საპრეზიდენტო არჩევნების შემდეგ ჩამოყალიბებულ რეალობასა და მოვლენათა განვითარების სავარაუდო სცენარებზე „ინტერპრესნიუსი“ თსუ-ს ასოცირებულ პროფესორს, ზვიად აბაშიძეს ესაუბრა.

- ბატონო ზვიად, არჩევნები დასრულდა, მაგრამ არჩევნების შემდეგ ჩამოყალიბებულ ვითარებაზე არ ცხრება კამათი და დისკუსია. თქვენ როგორ დაახასიათებდით არჩევნების შემდეგ ჩვენში არსებულ პოლიტიკურ სურათს და იმ პოლიტიკურ რეალობას, რომელიც ქვეყანაში არჩევნების შემდეგ ჩამოყალიბდა ანაც ჩამოყალიბების პროცესშია?

- მმართველ პარტიას და არამართველ პარტიებსაც მოუწევთ ე.წ. რებრენდინგი. ზოგს საკუთარი შემადგენლობის, ზოგს საკუთარი შეხედულებების და მოქმედებების.

არჩევნებმა გვაჩვენა, რომ არც მმართველი პარტიის მოქმედებებია მაინცადამაინც დიდად მოწონებული საზოგადოების მიერ და არც ოპოზიციური ძალები სარგებლობენ განსაკუთრებული პოპულარობით

არჩევნებმა გვაჩვენა, რომ არც მმართველი პარტიის მოქმედებებია მაინცადამაინც დიდად მოწონებული საზოგადოების მიერ და არც ოპოზიციური ძალები სარგებლობენ განსაკუთრებული პოპულარობით.

როგორც ჩანს, ქართულ საზოგადოებაში ზოგადად პოლიტიკური სპექტრის პოპულარობა და ლეგიტიმაცია საკმაოდ დაბალია.

- არჩევნების ჩატარებაზე საკმაოდ მკაცრი შეფასებები კეთდება როგორც ხელისუფლების ოპონენტების მხრიდან, ისე ჩვენი დასავლელი პარტნიორების მხრიდან.

თუ ადრე „ოცნება“ ადანაშაულებდა „ნაციონალებს“ არჩევნების არაობიექტურად და არასამართლიანად ჩატარებაში, ახლა ასეთივე ბრალდებებს ხელისუფლებას „ნაციონალები“ უყენებენ. ვხედავთ იმასაც, რომ არჩევნებზე „ოცნებაც“ ისე მოქმედებდა, როგორც ადრე „ნაციონალები“, შესაბამისად პრაქტიკულად, დემოკრატიის თვალსაზრისით, წინ ნამდვილად არ წავსულვართ...

- მე ზოგადად არ ვარ იმის მომხრე რომ მეორე ტურის ჩატარება დემოკრატიის მანიშნებელია, მაგრამ რადგან ჩვენს ვითარებაში ჩვენ მეორე ტური გვქონდა, შეიძლება ითქვას, რომ პირველ ტურში ხელისუფლებას არჩევნების გაყალბებაზე არ უმუშავია და ყველაფერი პირველივე ტურში დასრულდებოდა.

თუ სადმე რამე გაყალბდა, სასამართლომ უნდა დაადასტუროს. რახან მეორე ტური იყო, შესაძლოა არც მთლად სრულყოფილ არჩევნებთან გვქონდა საქმე, მაგრამ მაინც არც თუ ისე ცუდი არჩევნები გვქონდა.

თუ სადმე რამე გაყალბდა, სასამართლომ უნდა დაადასტუროს. რახან მეორე ტური იყო, შესაძლოა არც მთლად სრულყოფილ არჩევნებთან გვქონდა საქმე, მაგრამ მაინც არც თუ ისე ცუდი არჩევნები გვქონდა

რაც შეეხება არჩევნების დემოკრატიას. ფაქტია, რომ ჩატარებულ არჩევნებზე საკმაოდ მაღალი იყო კონკურენცია, რაც უდავოდ არჩევნების დემოკრატიულობის მაჩვენებელია.

ჩვენს შემთხვევაში კონკურენცია საკმაოდ ბინძური მეთოდებითაც წარიმართა, რაც მთელი მოსახლეობისთვის სასიამოვნო ნამდვილად არ იყო. თუმცა, მე მაინც ვიტყოდი, რომ არჩევნები მაინც დემოკრატიული იყო იმ თვალსაზრისით, რომ არჩევნების სუბიექტებს ჰქონდათ იმის საშუალება რომ ამომრჩევლებისთვის მიეწოდებინად თავიანთი შეხედულებები ბევრ საკითხებზე.

- რადგან თქვენ კონკურენია ახსენეთ, უნდა ითქვას, რომ პრეზიდენტობის კანდიდატებს შორის კი არ იყო კონკურენცია, არამედ კონკურენცია იყო სააკაშვილსა და ივანიშვილს შორის.

ივანიშვილი მოქმედებდა ლოზუნგით - „არა მიშას“!, ფაქტია ისიც, რომ ვინც „ნაციონალებს“ მისცა ხმა, მათი ლოზუნგი იყო - „არა ბიძინას“!

ფაქტია, ქართულ პოლიტიკას ივანიშვილი და სააკაშვილი წარმართავენ, მაგრამ სულ უფრო ცხადად ჩანს, რომ მათ შორის კონკურენცია პერსპექტივაში ქვეყანის დემოკრატიულ განვითარებას, ზოგადად პოლიტიკურ პროცესს აშკარად არ წაადგება...

- შეიძლება ითქვას, რომ ჩვენთან არჩევნებზე უგვანო ქცევები ძველი ტრადიციაა. სამწუხაროდ, ამაში თავისი წვილი შეიტანეს და დანერგეს რუსულმა კომპანიებმა, რომლებიც უხვად ჩამოჰყავდათ 90-იან წლებში და შემდეგაც. ეს პოსტსაბჭოთა სივრცეში აპრობირებული მეთოდია.

მათი პრინციპი ასეთი იყო, ადამიანები ზნეობრივად უნდა დასცე, არაფერი არ უნდა დაუტოვო. ამან ჩვენთან ამჯერადაც იმუშავა. რაც პოლიტიკურ სპექტრში გარკვეული განხეთქილების მანიშნებელია. როგორც ჩანს, ეს განხეთქილება იმდენად მძაფრია, რომ როგორც ამ ძალებს დაპირისპირების საშუალება ეძლევათ, შიდა პოლიტიკაში დაპირისპირების სიმძაფრე მატულობს.

პოსტსაბჭოთა სივრცეში აპრობირებული მეთოდია საარჩევნო კამპანიის ისე წარმოება, რომ ადამიანები ზნეობრივად უნდა დასცე, არაფერი არ უნდა დაუტოვო. ამან ჩვენთან ამჯერადაც იმუშავა

სამწუხაროდ, ამ ეტაპზე ჩვენ სხვა პოლიტიკოსები არ გვყავს. ალბათ შემდეგ ასპარეზზე გამოჩდენიან სხვა ტიპის პოლიტიკოსები. მაგრამ ახლა ის პოლიტიკოსები არიან პოლიტიკურ სცენაზე, რაც გვყავს.

სამწუხაროდ, არც თუ ისე შორეულ წარსულში ისინი ერთმანეთის მიმართ არც თუ ისე კარგი დამოკიდებულებით გამოირჩეოდნენ. მათ ერთმანეთთან დაპირისპირების ბევრი პიროვნული მიზეზი ჰქონდათ. ყველა არჩევნებზე კარგად ჩანს მათ შორის დაპირისპირების საკმაოდ მაღალი დონე. შეიძლება ითქვას, რომ ყველა არჩევნებზე ჩვენ ვიხსენებთ იმ სამწუხარო წარსულს, რომელიც მათ ჰქონდათ.

არჩევნების ჩატარებზე უცხოელებმაც მოგვცეს შენიშვნები, ყველას ესმის რაზეცაა საუბარი, რასაც არც ოპოზიცია უარყოფს და არც მმართველი ძალა, მაგრამ მე მაინც ვიტყოდი, რომ მთლიანობაში შეიძლება ითქვას, რომ არჩევნები იმ გაგებით ჩატარდა დემოკრატიულად, რომ იყო ღია კონკურენცია და ხმის მიცემის პროცედურაში ამომრჩეველი შეზღუდული არ იყო. საზოგადოებაში შიშის სინდრომი ნამდვილად არ ყოფილა.

- ოპოზიციის მტკიცებით, არც უმაგისობა იყო, რომ საჯარო სამსახურებში დასაქმებულ ადამიანებს დავალებული ჰქონდათ ოჯახებით მიეცათ ხმა მმართველი გუნდის მიერ მხარდაჭერილი კანდიდატისთვის...

- შესაძლოა, ასეთი რამ იყო კიდეც, მაგრამ მე დარწმუნებული ვარ, რომ ამგვარი რამ ყველა მთავრობის პირობებში იყო ასეთი რამ. მაგრამ, ეს თუ არ დადასტურდა, მასზე საუბარს აზრი არ აქვს.

- არჩევნების შემდეგ განვითარებულმა პროცესებმა დაგვანახა, რომ ქართული პოლიტიკის მთავარი დღის წესრიგის საკითხია - შედგება თუ არა, და თუ კი, როგორ თანამშრომლობა ხელისუფლებასა და მთავარ ოპოზიციურ პოილიტიკურ ძალას შორის. ვხედავთ, რომ ოპონენტები აგრძელებენ ერთმანეთის მისამართით საკმაოდ შეურაცმყოფელი განცხადებების კეთებას, მაგრამ თქვენი აზრით, სავარაუდოდ როგორ შეიძლება განვითარდეს პროცესები?

- არჩევნების შემდეგ განვითარებულმა პროცესებმა ცხადად დაგვანახა, რომ მმართველ ძალასა და მთავარ ოპოზიციურ ძალას შორის თანამშრომლობა გამორიცხულია. ვისაც უნდა დაჯერება, რომ ასე არ იქნება, შეიძლება დაიჯეროს, მაგრამ, ჩემი აზრით, ეს არ მოხდება.

როგორც ჩანს, არც მთავარი ოპოზიციური ძალა არაა დაინტერესებული იმაში, რომ პოლიტიკურ ველზე გამოჩნდნენ სხვა კონკურენუნარიანი ძალები. ისინი ცდილობენ, მათ ირგვლივ სხვადასხვა ძალების შემოკრებას. ეს აშკარად არ უწყობს ხელს პოლიტიკური სპექტრის გადახალისებას.

ის პოლიტიკოსები, რომლებიც პოლიტიკაში დიდი ხანია არიან და არ შორდებიან პოლიტიკას, პოლიტიკურ ასპარეზზე ახალი ხალხის გამოჩენის შემფერხებლებადაც კი გვევლინებიან

ის პოლიტიკოსები, რომლებიც პოლიტიკაში დიდი ხანია არიან და არ შორდებიან პოლიტიკას, პოლიტიკურ ასპარეზზე ახალი ხალხის გამოჩენის შემფერხებლებადაც კი გვევლინებიან.

ხელისუფლებას პარლამენტში ჰყავს ოპოზიცია, მაგრამ მათი ურთიერთობა თანამშრომლობით არ ხასიათდება. თუ პრეზიდენტი გახდებოდა გრიგოლ ვაშაძე, რომელსაც პარლამენტში ეყოლებოდა დასაყრდენი, მმართველ გუნდსა და პრეზიდენტს შორის თანამშრომლობა წარმოუდგენელი და აბსოლუტურად გამორიცხული იქნებოდა. ეს კი ბევრ კრიზისულ ვითარებას შექმნიდა. ამიტომ იყო, რომ არჩევნები წარიმართა ისე, როგორც წარიმართა.

- ბრძანეთ, რომ „ნაციონალებს“ არ აწყობთ პოლიტიკურ ველზე სხვა ძალების გამოჩენა. ისეთი პირი უჩანს, რომ ივანიშვილსაც არ აწყობს „ოცნების“ კონკურენტად ძლიერი პოლიტიკური ძალის გამოჩენა...

- მმართველ პარტია ალბათ თეორიულად უშვებს, რომ თუ მას ეყოლება ღირსეული ოპოზიცია, კარგია მისთვის, მაგრამ მათი ამოცანაა რაც შეიძლება დიდხანს იყვნენ ქვეყნის მმართველობაში. „ოცნების“ინტერესებში არ შედის პოლიტიკურ ასპარეზზე ისეთი ძალის გამოჩენა, რომელიც მას პედესტალიდან ჩამოაგდებს.

„ოცნების“ ინტერესებში არ შედის პოლიტიკურ ასპარეზზე ისეთი ძალის გამოჩენა, რომელიც მას პედესტალიდან ჩამოაგდებს

პრობლემა იმაშია, რომ არც ოპოზიციურ სპექტრს ეტყობა მზაობა პოლიტიკური სპექტრი გადახალისდეს. ამ არჩევნებმა დაგვანახა, რომ პოლიტიკურ ასპარეზზე ახალი სახეები არ დაგვინახავს. ორივე მხარეს ერთიდა იგივე ძველი ხალხი ტრიალებს და ჩართულია პოლიტიკურ პროცესში.

- შეიძლება ითქვას, რომ ჩვენ რეალურად გვაქვს პოლიტიკური კლასის კრიზისი?

- კი, ნამდვილად ასეა. ფაქტია, რომ არც ერთ პოლიტიკურ კლასს საზოგადოებაში რაიმე განსაკუთრებული ნდობა არ აქვს. ოპოზიცია არჩევნებს იმ შემთხვევაში იგებს, როცა მას მმართველ ძალაზე მორალური უპირატესობა აქვს. ამ არჩევნებზე ოპოზიციას მმართველ ძალაზე მორალური უპირატესობა არ ჰქონია, შესაბამისად მხარდამჭერები „ოცნებას“ მეტი ჰყავდა.

ოპოზიცია არჩევნებს იმ შემთხვევაში იგებს, როცა მას მმართველ ძალაზე მორალური უპირატესობა აქვს. ამ არჩევნებზე ოპოზიციას მმართველ ძალაზე მორალური უპირატესობა არ ჰქონია, შესაბამისად მხარდამჭერები „ოცნებას“ მეტი ჰყავდა

რაც არ უნდა ბევრი ვისაუბროთ ჩვენ იმაზე, რომ არჩევნების შედეგებზე იმოქმედა ივანიშვილის სხვადასხვა სახის დაპირებებმა, რაც რა თქმა უნდა, გარკვეულ როლს ითამაშებდა არჩევნების შედეგებზე, მაგრამ ოპოზიციას ხელისუფლებაზე მორალური უპირატესობა არ ჰქონია.

ეს რომ ასეა, ოპოზიციის მიერ ორგანიზებულმა 2 დეკემბრის საპროტესტო აქციამ დაადასტურა. საზოგადოებას არც მმართველი გუნდის მიმართ აქვს განსაკუთრებული სიყვარული, მაგრამ იმ სახით ოპოზიციურ სპექტრაც, რაც ახლა ჩვენ გვყავს, არც მათ მიმართ აქვთ განსაკუთრებული სიყვარული და პატივისცემა.

- რას იტყოდით ოპოზიციის მიერ არჩეულ პოლიტიკური ბრძოლის გზაზე?

- ჩემი აზრით, ოპოზიციამ არაადეკავატურად შეაფასა თავისი შესაძლებლობები და აბსოლუტურად გაუაზრებელი და არარაციონალური ბრძოლის გზა აირჩია.

ოპოზიციამ არაადეკავატურად შეაფასა თავისი შესაძლებლობები და აბსოლუტურად გაუაზრებელი და არარაციონალური ბრძოლის გზა აირჩია

არ ვიცი, შესაძლოა მათ სხვა მიზნები ჰქონდათ, უნდოდათ დაეტესტათ თუ რამდენი ხალხი მივიდოდა საპროტესტო აქციაზე. თუ ისინი ამ ფორმით გააგრძელებენ ბრძოლას, ჩვენს შიდა პოლიტიაკში ბევრი არც არაფერი მოხდება.

- თუ ვადამდელ საპარლამენტო არჩევნებს არ ჩავთვლით, ოპოზიციის მოთხოვნები საკმაოდ საინტერესოდ გამოიყურება. მხედველობაში მაქვს 2020 წელს პროპორციული არჩევნების ჩატარების შესახებ გადაწყვეტილების მიღება და საარჩევნო კოდექსში ცვლილებების შეტანა, ცესკოს პროფესიონალებით დაკომპლექტება, ასევე ინიციატივა საზღავრგარეთიდან მოსამართლეების ჩამოყვანაზე.

ჩვენ გვახსოვს, რომ „ოცნებამ“ ყველაფერი გააკეთა იმისათვის, რომ პროპორციულ სისტემაზე არ გადავსულიყავით 2020 წელა და ეს პროცესი 2024 წლამდე გადაავადა. სხვათა შორის. გვახსოვს, რომ თავის დროზე, პროპორციული სისტემაზე გადასვლის წინააღმდეგი იყო სააკაშვილი.

თქვენი დაკვირვებით, სავარაუდოდ, რა დამოკიდებულება ექნება ხელისუფლებას ოპოზიციის მოთხოვნებზე? გაითვალისწინებს, ჩაეღთვება ოპოზიციასთან დიალოგის რეჟიმში თუ როგორ მოიქცევა?

- არ გაითვალისწინებს. ამ სახით არ გაითვალისწინებს. თუ ხელისუფლებამ დანაშაული და რაიმე გამოუსწორებელი შეცდომა არ დაუშვა, მის წინააღმდეგ მასობრივი პროტესი არ იქნება. ვინაიდან ხელისუფლებასა და ოპოზიციას შორის არანაირი დიალოგი არ არსებობს, ისინი ერთმანეთს პოტენციური დიალოგის მხარეებად არ აღიქვამენ, მე არ მესმის თუ როგორ შეიძლება აიძულოს ოპოზიციამ ხელისუფლება რომ იგი დათმობებზე წავიდეს.

ვინაიდან ხელისუფლებასა და ოპოზიციას შორის არანაირი დიალოგი არ არსებობს, ისინი ერთმანეთს პოტენციური დიალოგის მხარეებად არ აღიქვამენ. მე არ მესმის თუ როგორ შეიძლება აიძულოს ოპოზიციამ ხელისუფლება რომ იგი დათმობებზე წავიდეს

ხელისუფლება მაშინ ხდება იძულებული დათმობებზე წავიდეს, როცა საპროტესტო აქციების ტალღა დიდია და იგი იძულებულია დათმომებზე წავიდეს. თუ ოპოზიცია იმ ფორმით აპირებს ბრძოლის გაგრძელებას, რაც ჩვენ 2 დეკემბერს ვნახეთ, ის სულ დამარცხებული იქნება და ვერც ვერაფერს მოახერხებს.

- თუ 2020 წლის არჩევნებამდე ხელისუფლებამ ისე გააგრძელა მუშაობა, როგორც წინა 6 წელი მუშაობდა, 2020 წლის საპარლამენტო არჩევნებზე ლოზუნგი - „არა მიშას“, არ იმუშავებს...

- რასაკვირველია. თუ ხელისუფლებამ არ მოახდინა თავის რიგებში რებრეიდინგი, თუ ადამიანებმა გარკვეული სიკეთე არ იგრძნეს ხელისუფლების საქმიანობიდან, 2020 წელს ხალხი გადაწყვეტს ხელისუფლების ბედს.

თუ ხელისუფლებამ თავის საქმიანობაში ცვლილებები არ შეიტანა, იგი 2020 წლის არჩევნებს ნამდვილად წააგებს

თუ ხელისუფლება არ გააქტიურდა, იგი ოპოზიციასთან მიმართებაში იმ ოდნავ მორალურ უპირატესობასაც დაკარგავს და მის ადგილს სხვა დაიკავებს. ვინ იქნება ის სხვა, ამას დრო და ხალხის არჩევანი გვანახებს. თუ ხელისუფლებამ თავის საქმიანობაში ცვლილებები არ შეიტანა, იგი 2020 წლის არჩევნებს ნამდვილად წააგებს.

- ქალბატონ ხათუნა ლაგაზიძის აზრით, თუ ივანიშვილი აპირებს მისივე დანაპირების შესრულებას, მან მმართველ გუნდში საკადრო რევოლუცია უნდა მოახდინოს. თქვენი აზრით, განახორციელებს თუ არა ივანიშვილი მმართველ გუნდში რებრეიდინგს?

- არა ეს შეუძლებელია. საკადრო პოლიტიკაში რევოლუცია ნიშნავს საჯარო მოხელეების გამოცვლას. საჯარო მოხელეების სწრაფი გამოცვლა ნიშნავს იმას, რომ უკვე მზად გყავს უამრავი პროფესიონალი რომ ერთნი მეორენით ჩაანაცვლო. საქართველოში პროფესიონალი საჯარო მოხელეები ჭირს.

ჩვენთან, საჯარო მოხელეებში 15-20% თუ იქნება თავისი საქმის პროფესიონალი. ვთქვათ სიმართლე- დანარჩენი ბალასტია

ის, რომ საჯარო სამსახურში ბევრი ხალხი მუშაობს, ეს სულაც არ ნიშნავს იმას, რომ ისინი პროფესიონალები არიან. ჩვენთან, საჯარო მოხელეებში 15-20% თუ იქნება თავისი საქმის პროფესიონალი. ვთქვათ სიმართლე- დანარჩენი ბალასტია.

- თუ ხელისუფლებამ მოწვეული ექსპერტების მეშვეობით სამართლიანობის დამკვიდერების გეგმა არ დადო, ეკონომიკური განვითარების პროგრამაში კორექტივები არ შეიტანა, არ გამორიცხა სახელმწიფო მმართველობაში მეგობრებისა და ნათესავების ჩართვა, მაშინ გამოდის, რომ 2020 წლის არჩევნებისთვის საკმაოდ რთული სიტუაცია გვექნება...

- გეთანხმებით. გვექნება საკმაოდ რთული სიტუაცია. ხელისუფლებას აქვს დრო, მაგრამ არც ისე ბევრი. მას მოუწევს გარკვეული ცვლილებების შეტანა თავის საქმიანობაში. თუ ეს არ მოხდა, 2020 წლის არჩევნებისთვის საზოგადოებას კიდევ უფრო მეტად ექნება უნდობლობა პოლიტიკური პროცესებისადმი. ასეთ შემთხვევაში არჩევნებზე იმაზე ბევრად ნაკლები ხალხი მივა, ვიდრე 2018 წელს ჩატარებულ საპრეზიდენტო არჩევნებზე მივიდა.

- რამდენად დიდია იმის ალბათობა, რომ “ოცნება“ 2010 წლის „ნაცმოძრაობას დაემსგავსოს?

- თუ ივანიშვილმა უარი თქვა პოლიტიკურ საქმიანობაზე არა გამორიცხული, „ოცნება“ ან დაიშლება, ან ამ სახით არ იარსებებს. რაც შეეხება კითხვას - ნაკლებად არსებობს იმის ალბათობა, რომ „ოცნება“ 2010 წლის „ნაციონალებს“ დაემსგავსოს. „ოცნების“ ხელში არ არსებობს ის რესურსი, რაც მას 2010 წლის „ნაციონალებს“ დაამსგავსებდა.

„ოცნების“ ხელში არ არსებობს ის რესურსი, რაც მას 2010 წლის „ნაციონალებს“ დაამსგავსებდა

„ოცნებას“ სხვა ნიშა აქვს დაკავებული და ახლა მას ამ ნიშის შეცვლა გაუჭირდება. როგორც ვთქვი, მას არ აქვს ის რესურსი, რომ ისინი „ნაციონალებს“ დაემსგავსონ და არც დრო არ აქვთ რადიკალურად შეიცვალონ. „ოცნება“ შეეცდება იმ ნიშაში იმოძრაოს, რაც აქამდე ჰქონდა.

- ინაუგურაციის დღეს ოპოზიციის მოქმედებაზე ბევრი სპეკულაციები ისმის. მე რატომღაც მგონია, რომ ახლადარჩეული პრეზიდენტის ინაუგურაცია ექსცესების გარეშე ჩაივლის. თქვენ ასე არ ფიქრობთ?

- წესით, არ უნდა შეუშალონ ხელი. ჩვენს შემთხვევაში გამორიცხული არაფერია, მაგარამ კიდევაც რომ შეუშალოს, ეს „ნაციონალებს“ არც არაფერს მისცემს, პირიქით უხერხულ მდგომარეობაში ჩააგდებს.

- პრეზიდენტმა სალომე ზურაბიშვილს არჩევის შემდეგ რამოდენიმე უცხოურ მედიასთან ჰქონდა ინტერვიუები, რომლებშიც მკაფიოდ ისაუბრა აშშ-საქართველოს, ევროპა-საქართველოს ურთიერთობებზე, დასავლეთს მოუწოდა არ დატოვონ საქართველო რუსეთთან ერთი ერთზე. როგორ შეაფასებდით მის ამ განცხადებებს?

- ეს იყო პოლიტიკოსის, სახელმწიფოს მეთაურის განცხადებები. ზურაბიშვილი არასდროს ყოფილა პოლიტიკიდან შორს და იცის რა თქვას.

საარჩევნო კამპანიის მიმდინარეობისას ზურაბიშვილს ბევრი ისეთი რამ მიაწერეს, რაც ნამდვილად სასაცილო იყო... ზურაბიშვილი პოლიტიკოსია და მან იცის სახელმწიფოს მეთაურმა რა და როგორ ილაპარაკოს

საარჩევნო კამპანიის მიმდინარეობისას ზურაბიშვილს ბევრი ისეთი რამ მიაწერეს, რაც ნამდვილად სასაცილო იყო.

სხვათა შორის, საქართველოს სახელმწიფოს ვერც ერთი სხვა წარმომადგენელი ვერ გააკეთებდა სხვაგვარ განცხადებებს. იმიტომ, რომ მას არც საშინაო მხარდაჭერა ექნებოდა და არც საგარეო.

ასეა ამ ეტაპზე და 50 წლის შემდეგ რა იქნება, არავინ ვიცით. ვიმეორებ, ზურაბიშვილი პოლიტიკოსია და მან იცის სახელმწიფოს მეთაურმა რა და როგორ ილაპარაკოს.

„ინტერპრესნიუსი”

კობა ბენდელიანი