და ჩვენ მათ მისაღებად მზად ვართ, ამისთვის, ხომ როგორც მინიმუმ, უნდა მოვემზადოთ, ან გადავდგათ ნაბიჯები, რომ ისინი საფრთხედ არ იქცნენ.

როცა რუსები კვირაში 284 რეისის განხორციელებაზე საუბრობენ, ამას რაღაც საფუძველი ხომ უნდა ჰქონდეს? თუ რეალურად არის მგზავრთა ასეთი ნაკადი და ჩვენ მათ მისაღებად მზად ვართ, ამისთვის, ხომ როგორც მინიმუმ, უნდა მოვემზადოთ, ან გადავდგათ ნაბიჯები, რომ ისინი საფრთხედ არ იქცნენ

არადა, ვხედავთ, რომ ჩვენი ხელისუფლება იმაზეც არ რეაგირებს, რაც ჩვენსა და უკრაინის ურთიერთობებში ხდება. ამ თემაზე ხელისუფლება ამბობს, მიუხედავად ყველაფრისა, ჩვენ უკრაინასთან არ შევდივართ კონფლიქტში და ასე შემდეგ. მეტი კონფლიქტი რაღა უნდა იყოს? მართლა ომს ხომ არ დავუწყებთ?

- მოდით სხვა აქტუალურ თემებზე საუბრით გავაგრძელოთ საუბარი. მხედველობაში მაქვს ის ამბები, რაც საგარეჯოში პენსიონერებთან „ნაცმოძრაობის“ ლიდერების შეხვედრას ეხება. ვგულისხმობ, ხელისუფლების მხარდამჭერების მხრიდან „ნაციონალებისთვის“ ქვის სროლას.

ფაქტი ისაა, რომ პოლიტიკური პარტიები საქართველოში არავის გაუუქმებია. ეს კი იმას ნიშნავს, რომ პოლიტიკურ პარტიებს, მოგვწონს ჩვენ ისინი თუ არა, მათ აქვთ უფლება აწარმოონ პოლიტიკური საქმიანობა.

საერთოდ, თუ ამა თუ იმ პარტიას მხარს არ უჭერ, გაუგებარია, რატომ უნდა გაგიჩნდეს სურვილი მათ ღონისძიებას ან დაესწრო, ან ობსტრუქცია მოუწყო, ან ქვები ესროლო. თქვენ როგორ შეაფასებდით იმას, რა სურათიც საგარეჯოში ვიხილეთ?

- შეიძლება იმის თქმა, რომ ჩვენთან საარჩევნო პროცესი ნაადრევად დაიწყო. ის, რაც მოხდა კასპში, საგარეჯოში, ზოგადად რა ფონიც იქმნება, ეს ფონი ჩვენთან ტრადიციულია არჩევნების წინ. ასე იყოს შევარდნაძის დროს, ასე იყო სააკაშვილის დროს, ასეა დღესაც.

როგორც ჩანს, ხელისუფლებამ გადაწყვიტა მუდმივად ჰყავდეს საზოგადოება გამუდმებული რეპრესიების რეჟიმში. სხვათა შორის, 2011 წელსაც ასე დაიწყო რამდენიმე თვეა მხოლოდ განსხვავება. იმის თქმა მინდა, რომ რაც ხდება, მოულოდნელი ამაში არაფერია.

როგორც ჩანს, ხელისუფლებამ გადაწყვიტა მუდმივად ჰყავდეს საზოგადოება გამუდმებული რეპრესიების რეჟიმში. სხვათა შორის, 2011 წელსაც ასე დაიწყო რამდენიმე თვეა მხოლოდ განსხვავება. იმის თქმა მინდა, რომ რაც ხდება, მოულოდნელი ამაში არაფერია

ხელისუფლება ასეთ ვითარებაში ვალდებულიცაა რომ ჩაერიოს, ანუ პასუხი მოეთხოვოს მათ, ვინ ქვებს ისვრის, მაგრამ, ფაქტია, რომ ის არაფერს აკეთებს. მთავარი ისაა, რომ ეს დაპირისპირება იწყება ახლა და როგორც ჩანს, მიმდინარეობს მუშაობა საზოგადოებაზე, რომ ისევ ორპოლუსიანი დარჩეს პოლიტიკური ველი.

2003 წელს ხელისუფლება სულ „კმარას“ დასდევდა. მაშინაც შეიქმნა დაპირისპირების ორპოლუსიანი სისტემა - „მოქკავშირი“ და „ნაციონალები“. მართალია, მაშინ ბოლო ეტაპზე აბაშიძე ჩაერია თავისი „აღმორძინებით“. თუ 2024 წლის არჩევნებისთვის პოლიტიკური სისტემა ორპოლუსიანი დარჩება, „ქართულ ოცნებას“ დიდი შანსი ექნება არჩევნებში გამარჯვების და პარლამენტში უმრავლესობა ეყოლება. რეგიონებში „ნაციონალების“ პრესინგით, ამის მიღწევას ცდილობს „ქართული ოცნება“.

თუ 2024 წლის არჩევნებისთვის პოლიტიკური სისტემა ორპოლუსიანი დარჩება, „ქართულ ოცნებას“ დიდი შანსი ექნება არჩევნებში გამარჯვების და პარლამენტში უმრავლესობა ეყოლება. რეგიონებში „ნაციონალების“ პრესინგით, ამის მიღწევას ცდილობს „ქართული ოცნება“

- ძალიან მენიშნა თქვენი დაკვირვება რომ 2011 წელს არჩევნებამდე, ანუ ერთი წლით ადრე იყო მუდმივად პრესინგი „ნაციონალების“ მხრიდან ახლად დაფუძნებული „ქართული ოცნების“ მიმართ. ვერაფერს იტყვი, მართლაც ძალიან ჰგავს ერთმანეთს ის პერიოდი დღევანდელს.

რასაც ახლა „ქართული ოცნება“ უკეთებს ოპონენტებს, მაშინ „ნაციონალები“ უკეთებდნენ „ქართულ ოცნებას“. ეს მსგავსება შემთხვევითი არ უნდა იყოს და სავარაუდოდ, რას შეიძლება ნიშნავდეს?

- საქმე ისაა, რომ ორივე პოლიტიკურ ჯგუფს, როგორც „ქართულ ოცნებას“, ისე „ნაცმოძრაობას“ ხელს აძლევს ის, რასაც ახლა ვადევნებთ თვალს. ეს ეხება პოლიტიკურად გააქტიურებულ მესამე პრეზიდენტ სააკაშვილსაც.

როგორც ჩანს, „ნაცმოძრაობაში“ ახლა აქვთ იმის განცდა, რომ თუ ორპოლუსიანი დარჩება პოლიტიკური ველი, ოპოზიციური ამომრჩეველი „ნაციონალებს“ დაუჭერენ მხარს და არა „ქართულ ოცნებას“. ამ თემაზე მსჯელობისას მათ ხშირად მოჰყვათ საპრეზიდენტო არჩევნების მეორე ტურში მომხდარი, ანუ ის, თუ როგორ გაიზარდა ოპოზიციონერი კანდიდატის მხარდაჭერა ოპოზიციურად განწყობილი ამომრჩევლის ხარჯზე.

როგორც ჩანს, „ნაცმოძრაობაში“ ახლა აქვთ იმის განცდა, რომ თუ ორპოლუსიანი დარჩება პოლიტიკური ველი, ოპოზიციური ამომრჩეველი „ნაციონალებს“ დაუჭერენ მხარს და არა „ქართულ ოცნებას“

ჩემი აზრით, ახლა ეს არ იმუშავებს. როგორც კი პოლიტიკურ ველზე გამოჩნდება მესამე პოლიტიკური ძალა, მაშინ სხვა მიმართულებით შეიძლება განვითარდეს პროცესები. მანამდე, ყველა გამოკითხვით ერთნაირი სურათია, პირველ ადგილზეა „ქართული ოცნება“ მეორეზე „ნაცმოძრაობა“. მათ გარანტირებულად შეუძლია 5%-იანი ბარიერის გადალახვა.

თუ ეს ვითარება 2024 წლის არჩევნებისთვის შენარჩუნდა, პარლამენტში 150 მანდატებს, ეს ორი პარტია გადაინაწილებს. ვინც პირველ ადგილზე გავა, იმას ექნება პარლამენტში უმრავლესობა.

- რამოდენიმე დღეში ვილნიუსში გაიმართება ნატოს მორიგი სამიტი. უკვე ვიცით, რომ უქმდება უკრაინა-ნატოს კომისია და იქმნება სტატუსით უფრო მაღალი - უკრაინა-ნატოს საბჭო, რომლის პირველი სხდომა სწორედ ვილნიუსში გაიმართება.

ვხედავთ, რომ ძალიან რთული გამოდგა საქართველოსთვის როგორც ევროკავშირში, ისე ნატოში მიმავალი გზა. ვილნიუსის ნატოს სამიტს არ დაესწრება პრემიერი ირაკლი ღარიბაშვილი და საქართველოდან მასში მონაწილეობას საგარეო საქმეთა მინისტრი დარჩიაშვილი მიიღებს.

ფაქტია, რომ ის ვითარება რომელსაც, ჩვენ ახლა ვადევნებთ თვალს საქართველოს ევროკავშირისკენ და ნატოსკენ მოძრაობას ვგულისხმობ, ასე დიდხანს ვერ გაგრძელდება. ასეა, თუნდაც იმის გამო, თუ რა პროცესები ვითარდება უკრაინაში და ევროპაში.

არაა გამორიცხული, ისე წავიდეს საქმე, ჩვენ ძალიან ჩამოვრჩეთ ამ პროცესების დინამიკას. ძნელი დასაჯერებელია, ეს არც ხელისუფლებას და არც ოპოზიციას არ ესმოდეს. რა შეიძლება იყოს მიზეზი იმისა, რომ ასეთ ვითარებაში საქართველო ისე იქცევა, როგორც იქცევა?

- მიზეზი ისაა, რაც უკავშირდება რუსეთისადმი, რბილად რომ ვთქვათ, ნეიტრალურ დამოკიდებულებას. ჩვენ, ვინც არ უნდა იყოს ხელისუფლებაში, ვერ გადავდგამთ ვერც ერთ ისეთ ნაბიჯს, რომელიც რუსეთს გადაწყვეტილებას შეაცვლევინებს. როგორც თავის დროზე იყო ფუჭი იმედები იმაზე, რომ თუ დსთ-ში შევალთ, რუსეთთან ყველაფერი დალაგდება და ასე შემდეგ, ისეა დღესაც, ვგულისხმობ იმას, რომ ფუჭია იმედები რომ თუ ჩვენ ჩუმად ვიქნებით, რუსეთი საქართველოს კარგად მოგვექცევა.

ჩვენ ხომ ვხედავთ რა ხდება სოხუმში და რა ხდება ცხინვალში. ასეა მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენ დღეს რუსების მიმართ უფრო ლოიალური ვართ, ვიდრე სომხეთი, რომელიც დსთ-ს წევრია. ერევანი განცხადებებს აკეთებს იმაზე, რომ რუსეთი არ ასრულებს სომხეთთან მიმართებაში აღებულ ვალდებულებებს.

ფუჭია იმედები რომ თუ ჩვენ ჩუმად ვიქნებით, რუსეთი საქართველოს კარგად მოგვექცევა

სომხეთის მაგალითი გვახსენებს, რომ რუსეთი არანაირ ნაბიჯს არ გადადგამს საქართველოს ტერიტორიული მთლიანობის სასარგებლოდ. მე ისიც მეეჭვება, რომ ამ მიმართულებით რუსეთმა ჩვენს სასარგებლოდ რაიმე პირობებითაც კი გადადგას ნაბიჯები.

ჩვენი ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენა მხოლოდ იმ შემთხვევაშია შესაძლებელი თუ ამ პროცესში ჩვენი დასავლელი პარტნიორები ჩაერთვებიან. სხვა შემთხვევაში, თუ რუსეთთან ერთი ერთზე დარჩება საქართველოს, კონფლიქტურ რეგიონებში შენარჩუნდება დღეისათვის არსებული სტატუს-კვოს ვითარება.

ეს კი იმას ნიშნავს, რომ ამ რეგიონების ათვისებას რუსეთი უფრო ინტენსიურად დაიწყებს. ალბათ, ეს უფრო აფხაზეთს ეხება. ცხინვალის რეგიონში რუსებს მხოლოდ რუსული სამხედრო ბაზის ყოფნა აკმაყოფილებს, როგორც ჩანს, აქ მეტი არც არაფერი სჭირდება. ამიტომ ვამბობ, რუსეთის არგაღიზიანება რომ რამეს მოგვიტანს, აბსოლუტურად გაუმართლებელი მოლოდინია.

ჩვენი ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენა მხოლოდ იმ შემთხვევაშია შესაძლებელი თუ ამ პროცესში ჩვენი დასავლელი პარტნიორები ჩაერთვებიან. სხვა შემთხვევაში, თუ რუსეთთან ერთი ერთზე დარჩება საქართველოს, კონფლიქტურ რეგიონებში შენარჩუნდება დღეისათვის არსებული სტატუს-კვოს ვითარება

რა თქმა უნდა, ჩვენ ომში არ უნდა ჩავერთოთ, მაგრამ, სხვა მხრივ, რაც არ უნდა გავაკეთოთ, რუსეთის რეაქცია იქნება ისეთი, როგორიც მას აძლევს ხელს. როდესაც 2008 წელს იხსენებენ და ამბობენ რომ საქართველოს ხელისუფლებამ ომი ვერ აიცილა, თან ამბობენ, რომ საქართველოს ხელისუფლება წამოეგო რუსულ პროვოკაციას, მაგრამ, ის მაინც ხომ უნდა გვახსოვდეს, რომ ეს პროვოკაცია ცხინვალიდან კი არა რუსეთიდან მოდიოდა. თუ მაშინ არ წამოვეგებოდით პროვოკაციას, მოსკოვი პროვოკაციას სხვაგან მოგვიწყობდა სხვანაირად და სხვა მხრივ.

როდესაც 2008 წელს იხსენებენ და ამბობენ რომ საქართველოს ხელისუფლებამ ომი ვერ აიცილა, თან ამბობენ, რომ საქართველოს ხელისუფლება წამოეგო რუსულ პროვოკაციას, მაგრამ, ის მაინც ხომ უნდა გვახსოვდეს, რომ ეს პროვოკაცია ცხინვალიდან კი არა რუსეთიდან მოდიოდა

რუსეთს 2008 წელს გადაწყვეტილი ჰქონდა საქართველოში შემოსულიყო და შემოვიდა კიდეც. მაშინ საფრანგეთის პრეზიდენტი სარკოზი და დასავლეთი ჩაერია. ეს იმიტომ გავიხსენე, რომ კარგად უნდა გვახსოვდეს - ერთია ხელისუფლება რა შეცდომას უშვებს, და მეორეა ის, რუსეთს რა აქვს დაგეგმილი და რას გააკეთებს.

გაკვირვებას იწვევს გადაჭარბებული საუბარი იმაზე, რომ ამ ხელისუფლების პირობებში ქვეყანას მშვიდობიანი პერიოდი უდგას. რა მშვიდობაზეა საუბარი, როცა რუსეთმა მაშინ ააფეთქა აფხაზეთში და ცხინვალის რეგიონში ვითარება, როცა დასჭირდა, თან, მის სასარგებლოდ.

ახლა რუსეთს ჩვენთან საომარი მოქმედებების დასაწყებად ახალი კონფლიქტის მომზადება სჭირდება. ფაქტია, რომ ჯერჯერობით, იგი ასეთ ვითარებას ვერ ქმნის. ვგულისხმობ, ჯავახეთში ვითარების აფეთქებას. ეს ვერ ხერხდება იმის გამო, რაც ახლა აზერბაიჯანსა და სომხეთ შორის ხდება. გარდა ამისა, არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ კონფლიქტის მომზადებას წლების სჭირდება. რუსეთი კონფლიქტს აფხაზეთსა და ცხინვალის რეგიონში მეფის რუსეთიდან მოყოლებული და მთელი სსრკ-ს პერიოდი ამზადებდა.

ეს ამბები იმიტომ გავიხსენე, რომ ვთქვა, ჩვენი პოლიტიკა რუსეთის მიმართ მცდარია. ეს პოლიტიკა საშუალებას აძლევს ხელისუფლებას შეინარჩუნოს ძალაუფლება. ამას, რა თქმა უნდა, ემატება საზოგადოებრივი აზრი, და ოპოზიციურ პოლიტიკურ სპექტრში ბაკქანალია.

ჩვენი პოლიტიკა რუსეთის მიმართ მცდარია. ეს პოლიტიკა საშუალებას აძლევს ხელისუფლებას შეინარჩუნოს ძალაუფლება. ამას, რა თქმა უნდა, ემატება საზოგადოებრივი აზრი, და ოპოზიციურ პოლიტიკურ სპექტრში ბაკქანალია

ამიტომ გვაქვს ვითარება, რომ ჩვენ არ მივდივართ ნატოსკენ. არც არასდროს მივდიოდით. ჩვენ მხოლოდ ვლაპარაკობთ, რომ გვინდა ევროკავშირი და ნატო, მაგრამ ყველაფერს ვაკეთებთ იმისთვის, რომ ეს პროცესი რაც შეიძლება დიდხანს გაიწელოს. მხედველობაში მყავს ხელისუფლებები.

ჩვენ მხოლოდ ვლაპარაკობთ, რომ გვინდა ევროკავშირი და ნატო, მაგრამ ყველაფერს ვაკეთებთ იმისთვის, რომ ეს პროცესი რაც შეიძლება დიდხანს გაიწელოს. მხედველობაში მყავს ხელისუფლებები

რატომ? იმიტომ რომ ევროკავშირში და ნატოში შესვლა ნიშნავს ჩვენს ქვეყანაში ევროპული პოლიტიკური ტრადიციის დამკვიდრებას. ვერ დამისახელებთ საქართველოში ვერც ერთ ხელისუფლებას, დღევანდელის ჩათვლით, რომელსაც ქვეყანაში სამართლებრივი სახელმწიფო აწყობდა? ამიტომაცაა, რომ ეს პროცესი ჩვენში ჭიანურდება და ამას ვეძახით იმას, რომ ეს ყველაფერი მშვიდობისა და სტაბილურობისთვის კეთდება.

„ინტერპრესნიუსი“

კობა ბენდელიანი