კონგრესმენი, საქართველოს ჯგუფის თავმჯდომარე ადამ კინზინგერი ერთ-ერთი მთავარი ავტორია იმ კრიტიკული წერილების, რომელსაც ბოლო თვეების განმავლობაში, საქართველოს მთავრობა იღებდა. წარმომადგენელთა პალატის წევრი, საკუთარი პოზიციიდან გამომდინარე, საქართველოში განვითარებულ მოვლენებს მუდმივად ეხმაურება. ამჯერად, კინზინგერი „ინტერპრესნიუსთან“ ინტერვიუში საკითხების საკმაოდ ფართო სპექტრს ეხება - ოქტომბრის საპარლამენტო არჩევნები და მასზე მიღწეული შეთანხმება, საქართველოს ნატო-ში გაწევრიანება, ამერიკასა და საქართველოს შორის არსებული ურთიერთობები, და ა.შ.

- როგორ შეაფასებდით საარჩევნო რეფორმასთან დაკავშირებით თავად პროცესს, რომელიც მოიცავდა ოპოზიციასა და მთავრობას შორის დაპირისპირებას და ელჩების მიერ შეთანხმების მიღწევის გარანტირებას - რაზე მიანიშნებს ის, რომ ქვეყანაში არსებულ პოლიტიკურ ძალებს პრობლემის მოსაგვარებლად მედიატორები დასჭირდათ?

- დიახ, არეულობა იყო, ხომ მართალია? ვგულისხმობ, რომ ეს საკმაოდ ძნელი პროცესი იყო. მოხარულები ვართ, რომ შუამავლობაში როლი შევასრულეთ, მაგრამ იმედია, რომ საქართველო მომავალში იმ წერტილს მიაღწევს, როცა გარე შუამავლები აღარ დასჭირდება. თუმცა, ეს დემოკრატიის ზრდის ნაწილია. საკმაოდ დაყოფილი დრო დგას, ამჟამად ამერიკის შეერთებულ შტატებშიც ასეა, მაგრამ ამასთან გამკლავება შეგვიძლია. ბოლო 6 თვე, უკანასკნელი წელიც საკმაოდ რთული იყო, თუმცა, ამ ყველაფერში ჩვენი იმედი უკავშირდება იმას, რომ ამჟამად ქართველი ხალხისთვის ველოდებით შესაძლებლობას, მათი ხმა გაჟღერდეს და შემდეგ აქედან გავაგრძელოთ წინსვლა. იმედი გვაქვს, ხალხი იგრძნობს ძალას, აირჩიოს სასურველი მთავრობა და ეს დემოკრატიულად გაკეთდეს. ზოგჯერ ვითარება ირევა ხოლმე, თუმცა ეს უკეთესია, ვიდრე არჩევანის არქონა.

- თქვენ ამბობთ, რომ აშშ-სა და საქართველოს შორის კავშირი ახლა იმაზე ძლიერია, ვიდრე ოდესმე ყოფილა. როგორ შეგიძლიათ ახსნათ ეს განცხადება იმის გათვალისწინებით, რომ მიუხედავად მაგალითად, კონგრესმენების ინტერესისა, არსებობს მოსაზრება, რომ აშშ-ს ინტერესი ბოლო წლებში საქართველოს მიმართ ნაკლებია?

- თუ გადახედავთ ქვეყნებს, რომელთანაც ურთიერთობა და მეგობრობა გვაკავშირებს, დაინახავთ, რომ მათგან ერთ-ერთი საქართველოა. თუმცა ჩემი აზრით, აშშ-ს კონგრესში საქართველოს საკუთარი ზომის გათვალისწინებით ყველაზე დიდი წარმომადგენლობა ჰყავს. ეს პატარა ქვეყანაა, თუმცა ყველამ იცის მის შესახებ, ბევრი ადამიანი დაინტერესებულია მისით და ყველაფრით მასთან დაკავშირებით, მათ შორის, ჩამოდის ბევრი კონგრესმენი. შესაბამისად, ვფიქრობ, საქართველოს გავლენა ბევრად, ბევრად დიდია ქვეყნის ზომასთან შედარებით, რადგან ჩვენ საქართველოს მნიშვნელობას ვაღიარებთ ჩვენთვის. იქნება თუ არა აღმავლობისა და დაღმავლობის პერიოდები ჩვენი ურთიერთობის გარკვეულ ნაწილებში? - რა თქმა უნდა! ყოველთვის ვამბობდი: ჩვენ ჩვენს მტრებს არ ვაკრიტიკებთ, ტიპიურად, თუ შეშფოთება არსებობს, ეს სწორედ მეგობრებს შორის ხდება, რადგან შეშფოთებულები ვართ იმით, რასაც ვხედავთ და ვდარდობთ იმაზე, თუ რა მოხდება. ჩემი აზრით, ყველა, ვინც განცხადებას აკეთებს, ნებისმიერი პოლიტიკური დებატის ორივე მხარე ცდილობს, ისე გამოიყვანოს, რომ მათ უჭერ ან არ უჭერ მხარს. რეალობა კი ისაა, რომ საქართველო გვიყვარს, ეს ქვეყანა ჩვენთვის მნიშვნელოვანია, გვსურს, რომ მისი გაძლიერება ვიხილოთ და მომავალშიც ასე იქნება.

- რისი თქმა შეგიძლიათ ანაკლიის ღრმაწყლოვანი პორტის პროექტის გაჩერების შესახებ და ხომ არ ხედავთ აქ რუსულ ინტერესებს? თქვენ ამბობდით, რომ ეს უნდა განხორციელებულიყო, მაგრამ ასე არ მოხდა...

- დიახ, ეს შეშფოთების საგანია. მაგრამ განსაკუთრებით ჩემი როლის (საქართველოს ჯგუფის თანათავმჯდომარე) გამო, არ მსურს, შევიდე იმის პოლიტიკურ განხილვაში, თუ რა ხდება, რადგან ვფიქრობ, რომ ამჟამად ფოკუსირება უმთავრესად, მოახლოებულ არჩევნებზე უნდა გაკეთდეს. მაგრამ გეტყვით, რომ შეშფოთების საგანია, თუ რატომ მოხდა მისი შეჩერება, ვინაიდან ანაკლიას ძალიან მნიშვნელოვანი სტრატეგიული ადგილმდებარეობა აქვს. მოვისმინე ისიც, რომ მუშაობა გაგრძელდება და იქნება დასავლური ან ამერიკული კონსორციუმი, რაც ვფიქრობ, მნიშვნელოვანია. ერთი, რისი გარანტირებაც გვინდა, ისაა, რომ იქ არაფერი არ უნდა აშენდეს ისეთი, რაც რუსეთს მეტ გავლენას მისცემს ან რუსული ფულის შემოდინების დაწყებას განაპირობებს. თქვენ უკეთ იცით, რადგან საქართველოში ვცხოვრობთ, მაგრამ თუ საქართველოს მნიშვნელობას შეხედავთ და იმასაც, თუ ვინაა სამხრეთსა და ჩრდილოეთში, ასევე, გადახედავთ წიაღისეულს აღმოსავლეთის მხარეს, რეგიონის მომავლისთვის არაფერია იმაზე მნიშვნელოვანი, ვიდრე ეს ურთიერთობა.

- თუმცა, არსებობს მოსაზრება, რომ ანაკლიის ღრმაწყლოვანი პორტის პროექტის შეჩერება ერთადერთი შემთხვევა არაა, რომელშიც რუსული ინტერესების დანახვა შეიძლება. ამას გარდა, როდესაც „ფეისბუქმა“ გააუქმა გვერდები, ჯგუფები და ა.შ., მათ შორის რამდენიმე რუსულ დომეინთან იყო დაკავშირებული. განხილვის ამ ნაწილს როგორ შეაფასებდით?

- ამის სამიზნე მეც გავხდი. როდესაც პირველად მოხდა, ეს დაკავშირებული იყო საქართველოს მიმართ ჩემს ინტერესთან. რუსები ასეთ ინფორმაციას ყოველთვის ავრცელებენ, მათ ჰქონდათ ისტორია, რომ თითქოს, პირადად მე შევქმენი „აისისი“, რაც ბევრად ძლიერს მხდის, ვიდრე სინამდვილეში ვარ. მაგრამ ვფიქრობ, ქართველი და ამერიკელი ხალხისთვის მნიშვნელოვანია, რას აკეთებენ რუსები, ან, თუ შიდა აქტორები აკეთებენ ამას, ესეც გაიგონ და გაიგონ ასევე, რომ ეს დემოკრატია არ არის. ერთი საკითხია, გამოხვიდე და ილაპარაკო შენი პლატფორმის შესახებ, აუხსნა ხალხს, რისი გჯერა იმ მომავლისთვის, რასაც ხედავ, თუმცა დეზინფორმაცია უცხოური გავლენით დემოკრატიაში ყოველთვის უკუგდებული უნდა იყოს, რადგან ეს მას ხელს უშლის, რეალურად, იყოს დემოკრატია.

- დაახლოებით ერთი თვის წინ გამოქვეყნდა ანგარიში, რომელსაც 13 კონგრესმენი აწერდა ხელს, და რომელშიც ეწერა: „ბიძინა ივანიშვილი, საქართველოში უმდიდრესი ადამიანი, პუტინის ახლო მოკავშირეა და რუსეთის სასარგებლოდ საქართველოს დესტაბილიზაციაშია ჩართული“. ამ მონაკვეთის შესახებ რისი თქმა შეგიძლიათ? თქვენ კონგრესში საქმიანობთ და შეგიძლიათ თქვათ, რომ აღნიშნული კონგრესმენები ან თუნდაც დანარჩენებიც ამ ნაწილს ეთანხმებიან?

- არ ვფიქრობ, რომ ყველა კონგრესმენი ამას ეთანხმება. ჩემი აზრით, ეს არაფერ მსგავსს არ ნიშნავს, რადგან ჩვენ აქ ყველაფერზე აზრთა სხვადასხვაობა შეიძლება გვქონდეს - სწორედ ესაა მაგარი დემოკრატიაში, რომ რესპუბლიკაში ხალხს საკუთარი ხმის სხვებისთვის მიწვდენა შეუძლია. ვფიქრობ თუ არა ასე? არა, მაგრამ საშინაო კამპანიის დროს, განსაკუთრებით, საქართველოში, თითქოს, ყოველთვის ასე იყო, რომ ყველა სიტყვა კონტექსტიდან ამოგლეჯილია ხოლმე, რათა რომელიმე მხარის მხარდაჭერისთვის იქნას გამოყენებული. ჩემი ინტერესი შემდეგია: ქართველმა ხალხმა ახლა ყველაზე კარგად იცის. ხალხმა იცის, ვინ არის ივანიშვილი, ვინ არის „ქართული ოცნება“, ვინ არის „ევროპული საქართველო“, ვინ არის „ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა“, - ისინი ყველას იცნობენ და ახლა მათ შანსი ეძლევათ, მათ შორის აირჩიონ. ასე რომ, ჩვენ ფოკუსირებულები ვართ თავისუფალ და სამართლიან არჩევნებზე ოქტომბერში. იმედი მაქვს, ოქტომბერში ჩამოსვლას მოვახერხებ, ეს პანდემიაზე იქნება დამოკიდებული. ჩემი აზრით, აქ არც ერთი ჩემი კოლეგისთვის არაა კარგი, დაადანაშაულონ, ვინ ვის უჭერს მხარს, - მხოლოდ ოქტომბერზეა აქცენტი, სწორედ ამ პერიოდში გავიგებთ ხალხის ხმას. ქართველმა ხალხმა ბევრი იბრძოლა იმისთვის, რომ ისეთი სისტემა მიეღო, რაც მათ უკეთ წარმომადგენლობას განაპირობებდა.

- იტყოდით, რომ ეს იქნება გამოცდა საქართველოს დემოკრატიისთვის?

- დიახ, აბსოლუტურად. ყოველ ჯერზე, როდესაც დიდი არჩევნებია, განსაკუთრებით ისეთი არასტაბილურობის შემდეგ, რაც ვიხილეთ, ეს დიდი გამოცდაა. გეტყვით, რომ საქართველოსთვის ყველა არჩევნები გამოცდა იყო და საქართველომ ისინი ჩააბარა. წარსულში გარკვეული შეშფოთება არსებობდა, თუმცა ეს წარმომადგენლობითობის ბუნებაა, განსაკუთრებით ისეთ ქვეყანაში, როგორიც საქართველოა, ამის ხანგრძლივი ისტორია არ არის. აშშ-შიც არ არის იდეალური ვითარება, ამის დასანახად ტელევიზორის ჩართვაც საკმარისია, თუმცა ეს ისეთი რამეა, რაზეც მუშაობას ვაგრძელებთ და გადავლახავთ. ჩემი აზრით, საქართველო ამ გამოცდას ჩააბარებს და ამის შედეგად უფრო ძლიერი იქნება, ჩვენ კი აქ ვართ, როგორც თქვენი ძლიერი მოკავშირე, თქვენთვის მხარდასაჭერად.

- თქვენი განცხადების თანახმად, „ფაქტი, რომ საქართველო ოკუპირებულია, ჩემთვის საკმარისია იმისთვის, რომ საქართველო ნატო-ში მივიღოთ“. ზოგი, პირიქით, სწორედ ოკუპაციას თვლის იმ ერთადერთ, ან ერთ-ერთ, თუმცა მთავარ პრობლემად, რის გამოც ჯერ კიდევ არ ვართ ნატო-ს წევრი. ზუსტად როგორ ასაბუთებთ თქვენს მოსაზრებას?

- ჩემი აზრით, ფაქტი, რომ იყო ნატო-ს ზოგიერთი წევრი, რომელიც ამბობდა, რომ რახან საქართველო ოკუპირებულია, არ შეგვიძლია მისი ნატო-ში მიღება, სწორედ ისაა, რაც რუსეთს დესტაბილიზაციის გაგრძელებისკენ ახალისებს. თუ რუსეთმა იცის, რომ შეუძლია, უბრალოდ ხელში ჩაიგდოს მოსაზღვრე ქვეყნების სადავო ტერიტორიები და ნატო მისცემს მათ უფლებას, მაშინ ეს მათთვის სახელმძღვანელოა. ჩემი აზრით, სიმართლე ისაა, რომ საქართველომ ნატო-ში გასაწევრიანებლად ბევრი იშრომა, ავღანეთის მისიაში ერთ სულ მოსახლეზე, აშშ-ს გარდა, ყველაზე დიდი რაოდენობით ჩაერთო, დემონსტრირება მოახდინა თავისი პარტნიორობისა და ბრძოლის უნარის - ბოლოს, როცა საქართველოში ვიყავი, დაჭრილი ქართველი გმირები ვნახე, რომელთაც იბრძოლეს როგორც რუსეთისგან საქართველოს დასაცავად, ასევე, ავღანეთში. ჩემი აზრით, ფაქტი, რომ ასე იმუშავეთ წევრობისთვის და ფაქტი, რომ რუსეთი თქვენს საზღვართანაა და თქვენს ოკუპაციას ახდენს, არსებითად მიზეზია იმისა, რომ ნატო-ში მიგიღოთ. ჩვენ ამით ვაჩვენებთ, რომ თუ თქვენ თავისუფლების მხარეზე დგახართ, ჩვენ თქვენს გვერდზე ვართ და არა იმას, რომ თუ რუსეთის გავლენის ქვეშ ხართ, მაშინ მიგატოვებთ - ვფიქრობ, ეს მთელი მსოფლიოს გარშემო ყველასთვის, მათ შორის უკრაინისთვის, მტკიცე მესიჯი იქნება. ასევე, არა მგონია, პუტინი ერთიან ნატო-სთან უგუნურად მოიქცეს, ეს ფაქტად ვიცი, აქედან გამომდინარე, სწორედ ამიტომ ვუჭერ მხარს საქართველოს დაუყოვნებელ წევრობას ნატო-ში.

- ანუ, თქვენ არ ეთანხმებით აზრს, რომ ეს რუსეთს კიდევ უფრო გააბრაზებს?

- რა თქმა უნდა, ეს რუსეთს გააბრაზებს. მაგრამ ამასთანავე ვიცი ისიც, რომ რუსეთს არ შესწევს უნარი, ომში აშშ და ნატო დაამარცხოს, თუ ამას გადაწყვეტს. ისიც ვიცი, რომ ვლადიმერ პუტინს ესმის - ის მანამდე წაიწევს წინ, სანამ ბარიერს, კედელს გადააწყდება, მაგრამ როდესაც ამ კედელს დაეჯახება, მაშინ უკან დაიხევს. 2 წლის წინ აშშ-მ 200 რუსი ჯარისკაცი მოკლა სირიაში, რის შემდეგაც პუტინისგან ბევრი არაფერი გვსმენია. დიახ, ამჟამად პუტინს ყველაფერი აბრაზებს, რადგან მას წარუმატებელი ქვეყნის ხილვა სურს. მაგრამ ვფიქრობ, ფაქტია, რომ საქართველოს ნატო-ში წევრად მიღება რეგიონში მშვიდობისა და სტაბილურობისთვის ბევრად უკეთესი იქნება და ეს ამ არეალში კონფლიქტს ბევრად ნაკლებად მოსალოდნელს გახდიდა.

- თქვენ ასევე ნათქვამი გაქვთ: „ჩვენ ისეთმა სუსტმა ქვეყანამ, როგორიც რუსეთია, არ უნდა შეგვაშინოს“. თუმცა, თუნდაც უცხოელ დიპლომატებს ხშირად აღუნიშნავთ, რომ რუსეთის მიმართ საერთაშორისო პოლიტიკა - ცალკეული სახელმწიფოებისა თუ სუპრანაციონალური ორგანიზაციების,- იმაზე რბილია, ვიდრე უნდა იყოს. რატომ მიგაჩნიათ რუსეთი სუსტ ქვეყნად და თუ მართლაც ასეა, თქვენი აზრით, რატომ არ გამოიხატება მისი სისუსტის აღქმა, როდესაც საქმე მასთან ურთიერთობას ეხება?

- ჩემი აზრით, რამდენიმე ფაქტორია. რუსეთი ძლიერია - როდესაც მე სუსტს ვამბობ, ვგულისხმობ, რომ იმაზე სუსტია, ვიდრე ჩვენ გვგონია. ეს ყოფილი საბჭოთა კავშირია, ქვეყანა, რომლის ეკონომიკა მთლიანად ნავთობზეა დაყრდნობილი, ნავთობის ფასები კი დაცემულია. თუ ამ ყველაფერს გადახედავთ, კი, აქვს სიძლიერეები, მაგრამ არის ასევე ბევრი რეალური სისუსტეც. ჩემი აზრით, პრობლემის ნაწილი ისაა, რომ ადამიანებს განსხვავებული შეხედულება აქვთ, რომ თითქოს, რუსეთის წინააღმდეგ თუ ძლიერად დადგები, ეს მათ გამოიწვევს. ჩემთვის კი რეალობა საპირისპიროა - თუ ძლიერად დაუდგები, ისინი არ პროვოცირდებიან. ასევე, ვფიქრობ, კიდევ ის არის, რომ ბევრი ადამიანი ფიქრობს, რომ მათ კონფლიქტი არ უნდათ და არ სურთ, თავდაცვაში მეტი თანხების ინვესტირება მოახდინონ. აქედან გამომდინარე, სირიას იდეალურ მაგალითად ვთვლი - როდესაც რუსეთი ფიქრობდა, რომ ნავთობის სექტორიდან გამოგვაგდებდა. 300 მათგანი მოვკალით და გარკვეული პერიოდის განმავლობაში, მათგან არაფერი გვსმენია.

- სულ რამდენიმე დღის წინ, მეთიუ ბრაიზამ “ინტერპრესნიუსთან“ ინტერვიუში ისაუბრა საქართველოში პარლამენტის მიერ მიღებულ „ელექტრონული კომუნიკაციების შესახებ“ კანონში ცვლილებებზე და აღნიშნა, რომ მთლიანად კანონი უკავშირდება ერთ კომპანიას - „კავკასუს ონლაინს“. თქვენ თუ გაქვთ რაიმე ინფორმაცია ამასთან დაკავშირებით და ზოგადად, ამ კანონს როგორ ხედავთ?

- საჯაროდ არ შემიძლია ვისაუბრო იმაზე, რაც ამის შესახებ ვიცი, მაგრამ სიმართლე რომ ვთქვა, ბევრი რამ არ ვიცი, ამიტომ ვფიქრობ, ამჟამად ამაზე კომენტარის გაკეთება ჩემი მხრიდან არცთუ ჭკვიანური იქნება - ალბათ, ამასთან დაკავშირებით ბევრი დეტალია. ზოგადად, ვფიქრობ, კონკურენცია მნიშვნელოვანია, ასევე იმის გარანტირება, რომ რუსული, ჩინური გავლენა ტელეკომუნიკაციაში ზომიერად უნდა იყოს ან განიდევნოს. რაც შეეხება დეტალებს, ამაზე კომენტარის გასაკეთებლად უბრალოდ, საკმარისი ინფორმაცია არ მაქვს.

- თქვენ ამას წინათ საქართველოს შესახებ თქვით: "თქვენ ბევრი გაქვთ დასამტკიცებელი და ამას გააკეთებთ კიდეც", - შეგიძლიათ, დააკონკრეტოთ და გამოჰყოთ ის მთავარი რამდენიმე რამ, რაც დასამტკიცებელი გვაქვს?

- ვფიქრობ, ყველაზე მნიშვნელოვანი, რაც ახლა გაქვთ დასამტკიცებელი, ისაა, რომ არჩევნებმა ძალადობის გარეშე ჩაიაროს, ხალხს არ ჰქონდეს შეგრძნება, რომ ხმის მიცემის საშუალება არ ჰქონდათ, შეაშინეს ან შეავიწროვეს. გექნებათ საშუალება, აშშ-ს არჩევნებსაც ადევნოთ თვალი და იქაც არეულობა იქნება, ამიტომ არ ვსაუბრობ იდეალურობაზე. თუმცა ვფიქრობ, რომ ადამიანებმა უნდა იცოდნენ, რომ მათ კამპანიის ჩატარება თავისუფლად შეუძლიათ და მათი ხმა გაჟღერებული იქნება. ესაა, რაც დამტკიცებას შეეხება, თუმცა ასევე ვფიქრობ, რომ მომავალში, არ ვამბობ, რომ ბევრი გექნებათ დასამტკიცებელი, ანუ გასაკეთებელი, არამედ ვგულისხმობ, რომ საქართველო ჩვენი მათთან ურთიერთობის დიდ მნიშვნელობას კიდევ ბევრი კუთხით დაგვანახებს და ჩემი აზრით, ეს მომავალში უფრო და უფრო აშკარა გახდება. როგორც ვთქვი, ვიცი, რომ აშშ საქართველოსთვის მნიშვნელოვანია, მაგრამ ჩემი აზრით, საქართველომაც უნდა იცოდეს, რომ თავად საქართველოა ამერიკისთვის მნიშვნელოვანი - თქვენთან დაკავშირებით საქმე ქველმოქმედებას არ ეხება, არამედ, მართლა გვჭირდება საქართველო და ქართველი ხალხი. ასევე, თქვენი ღვინო გვიყვარს, შესაბამისად, ყველაფერი ეს მართლაც მნიშვნელოვანია.

- ასევე ალბათ, შავი ზღვა, მისი სტრატეგიული მდებარეობა...

- დიახ. შავ ზღვასთან დაკავშირებით ვიტყვი, რომ საქართველოში ომის დროს დავინახეთ მისი მნიშვნელობა, წინ წაწევა, რასაც რუსეთი ახორციელებდა ან იცოდა, რომ უნდა განეხორციელებინა. რომ იცოდეთ, ფრანგული გემები, რაც შავი ზღვისთვის უნდა ეყიდათ, ეს პროგრამა გავაუქმებინე, ისევე, როგორც სანქციები მივიღეთ Nord Stream 2 ნავთობსადენისთვის, რომელიც ევროპას და კონკრეტულად, გერმანიას უნდოდა. ასე რომ, ბევრი რამეა, რის გაკეთებასაც გავაგრძელებთ. შავი ზღვის დომინანტობა მართლა მნიშვნელოვანია და ჩემი აზრით, ამერიკისა და ნატო-ს მიერ შავი ზღვის როლის გაგება არსებითი იქნება, რომ არ ვახსენოთ ის, რომ შავ ზღვაზე ბევრი ულამაზესი კურორტია.

- ერთი თვის წინ, 20 ივნისის მოვლენებიდან წელიწადი გავიდა. ამ დროის განმავლობაში კონგრესმენებისგან ბევრი კრიტიკული წერილი მოვიდა, პირველ რიგში, სწორედ თქვენი. რა იყო მთავარი ფაქტორი, რის გამოც თქვენ ამ წერილების დაწერა გადაწყვიტეთ და თქვენი აზრით, რა შეიცვალა ამ ერთი წლისა და ერთი თვის პერიოდში?

- რა თქმა უნდა, რაც 20 ივნისს მოხდა, საშინელი იყო. ვფიქრობ, ქართველი ხალხი ამან შეაშინა, გამოვიდნენ ქუჩებში, ცვლილება მოითხოვეს და მიიღეს ცვლილების დაპირება. მე საქართველოში გასულ შემოდგომაზე ჩამოვედი და როგორც ჩემთან აღინიშნა, ცვლილება მოხდებოდა, არსებობდა შეთანხმება, რომელსაც „ქართული ოცნება“ ოპოზიციასთან ერთად დაუჭერდა მხარს, წავიდოდით წინ სისტემით, რომელიც გააუმჯობესებდა და 20 ივნისის დანაპირებთან იქნებოდა შესაბამისობაში. თუმცა შემდეგ ეს არ მოხდა - აშშ-ში დავბრუნდი და ეს ცვლილებები ჩავარდა. ამან გამაბრაზა და ვფიქრობ, გააბრაზა ქართველი ხალხი. ჩემი მოსაზრებით, ძნელი რამდენიმე თვე გავიარეთ, თუმცა ამჟამად ვხედავთ, რომ მიუხედავად შეშფოთებისა, რომ ეს ყველაფერი იდეალური არ არის (არსებობს გარკვეული შეშფოთება იმასთან დაკავშირებით, მოხდა თუ არა სრულად განხორციელება), რეალობა ისაა, რომ პროპორციული სისტემისკენ მივიწევთ, იყო ბევრი დადებითი ცვლილება, ახლა კი თავისუფალი და სამართლიანი არჩევნების ნამდვილი შესაძლებლობა არსებობს. ეს ძნელი ბრძოლა იყო - ბოლო ერთი წლისა და ერთი თვის განმავლობაში, მაგრამ ვფიქრობ, მაშინ ქართველმა ხალხმა საკუთარი ხმა გააჟღერა, ახლა კი ამის დრო კვლავ ოქტომბრის არჩევნებზე დგება.

- იცით, რომ მთავრობის წარმომადგენლები ხანდახან, როდესაც ამგვარი კრიტიკული წერილები მოდის, ამბობენ, რომ კონგრესმენებს თუ ევროპარლამენტის წევრებს შესაძლოა, სათანადო ინფორმაცია არ ჰქონდეთ, - რას ფიქრობთ ამგვარ განცხადებებზე?

- იცით, მაქვს იმის პრივილეგია, რომ კითხვა შემიძლია, მათ შორის, თქვენ ინგლისური ნიუსები გაქვთ. შესაბამისად, ვკითხულობ ყველაფერს, რასაც ჩემზე ამბობენ და ყველას ინტერპრეტაციას ამაზე. ბევრი რამ ვიცი იმის შესახებ, რაც ხდება და მაქვს საკუთარი აზრი. ვფიქრობ, არის ხოლმე შემთხვევები, ალბათ მაშინ, როდესაც ადამიანები კომენტარებს აკეთებენ თუ შეშფოთებას გამოხატავენ და მერე უფრო მეტი ინფორმაცია ჩნდება. მაგრამ მეორე მხარეა, რომ ყველამ ძალიან კარგად ვიცით, ყველაფერი, რასაც ჩვენ ვამბობთ, საქართველოში შიდა პოლიტიკას კვებავს - როდესაც უხერხულია მთავრობისთვის, მათ არ უნდათ, ასე იყოს, ხოლო როდესაც ოპოზიციისთვისაა, ანალოგიურად, მათაც არ უნდათ. სრული რეალობაა და ამას ნამდვილად ვამბობ: ჩვენ მხოლოდ ის გვინდა, რომ საქართველოში დემოკრატია აყვავდეს და ქართველი ხალხის ხმა გაჟღერდეს. ბრძოლაში მხარე არ გვიჭირავს იმ კუთხით, თუ ვინ გაიმარჯვებს, არამედ გვსურს, ხალხმა იცოდეს, რომ ისინი სათანადოდ არიან წარმოდგენილნი.

ეკა აბაშიძე

„ინტერპრესნიუსი“